Films en seriesFilms en series

vrijdag 30 april 2021

Bond en de Oscars

James Bond en de Oscars. Ze hebben niet zoveel met elkaar. Net als velen maar weinig met de Oscars hebben, zo blijkt uit de laatste kijkcijfers.


De winnaar voor de beste mannelijke hoofdrol dit jaar, Anthony Hopkins, die zeer terecht gewonnen heeft, liet daags na het ooit zo prestigieuze Hollywoodfeestje in een reactie weten vereerd te zijn met het beeldje. Hij was vanuit LA teruggekeerd naar zijn geboortegrond Wales en vond het niet nodig op stel en sprong op het vliegtuig te springen; hij was Tom Cruise niet. Bovendien, zo wisten alle bookmakers zeker: hij zou toch niet winnen.

Zonder alle James Bond-Oscar-nominaties hier op te dissen (dit zijn ze tot aan Skyfall), heeft de Bond-franchise nooit echt hoge ogen gegooid bij de Academy Awards.

In totaal hebben de James Bond-films bij elkaar vijf Oscars in de wacht gesleept. Met Skyfall (2012) als topscorer, die won er twee: voor beste song en beste geluidsmontage. Lang daarvoor viel de eer te beurt aan Goldfinger (1964) voor diens geluidseffecten en Thunderball (1965) voor de speciale effecten. Hekkensluiter is voorlopig Spectre (2015) met een Academy Award voor beste song.

Sean Connery, 1988

Sean Connery is de enige James Bond-acteur met een Oscar op zak: 25 jaar nadat hij te zien was in Dr. No. Oké, Roger Moore had er ook eentje, maar daar stond de naam van Marlon Brando op. Moore bleef tijdens de uitreiking in 1973 beteuterd achter met het beeldje toen Brando een Indiaan had gestuurd om de prijs in zijn naam te weigeren.

De meest recente schurken brengen het er wat dat betreft nog het beste van af, zowel Javier Bardem (Skyfall) als Christoph Waltz (Spectre) en nu Rami Malek (No Time to Die) zijn stuk voor stuk Oscar-winnaars (Waltz won er zelfs twee) alvorens James Bond het leven zuur te maken. Met dat bijltje had eerder alleen Christopher Walken (A View to a Kill) gehakt. Bond-girl Halle Berry won haar Oscar tijdens de opnamen van de Bond-film waarin zij de vrouwelijke hoofdrol speelde. Na de première van Die Another Day verzocht de Academy haar het beeldje weer in te leveren.

Voor volgend jaar is de hoop toch wel gevestigd op Billie Eilish. Smaken verschillen, maar de titelsong van de nieuwe Bond-film is toch duidelijk beter dan dat van castraatzanger Sam Smith. Die eerste Oscar is dus sowieso in de pocket.

Op het gebied van cinematografie haalt de laatste Bond-film ongetwijfeld ook een prijs binnen. Wat we tot nu toe aan trailers en foto’s van No Time to Die hebben gezien: oogstrelend werk van Linus Sandgren. Het wordt zijn tweede Academy Award. Eigenlijk had Roger Deakins moeten winnen voor Skyfall. Die fout heeft de Academy inmiddels rechtgezet met twee latere Oscars voor Deakins: Blade Runner 2049 en Sam Mendes’ 1917.

Skyfall (DOP Roger Deakins)

No Time to Die (DOP Linus Sandgren)

Laten we voor volgend jaar vooral Mark Tildesley niet vergeten, de decorontwerper van No Time to Die als waardige opvolger van voormalig Bond-architect Ken Adam. Met Tildesley moet dat oude Bond-gevoel weer terugkeren van een schurk met een buitenissig buitenverblijf, in dit geval een gigantisch bunker waarin mysterieuze kernwapenachtige artillerie wordt vervaardigd. Adam is het nooit gelukt om voor zijn Bond-jaren een beeldje in de wacht te slepen. Volkomen onterecht natuurlijk. Voor You Only Live Twice werd hij niet eens genomineerd. Enkel mocht hij het proberen met The Spy Who Loved Me, maar dat jaar dong ook Star Wars mee.

Als we dan toch bezig zijn met de Oscar-winnaars van volgend jaar: vlak Hans Zimmer niet uit. De filmcomponist werd elf keer genomineerd en won enkel voor The Lion King. Wordt nu toch wel eens tijd om met een échte film te winnen. Aan de muziek van de gunbarrel ligt het in ieder geval niet, die knalt er als vanouds lekker in en als de Duitser daarna het Bond-thema zo nu en dan tevoorschijn haalt, hoor je mij niet klagen. Schandalig blijft het natuurlijk wel dat John Barry voor geen van zijn elf Bond-scores ook maar een nominatie werd gegund.

Richard Maibaum

Een ondergeschoven kindje bij de Bond-films is het scenario. Geweldenaar Richard Maibaum verdient postuum alsnog een Oscar voor zijn tekstuele bijdragen aan dertien Bond-films. No Time to Die gaat volgend jaar op voor de Academy Award voor het originele scenario van Neal Purvis en Robert Wade. Maar omdat het bewerkte scenario nóg beter is dan het originele, krijgen Phoebe Waller-Bridge en Cary Joji Fukunaga daarna ook allebei nog een gouden beeldje. Zo begint de teller met inmiddels zes Oscars voor No Time to Die lekker op te lopen.

Omdat Fukunaga de Bond-productie na het verlaten van de beoogde regisseur zo soepel vlot wist te trekken, gaat de Oscar voor beste regie uiteindelijk ook naar hem. Het was de Academy bij de vorige categorie eindelijk gelukt zijn naam goed te spellen; uitbuiten die hap!

Met de Oscar voor beste regie kun je die voor beste film moeilijk aan een andere productie toekennen, dus mogen Barbara Broccoli en Michael G. Wilson eíndelijk eens dat podium beklimmen. Barbara bedankt vooral Daniel (Craig, red) voor zijn gespierde torso waaraan zij menig avondje heeft zitten pulken. Dat mag namelijk als producent had zij ooit van collega Weinstein geleerd. Michael Wilson doet daar sinds het vertrek van Judi Dench gedwee aan mee. Terwijl Barbara een lijst met onbekende namen oplepelt, loopt bij Michael het water in de mond. Hij hoopt stiekem dat er onder het laagje goud een massief stuk chocolade zit.


Natuurlijk gaat de Oscar voor beste hoofdrolspeler naar Daniel Craig. Het is voor hem immers de laatste keer als 007. Hij heeft de rol bovendien het langste gespeeld dan wie dan ook sinds de uitvinding van de film. Geen enkel excuus om hem de trofee te weigeren. Ook tegenspeelster Lashana Lynch gaat niet met lege handen naar huis. Zij is de eerste vrouwelijke zwarte 007 sinds de uitvinding van de film. Need I say more?

Voor beste mannelijke bijrol worden zowel Ralph Fiennes als Rami Malek genomineerd. Rory Kinnear als Tanner valt net buiten de boot. Fiennes gaat er na een verhitte strijd uiteindelijk vandoor met de prijs, Malek wordt getroost met een flacon Clearasil. Hij glimlacht als een boer met kiespijn, maar zijn make-upartieste mag dan weer wel een beeldje ophalen. Zo realistisch pokdalig heeft de Academy sinds Robert Davi niet meer op het witte doek gezien.


Blijven er nog vier subcategorieën als montage, geluid, visuele effecten en kostuums over. Prijzen die zonder protest allen bij No Time to Die belanden. Met vijftien Oscars verslaat de 25e James Bond-film Ben-Hur, Titanic en de laatste The Lord of the Rings, die er alle drie slechts elf wisten te bemachtigen.

Ik kan er eentje naast zitten, maar als ik met bovenstaande voorspelling niet een klein beetje in de buurt kom, is die hele Academy Award één grote corrupte bende. Dan hoeft het voor mij ook niet meer.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

zondag 18 april 2021

‘Premièrefeest ‘No Time to Die’ mag 10 miljoen kosten’

De wereldpremière van de langverwachte nieuwe James Bond-film No Time to Die mag 10 miljoen pond kosten, dat beweren onbevestigde bronnen tegenover Britse tabloids als Daily Mail en Mirror. Het immense stadion van Wembley wordt als mogelijke feestlocatie onderzocht.


Als het even meezit mag Engeland vanaf 21 juni van het slot. Dat betekent dat alle lockdownrestricties verleden tijd zijn. De aanstaande première van No Time to Die is daarmee niet alleen de viering van de eerste nieuwe James Bond-film in zes jaar, maar ook die van het dagelijks leven zoals we dat min of meer van vóór de pandemie kenden; het nieuwe oude normaal.

Nu mag het in Engeland voorspoedig gaan met het vaccinatieprogramma, aan de overkant van de Noordzee ligt een landje waar het allemaal wat minder vlotjes verloopt. Nog maar te zwijgen van landen in zuidelijker continenten waar het dodental door corona nog steeds in rap tempo oploopt.

Het streven van de Bond-producenten was om hun nieuwe film wereldwijd op hetzelfde moment in première te laten gaan, met enkel een week verschil tussen Engeland (30 september) en de Verenigde Staten (8 oktober). Zoals het er nu uitziet, lijkt een complete uitrol over de planeet eind september onhaalbaar en dreigt het alsnog een westers onderonsje te worden. Leuk voor ons, en broodnodig, maar bijzonder wrang tegenover de landen waar een cinematicket gelijkstaat aan een enkeltje IC.

Laat het de feestvreugde vooral niet bederven — het is namelijk een prachtig streven. Natuurlijk, ze moeten bij Eon Productions iets verzinnen om hun uitgestelde product aan de man te brengen. Dan maar het einde van de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog gebruiken als startschot voor het bevrijdingsfeest. En dat mag wat kosten.

vrijdag 16 april 2021

‘Skyfall’-actrice Helen McCrory (52) overleden

Op 52-jarige leeftijd is vandaag de Britse actrice Helen McCrory overleden. McCrory speelde de rol van Clair Dowar MP in Skyfall. Haar overlijden werd bekendgemaakt op Twitter door haar echtgenoot, acteur Damian Lewis.


McCrory had een kleine rol in een mooie scène in de derde James Bond-film met Daniel Craig. In Skyfall staat zij aan het hoofd van het verhoor van M (Judi Dench), die in de rechtszaal wordt gehoord over de gestolen harddrive uit het begin van de film. Hierdoor is de identiteit van een groot aantal undercover-agenten bekend geworden, een aantal is zelfs geëxecuteerd. De MI6-afdeling waartoe James Bond behoort, dreigt hiertoe te worden gesloten door minister Clair Dowar.

Daarnaast was Helen McCrory te zien in de laatste Harry Potter-films; in Penny Dreadful van Skyfall-regisseur Sam Mendes, naast onder meer James Bond-filmacteurs Timothy Dalton, Eva Green en Rory Kinnear; en als Aunt Polly in Peaky Blinders.

De actrice is overleden aan de gevolgen kanker. Ze laat haar echtgenote Damian Lewis en hun twee kinderen na.

zondag 11 april 2021

Roger Moore langste aantal filmminuten James Bond

Daniel Craig nét boven Sean Connery

Roger Moore heeft in zijn loopbaan als 007 het langste aantal minuten aan James Bond-films gemaakt. De vier jaar geleden overleden Brit was tussen 1973 en 1985 te zien in zeven Bond-films met een totale duur van 886 minuten. De huidige James Bond Daniel Craig staat daar met vijf films en een totale speelduur van 704 minuten ruim onder. Sean Connery volgt op de voet met 701 minuten over zes films. Met Never Say Never Again meegerekend komt de vorig jaar overleden 007 alsnog op 835 minuten uit.

All Time High voor Roger Moore

Zoals bekend is No Time to Die met 163 minuten de langste Bond-film ooit. Samen met de lange speelduur van Daniel Craigs eerdere Bond-films Casino Royale, Skyfall en Spectre rees de vraag of de huidige Bond met ‘slechts’ vijf films misschien het langste aantal filmminuten als 007 heeft gediend.

Craigs tweede, Quantum of Solace, is met 106 minuten de kortste Bond-film uit de serie. Maar zelfs als die film een halfuur of drie kwartier langer zou duren, legt hij het nog af tegen Moore.

Quantum of Solace: de kortste

Bovenstaande berekeningen zijn gebaseerd op de totale speelduur per film. Dat is inclusief aftiteling. Zonder aftiteling meegerekend legt Daniel Craig het qua aantal minuten sterk af tegen Sean Connery. De Connery-films hebben, zeker voor de huidige maatstaven, bijzonder korte eindtitels. Die van Dr. No duren vanaf het moment ‘The End’ in beeld komt exact 30 seconden. De langste van Connery zijn die van You Only Live Twice met 98 seconden.

The End of Dr. No

De aftiteling van de Craig-films daarentegen zijn per film behoorlijk toegenomen: van 244 seconden (een dikke 4 minuten) van Casino Royale tot aan de 409 seconden (bijna 7 minuten) van Spectre. Aangezien die van No Time to Die nog niet beschikbaar zijn, zullen die waarschijnlijk meer in lijn liggen met diens directe voorganger. Daniel Craig zal met zijn vijfde Bond-film globaal meegerekend op ruim 20 minuten aan eindtitels komen; Connery zit op iets meer dan 6 minuten over zes films.

Hoe lang een James Bond-acteur werkelijk in beeld is; daarvoor moet iemand met alle tijd van de wereld bereid zijn met de stopwatch iedere seconde per film na te pluizen. Be my guest. Dan zou het kunnen dat Daniel Craig alsnog als winnaar uit de bus komt. Van Roger Moores laatste Bond-film A View to a Kill wordt gezegd dat de acteur slechts 8 minuten in beeld is, de rest van de 123 minuten wordt ingevuld door stand-ins en stuntlieden.

De enige echte Roger Moore in A View to a Kill

On Her Majesty’s Secret Service

Bij de gemiddelde totale speelduur van de films per Bond-acteur staat Daniel Craig met 141 minuten bovenaan, George Lazenby volgt direct met 140 minuten voor On Her Majesty’s Secret Service, Timothy Dalton komt met twee films op een gemiddelde van 132 minuten, gevolgd door Pierce Brosnan (128 minuten), Roger Moore (127 minuten) en Sean Connery (117 minuten).

Sinds 19 oktober 2019 is Daniel Craig de langstzittende James Bond. Met het almaar uitstellen van zijn  laatste film, en het uitblijven van een opvolger, is de teller sindsdien flink opgelopen. Als Craig nu nog één Bond-film van 182 minuten maakt, dan komt hij gelijk met Roger Moore. Dat mag dan inclusief 10 minuten aftiteling. Doen we niet moeilijk over.

dinsdag 6 april 2021

Paul Ritter (54) uit ‘Quantum of Solace’ overleden

Acteur Paul Ritter is gisteren op 54-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor, meldt onder meer The Guardian vandaag. Ritter was te zien als de mysterieuze Guy Haines in Quantum of Solace (2008), een rol die volgens menigeen een staartje had verdiend.

James Bond komt op het spoor van Haines tijdens de operascène in Bregenz in Oostenrijk. Daar vindt een bijeenkomst plaats van leden van misdaadorganisatie Quantum waar Haines deel van uitmaakt. Guy Haines blijkt speciaal adviseur van de Britse premier te zijn.


Aanvankelijk was de rol die Paul Ritter in Quantum of Solace speelde groter. Naast de operascène zou hij aan het eind van de film nogmaals terugkomen, als James Bond Haines’ huis bezoekt en daar Mr. White aantreft. Mr. White wordt door Bond vermoord, waarna 007 Guy Haines ondervraagt.

Deze scène, die wel werd gefilmd door regisseur Marc Forster, ontbreekt aan de uiteindelijke film. Hierdoor kon Mr. White terugkeren in Spectre (2015), waar hij uiteindelijk alsnog de dood vindt. Ook Guy Haines had kunnen terugkomen. Wat er van hem is geworden, zal waarschijnlijk altijd een raadsel blijven.

Paul Ritter was bij het grote publiek vooral bekend door de sitcom Friday Night Dinner en trad op in een veelvoud aan tv-series. Daarnaast was hij veelal in het theater te zien en in een handvol films als Inferno (2016), Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009) en Hannibal Rising (2007).

Ritter laat een vrouw en twee kinderen achter.

zondag 4 april 2021

Stemacteur David de Keyser (93) overleden

Stemacteur David de Keyser is overleden. De Keyser was te horen als stem van Marc-Ange Draco in On Her Majesty’s Secret Service (1969). Een film later was hij als acteur te zien en te horen in de rol van dokter in Diamonds Are Forever (1971).


David de Keyser overleed op 20 februari. Toen ik vanmiddag OHMSS opzette en Draco hoorde, vroeg ik mij af hoe het met diens stem, De Keyser dus, zou zijn. Toevallig bleek de acteur iets meer dan een maand geleden te zijn overleden. The Stage bracht het nieuws vorige week naar buiten.

Zoals in veel vroege Bond-films zijn veel stemmen van niet-Engelstalige acteurs opnieuw ingesproken door een stemartiest. Toevallig overleed begin maart Nikki van der Zyl, de actrice die onder meer de stem van de eerste Bond-girl Honey Ryder insprak. In september vorig jaar overleed Barbara Jefford, de stem van onder meer de tweede Bond-girl.

David de Keyser is 93 jaar geworden.

Honder jaar Peter Burton

Vandaag is de honderdste geboortedag van Peter Burton. De Engelse acteur was eenmalig te zien als Major Boothroyd, de wapenleverancier van MI6, die later bekend werd onder de naam Q, maar dan wel in de gedaante van een andere acteur.


Nadat Burton Bond zijn nieuwe wapen, een Walther PPK heeft overhandigd en zijn daarbij behorende zegje heeft gedaan, verdwijnt Major Boothroyd weer van het toneel. Strak en solide, niks meer en niks minder.

Sean Connery en Peter Burton in Dr. No (1962)

Twee films later is er het personage Q dat meer mag doen dan James Bond zijn speeltjes overhandigen. Helaas voor Burton dat hij de film ervoor, From Russia with Love, al moest laten schieten; Desmond Llewelyn heeft er tot zijn dood in 1999 en een totaal van zeventien Bond-films een levenswerk van gemaakt.

Naast Dr. No (1962) is Burton nog even te zien in Thunderball als RAF Officier in de auto bij schurk Angelo Palazzo. Ook duikt hij op als agent in de Casino Royale-parodie uit 1967.

Peter Burton (midden) bijna onherkenbaar in Thunderball (1965)

Peter Burton blijft tot zijn dood te zien in marginale film- en tv-rollen. Een hartaanval in november 1989 wordt hem op 68-jarige leeftijd fataal.

donderdag 1 april 2021

Absolutely thrilled

Het is niet de eerste keer dat dit het jubelverhaal over No Time to Die had moeten zijn; de nieuwe Bond-film waar we meer dan ooit naar verlangen. Begin april vorig jaar was aanvankelijk de datum waarop de film had moeten verschijnen. Daarna, na een hoopvol uitzicht op november 2020, werd de film in de herfst van dat jaar alsnog verschoven naar april 2021, naar nu dus. Inmiddels weten we beter en duurt de komst van de langverwachte column alleen maar langer.


De nieuwste James Bond ligt al een jaar lang te verouderen in de kluis van Eon Productions. Dat maakt het wachten extra wrang; de film die twee jaar geleden werd gemaakt, is er gewoon, vooralsnog onzichtbaar. Iedereen weet dat dit een uitzonderlijk geval is, toch is het echt niet de eerste keer dat ons geduld bij een James Bond-film op de proef wordt gesteld.

Zo kondigde de aftiteling van Goldfinger als volgende film On Her Majesty’s Secret Service aan. Althans, zoals te zien was op de eerste kopieën van de film in Engeland. Ware het niet dat Kevin McClory niet lang vóór de première van de derde Bond-film de rechten van Thunderball en SPECTRE had verworven (in die slopende rechtszaak tegen Ian Fleming), waardoor Bond-producenten Saltzman en Broccoli zich genoodzaakt zagen eerst dát varkentje te wassen. Thunderball moest (in samenwerking met McClory, zodat hij niet zelf met een rivaliserende Bond-film zou komen) voorrang krijgen en dus werd de eindtitel voor volgende vertoningen aangepast.

Datzelfde geldt voor de eindtitels van Thunderball (1965). Ook toen was het idee On Her Majesty’s Secret Service als vervolg te presenteren, gelijk de volgorde zoals Fleming het had geschreven. Een slechte winter met weinig sneeuw in 65/66 belette echter mooie opnamen te maken in de Zwitserse Alpen, zodat de filmmakers als snel uitweken naar You Only Live Twice. Zowel van Goldfinger als Thunderball zijn prints bekend waarop OHMSS als vervolgfilm prijkt. Leuk detail is dat algemeen wordt aangenomen dat Dr. No (1962) de enige Bond-film is waarop geen enkele vorm van ‘James Bond Will Be Back / Will Return’ staat vermeld: check de versie van Thunderball die je thuis in de kast hebt maar eens.


Ook You Only Live Twice vermeldt OHMSS tijdens de eindcredits. Dit keer werd de belofte niet verbroken en zag het langverwachte On Her Majesty’s Secret Service eind 1969 alsnog het levenslicht, met dien verschille dat er tussen Goldfinger, waarin OHMSS voor het eerst werd genoemd, en de uiteindelijke film met George Lazenby andere titels voorrang kregen, er waren er immers nog legio om uit te kiezen.


De eerste echte belofte die werd verbroken, was de releasedatum van The Spy Who Loved Me, die aanvankelijk stond gepland voor 1976. Producent Harry Saltzman moest zich wegens financiële problemen noodgedwongen losmaken van James Bond, waardoor de opnamen van de tiende Bond-film in de reeks vertraging opliepen. Cubby Broccoli stond er ineens alleen voor en voordat de breuk met Saltzman netjes was geregeld en Broccoli in MGM een nieuwe partner had gevonden, waren er inmiddels ruim tweeënhalf jaar voorbij voordat The Spy Who Loved Me in 1977 in de bioscopen verscheen. Met 931 dagen tot dan toe het grootste gat tussen twee Bond-films.

Diezelfde film beloofde ons in de aftiteling overigens For Your Eyes Only. Het megasucces van Star Wars deed Broccoli echter van gedachte veranderen, dus trok hij een buitenaardser geval uit de kast: Moonraker. Die beslissing werd pas veel later gemaakt, zodat in de aftiteling van The Spy Who Loved Me nog steeds For Your Eyes Only staat te lezen. Het is de enige Bond-film die op die manier twee keer wordt aangekondigd, want de eindtitels van Moonraker vermelden opnieuw For Your Eyes Only als volgende film.



Opvallende bijkomstigheid is dat na Moonraker op dat moment alle beschikbare lange verhalen van Ian Fleming op waren (de rechten van Casino Royale werden pas 25 jaar later bemachtigd), waardoor enkel de titels van korte verhalen nog konden worden gebruikt. For Your Eyes Only, Octopussy, A View to a Kill en The Living Daylights zijn daar het bewijs van.

Nadat Roger Moore inmiddels was afgezwaaid en Timothy Dalton de rol van 007 tweemaal had vertolkt, stond er een derde film met hem op punt van beginnen. Opnamen zouden onder meer gemaakt worden in Hongkong. Deze film, voorlopig ‘The 17th James Bond’ genaamd, zou moeten uitkomen eind 1991. In 1990 tijdens het Filmfestival van Cannes werd Bond 17 groot aangekondigd voor een release in… ‘Coming summer’. Ergens in een zomer dus, specifieker waren de makers niet. Er is na Licence to Kill (1989) nooit meer een Bond-film in de zomer uitgekomen.


Filmstudio en mede-eigenaar van James Bond MGM verkeerde echter in moeilijkheden (waar kennen we die van?), waardoor het duurde en duurde voordat een begin kon worden gemaakt met het langverwachte vervolg op Licence to Kill. Uiteindelijk duurde het zesenhalf jaar (om exact te zijn 2344 dagen) voordat Bond 17 onder de titel GoldenEye en zónder Timothy Dalton in première ging.

Dan was er in juli 2006 de aankondiging van Bond 22, de opvolger van Casino Royale (Casino Royale moest op dat moment nog in de bioscoop verschijnen): 2 mei 2008. De vaart leek er lekker in te zitten, maar 18 maanden tussen de twee films bleek bij lange na niet haalbaar, waardoor Quantum of Solace werd opgeschoven naar november datzelfde jaar, en zelfs dát werd een race tegen de klok.

Trouw, 21 juli 2006

Daarna begon het geëmmer met MGM weer, waardoor Bond 23, dat uiteindelijk Skyfall werd gedoopt, niet in 2011 maar in 2012 uitkwam: zie daar het vijftigjarig Bond-jubileum. Met de gepland drie jaar tussen Skyfall en Spectre, zijn we inmiddels beland bij Bond 25 dat alle voorgaande vertragingen naar de kroon steekt.

Bond 25 werd in juli 2017 aangekondigd voor een release in oktober/november 2019. Eind mei 2018 werd Danny Boyle uitgeroepen tot regisseur van de nieuwe film. Wat kon de nieuwe productie nog in de weg staan?


Boyle zelf. Hij hield er andere ideeën op na dan Barbara Broccoli, waardoor hij in augustus 2018 alsnog zijn biezen mocht pakken. Nadat een maand later Cary Fukunaga als vervanger werd gevonden en de film een geheel andere wending kreeg, werd de releasedatum verschoven naar februari 2020.

Berucht is de daaropvolgende aankondiging van Eon Productions ‘We are absolutely thrilled’ waarmee Bond 25 naar april 2020 werd gebonjourd. Al met al nog geen halfjaar verschil met de oorspronkelijke premièredatum van 2019, maar niemand had op dat moment nog van corona gehoord… 


De rest is zowel geschiedenis als toekomst, opnieuw hopend op die zoveelste releasedatum. Als No Time to Die eind september verschijnt, zijn er 2166 dagen verstreken sinds de wereldpremière van Spectre op 26 oktober 2015. Dan zijn er nog 179 dagen te gaan om het oude bodemrecord te verbreken. Dat moet lukken, zal de pessimist denken…

Deze column is ook verschenen bij James Bond Nederland.


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures