Films en seriesFilms en series

donderdag 30 december 2010

Veel plezier met schieten

Het is er dan toch van gekomen. De GoldenEye-game. Ik heb hem gisteren gekocht. En gespeeld.

Wat moet ik er als spellenleek van zeggen? Het is hartstikke mooi. Naar mijn mening moet er iets te veel geschoten worden, maar ik bespeur in mijn eerste half uurtje wel een soort Metal Gear Solid, een prachtig spionnenspel. En dat bevalt mij wel.

Waarom ik niet zo van dat schieten houd? Ten eerste: dat hoort niet bij Bond. Het lijkt soms net alsof hij in een vuurgevecht in Saving Private Ryan terecht is gekomen. En dan te bedenken dat ik het spel op kleuterniveau speel, met zo min mogelijk vijanden die hun best doen mij niet te raken!

Maar mijn grootste bezwaar tegen dat constante geknal: ik ben er gewoon niet zo goed in. Dus heb ik vandaag de stoute schoenen aangetrokken, om te kijken of het met een hulpstuk beter gaat lukken:

'Kan ik u helpen?'

Ja dat kan. Ik wil namelijk dat pistooltje hebben.

Hij staat achter een zwaar beveiligde glazen deur, alsof het de Akbar Shah zelf betreft.

'Dat is dan zeven euro.'

'Ehm, mag er een papiertje omheen?'

Tuurlijk.

En terwijl de aardige verkoper zijn best doet er een feestelijk cellofaantje omheen te draperen, wat kleurige frutsels eraan en een sticker van de zaak erop, kijk ik om me heen of niemand me gezien heeft. Want een volwassen vent die een pistooltje gaat kopen - volgens mij is dat hartstikke strafbaar. En terecht.

'Tasje erbij?'

Graag!

Op het moment dat ik in slow motion mijn zeven euro inruil voor een speelgoedwapen, krijg ik van de vriendelijke verkoper een begripvol knikje. Hij heeft me door. En hij heeft er schik in:

'Veel plezier met schieten, meneer...'

woensdag 29 december 2010

Font OHMSS

Dat het meer dan veertig jaar heeft moeten duren om hier achter te komen! Maar het is dus gelukt, het lettertype op de poster van On Her Majesty's Secret Service. Ik heb het over Clarendon Bold Condensed BT. Sinds vandaag gedoopt in 'Font OHMSS'.

Ik kan nu dus alles wat ik wil schrijven in Font OHMSS...

Maar dat is echt geen gezicht.

dinsdag 28 december 2010

For Dame Judi, With Excuse

Wegens drukke werkzaamheden vorige week (programma's moesten van te voren worden opgenomen om deze week vrij te kunnen zijn) heb ik het links laten liggen. Schandalig natuurlijk, als je bedenkt dat Judi Dench vorige week is uitgeroepen tot beste toneelactrice aller tijden.

De beste aller tijden!

Niet alleen ik vind dat, ook de lezers van de Britse krant The Stage zijn dat van mening. Met 21,5 procent van de stemmen had de 76-jarige Engelse actrice een kleine voorsprong op de nummer twee, land- en leeftijdgenote Maggie Smith. Overigens de moeder van Toby Stephens die Gustav Graves speelde in Die Another Day.

Op drie staat Mark Rylance (The Other Boleyn Girl), met zijn vijftig jaar de jongste in de top tien. Op vier staat Ian McKellen, vooral bekend als tovenaar Gandalf uit de The Lord of the Rings-films. Op vijf staat Laurence Olivier, die in 1989 overleed. De top tien wordt gecompleteerd door Paul Scofield, John Gielgud, Michael Gambon, Vanessa Redgrave en Ralph Richardson.

The Stage had enkele maanden geleden een panel van experts een tiental kandidaten laten uitzoeken. De genomineerden konden uit elk land en uit elke periode in de geschiedenis komen. Lezers van de krant konden daarna uit deze kandidaten hun top tien samenstellen. In totaal stemden bijna negenhonderd lezers.

Judi Dench begon haar carrière in 1957 bij het Britse theatergezelschap Old Vic Company waar ze te zien was in meerdere stukken van Shakespeare. Zo speelde ze onder meer Ophelia in Hamlet, Juliet in Romeo and Juliet, en Lady MacBeth in MacBeth.

Dench was in de jaren tachtig ook te zien in de tv-series A Fine Romance en As Time Goes By. In 1995 speelde ze voor het eerst de rol van M in de Bond-film GoldenEye. Ook in Bond 23 (2012) zal zij wederom te zien zijn als de baas van 007.

Ze heeft gedurende haar carrière vele onderscheidingen gekregen, voor zowel theater als film. Zo ontving ze maar liefst tien Bafta's, zeven Laurence Olivier Awards, twee Screen Actors Guild Awards, twee Golden Globes, een Tony Award, en een Oscar voor Shakespeare in Love.

De negen projecten van Gemma Arterton

Actrice Gemma Arterton uit Quantum of Solace gaat een hoofdrol vertolken in de nieuwe film Capa van regisseur Michael Mann. Arterton zal in Capa, een biopic over de Hongaars-Amerikaanse oorlogsfotograaf Robert Capa, de rol op zich nemen van fotografe Gerda Taro.

De actrice heeft een druk jaar voor de boeg. ''Ik werk in 2011 aan negen projecten", zegt de 24-jarige Arterton in het Britse magazine Total Film. "Maar over de meeste plannen kan ik eigenlijk nog niets zeggen. Mijn doel in 2011 is nog meer diversiteit in mijn werk."

Voor het script van Capa baseert Mann zich op het boek Wachten op Robert Capa. Het verhaal volgt de twee jaar durende romance tussen de fotografen Capa en Taro, beginnend in 1935 in Parijs.

Wanneer de film in de bioscoop te zien is, is nog niet bekend.


Ja, ook voor het betere knip- en plakwerk is er Bond Blog.

Duran Duran gratis

De heren van de enige nummer 1 Bond-hit A View to a Kill doen het nog steeds. Ik vind ze wel goed. Vandaag zijn drie nummers van From Mediterranea With Love (what's in a name) gratis te downloaden via iTunes.

Die andere band, waarmee ze vaak verward worden, a-ha, heeft begin deze maand het allerlaatste concert gegeven.

Ik heb er niemand over gehoord...

Film kijken met je ogen dicht

En dan nu die andere spoof uit 1967: Casino Royale. Deze krijgt volgende maand een compleet geremasterde soundtrack. En dat is meteen de enige reden om deze film te zien: de muziek. Film kijken met je ogen dicht dus.

Burt Bacharach is de naam van de componist. Met 82 jaar still live and kicking. The Look of Love, Dusty Springfield, Herb Alpert - om nog maar wat namen te droppen. Dik in orde dus die muziek.

Op een of andere manier heb ik deze complete cd al. En voor wie die niet heeft: je kunt hem hier alvast pre-orderen.

Overigens: wat een pracht aan Engelands (Engels/Nederlands) wordt in dit artikel gebezigd. En geen mens die het niet begrijpt...

zondag 26 december 2010

OK

Nog een parodie uit 1967 op de Bond-films: OK Connery, ook wel bekend als Operation Kid Brother. Die andere parodie uit dat jaar was Casino Royale, remember?

De soundtrack van deze Italiaanse productie is van Ennio Morricone. Deze muziek is sinds 2004 verkrijgbaar op een geremasterde cd. En die wil ik graag hebben, maar ga deze voor
dat bedrag niet klakkeloos bestellen. Zeker niet voordat ik eerst wat voorbeelden heb gehoord, en die zijn niet beschikbaar via Amazon. Ook niet op iTunes.

Normaal gesproken volstaat een mp3 via Limewire of YouTube. Maar Limewire bestaat sindskort niet meer en op YouTube is enkel de titelsong te vinden. Beluister die hieronder:




Iemand een idee hoe aan deze muziek te geraken?

zaterdag 25 december 2010

007 in 2010: een jaaroverzicht

Eigenlijk had 2010 het jaar van Bond 23 moeten zijn. Netjes twee jaar na Quantum of Solace een antwoord op die geheimzinnige Quantum-organisatie. Wie is Guy Haines? Wie hebben er, politiek gezien, belangen bij Quantum? Hoe ver reiken de tentakels van dit verbond? Is MI6 van binnenuit betrokken?

Niets van dit alles. Bond 23 is op de lange baan geschoven. Het faillissement van MGM voerde dit jaar de boventoon. Een overzicht:

JANUARI 2010

• Nooit meer een Bond-film. Dat was de teneur begin dit jaar. Heb er zelf nooit in geloofd, maar met MGM op de rand van de afgrond, was een stabiele toekomst ver te zoeken. Werd vele malen vervolgd. >>>

• Sam Mendes duikt op als mogelijke regisseur voor Bond 23. Maar eerst die heisa rond MGM maar eens afwachten. Mendes is tot vandaag de dag overigens kandidaat nummer één. Serieus. >>>

• Stuntman Martin Grace (67) overlijdt. Compleet in de kreukels tijdens de opname van Octopussy. Maar twee jaar later stond hij voor A View to a Kill gewoon weer op de set. >>>

FEBRUARI 2010

• Het radioprogramma Helden van Toen gaat van start. De begintune: John Barry's On Her Majesty's Secret Service. Met dank aan een nachtelijke vertoning van de gelijknamige film die presentator Ben Kolster definitief over de streep trok deze track te gebruiken. >>>

• Al in december 2009 overleden, maar in februari pas bekend: decorontwerper Peter Murton. Van zijn hand is onder meer de surrealistische fun house van Scaramanga. >>>

MAART 2010

• Op 91-jarige leeftijd overlijdt Martin Benson, Mr. Solo uit Goldfinger. >>>

APRIL 2010

• Bond 23 is officieel van de baan. Dat melden producers broer en zus Wilson en Broccoli. Wanneer een herstart gemaakt gaat worden, is op dat moment totaal onduidelijk. >>>

• De game GoldenEye 007 komt terug in november. Exclusief voor de Wii. Ik had dit 'beste spel ooit' nog nooit gespeeld. Nog steeds niet trouwens. >>>

MEI 2010

• Jeffery Deaver wordt de auteur van een nieuw Bond-avontuur, vooralsnog heel geheimzinnig Project X geheten. Het boek moet 28 mei 2011 uitkomen, de geboortedag van Ian Fleming. >>>

JUNI 2010

• Daniel Craig krijgt de hoofdrol in de Amerikaanse versie van de Millennium-trilogie. Het ziet er naar uit dat Craig eerder drie Stieg Larsson-verfilmingen op zijn naam heeft, dan drie Bond-films... Treurige optelsom. >>>

• 'Willard Whyte' is dood. Acteur Jimmy Dean uit Diamonds Are Forever blaast op 81-jarige leeftijd zijn laatste adem uit. >>>

• De ex van Timothy Dalton is veelvuldig in het nieuws na haar scheiding van Mel Gibson, die met losse handjes. Zo te lezen heeft Dalton deze Oksana Grigorieva net op tijd de deur uitgezet. Vurig type. >>>

JULI 2010

• Neerlands hoop in bange dagen 'Bond Blog' belooft dat Bond 23 er gaat komen. >>>

• Director of Photography Alan Hume overlijdt op 85-jarige leeftijd. Hij werkte mee aan de Roger Moore-films The Spy Who Loved Me, For Your Eyes Only, Octopussy en A View to a Kill. >>>

• Nog een Bond-game aangekondigd voor dit jaar: Blood Stone. Die moet het gat opvullen van GoldenEye 007, dat alleen beschikbaar komt voor de Wii. >>>

AUGUSTUS 2010

• Scenarioschrijver Tom Mankiewicz overlijdt na een ziekbed op 68-jarige leeftijd. Mankiewicz schreef de Guy Hamilton-films Diamonds Are Forever, Live and Let Die en The Man with the Golden Gun. >>>

• Spyglass lijkt de redder van MGM. >>>

• Sean Connery tachtig jaar. Nog altijd James Bond. >>>

SEPTEMBER 2010

• Spyglass-mannen Birnbaum en Barber tekenen overeenkomst voor overname MGM. We zijn er bijna! >>>

• Bond Blog maakt een lange neus naar de media. Alle feiten rond Bond 23 op een rijtje. >>>

• Geen directe Bond-connectie hier, maar voor Tony Curtis maken we een uitzondering. Het zal voor het laatst zijn, de levensgenieter is dood. Hij werd 85 jaar en da's een heel behoorlijke score. >>>

OKTOBER 2010

• Grandioos concert van (en zonder) John Barry in Gent. En Bond Blog was daar natuurlijk bij. Kippenvel. >>>

• MGM maakt doorstart. Met dank aan Spyglass dus. >>>

NOVEMBER 2010

• MGM vraagt faillissement aan. Dat moet voordat je een doorstart kunt maken. Lullig voor de schuldeisers, maar we moeten door! >>>

• MGM belooft Bond 23 in 2012. Met vervolgens iedere twee jaar een nieuwe Bond-film. >>>

• Irvin Kershner, de regisseur van Never Say Never Again, overlijdt op 87-jarige leeftijd. De dag daarna is Leslie Nielsen aan de beurt. >>>

DECEMBER 2010

• De BBC opent de archieven. Exclusief Bond-materiaal in overvloed. Het is alleen voor ons wel lastig om te bekijken, veel is niet beschikbaar voor onze regio. Een passende oplossing ligt voorhanden: verander van proxy-server. >>>

• Een leuke bijdrage op Radio 5: Do You Know How Christmas Trees Are Grown? wordt ontleed. Herbeluister het online. En een ontdekking: Martine Bijl heeft destijds een Nederlandse versie ingezongen. >>>

donderdag 23 december 2010

Aston Martin brengt speciale DB9's

Aston Martin komt met nieuwe zogenoemde Special Editions van de DB9. Er zijn er drie, de Morning Frost, de Carbon Black en de Quantum Silver. Dat meldt magazine Autoweek deze week.

De Morning Frost heeft de DB9 Volante als basis. Een parelmoerwitte lak en een bruin interieur zorgen voor een mooie kleurcombinatie. Verder zitten er speciale 19 inch wielen onder en is de middenconsole afgewerkt met de lak Piano Black. De Touchtronic II-automaat is standaard.

De Carbon Black is uiteraard zwart en de Quantum Silver doet qua lak denken aan de speciale Aston Martin van James Bond in de film Quantum of Solace. Vandaar ook de naam. Ook deze twee versies van de DB9 staan op 10 spaaks, 19-inch wielen, maar wel met een ander design.


James Bond reed voor het eerst in een Aston Martin, een DB5, in de film Goldfinger (1964). En daarmee lijken Bond en Aston Martin onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Lijkt. Want Roger Moore heeft in zijn zeven Bond-films bijvoorbeeld nooit in een Aston Martin gereden.

Sinds Die Another Day (2002) is Aston Martin weer het huismerk van 007. Welke versie voor Bond 23 (2012) gebruikt gaat worden, is nog niet bekend.

maandag 20 december 2010

Christmas Trees compleet

(Her)beluister hier de uitzending van Familie Nederland waar Do You Know How Christmas Trees Are Grown? vandaag te horen was. Vanaf 31:40.

Leuke toevoeging zijn de fragmenten van de Duitse en Franse covers. Dat maakt, als je het mij vraagt, een leuk en vrij compleet geheel. En mijn taak als Bond-ambassadeur is weer met vlag en wimpel geslaagd - de titel On Her Majesty's Secret Service is binnen een paar minuten nog nooit zo vaak genoemd!

Eén opmerking: het originele nummer komt natuurlijk wél op de soundtrack-cd voor.

donderdag 16 december 2010

Not available in your area

Een schat aan informatie. Om van te likkebaarden. Maar we kunnen er niet in. De kluis die de BBC wijd open heeft gezet, is slechts gedeeltelijk toegankelijk voor ons.

De BBC opent haar
James Bond-archieven. Sinds de jaren vijftig houdt de BBC Bond al in de gaten. Via radio en tv, veelal eenmalig uitgezonden, en vanaf nu beschikbaar op internet.

Prachtig, zou je zeggen. En dat is het ook. Maar wij kunnen er niet in. De radiofragmenten zijn gewoon toegankelijk, dat is al heel fijn. Maar de filmpjes zijn 'not available in your area'.

Wie zet ze op Youtube?

woensdag 15 december 2010

Do You Know?

Nina. En dat was het dan. Nooit verder op die naam gezocht, terwijl ik van de meeste artiesten die een Bond-song op hun naam hem staan toch wel iets meer weet dan dat. Toegegeven, Do You Know How Christmas Trees Are Grown? is een buitenbeentje. Maar onverminderd een Bond-song.

Die Nina, dat is de Deense zangeres en actrice Nina Magdelene Møller-Hasselbalch. Ofwel Barones van Pallandt toen zij trouwde met de Nederlander Frederik van Pallandt. Samen vormden ze tot 1969 het duo Nina en Frederik.

Met die Baron Frederik is het overigens niet goed afgelopen. Nadat Nina halverwege de jaren zeventig van hem scheidde, kwam Frederik via wat omzwervingen op de Filipijnen terecht. Daar scheen hij zich te bemoeien met drugstransporten, een business die hem uiteindelijk fataal werd. In 1994 werd Frederik van Pallandt doodgeschoten.

Die Nina, die doet het nog steeds. Zij het met bijna 80 jaar een stuk rustiger.

Maandag wordt Do You Know... gedraaid op de radio, tussen 17 en 18 uur op Radio5. Hebben we hiermee een primeur?

Force 10 from Navarone

Als kind hoopte ik dat er een Bond-film zou bestaan met de titel Force 10 from Navarone. Omdat ik het zo'n mooie naam vond. Er bestaat een film met die titel. Het is geen Bond-film.

In het boek De James Bond Films van Steven J. Rubin staat Force 10 zijdelings vermeld bij het hoofdstuk The Spy Who Loved Me. Een foto van Richard Kiel die Barbara Bach in zijn greep houdt, lijkt één op één gekopieerd uit de Bond-film. Zij het dat Kiel deze keer een baard draagt in plaats van een stalen gebit.

Blijkbaar begreep ik er niets van, of had Rubin (of de vertaler) een ietwat schamele beschrijving gegeven, want ik dacht inderdaad dat ik een Bond-film gemist had. Dat kon mij destijds nog gebeuren.

Niets bleek minder waar. Force 10 from Navarone is een enigszins mank en te vrolijk vervolg op de klassieker The Guns of Navarone (in Nederland in het geheugen gegrift als De kanonnen van Navarone). Gemaakt door Bond-regisseur Guy Hamilton, met bovengenoemde Bond-acteurs, plus Robert Shaw. Uitgekomen in 1978, het jaar dat Shaw plotseling overleed.

Na het zien was ik de film weer snel vergeten.



Die klassieke voorganger met David Niven, Gregory Peck en Anthony Quinn is zaterdag begin van de avond te zien op BBC 2. Vandaar dat ik weer even aan Force 10 werd herinnerd.

dinsdag 7 december 2010

Let It Be

Met Roger Moore, Dolph Lundgren (uit A View to a Kill) en de Nederlandse band Ten Sharp. En heel veel andere oude bekende koppen. Voor de Noorse televisie.

Leuk!

donderdag 2 december 2010

David Arnold doet Bond 23

Natuurlijk komt ook David Arnold terug voor Bond 23. Het zal zijn zesde Bond-film worden. Dat zegt de componist in een interview met Film Music Magazine.

Het jaar 2012 zal een druk jaar voor hem worden. Deze zomer werd bekend dat hij ook de muziek voor de Olympische Spelen in Londen gaat componeren.

Arnold is sinds Tomorrow Never Dies (1997) als componist betrokken bij de Bond-films. Dat zijn naam nu voor een zesde keer op de titelrol verschijnt, bewijst dat hij goed werk aflevert. Recent componeerde hij nog de muziek voor de Wii-game GoldenEye 007.

Wie hem wil feliciteren kan dat heel makkelijk doen via Twitter.

maandag 29 november 2010

Regisseur Never Say Never Again overleden

Irvin Kershner is zaterdag overleden. De Amerikaanse regisseur is 87 jaar geworden.


Kershner zal het bekendst zijn geworden als de man die in 1980 het tweede deel van Star Wars naar grote hoogten bracht. Volgens kenners is deze Episode V, The Empire Strikes Back, het beste van de zes Star Wars-avonturen.

Maar voor de Bond-liefhebbers staat Kershner vooral te boek als regisseur van Never Say Never Again. De eenmalige, onofficiële terugkeer van Sean Connery als James Bond. Een film die het in 1983 op moest nemen tegen de Eon-productie Octopussy.

Irvin Kershner regisseert Sean Connery in Never Say Never Again

Beide films deden het overigens erg goed aan de kassa. Terwijl de critici verwachtten dat het een oorlog tussen Sean Connery's film en die van Roger Moore zou worden, dacht het publiek daar anders over. De bioscoopbezoeker ging gewoon lekker naar twee Bond-films in één jaar. Dat waren nog eens tijden...

woensdag 24 november 2010

Films met sterren

Weet niet goed wat ik er mee moet. Met die sterren die de gids aan films geeft.

Voorbeeld: vorige week Thunderball, twee sterren in de Vara Gids. Betiteld als enigszins rammelende film. Diamonds Are Forever kwam met drie sterren best aardig uit de bus en The Man with the Golden Gun (aanstaande zaterdag) mag bijzonder trots zijn: vier sterren.

Van dit trio steekt Thunderball er met kop en schouders bovenuit. Toch meent de samensteller van de filmrubriek (Ivar Snoep) dit vierde Bond-avontuur ergens onderaan de lijst te moeten plaatsen. Niet omdat hij dit zelf een slechte film hoeft te vinden, maar zo staat dat nu eenmaal in het standaard boekje waar deze mini-recensies vandaan worden gehaald.

Maar er schijnen meer van die standaard boekjes te zijn. Want hoe kan het anders, en ik houd dat echt niet punt voor punt bij, dat Golden Gun tien jaar geleden nog twee sterren kreeg?

Kappen dus met die zogenaamde classificatie.

On Her Majesty's Secret Service werd met vier sterren dan wel weer goed beoordeeld...

vrijdag 19 november 2010

Film zonder eind

Een woedende collega Jan-Pieter Visschers vandaag aan mijn bureau. Meneer had gisteren met vriendinlief Quantum of Solace (of zoiets) gezien en vond het ronduit een boutfilm. Of ik hem van te voren niet even had kunnen waarschuwen.

Jan-Pieter begreep er geen snars van. Wat wilden die boeven nou precies. Had het iets te maken met water? Of met olie? En nee, Casino Royale had hij niet gezien.

In november 2008 was ik een van de eersten in Nederland die Quantum mocht zien. Na deze persvoorstelling direct een lijvige recensie geschreven, waar de film vrij aardig uit de bus kwam. Ik vond dat Quantum of Solace niet moeilijk deed en zonder al te veel vragen doordenderde waar Casino Royale twee jaar daarvoor was gestopt.

Nu, twee jaar later, en Quantum of Solace zo'n vijf, zes keer gezien te hebben, moet ik toegeven dat het zeker niet een van de beste Bond-films is. En blijkbaar zeker geen film die je los van zijn voorganger moet zien. Voor de liefhebber is er genoeg te beleven aan verwijzingen naar eerdere films en de plaatjes geschoten in bijvoorbeeld Italië en Oostenrijk zijn wonderschoon.

Maar zonder context kun je blijkbaar niets met deze film. Vandaar dat mijn recensie destijds begon en eindigde met het dringende verzoek: (her)kijk Casino Royale voordat je aan dit kluifje begint!

Kluifje. Ja. Want een troost voor Jan-Pieter: Quantum of Solace is de kortste aller Bond-films.

Hij vond dat er geen einde aan kwam...

donderdag 4 november 2010

Bond 23 in 2012

Met het faillissement en de doorstart van MGM staat de productie van de nieuwe Bond-film weer op de rails. Bond 23 verschijnt in november 2012, hoopt MGM. Met iedere twee jaar een nieuwe film.

Dat zijn nog eens beloftes!

Een release in 2012 is goed te begrijpen - Bond wordt vijftig in dat jaar. Dat betekent vanaf nu nog twee jaar wachten. Of beter: leuke dingen doen in die tussentijd. Voor de historische waarde zou ik koersen op een premiere op 5 oktober van dat jaar. Dat is op de kop af vijftig jaar geleden dat Dr. No in de bioscoop werd gebracht.

In hoeverre de positieve plannen van MGM gehaald worden, zal moeten blijken. Dat een filmmaatschappij met Bond binnen de gelederen ooit failliet heeft kunnen gaan, is op zich al een raadsel. De toekomst blijft wat dat betreft zo onzeker als de pest. Aan Bond zelf zal het niet liggen.

MGM vraagt faillissement aan

Ook dit bericht geknipt en geplakt. Maar dat maakt het niet minder urgent.

De Amerikaanse filmstudio Metro-Goldwyn-Mayer (MGM ) heeft woensdag faillissement aangevraagd. De bekende studio met de brullende leeuw gaat gebukt onder een schuld van 4 miljard dollar. De studiobazen hopen dat de faillissementsaanvraag de weg vrijmaakt voor een doorstart.

MGM praat al maanden met aandeelhouders en financiers over herstructurering van de schuld, maar dat heeft tot nu toe onvoldoende resultaat opgeleverd. Enkele weken geleden sloeg het een overnamebod af van de rivaliserende en eveneens noodlijdende studio Lions Gate.

MGM werd met de schuld opgezadeld na de overname in 2005 door een groep durfkapitalisten en mediabedrijven.

zondag 31 oktober 2010

Eerste keuze

De beste Blofeld die we nooit gezien hebben: Jan Werich in You Only Live Twice (1967). Vandaag dertig jaar geleden overleed de Tsjechische acteur en schrijver op 75-jarige leeftijd.


De Blofelds uit de Bond-films; ze waren beter toen je ze nog niet zag. Neem From Russia with Love (1963) en Thunderball (1965), waar je alleen zijn handen ziet en zijn diep stem hoort. De Nummer Eén van SPECTRE is daarmee zoveel dreigender.

In de vijfde film in de Bond-reeks moest het er dan toch eens van komen. Wie is nu die geheimzinnige persoon die al films lang de touwtjes in handen heeft?

Het is destijds zo slim van de filmmakers geweest om het gezicht van de misdaadorganisatie al die tijd verborgen te houden, de impact die dat met zich meebrengt als zijn identiteit dan eindelijk wordt onthuld.

Het had niet vel gescheeld of het was de prachtige kop van Jan Werich geweest die de onsterfelijke woorden had uitgesproken:
„Allow me to introduce myself. I am Ernst Stavro Blofeld. They told me you were assassinated in Hong Kong.”


Het heeft niet zo mogen zijn. Vandaar dat ik makkelijk kan stellen dat Jan Werich de beste Blofeld is die we nooit gezien hebben. Na een aantal opnamedagen besloten de filmmakers de Tsjech alsnog te vervangen, hij kwam niet dreigend genoeg over. En toch is het niet helemaal waar dat Werich niet in You Only Live Twice zit...

In zijn geboorteland was en is Jan Werich nog steeds een bekende naam, bij ons kenden niet veel mensen hem. Het NRC was de enige, of in ieder geval een van de weinige kranten, die over zijn dood berichtte:

Tsjechische acteur Jan Werich overleden

PRAAG, 4 nov. - Een van de bekendste Tsjechische acteurs, Jan Werich, is naar pas nu bekend is gemaakt vorige week op 75-jarige leeftijd overleden.

Werich vormde in de jaren twintig met een groep jongeren het cabaret De Praagse zeven, dat later overging in het Bevrijde Theater. Dit humanistisch en antifascistisch georiënteerde gezelschap bood ook plaats aan vele Duitse vervolgde en avantgardistische kunstenaars.

In 1939 vluchtte Werich met zijn vriend Jiri Voskovec naar de Verenigde Staten, waar zij tijdens de oorlog in New York optraden. Terwijl Voskovec in Amerika bleef, keerde Werich terug naar Tsjechoslowakije, waar hij ook als schrijver en vertaler bleef werken. Behalve toneelrollen speelde Werich in tientallen films, waarvan de dubbelfilm De keizer van de bakkers en De bakker van de keizers de bekendste is.

Werich maakte in 1964 geschiedenis toen president Novotny hem de onderscheiding Nationale kunstenaar uitreikte. Novotny drukte hem daarbij de hand en zei: „Meester ik wens u dat het volk nog lang zich kan amuseren met uw kunst”. Werich antwoordde „Insgelijks, mijnheer de president, insgelijks”. De toenmalige minister van onderwijs Cesar brak in lachen uit. De volgende dag werd hij op het matje geroepen en als ambassadeur naar Boekarest gestuurd. (DPA)
NRC, 4 november 1980

MGM maakt doostart

De belangrijkste schuldeisers van filmstudio Metro-Goldwyn Mayer (MGM) hebben met een herstructureringsplan ingestemd. Dit meldt de Wall Street Journal op basis van een anonieme bron.

Binnen enkele dagen zal MGM volgens de krant het faillissement aanvragen. Hierna zal een andere filmstudio, Spyglass Entertainment, het bestuur van MGM overnemen.

In het plan gaan de schuldeisers de schuld van MGM omruilen voor aandelen. Verder gaat Spyglass Entertainment, bekend van de nieuwste Star Trek-film, niet meer een deel van zijn catalogus onderbrengen bij MGM.

Meer dan de helft van alle schuldeisers zou hebben ingestemd met het plan. MGM, bekend van films zoals James Bond en de Pink Panther, gaat gebukt onder een schuldenlast van 4 miljard dollar (2,9 miljard euro).

De herstructurering is tegen het zere been van investeerder Carl Icahn. Hij probeerde schuld van MGM op te kopen om zo het plan te dwarsbomen. Icahn wil dat MGM fuseert met concurrent Lions Gate Entertainment, waar de investeerder de grootste aandeelhouder is.

maandag 25 oktober 2010

Over de balk

Omdat het (blijkbaar) zo werkt, hoef ik het er nog niet mee eens te zijn!

Het volgende: filmschrijver Peter Morgan is tijden geleden ingehuurd om de eerste lijnen van Bond 23 te schetsen. Morgan kreeg daarvoor op kosten van Eon Productions een riant appartement in Wenen, mocht lekker gaan klooien aan een verhaallijn, heeft zijn ideeën gepitcht en schrijft nu naar eigen tevredenheid aan een biopic over Freddy Mercury.

...Wacht even. Daar mis ik iets.

Zoals iedereen weet is eerder dit jaar de productie van de nieuwe Bond-film een halt toegeroepen wegens de financiële malaise bij MGM. Peter Morgan heeft daarop zijn koffers gepakt en is weer richting de US of UK gegaan.

Naar eigen zeggen zou hij enkel een treatment inleveren (een verkort filmscript zonder dialoog) en nooit een compleet scenario schrijven. Of hier uiteindelijk verder aan gesleuteld gaat worden door Neal Purvis en Robert Wade, is Morgan onduidelijk. Het interesseert hem zelfs niet zo veel.

Nu is dit natuurlijk helemaal aan Eon, maar wordt hier niet een klein beetje met geld gesmeten?

Geheel kosteloos bied ik bij dezen (ja, met een N) mijn diensten aan. Laat Wenen voor wat het is. Ik beloof binnen twee weken met een degelijk treatment te komen en blijf daarna MET ALLE PLEZIER beschikbaar.

...Ik heb niks met Freddy Mercury.

zaterdag 23 oktober 2010

Staande ovatie

Krijg je ooit nog de kans: doen! Het concert van John Barry donderdag in Gent was grandioos.

Veel Bond-muziek. Het begon al met een montage van filmfragmenten op groot scherm begeleid door The James Bond Theme, eindigend met een foto van John Barry en luid applaus. De klassiek geschoolde dirigent Nicholas Dodd klom het podium op en opende de avond met een knal: Goldfinger.



Daarna werd de Lifetime Achievement Award uitgereikt aan David Arnold, die aanvankelijk de prijs aan John Barry zou overhandigen. Gevolgd door een videoboodschap van een fragiele Barry. Het speet hem dat hij er niet was. 'God bless you all', besloot hij.

Vervolgens waarvoor iedereen was gekomen: muziek. Tot tranen geroerd door We Have All the Time in the World. Precies zoals de muzikale versie op de cd klinkt, maar dan o zo veel voller. Een andere big bang werd Zulu. De percussionisten beukten zich zichtbaar in het zweet op de donderende pauken.



Somewhere in Time en Moviola. Twee rustiger nummers, maar wonderschoon. En daarna de beurt aan het thema van The Persuaders. Voor de gelegenheid omgevormd voor een compleet orkest, waardoor de herkenning wat moeilijk werd. Ik zou pleiten voor een gitaar op het podium, of een banjo-achtig iets, zoals op de plaat te horen is. Ook omdat verderop On Her Majesty's Secret Service werd beloofd - en ook daar hoor ik graag een vervormde gitaar.

Mary Queen of Scots, niet mijn favoriet, deed het op deze manier wonderbaarlijk goed. Vooral de dramatische beelden (met een blonde Timothy Dalton), die eindigen met een onthoofding, maakten de muziek aangrijpend. Maar echt onroerend werd het met het melancholische Midnight Cowboy. Niet mijn favoriete filmversie, maar die voor groot orkest, met meer violen. Mondharmonicasolist Steven De bruyn (zo schrijf je dat nu eenmaal) deed Toots Thielemans even vergeten.

Het eerste uur werd afgesloten door een suite van Dances with Wolves, waarin ook het pareltje The Wolf Theme zat verwerkt. Een prima opmaat naar meer. Meer John Barry.



Na de pauze het openingsnummer Born Free gevolgd door All Time High uit Octopussy. Aanvankelijk een opmerkelijke keuze, want dit is zeker niet Barry's bekendste, maar voor zo'n groot orkest wel een zeer begrijpelijke. Opnieuw naar de uitgestrekte vlakten met het romantische Out of Africa, het jazzy Body Heat en de klassieker Chaplin.



Space March (Capsule in Space uit You Only Live Twice) was tot mijn vreugde ook in het programma opgenomen. Nicholas Dodd voerde het nummer naar een climax van jewelste, waarbij het voltallige tachtigkoppig orkest tegelijkertijd aan de bak moest. Met lichteffecten werd de dramatische scène tot een waar hoogtepunt getild.

Dan nog kort het vrolijk The Knack, waarna de grote Bond Suite kon beginnen. Zie daarvoor de filmpjes verdeeld over dit artikel.



The James Bond Theme klonk nog nooit zo krachtig. En in een vloeiende beweging From Russia with Love, Thunderball, 007, You Only Live Twice, On Her Majesty's Secret Service en Diamonds Are Forever. Allemaal uitgevoerd tot in perfectie. Opvallend goed gewoon.



Applaus voor Nicholas Dodd, die constant maar bleef wijzen naar zijn schrift. Met andere woorden: ik ben enkel de uitvoerder die dit doen mag. Hij getuigde keer op keer zijn eerbied voor meester John Barry. Groot applaus voor het Brussels Philharmonic. En tot slot de foto van John Barry op groot scherm. Staande ovatie.

You want more? Nicholas Dodd beende terug, het publiek opjuttend. You want more? Gefluit, luid applaus. You want more???

En we kregen more. Nogmaals het overbekende Bond-thema. Afgesloten met de opzwepende eerste klanken van From Russia with Love. Het concert zat erop. Het dak was eraf.


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures