Films en seriesFilms en series

woensdag 31 januari 2018

Ben Whishaw hoopt op meer actie voor Q

Ben Whishaw uit Skyfall (2012) en Spectre (2015) hoopt dat zijn personage Q in Bond 25 meer betrokken raakt bij de actie. Dat zegt de acteur in een gesprek met de BBC.

Ben Whishaw als Q met Daniel Craig als 007 op locatie in Oostenrijk voor Spectre (2015)

In tegenstelling tot voorganger Desmond Llewelyn, die van 1963 tot en met 1999 zeventien maal gestalte gaf aan de Quartermaster van MI6, krijgt Whishaw met name in de laatst Bond-film relatief veel te doen. Hij brengt zelfs een bezoek aan 007 in de Oostenrijkse Alpen waar hij ternauwernood aan onguur kijkende types weet te ontkomen.

De Q van Llewelyn werd er ook geregeld op uitgestuurd om Bond tijdens zijn missie in een ver buitenland bij te staan, echter heeft hij nooit harder hoeven lopen dan die ene keer dat hij Jeroen Krabbé de Gasometer in Wenen op volgde.

De trappen van de Gasometer in Wenen in The Living Daylights (1987)

Toch hoopt de 37-jarige acteur stiekem dat er voor Q in de volgende Bond-film meer in het vat zit, áls hij überhaupt wordt gevraagd, want Whishaw tast nog volledig in het duister wat Bond 25 betreft.

Dat hij wederom een basisplaats krijgt, is vrijwel zeker. Net als Ralph Fiennes als M, Naomie Harris als Miss Moneypenny en Rory Kinnear als Tanner, hoort Whishaws Q inmiddels ook bij het meubilair.

zaterdag 27 januari 2018

Schaalfiguren Live and Let Die in pre-order

Binnenkort in de pre-order: drie schaalfiguren uit Live and Let Die (1973). Roger Moore als James Bond, Jane Seymour als Solitaire en Geoffrey Holder als Baron Samedi. Inclusief een compleet assortiment aan accessoires.




Klik hier voor meer afbeeldingen.

Eerder bracht Big Chief Studios al een lijn uit met drie gedetailleerde schaalfiguren uit Goldfinger (1964).

dinsdag 23 januari 2018

Deakins en Van Hoytema genomineerd voor Oscar

Ook drie andere 007-crewleden hopen op felbegeerde filmprijs


Roger Deakins en Hoyte van Hoytema, de directors of photography van Skyfall (2012) en Spectre (2015), zijn beiden genomineerd voor een Academy Award.

Volgens The Hollywood Reporter zes van de beste cinematografen van dit moment: met uiterst rechts Roger Deakins en naast hem staand Hoyte van Hoytema. Geheel links Robert Elswit, director of photography van Tomorrow Never Dies (1997), daarnaast Janusz Kaminski, Rachel Morrison en Dan Laustsen. Zowel Morrison als Laustsen zijn deze keer ook genomineerd voor een Oscar.

Voor Roger Deakins is het zijn dertiende Oscar-nominatie, ook voor Skyfall werd hij genomineerd. Hij heeft het felbegeerde beeldje echter nooit mee naar huis mogen nemen. Met het oogverblindende Blade Runner 2049 zou het getal dertien wel eens een geluksgetal voor de 68-jarige Engelsman kunnen zijn.

Roger Deakins hanteert de camera tijdens de opnamen van Skyfall (2012)

Hij moet het onder meer opnemen tegen Hoyte van Hoytema (46), de Nederlandse cinematograaf die meedingt naar een Oscar voor zijn bijdrage aan Dunkirk. Het is de eerste keer dat Van Hoytema is genomineerd.

Production designer Dennis Gassner (69) is eveneens genomineerd voor Blade Runner 2049. Gassner werkt mee aan de James Bond-films sinds Quantum of Solace (2008) en zal voor Bond 25 opnieuw van de partij zijn. Het is de zesde Oscar-nominatie voor de Canadees. In 1992 won hij het beeldje voor zijn medewerking aan Bugsy (1991).

Dennis Gassner met Hoyte van Hoytema op de set van Spectre (2015)

Verder zijn genomineerd Chris Corbould en Lee Smith. Voor special effectsman Corbould, die sinds The Spy Who Loved Me (1977) bijna bij alle Bond-films is betrokken, is het zijn vierde Oscar-nominatie. Deze keer voor de laatste Star Wars-film. Eerder won hij voor Inception (2010). Smith, de editor van Spectre, staat op de Oscar-lijst voor Dunkirk. Het is de derde keer dat hij kans maakt op het gouden beeldje.

Chris Corbould voor aanvang van de grootste filmexplosie ooit voor Spectre (2015)

De uitreiking vindt plaats op 4 maart dit jaar. Iets later dan gebruikelijk in verband met de Olympische Winterspelen. Het is de negentigste keer dat de Academy Awards worden uitgereikt. Net5 zendt het jaarlijkse filmspektakel op 5 maart live uit tussen 2:30 en 6 uur.

dinsdag 16 januari 2018

Christoph Waltz niet in Bond 25

Kan de nieuwe Bond-film zonder Blofeld?


Hij heeft het al eerder gezegd, en hij zegt het nogmaals: „Ik ga niet zeggen dat ik in de volgende [Bond-film] zit — ik zit niet in de volgende...” Aldus de tweevoudig Oscar-winnaar vandaag in een prettig interview in The Times.


Aanleiding voor het gesprek is de nieuwste film waarin hij wél te zien is, Downsizing. Een film waarvoor Waltz in de zomer tijdens het Filmfestival in Venetië groot applaus kreeg. De film draaide daarna op een groot aantal internationale filmfestivals en wordt sinds december langzaam wereldwijd uitgerold. Vanaf volgende week draait de film in Nederland.

Zijn rol in Spectre (2015) blijft onderwerp van gesprek. De vraag of hij terug zal keren in Bond 25 blijft immers gerechtvaardigd. Zonder al te veel kritiek te willen leveren op het eindresultaat: „Ik ben gewoon niet heel erg tevreden. Ik had graag de krans gekregen om de kreuken eruit te strijken.”


Of Waltz zichzelf uit ontevredenheid niet bij de cast van Bond 25 wenst, dat hij nog niet is gevraagd of dat hem is verteld dat er voor Blofeld geen rol is in de nieuwe film, blijft onduidelijk. Dat laatste is natuurlijk ook altijd een optie.

Want kan Bond 25 zonder Blofeld? Kunnen de filmmakers dat maken?

Verhaaltechnisch zonder meer. Aan het eind van Spectre slaat MI6 hem in de boeien. Als we het hele rechtbankproces achterwege laten (hoewel dat best een interessant gegeven kan opleveren: Blofeld in de beklaagdenbank met een vurige achterbakse advocaat aan zijn zijde), zit hij nu stilletjes te brommen in de meest zwaarbewaakte penitentiaire inrichting denkbaar. De wetenschap dat hij mogelijk terug kán keren, is al bedreigend genoeg. En wie weet houdt hij achter de tralies de touwtjes strak in handen, als een volleerd poppenspeler.

Een belichaming van het kwaad is daarmee noodzakelijkerwijs niet nodig voor Bond 25.


Maar nu de historische waarde van Blofeld. Er is een reden dat Bond hem aan het eind van Spectre niet in koelen bloede neerknalt. Een schurk van zijn kaliber, die na een afwezigheid van meer dan veertig jaar (of meer dan dertig zo je wilt) eindelijk terugkeert, zet je niet bij het grofvuil. En dat is gelijk de reden waarom we in Bond 25 misschien nog wel om Blofeld (en dus Waltz) heen kunnen, maar niet voor altijd.

You Only Live Twice (1967)
Blofeld recasten in Bond 25? Nee, dat valt geheel buiten de lijn van de Daniel Craig-films: continuïteit als nieuwe traditie. Blofeld grotendeels negeren en hem op de achtergrond als ultieme dreiging laten opereren? Begin jaren 60 deed hij niet anders. Dr. No, Rosa Klebb, Red Grant, Emilio Largo: zij gingen fysiek de strijd aan met 007, Blofeld wist zich tot het laatste halfuur van You Only Live Twice (1967) voor Bond (en ons) verborgen te houden. Blofeld in Bond 25 compleet negeren? Ook dat zou een beetje raar zijn aangezien in de vorige film alle voorgaande drie delen aan elkaar zijn geregen. Craigs vijfde en (laatste) Bond-film zou daarmee een buitenbeentje worden. Zo hangt de vlag er momenteel gewoon niet bij.

Voor de laatste twee opties hoeft Waltz overigens niet worden ingehuurd en klopt de kop van dit artikel.

Blijft er nog één mogelijkheid over: dat Christoph Waltz opnieuw gaat voor het applaus en we hem, zonder credit, toch terugzien in Bond 25. Het verrassingseffect. Al is het om die laatste kreuken recht te strijken.

maandag 15 januari 2018

Delectados

Wij moesten wachten omdat de tweede Lord of the Rings en de tweede Harry Potter in diezelfde periode voorrang kregen. De Nederlandse première van Die Another Day (2002) werd daarom verschoven naar januari 2003. Alsof die drie elkaar in de kerstperiode in de weg zouden zitten. De Nederlandse distributeur durfde het in ieder geval niet aan.

Achteraf gezien had de twintigste Bond-film nooit gemaakt mogen worden, dus waar hebben we het over, maar dat wisten we toen natuurlijk nog niet. Eerst zien, dan pas oordelen.

Dat zien gebeurde daarom in België, waar de film wel netjes vanaf eind november draaide. Een film in België betekent zowel Franse als Nederlandse ondertiteling, dat was even wennen. Het was helaas niet de ondertiteling die de film zo slecht maakte. Al moet ik bekennen dat mijn tweede bioscoopbezoek, ik had mij door ander gezelschap nogmaals laten overhalen om te gaan kijken, het gedrocht mij enigszins meeviel. Het eerste uur is goed te doen, vanaf het tweede uur zakt de film genadeloos in.


In dat eerste uur zit een scène waarin één hoofd mij in het bijzonder opviel. Ik deed in die tijd nog wel eens wat figuratiewerk voor films en bij een van de bureaus waar ik was ingeschreven, kwam ik ook dat van een wat oudere man tegen, een man met een echte karakterkop. Waarom zou een acteur die in een James Bond-film te zien is bij hetzelfde Nederlandse castingbureau ingeschreven staan als ik? Ik zou mij wel vergissen.


Nooit meer aan gedacht. Tot deze week. Over Die Another Day schrijf ik nu eenmaal niet met het grootste plezier. Bij totaal gebrek aan enig noemenswaardig James Bond-nieuws, toch maar eens kijken of ik kan aanhaken bij die Nederlandse première van Bond 20, deze maand precies vijftien jaar geleden. Ik blijk iets te laat te zijn, op IMDb staat 9 januari als premièredatum vermeld. Kniesoor. Nog even de castlijst doorscrollen... Wacht eens. Die kop.

Joaquín Martínez. De man blijkt sinds 2012 overleden. Overlijdensplaats: Everdingen. Dus toch.

Joaquín Martínez, een Mexicaans acteur die volgens Wikipedia rond 2002 in Nederland moet zijn neergestreken. Dat kan niet kloppen, want ik moet hem zeker ergens halverwege de jaren negentig bij één van die castingbureaus hebben gezien.

Hij was getrouwd met een Nederlandse vrouw, Marja Valkestijn, en had een internationale acteercarrière van ruim veertig jaar achter de rug, waarin hij speelde naast onder meer Robert Redford, Anthony Quinn en Kevin Costner. Zij laatste film was een Nederlandse productie uit 2005.

Met dank aan Joaquín Martínez stijgt de film na vijftien jaar toch nog een beetje in waardering.

vrijdag 5 januari 2018

Allan Cameron (73) overleden

James Bond-production designer Allan Cameron is overleden. Cameron overleed op oudjaarsdag. De Engelse production designer verzorgde de decors voor Tomorrow Never Dies (1997). Hij verving voor de achttiende James Bond-film eenmalig Peter Lamont die werkzaam was voor Titanic, waar Lamont een Oscar voor won. Allan Cameron werkte meerdere malen met regisseurs Paul Verhoeven en Ron Howard.


Cameron was sinds de jaren 70 vooral betrokken bij tv-producties, vanaf de jaren 80 werkte hij steeds vaker mee aan bioscoopfilms. Zo verzorgde hij de decors voor onder andere Highlander (1986) met Sean Connery; The Fourth Protocol (1987) met Pierce Brosnan en Michael Caine; Willow (1988) en Far and Away (1992) van Ron Howard; No Escape (1994) van de latere Bond-regisseur Martin Campbell, Showgirls (1995), Starship Troopers (1997) en Hollow Man (2000) van Paul Verhoeven; The Mummy (1999) en The Mummy Returns (2001); en opnieuw met Ron Howard voor The Da Vinci Code (2006) en Angels & Demons (2009). Camerons laatste filmcredit was Horns (2013).

Begin 2013 ontving Cameron samen met Bond-production designers Sir Ken Adam, Peter Lamont en Dennis Gassner een Cinematic Imagery Award uit handen van de Art Directors Guild. Eerdere production designers Cyd Cain en Peter Murton waren op dat moment al overleden. Ken Adam overleed in 2016.

Allan Cameron is 73 jaar geworden.


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures