Films en seriesFilms en series

vrijdag 15 maart 2024

Honderd jaar Walter Gotell

Het is vandaag de honderdste geboortedag van Walter Gotell. Gotell was te zien in zeven James Bond-films. Eenmaal als schurk Morzeny in From Russia with Love (1963) en later als terugkerend personage General Gogol in The Spy Who Loved Me (1977) tot en met The Living Daylights (1987).


Walter Gotell werd in 1924 geboren in het Duitse Bonn en groeide op in Berlijn. Met het opkomend nazisme in de jaren 30 van de vorige eeuw, besloot het gezin Duitsland te verlaten, waarna de familie in Engeland terechtkwam.

Daar ontwikkelde Gotell zich tot veelgevraagd acteur in met name oorlogsfilms waarin hij vaak als Duitse militair te zien was. Later kwamen hier allerhande andere rollen bij en klopte ook televisieseries veelvuldig bij hem aan als ze een autoritair figuur nodig hadden. Gotell heeft een reeks film- en tv-credits om duizelig van te worden.

In 1963 werd hij aangetrokken voor de rol van SPECTRE-trainingsleider Morzeny. Hij heeft voor Blofelds misdaadorganisatie moordenaar Red Grant in de aanbieding:

„This Grant is one of the best men we’ve ever had. A homicidal paranoid. Superb material.”
Later doodt hij in opdracht van de SPECTRE-baas schaakgrootmeester Kronsteen die heeft verzaakt James Bond om te leggen. Als Morzeny zelf achter 007 aangaat en de geheim agent die per boot richting Venentië vaart insluit, delft de schurk het onderspit als Bond met behulp van vaten brandstof het wateroppervlak in lichterlaaie zet.

Halverwege jaren 70 wordt de acteur opnieuw gevraagd voor James Bond. Ditmaal als de Russische KGB-generaal Gogol, die vanaf The Spy Who Loved Me keer op keer terug mag komen. Met de ene keer als voornaam ‘Alexis’ en een andere keer heet hij ‘Anatol’.

Gogol wordt opgevoerd als strenge maar rechtvaardige Sovjetgeneraal waar voor het westen best zaken mee te doen is. In de latere films is hij tegen het eind van het verhaal veelal in een vriendelijk onderonsje te zien op M’s kantoor met de MI6-chef en Sir Frederick Gray, de minister van Defensie.

In de laatste James Bond-film waaraan hij meewerkte, The Living Daylights, was in een vroeg stadium van het script een veel grotere rol voor Gotell weggelegd. Deze kon hij wegens zijn broze gezondheid niet aannemen, waarna het script werd herschreven en de rol van General Pushkin werd geschapen. Gotell duikt in die film enkel kortstondig op in de laatste scène.

Walter Gotell overlijdt in 1997 op 73-jarige leeftijd.

donderdag 14 maart 2024

Stuntrijder Michel Julienne (67) overleden

Stuntrijder Michel Julienne is op 11 maart overleden. Julienne werkte mee aan drie James Bond-films uit de jaren 80. De autostunts voor die films werden gecoördineerd door Michel Juliennes vader, de legendarische Franse stuntcoureur Rémy Julienne. Michel Julienne is 67 jaar geworden.


Vanaf For Your Eyes Only (1981) huurde de James Bond-filmmakers het stuntteam van Rémy Julienne in. Het werd een gelukkig huwelijk: Rémy Julienne heeft uiteindelijk aan zes aaneengesloten Bond-films meegewerkt. Daarvoor nam hij onder meer zijn zoons Michel en Dominique mee, die hem in de voetsporen waren gevolgd.

Michel Julienne werkte mee aan drie van die zes films. In For Your Eyes Only is Julienne te zien in een aantal close ups van de bestuurder van een zwarte Peugeot 504 die de achtervolging in zet op Bond en Melina. In A View to a Kill (1985) voert hij de sprong uit met blauwe taxi, een Renault 11, die niet veel later onthoofd en in tweeën wordt gedeeld. Als laatste is Michel Julienne te zien in de auto op Gibraltar, waar hij in The Living Daylights (1987) als gezinsvader getuige is van de ravage die James Bond aanricht bovenop een op hol geslagen Land Rover.

Michel Julienne laat zoon David (1978) achter die net als vader, oom en opa ook stuntrijder is geworden. Rémy Julienne overleed drie jaar geleden op 90-jarige leeftijd.

woensdag 13 maart 2024

Acteur Michael Culver (85) overleden

De Engelse acteur Michael Culver is op 27 februari overleden, meldt onder meer Daily Mirror vandaag. Culver werd het bekendst met zijn rol van Captain Needa in de Star Wars-film The Empire Strikes Back (1980). In de James Bond-films dook Michael Culver op in twee kleine rollen in From Russia with Love (1963) en Thunderball (1965).


Culver speelde gedurende zijn vijftigjarige acteercarrière in enkele films en tal van tv- en theaterproducties, zoals The Avengers (1968), met Roger Moore in Crossplot (1969) en The Pursuaders! (1972), The Bunker (1981), A Passage to India (1984), als prior Robert in Cadfael (1994 - 1998) en in de Britse versie van Wallander (2008).

Zijn vader was Roland Culver (1900 – 1984) die de minister van Binnenlandse Zaken (en niet de ‘Foreign Secretary’ zoals foutief vermeld in de eindtitels) speelde in Thunderball (1965), de Bond-film waarin zoon Michael een rolletje had als copiloot van de Vulcan-bommenwerper die wordt gekaapt door SPECTRE. Eerder was Michael Culver al te zien als man in een punter in From Russia with Love die voorbij vaart als James Bond met Sylvia ligt te vozen.

maandag 11 maart 2024

Oscar voor Hoyte van Hoytema

Ook Billie Eilish valt in de prijzen

Hoyte van Hoytema heeft als eerste Nederlandse cameraman een Oscar gekregen voor zijn werk. Het was een van de zeven prijzen die Oppenheimer vannacht in Los Angeles verzilverde. De blockbuster-biografie over de vader van de atoombom won ook onder meer Beste Film, Regie en Mannelijke Bijrol voor Robert Downey jr.


Van Hoytema bedankte regisseur Christopher Nolan en producent Emma Thomas bij het in ontvangst nemen van de prijs. „Jullie zijn het beste dat mijn carrière kon overkomen”, zei hij met een knikje naar het gouden beeldje. Hij bedankte ook zijn vrouw en dochter dat ze hem „met beide benen op de grond houden in dit circus dat ze film maken noemen”.

De cameraman, die een echte film verkiest boven digitaal draaien, riep jonge filmmakers op zijn voorbeeld te volgen. „Aan alle aankomende filmmakers, probeer dat hippe nieuwe ding eens, celluloid. Het is veel makkelijker dan je denkt en alles ziet er zoveel mooier mee uit.”



Van Hoytema is de elfde Nederlander die de belangrijkste filmprijs wint, na de eerste voor Bert Haanstra. Hij sleepte in 1960 met Glas de Beste Korte Film in de wacht. De laatste Nederlander die een Oscar won, was animator Erik-Jan de Boer, in 2013 voor Beste Visuele Effecten in Life of Pi. Van Hoytema was een keer eerder genomineerd in 2018 voor de film Dunkirk, ook van Nolan. In 2015 draaide Hoyte van Hoytema de James Bond-film Spectre.

Billie Eilish won een Oscar voor beste Song. Het was voor de artieste en haar broer Finneas O’Connell hun tweede Oscar na No Time to Die, waarmee zij de jongste persoon ooit met twee van die beeldjes werd.

Bron: NOS. Zie ook daar voor meer Oscar-nieuws.

zondag 3 maart 2024

Vijf sterren voor ‘Octopussy’-cd

Vijf sterren voor de nieuwe Octopussy-cd. Het hadden ook acht sterren kunnen zijn; voor iedere tentakel één.

De nieuwe Octopussy van La-La Land Records is een goudmijntje. Zoveel muziek die nooit eerder verkrijgbaar was. Zoveel muziek die je in de film niet hoorde door alle geluidseffecten. Deze uitgebreide uitgave geeft een compleet nieuw inzicht in de meesterlijke Bond-score van John Barry uit 1983. Moesten we het veertig jaar met slechts tien tracks doen, tien tracks die overigens prima waren, maar het was wel karig.


Naast de filmmuziek bevat de cd ook achtergrondmuziek die in de film te horen is. Zoals wanneer 009 vermomd als clown de ambtswoning van de Britse ambassadeur komt binnenvallen, veel Indiase sferen van de bazaar en de tijgerjacht en het James Bond-deuntje gefloten door Vijay. Wat dan wel weer ontbreekt is de muziek uit het hotelcasino waar Bond Kamal Khan verslaat met backgammon en de circusmuziek. Laat dat dan het enige minpuntje zijn van dit propvolle album met zijn heerlijke dreigende ‘pas op voor de bom’-klanken.

Ook de laatste track, een instrumentale versie van All Time High, is een dijk van een nummer. Lekker vol van klank in pure Octopussy-vibe. Een regelrechte aanrader dit album.

Minder enthousiast ben ik over de nieuwe uitgave van Live and Let Die. Niet dat de muziek slecht is, in tegendeel, enkel omdat er nauwelijks iets nieuws bijzit. Twintig jaar geleden hadden we die prima uitgebreide versie al. La-La Land heeft de tracks opnieuw gerangschikt en hier en daar plukjes muziek van de ene track achter de andere geplakt, zodat de volgorde zoals te horen in de film wordt aangehouden.


Ook hier weer een fluitje, dat van Baron Samedi als hij Bond en Solitaire verwelkomt op het kerkhof nadat het duo de vogelverschrikkers is gevolgd. Dit fluitje zat al aan het eind van de oude track The Lovers. Aan dit fluitje zit nu nog een extra frutsel; om te gillen! Alleen voor het langere fluitje van Baron Samedi vind ik de aanschaf toch net iets te prijzig.

Op de tweede cd staat een aantal niet eerder uitgebrachte nummers dat echter te verwaarlozen is. Live and Let Die hebben we al twintig jaar compleet. Bijzonder sympathiek om het album een vijftigjarige verjaardagseditie te geven, maar liever was er energie gestoken in Moonraker, The Spy Who Loved Me, A View to a Kill of The Man with the Golden Gun.

Met name Moonraker moet met de nieuwe Octopussy-cd als voorbeeld een huzarenstukje opleveren. Het zou mij niets verbazen als La-La Land al stiekem met de voorbereiding bezig is.

De cds zijn te bestellen bij La-La Land Records en de 007 Store.

vrijdag 1 maart 2024

De toekomst van James Bond

Barbara en ik zijn het er over eens; we willen dolgraag een nieuwe James Bond-film. Of eigenlijk: films. En we zijn eruit hoor! Het heeft ons liters latte macchiato van drie perfecte laagjes gekost. Er waren momenten bij dat we dachten: het lukt ons verdomme niet! Dan konden we er net de vinger niet achter krijgen. Of we dachten dat we de code hadden gekraakt, blijkt er één puzzelstukje niet te passen. Ken je dat? Na vele middagen koffiedrinken waarbij de cafeïne letterlijk mijn oren uitkwam (ze vergeet die foto steeds te appen), weten we welke kant we met onze liefdesbaby uit moeten.


Wat in eerste aanzet een fijn idee leek, is die jaren 50/60 vibe terug. De tijd waarin de boeken werden geschreven en de films hun grootste successen vierden. Een period piece, midden in de Koude Oorlog, waarin mooi goed was en lelijk kwaad. Lekker overzichtelijk allemaal.

Ik heb het zelf ook vaker genoemd: ga terug naar de basis en plaats James Bond in de tijd waarin hij het beste tot zijn recht kwam. Barbara heeft daar altijd haar twijfels over gehad. Vooral het kostenplaatje baart haar zorgen, daar heeft zij kijk op. Films die zich afspelen in een andere tijd zijn zoveel duurder door alle aanpassingen die moeten kloppen. Daarbij: welke sponsor is gek genoeg om te investeren in technologische achteruitgang? Ja, het Archeon had er wel oren naar. Sympathieke lui, daar niet van, en ze dachten ook goed mee. Kon Bond gelijk naar Avifauna, hoefden we niet helemaal naar de tropen te gaan.

Ian Fleming (1908 - 1964)

Het idee van een period piece hebben we uiteindelijk naast de koelkast gezet. Dat is meer voor over tien jaar als 007 in publiek domein valt. Een sterke literaire vertaling door Amazon Prime. Prima tegen die tijd. Voor nu hebben wij iets anders nodig, dat ontbrekende puzzelstukje…

En opeens was daar dat lampje: pling! Als in een stripverhaal. De energie die vrijkomt na een krachtige brainstormsessie. Dit is de sleutel!

Waar Barbara en ik keer op keer nog steeds van kunnen genieten, zijn de oude James Bond-films. En dat zijn er inmiddels tientallen. Met geen nieuwe films op komst, worden die oudere films vanzelf alleen maar ouder. Hoef je niks voor te doen. Maar, en nu komt het, die oude films doen het alleen nog goed bij een bepaald publiek. Voor de tieners van deze tijd is het allemaal echt te traag en het lukt ze simpelweg niet door de green screen-achtergrond te prikken. En ik moet zeggen, ze hebben een punt.

Sean Connery níet op locatie in Miami

Voor dat probleem hebben Barbara en ik een oplossing. In het kielzog van Disney die al die animatieklassiekers in een live-action jasje gooit, gaan we de Bond-films re-maken. De grote vraag: waar beginnen we? Bij Dr. No? Bij Casino Royale? Nee, bij Goldfinger! De James Bond-klassieker bij uitstek.

En nu mogen Purvis en Wade lekker losgaan. Wat wordt de nieuwe insteek? Bond die in het eerste shot met een vogel op zijn kop komt aanzwemmen, dat trucje kennen we uit de voorbeeldfilm. Nee, de remmen moeten los en de heren mogen verzinnen wat ze willen, als ze maar trouw blijven aan die man die verzot is op goud en, wellicht, Fort Knox wil ‘beroven’ of iets van dien aard. Verder krijgen ze carte blanche om van de nieuwe Goldfinger een moderne film maken.

Fleming wordt er opnieuw bij gepakt; wat is blijven liggen bij de eerste verfilming? Er wordt geleend van Richard Maibaum en Paul Dehn, mag allemaal, met uiteraard een eervolle vermelding in de credits.

Wat betreft de muziek: ook John Barry blijft overeind. Zij het met een moderne touch aangevuld met nieuw gecomponeerde muziek. De titelsong; daar kunnen we niet omheen. Die ligt bij veel van de oude Bond-films zo in het gehoor verankerd, daar blijven we in principe van af, bij de nieuwe Disney-vertellingen zingen ze immers ook nog hetzelfde lied. Echter, Shirley Bassey maakt voor de huidige plaat ruimte voor een nieuwe strot. Beatje eronder en knallen!

Bond met trouwring

Goldfinger in een compleet nieuw jasje. Barbara en ik zien het helemaal zitten. De klassieker blijft wat het is; de nieuwe moderne versie hoeft de oude niet te overtreffen, het ziet er alleen uit als een film die vandaag de dag is geschoten. Niet zo gek, want dat is ook zo. Geen achtergrondprojectie waar dat niet nodig is. De acteurs worden gewoon ingevlogen als er aan de andere kant van de wereld een scène wordt opgenomen. Suggestie: een iets andere kledingkeuze dan het blauwe rompertje? Ik noem maar iets geks hoor. Dan de vliegmachines: die komen niet uit de Thunderbird-fabriek. En de Bond-acteur schuift gewoon zijn trouwring af als hij zich in zijn rol begeeft, zodat we het niet met een afplakkertje hoeven te doen.

Alles wat de vorige keer niet werkte, of niet meer door de beugel kan in deze moderne tijd, wordt sowieso overboord gekieperd. Sta dus niet gek te kijken als straks Kitty Galore opduikt. Het is zoals Casino Royale in 2006 onderhanden is genomen. Het stramien geschapen door Fleming blijft overeind, alles eromheen is aangepast aan deze tijd.

Casino Royales martelscène: overgenomen en aangepast

We krijgen een vooruitzicht om van te smullen. Wat zullen de schrijvers gaan doen met From Russia with Love, met Thunderball, met Diamonds Are Forever? Want ook die komen aan de beurt. Het is iedere keer weer een feest om te ontdekken welke elementen uit de originele films en uit de boeken is overgenomen en welke nieuwe draai de makers aan de re-make hebben gegeven. Het gevecht in de Orient Express, Fort Knox, Piz Gloria. Het is niet te overtreffen, totdat je ziet wat de huidige filmmakers ervan hebben gebrouwen.

Op deze manier kunnen we echt weer eens verrast worden met iets dat we denken te kennen, maar met wat slimme vondsten een totaal andere kijk op de zaken geeft. ‘Ik vond het origineel toch echt beter.’ Natuurlijk! Die film zit in je poriën. Het heeft even tijd nodig, maar vind je ook niet dat het veel logischer is om On Her Majesty’s Secret Service éérst te verfilmen en dan pas You Only Live Twice? Dáárom herkent Blofeld Bond niet, ze hebben elkaar nog nooit ontmoet! ‘O, moest dat Blofeld voorstellen…’

Nogmaals: de oude films blijven de oude films. Daar blijven we van af en daar blijven we van genieten. Maar die nieuwe films verdienen ook een kans. Barbara Cavolfiori en ik hebben er in ieder geval zin in. Nu het plan onder ogen van Barbara Broccoli zien te krijgen. Dat zal nog een hele missie worden…

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

donderdag 22 februari 2024

Eenmalig Miss Moneypenny overleden

Eenmalig Miss Moneypenny Pamela Salem is overleden, melden diverse berichten op Twitter. Salem speelde de secretaresse van M in Never Say Never Again, de terugkeer van Sean Connery als James Bond. Pamela Salem is 80 jaar geworden.

Salem trad tijdens haar acteercarrière vooral op in het theater. Daarnaast was zij te zien in enkele films, zoals, eveneens met Connery, The Great Train Robbery (1978) en Gods and Monsters (1998) over Frankenstein-regisseur James Whale. Ook maakte zij haar opwachting in een groot aantal televisieseries als The Onedin Line, Magnum, P.I., Doctor Who, ER en The West Wing.



In de James Bond-serie van Eon Productions werd de rol van Miss Moneypenny veertien maal gespeeld door Lois Maxwell. In hetzelfde jaar als Never Say Never Again (1983) was Maxwell in Octopussy voor de dertiende keer te zien als Moneypenny. Lois Maxwell overleed in 2007 op eveneens tachtigjarige leeftijd.

De nog levende Miss Moneypenny’s uit de Eon-serie zijn Caroline Bliss uit de Timothy Dalton-films, Samantha Bond uit de Pierce Brosnan-films en Naomie Harris uit de Daniel Craig-films.

In november 1983 was Pamela Salem samen met tegenspelers Sean Connery en Saskia Cohen-Tanugi te gast bij de galapremière van Never Say Never Again in Theater Tuschinski in Amsterdam. Het was voor het eerst dat castleden van een James Bond-film een Nederlandse Bond-première bijwoonden.

Saskia Cohen-Tanugi, Sean Connery en Pamela Salem in Tuschinski
(De Telegraaf, 26 november 1983)


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures