Look Up! Look Down! Look Out! Here comes the biggest Bond of all! Na Dr. No, From Russia with Love en Goldfinger viert nu ook de vierde film uit de Bond-serie zijn vijftigjarig jubileum. Mijn eerste Bond-ervaring, vandaar dat Thunderball nog altijd een speciaal gevoel oproept. Daarbij is het ook gewoon een goede film. Het werd de laatste Bond-film voor regisseur Terence Young, die eerder Dr. No en Russia maakte. Hij had er best nog een willen doen, maar dan wel als het de laatste Bond-film zou zijn. Terence Young overleed in september 1994, de laatste Bond-film is voorlopig nog niet in zicht.
Has James Bond finally met his match? We zitten midden in de jaren tachtig, John Glen regisseert voor de derde keer op rij een Bond-film en Roger Moore mag zijn aanleunwoning nog eens uitkomen. A View to a Kill wordt niet gezien als een hoogvlieger onder de Bond-films. Moore is inderdaad te oud (naar het schijnt zit hij maar 8 minuten in de film, voor de rest zie je stand-ins), maar we hebben Oscar-winnaar Christopher Walken als badguy, Duran Duran voor de titelsong, de Eiffeltoren en Golden Gate Bridge als locaties. Het ligt een beetje aan mijn stemming, maar deze vijftiende Bond-film is best vermakelijk.
No limits. No fears. No substitutes. Daar was hij weer, na een afwezigheid van zes jaar. It's a new world. With new enemies. And new threats. But you can still depend. On one man. Een explosieve start voor de nieuwe Bond Pierce Brosnan met GoldenEye. Kan mij de bioscoopervaring in de herfst van 1995 nog goed herinneren. Vond het destijds vooral veel dialoog. Inmiddels is GoldenEye een klassieker. Met als hoogtepunten die tankdrive door St. Petersburg en onze eigen Famke Janssen. Helaas voor Brosnan (en voor ons) werd het daarna alleen maar minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten