Componist Never Say Never Again overleden

De Franse componist Michel Legrand is op 86-jarige leeftijd overleden in Parijs. Hij was vooral bekend door zijn filmmuziek: hij werd dertien keer genomineerd voor een Oscar. In 1983 componeerde hij de soundtrack van Never Say Never Again.

Drie keer won hij de filmprijs, voor het eerst in 1968 voor The windmills of your mind. Dat nummer kwam uit de misdaadfilm The Thomas Crown Affair, met Steve McQueen en Faye Dunaway. Ook voor Yentl (met Barbra Streisand) en Summer of '42 ontving hij een Oscar.

Daarnaast won hij vijf Grammy's uit zeventien nominaties. Zelf relativeerde hij het belang van die prijzen. "Een Oscar is vleien, maar het verandert niets. Het maakt je geen betere of slechtere componist. Je krachten en zwaktes blijven hetzelfde."

In totaal werkte Legrand aan de soundtracks van meer dan 200 films. Het beroemdst is waarschijnlijk Les parapluies de Cherbourg uit 1964, met de jonge Catherine Deneuve in een hoofdrol. I Will Wait for You uit die film werd later ook opgenomen door bijvoorbeeld Frank Sinatra, Tony Bennett en Louis Armstrong.

Legrand werd in 1932 in Parijs geboren, zoon van een dirigent van Armeense afkomst. Zijn eerste liefde was jazz, zo werkte hij samen met Miles Davis. "Het is een van de belangrijkste disciplines van de 20ste eeuw. Ik heb medelijden met elke muzikant, component of wie dan ook die geen jazz speelt."

Legrand maakte nog altijd muziek: hij zou in april Canada bezoeken voor een wereldtournee.

Bron: NOS

James Bond gaat naar Noorwegen

Opnamen van Bond 25 gaan onder meer gemaakt worden in Noorwegen, dat meldt het Norsk filminstitutt vandaag. De productie van 'B25', zoals de film staat aangekondigd, krijgt een subsidie van 47 miljoen kronen. Een recordbedrag voor een buitenlandse productie, aldus het filminstituut.

Noorwegen staat al langer in de belangstelling om als locatie voor een Bond-film te dienen. Strenge eisen voor internationale filmproducties belette echter dat het land eerder als uitverkorene uit de bus kwam. In het verleden werden slechts enkele scènes in Noorwegen opgenomen voor You Only Live Twice (1967) en Die Another Day (2002).

Dat Noorwegen deze keer wat langer in beeld komt, dat kan niet anders voor die 47 miljoen Noorse kronen (bijna 5 miljoen euro). De subsidie wordt enkel toegekend aan producties die het land als visitekaartje tonen. Wanneer en waar precies in Noorwegen gefilmd gaat worden, is vooralsnog onbekend.

De opnamen van Bond 25 beginnen officieel op 4 maart. De film staat gepland voor 14 februari 2020. Daniel Craig zal voor de vijfde maal de hoofdrol vertolken. De regie is in handen van de Amerikaan Cary Joji Fukunaga.

Bond 25 digitaal opgenomen

De nieuwe Bond-film wordt digitaal opgenomen. Dat meldt Screen Daily naar aanleiding van een gesprek met Linus Sandgren, de cameraregisseur van Bond 25.

Linus Sandgren achter de camera voor First Man (2018)

Bond 25 wordt daarmee de tweede Bond-film die niet op film wordt vastgelegd. Enkel Skyfall (2012) en de pre-titles van Spectre (2015) werden digitaal geschoten, de rest van de vorige film en alle andere Bond-films, werden op film vastgelegd.

Linus Sandgren is voor zijn voorlaatste film First Man (2018) genomineerd voor een BAFTA-award, waarvan de uitreiking op 10 februari plaatsvindt. Voor La La Land (2016) wist hij zowel een BAFTA als een Oscar in de wacht te slepen.

Eerdere cameraregisseurs bij een Bond-film waren Roger Deakins voor Skyfall en de Nederlander Hoyte van Hoytema voor Spectre. Deakins won vorig jaar voor Blade Runner 2049 een BAFTA en een langverwachte Oscar.

Bond-expo in museum Spyscape in New York

Spionnenmuseum Spyscape in New York opent vanaf 8 maart de expositie Driven: 007 x Spyscape. De tentoonstelling biedt een interactief kijkje achter de schermen bij de James Bond-films, waarin onder meer alle geheimen van Bonds speciale Aston Martin DB5 worden vrijgegeven. Verder zijn er gadgets van Q te onderzoeken, concept arts van production designer Ken Adam te bewonderen en wordt de explosieve finale uit Skyfall (2012) ontleed.

Het Twitter-account van 007.com beweert dat Driven de eerste officiële James Bond-expositie is in New York. Hierbij zien zij echter de tentoonstelling over 25 jaar James Bond in het Museum of Modern Art uit 1987 over het hoofd.

James Bond nu ook in museum te New York

NEW YORK, 5 juni — Het Museum of Modern Art in New York is eigenaar van veertien James Bond-films. De films werden het museum aangeboden door Albert ‘Cubby’ Broccoli, de producer van deze volgens het museum „populairste serie in de geschiedenis van de film”.

Ter gelegenheid van de schenking heeft het Museum of Modern Art een tentoonstelling ingericht, die onder de titel Guns, Gals and Gadgets een beeld geeft van James Bond als ‘cultureel fenomeen’. De expositie bestaat onder meer uit video-clips, posters en foto’s uit vijftien Bond-films, waaronder The Living Daylights, de nieuwste in de reeks die binnenkort in première gaat. Het museum presenteert ter ere van Bond ook een twee weken durend filmfestival. (UPI)

NRC, 5 juni 1987

Zie voor meer informatie over Driven de website van Spyscape.

Effectenman Nick Finlayson ‘the real Q’ overleden

Nick Finlayson is overleden, meldt fansite From Sweden with Love. Finlayson werkte als special effects technician mee aan alle Bond-films tussen A View to a Kill uit 1985 en Skyfall uit 2012. Hij zorgde ervoor dat de gadgets van Q werkte. Nick Finlayson is 63 jaar geworden, aldus de website van BAFTA.

Het aantal bekende filmtitels waaraan Finlayson meewerkte is groot. Naast tien Bond-films was hij onder andere werkzaam voor Aliens (1986), Highlander II (1991), Cliffhanger (1993), The Fifth Element (1997), Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1 en 2 (2010/2011), Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011), Mary Poppins Returns (2018). De laatste filmproductie waaraan hij meewerkte is de meest recente Spider-Man die dit jaar moet uitkomen.

Nick Finlayson op de set van GoldenEye (1995) met Pierce Brosnan en Desmond Llewelyn

„I worked with Nick Finlayson on over 20 films including ten Bonds, two Batman and two Tomb Raiders. He was intelligent, funny and inspirational to everyone he worked with. It was a privilege to have worked alongside him. The real Q will be sorely missed.”

Chris Corbould (special effects 15 Bond-films)

„God bless Nick Finlayson a lovely and very talented man. RIP old friend you will be sadly missed by me and many others!”

John Richardson (visual en special effects 8 Bond-films)

No good about goodbye

Als we ervan uitgaan dat Bond 25 inderdaad Daniel Craigs laatste Bond-film wordt, zal hij de eerste 007 zijn die een écht afscheid krijgt. Bij al zijn vijf voorgangers zag hun laatste optreden er toch wat terloops uit.

Diamonds Are Forever (1971)

Hoewel algemeen wordt aangenomen dat Craig met de komende Bond-film zijn afscheidsfeestje gaat vieren, bestaat er altijd de mogelijkheid dat hij zijn licence to kill nog eenmalig verlengt.

Daniel Craig is exact 51 jaar en twee dagen als de opnamen van Bond 25 op 4 maart gaan beginnen, bijna 52 als de film in februari volgend jaar in première gaat. Dan ligt 2022 op de loer als mogelijke datum voor Bond 26, want dan is het in oktober van dat jaar immers 60 jaar geleden dat de allereerste Bond, Dr. No, verscheen.

Dat lijkt in this ever changin' world in which we live in een onmogelijke opgave, maar tweeënhalf jaar tussen twee films is te doen. Viert Daniel Craig dus zijn 54e verjaardag ten tijde van Bond 26 — Roger Moore was 57 toen hij zijn laatste Bond-film maakte. Als de snelle omschakelaar Cary Fukunaga zodanig in de smaak valt dat hij gelijk zijn volgende Bond-klusje krijgt aangereikt, dan is 2022 zonder meer haalbaar. Onthoud dat tussen Casino Royale (2006) en Quantum of Solace (2008) ook maar twee jaar zat. Tussen de première van From Russia with Love (1963) en Goldfinger (1964) zat overigens maar elf maanden...

Zover is het hoe dan ook nog lang niet. En er valt net zoveel te zeggen over een verse Bond-acteur voor het diamanten jubileum. Dat zou dus betekenen dat Daniel Craig na vijf Bond-films tussen 2006 en 2020 na veertien jaar met pensioen mag.

Als hij dat besluit nu al heeft genomen, in goed overleg met zijn werkgevers Broccoli en Wilson, dan staat er voor Craig, en voor ons, een explosief einde te wachten. Kan niet anders.

Na Spectre (2015) was menigeen al van mening dat Craigs laatste optreden als 007 een feit was. Een reële kans, zeker gezien het eind wanneer Bond zijn oude Aston Martin op komt halen en Q hem aangeeft in de veronderstelling te verkeren dat de geheim agent 'weg' was. Bond beaamt dit, om na een klein verzoek vervolgens met Madeleine de Londense Whitehall in te rijden.

Spectre (2015)

Hoe ver het tweetal komt, zien we niet; het shot eindigt na iets meer dan 10 seconden. Dus het zou zomaar kunnen dat hij Madeleine bij Westminster Station heeft afgezet om direct door te rijden naar MI6 om zijn volgende opdracht in ontvangst te nemen.

Tot zover Spectre en tot zover de negenjarige Bond-carrière van Daniel Craig. Als dat zo geweest was, had Craig een prima einde gekregen. Weinig melodramatisch, maar we zouden tegen elkaar zeggen: 'zie je wel'.

'Zie je wel', zeiden we in de zomer van 2017, 'zie je wel dat hij terugkomt'. Dat het nog tweeënhalf jaar zou duren, en Bond 25 een zomer daarna korte tijd zonder regisseur kwam te zitten, kon niemand op dat moment bevroeden. En doet ook helemaal niet ter zake voor dit verhaal.

Craig heeft met kerst zijn laatste Guinness gedronken en eet inmiddels alleen nog maar wortels, zodat hij er straks met een strak lijf uit kan 'on a high note', zijn einde als 007 tegemoet.

You Only Live Twice (1967)

Toen Sean Connery er in 1967 met zijn vijfde Bond-film You Only Live Twice echt geen zin meer in had, eindige zijn 'laatste' film als 007 net zoals de meeste van zijn voorgaande: dobberend op het water met in zijn armen zijn laatste verovering. Eind goed al goed, op naar een volgend avontuur. Daar zat verder geen enkel andere betekenis achter. En oké, Connery had ook na voorganger Thunderball (1965) al publiekelijk aangegeven dat hij er wel klaar mee was, om vervolgens toch gewoon terug te keren. Daar zou hij nog jarenlang mee door kunnen gaan.

Het einde van Tracy Bond in On Her Majesty's Secret Service (1969) betekende ook gelijk het einde van George Lazenby in de hoofdrol. Lazenby had makkelijk terug kunnen komen in een vervolg, om wraak te nemen, en dat was ook eigenlijk de bedoeling. Maar de jonge branieschopper maakte eigenhandig een einde aan zijn nieuwe carrière: James Bond kon de pot op. Een beslissing waar Lazenby tot vandaag de dag spijt van heeft.

On Her Majesty's Secret Service (1969)

Connery keerde dankzij een ingenieuze deal met United Artists terug voor zijn tweede afscheid, en dit keer is zijn definitieve uitzwaaimoment misschien iets duidelijker als hij lachend met Tiffany, wederom op het water, richting de diamanten glimlacht. Diamonds Are Forever (1971) was van begin af aan een eenmalig project, al is het einde net zo zoetsappig als alle voorgaande Connery-Bonds. Alleen in zijn écht laatste optreden, in de niet-echte Bond-film Never Say Never Again (1983), knipoogt Connery's 007 naar de toeschouwer als blijk van 'dit was écht de laatste'.

Never Say Never Again (1983)

Roger Moore zou al jaren eerder gestopt zijn als er een betere opvolger voorhanden was geweest. Uiteindelijk is het de oelala met Stacey onder de douche in A View to a Kill (1985) waarmee hij zijn zwanenzang als James Bond na twaalf jaar uitluidt. Een verder nietszeggend einde, terwijl het er destijds alle schijn naar had dat Moore niet meer terug zou komen. Timothy Dalton verkeerde in een ongelijke strijd, omdat hij na Licence to Kill (1989) nog een derde film zou maken, maar 'Bond 17' kwam begin jaren 90 niet van de grond. En Pierce Brosnan had na zijn vierde film Die Another Day (2002) toch wel recht op een beter afscheid dan diamanten pulkend uit de navel van Halle Berry, hoewel een fraai exemplaar.

A View to a Kill (1985)

Licence to Kill (1989)

Die Another Day (2002)

Krijgt Daniel Craig dan als enige hoofdrolspeler een écht afscheid als 007?

Het is een riskante operatie een populaire James Bond spreekwoordelijk te elimineren. De oplossing die bij Spectre is toegepast, is een slimme keuze, maar niet houdbaar voor herhaling. Er zijn tal van einden te bedenken die zodanig geïnterpreteerd kunnen worden als nieuw begin. Toch zou het voor de kracht van de serie eens goed zijn om een 007 netjes uitgeleide te doen. Bovendien hebben we het hier over de James Bond met de langste adem. Niet met de meeste films, maar wel met de langste staat van dienst.

Dan bestaat er maar één oplossing: laten we het voor deze ene keer op mijn manier doen...

Schurk in Bond-film is ‘droomrol’ voor Rami Malek

Rami Malek noemt de rol van tegenstander in een James Bond-film 'een volgende droomrol'. In Metro houdt de Amerikaans-Egyptische acteur zijn opvallende lippen verder stijf op elkaar — hij ontkent in ieder geval niet dat hij mogelijk de schurk in de volgende Bond-film gaat spelen.

Rami Malek (foto: Ken Laurent)

Vorige maand werd Malik voor het eerst gelinkt aan James Bond. Met zijn laatste film, Bohemian Rhapsody (2018) waarin hij de rol van Freddie Mercury speelt, heeft de acteur een hit te pakken. Wie hem nog niet kende van de serie Mr. Robot, weet door de Queen-film inmiddels ook wie Rami Malek is.

De Mr. Robot-serie betekende in 2015 de doorbraak van de jonge acteur. Inmiddels staat een vierde en laatste seizoen op stapel. De vraag is alleen of dit conflicteert met een mogelijke rol in de James Bond-film.

De opnamen van Bond 25 komen steeds dichterbij. Op 4 maart staat de eerste officiële draaidag gepland. Het is niet ongebruikelijk dat een tweede unit dan al bezig is met opnamen in het buitenland. Rond diezelfde tijd wordt ook een persconferentie verwacht waar de titel en de hoofdrolspelers van de film bekend worden gemaakt.

Bond 25, onder regie van Cary Fukunaga, gaat op 14 februari 2020 in première.

Mads Mikkelsen in april naar Gent

De Vlaamse Comic Con FACTS – een beurs over tv, film, strips en games die tot een niche behoren – heeft haar eerste gast bekendgemaakt: de Deense acteur Mads Mikkelsen. Hij is bekend van zijn hoofdrol in Hannibal en zakt begin april af naar Gent.

Mads Mikkelsen met Daniel Craig in Casino Royale (2006)

We kennen Mikkelsen ook uit Rogue One: A Star Wars Story, uit de Marvel-film Doctor Strange en uiteraard als James Bond-schurk Le Chiffre in Casino Royale. Fun fact: Mikkelsen was ook te zien als accountant in de videoclip van Rihanna's Bitch better have my money.

Mikkelsen is te gast op FACTS Spring 2019 op zaterdag 6 en zondag 7 april. Deze beurs gaat – naar goede traditie – opnieuw door in Flanders Expo Gent. Hij zal er op beide dagen beschikbaar zijn voor fotoshoots, signeersessies en panels. Hoeveel een foto met Mikkelsen kost, is nog niet duidelijk.

Met dank aan Corneel Vanfleteren voor de tip.

Bron: De Morgen

‘Paul Haggis schrijft mee aan Bond 25’

Paul Haggis, de scenarioschrijver van Casino Royale en Quantum of Solace, heeft ook meegeschreven aan Bond 25, meldt Geeks WorldWide. Volgens de website staat op het script dat Haggis eind november inleverde 'intermittent', dat zoveel betekent als 'onderbroken'.

Paul Haggis (Foto: Corsan)

Van Paul Haggis in combinatie met James Bond hebben we sinds de schrijversstaking in 2008 niet meer gehoord.

De Canadese scenarioschrijver en regisseur leverde uitstekend werk af met zijn visie op Casino Royale (2006), nadat Neal Purvis en Robert Wade de eerste versies hadden ingeleverd. Haggis werd erbij gehaald om het verhaal en de personages te polijsten. Dat is hem die eerste keer goed gelukt.

Bij het vervolg, Quantum of Solace (2008), werd Haggis gevraagd hetzelfde te doen. Echter gooide de beruchte schrijversstaking van dat jaar roet in het eten, waardoor de gehaaste Bond-productie met een onaf script bleef zitten, dat met pijn en moeite bij elkaar werd gehouden door contributies van regisseur Marc Forster en hoofdrolspeler Daniel Craig.


Na het plotselinge vertrek van regisseur Danny Boyle vorig jaar augustus en diens scenarioschrijver John Hodge, was de vraag met welk verhaal de producenten van Bond 25 verder zouden gaan. Boyle was namelijk ingehuurd omdat hij zo'n uniek idee had voor een Bond-film.

Oudgedienden Neal Purvis en Robert Wade zijn na Boyles vertrek teruggevraagd om verder te schrijven aan het verhaal waaraan zij anderhalf jaar daarvoor al waren begonnen. Aan welke versie Paul Haggis heeft zitten knutselen, die van Boyle en Hodge of die van Purvis en Wade, is niet duidelijk.

Van de nieuwe regisseur Cary Fukunaga is bekend dat hij ook een verdienstelijk scenarioschrijver is. Aannemelijk is daarom dat hij het 'onderbroken' script van Haggis heeft afgerond, en dat er nu een inmiddels final draft met credits voor Neal Purvis, Robert Wade en Paul Haggis ligt. En wie weet krijgt voor het eerst ook de regisseur van een Bond-film een schrijverscredit.

De opnamen van Bond 25 gaan op 4 maart dit jaar beginnen.

Happy Anniversary 007!

Bijna een nieuwe Bond-film dit jaar. Maar net niet. Dus moeten we het net als tien jaar geleden doen met de vier bekende jubilarissen. En over tien jaar weer.

Dit jaar het gouden jubileum van één van de publieksfavorieten, één van Ian Flemings meest getrouw verfilmde werken; totaal het tegenovergestelde in een ruimtespektakel dat alle registers opentrekt, maar met zoveel vakmanschap is gemaakt, dat het onmogelijk is geen zwak voor deze productie te hebben; weer totaal anders is de hardste Bond-film ooit gemaakt, waarin 007 het op eigen initiatief tegen zijn meest realistische tegenstander ooit opneemt en de laatste Bond van het vorige millennium dat een zwart randje kreeg door het plotselinge definitieve afscheid van de o zo geliefde Desmond Llewelyn.

De Bond-film met de James Bond die het niet redde: George Lazenby. Een prima Bond! Al zag het publiek dat destijds niet. En wie daar niet doorheen kan kijken, mist de beste Bond-film ooit gemaakt. Naast een knap optreden van de niet-acteur Lazenby, is daar zijn tegenspeelster, de gelauwerde Diana Rigg als de eigengereide Tracy. Zij is het die Bonds hoofd op hol brengt en zich, vooralsnog als enige, Mrs. Bond mag noemen, al duurde dat niet lang. Telly Savalas als overtuigende Blofeld diep verscholen in de Zwitserse Alpen. Gabriele Ferzetti als Tracy's vader, de goedaardige crimineel Marc-Ange Draco en Ilse Steppat als de padachtige Irma Bunt, de enige waar James Bond echt bang van is.

Niets dan lof over de keuzes die eenmalig Bond-regisseur Peter Hunt maakte, van de locaties tot en met de ijzeren wil Flemings rauwe einde te behouden. Componist John Barry opereert hier op de toppen van zijn kunnen, Michael Reed schotelt ons de meest beeldschone plaatjes voor en de actie op de ski is met dank aan topatleet Willy Bogner om te snijden. Een sfeervolle film van de eerst tot de 142e minuut. Thy dawn, o master of the world, thy dawn...

• Première: 18 december 1969 (Londen)
• Nederland: 18 december 1969
• België: 18 december 1969

Met een recordbudget van meer dan 30 miljoen dollar mocht het team van Cubby Broccoli onder leiding van regisseur Lewis Gilbert zijn stoutste dromen waarmaken. Het resultaat is beslist niet de beste film uit de reeks, maar het plezier en de productiewaarde spat van het scherm. Roger Moore speelt Bond lichtvoetig als altijd en ziet er voor zijn 51 jaar (net als Daniel Craig straks in Bond 25) beter uit dan ooit. Lois Chiles mag zijn vrouwelijke evenknie van de CIA spelen en doet dat met de weinige middelen die haar worden aangereikt. Michael Lonsdale als Drax is een vreugd om naar te kijken, kalm en beheerst. En Richard Kiel mocht eenmalig terugkeren als de meest iconische handlanger uit het Bond-universum: Jaws.

Opnieuw John Barry die hier zijn beste Bond-score aflevert. Het is een opera geworden, met veel koren en een unieke sound doordat de opnamen van deze film bij uitzondering in Parijs plaatsvonden. Dat deze soundtrack nergens in zijn totaliteit is te verkrijgen, is de grootste misdaad op James Bond-gebied. Ken Adam verzorgt voor de laatste keer de decors van een Bond-productie. Geen enkele James Bond-film heeft er na die tijd zo mooi uitgezien. Het blijft een plezier deze film te ondergaan. Als nu die soundtrack ooit nog eens in orde komt. Wie weet is dit jubileum een zetje in de rug.

• Première: 26 juni 1979 (Londen)
• Nederland: 12 juli 1979
• België: 18 oktober 1979
  

Timothy Dalton voor de tweede maal als 007. Dichterbij de beschrijving van Ian Flemings James Bond wist geen andere hoofdrolspeler ooit te komen. Dalton was zijn tijd echter te ver vooruit en Licence to Kill is een iets te harde Bond-film geworden. Humorloos, zeker wat de kant van Bond betreft. Niettemin is het een spannende en met actie overladen film. De vrouwen van dienst: Carey Lowell staat haar mannetje als Pam Bouvier en Talisa Soto is beeldschoon als Lupe Lamora. Robert Davi is een schurk in de beste traditie van de Bond-boeven, hij zet een eng realistische drugsbaron neer. Wie ook eng is, is Anthony Zerbe als de kruiperige Milton Krest, een schurk uit het verhaal The Hildebrand Rarity.

De film markeert het einde van een tijdperk. Niet alleen voor Timothy Dalton als James Bond, ook John Glen als recordhouder onder de regisseurs. Hij levert zijn vijfde en laatste Bond-film af. Cubby Broccoli is voor het laatst actief als producent, Richard Maibaum voor de dertiende en laatste keer als schrijver en Maurice Binder verzorgt hier zijn laatste titelsequentie. Licence to Kill leek voor lange tijd ook de laatste James Bond-film; het duurde zesenhalf jaar voordat opvolger GoldenEye (1995) verscheen. En daarmee begon een nieuwe periode in aanloop naar het volgende millennium...

• Première: 13 juni 1989 (Londen)
• Nederland: 12 juli 1989
• België: 13 juli 1989

De laatste Bond-film van de vorige eeuw, de laatste vóór het begin van een nieuw millennium. Een rol voor de Millennium Dome, een grap over de millenniumbug. De enige bug lijkt de film zelf te zijn. Het is het allemaal net niet, terwijl Pierce Brosnan in zijn derde optreden als Bond een vertrouwde indruk maakt. Sophie Marceau heeft als Bond-girl annex Bond-boef een fijne rol, John Cleese is grappig als het stuntelige hulpje van Q, Judi Dench heeft haar grootste rol als M tot dan toe en het is de laatste film met Desmond Llewelyn. Eigenlijk is het vooral de film geworden die een ode brengt aan Q, een vooruitziende blik waarvan niemand voor mogelijk had gehouden dat het zo snel waarheid zou worden.

Wie over James Bond sprak, sprak automatisch over Desmond Llewelyn als Q. Hij was na bijna veertig jaar James Bond-films hét gezicht van de serie geworden. Geen andere acteur is in zoveel Bond-films te zien geweest, zeventien in totaal. Op zondag 19 december raakte hij na een signeersessie betrokken bij een verkeersongeluk dat de dood voor de 85-jarige acteur betekende. Het was slechts drie weken na de première van The World Is Not Enough. Q's vaarwel in deze film is onbedoeld het mooiste filmafscheid denkbaar. Welke acteur krijgt nu de kans om na zoveel jaar en zoveel films op deze waardige manier te vertrekken? Er is geen enkele Bond-acteur die hem dat heeft nagedaan.

• Première: 8 november 1999 (Hollywood)
• Nederland: 2 december 1999
• België: 1 december 1999