To stream or not to stream

No Time to Die komt beschikbaar op Netflix of Apple TV+.

Komt niks van in, reageert Bond-baas Barbara Broccoli.

Zie hier de tweestrijd tussen de rechthebbenden van James Bond: MGM en Eon Productions.

Illustratie: Jeff Marshall

Hoe het ook zij: op dit moment trekt de film die een jaar geleden zijn laatste opname beleefde niet bepaald volle zalen. De 25e James Bond-film ligt sinds maart dit jaar op de plank en zal daar tot april volgend jaar blijven liggen. Althans, dat is voorlopig het plan. Of april 2021 veilig genoeg zal zijn, valt nog maar te bezien. Maar laten we positief blijven.

Filmstudio MGM, mede-eigenaar van James Bond, zit weer eens in zwaar weer. Eén van de redenen waarom we iedere keer zolang moeten wachten op een nieuwe film. Het is er MGM alles aan gelegen met No Time to Die gauw veel geld binnen te halen. Iets wat normaliter al lang zou zijn gebeurd.

Nu de première door het beruchte virus almaar wordt verzet, is de filmstudio in gesprek gegaan met streamingdiensten Netflix, Apple TV+ en Amazon. Met als doel de Bond-film te verkopen zonder eerst een bioscooprelease af te wachten. De prijs voor een jaar lang exclusieve rechten bedraagt 600 miljoen dollar, aldus Deadline.

Deze verkenning lijkt volgens datzelfde artikel inmiddels alweer afgeketst, en dus koersen we voorlopig richting april volgend jaar.

No Time to Die

Dat Bond zijn première hoort te beleven op het grote scherm, lijkt onbetwist. De James Bond-films zijn geen televisiefilms. Hoewel de meesten waarschijnlijk kennis hebben gemaakt met 007 via het kleine scherm, zijn de films daar in eerste instantie niet voor bedoeld.

Toch geloof ik best dat No Time to Die prima thuis kan worden beleefd, lees hier maar. Een voorzichtig aftasten van deze markt lijkt mij in deze tijd dan ook meer dan logisch. En zolang april 2021 nog allerminst zeker is, blijft dit een reële optie. Want aan een Bond-film op de plank heeft niemand iets, ook al willen de makers nog zo graag dat de film wereldwijd voor het grootst mogelijke bioscooppubliek wordt vertoond.

Op dit moment is helemaal niets zeker.

Bond-girl Margaret Nolan (76) overleden

Op 76-jarige leeftijd is op 5 oktober Margaret Nolan overleden. Nolan speelde de rol van Bonds masseuse Dink in Goldfinger (1964). Bekender werd zij als goudgeverfd model in de titelsequentie en op de posters van de film.

Margaret Nolan was óók een golden girl uit Goldfinger. Niet dé golden girl, dat is Shirley Eaton, nu nog het enige levende vrouwelijke castlid uit de derde Bond-film. Recentelijk overleden Honor Blackman en Tania Mallet.

Nolan werd door titelontwerper Robert Brownjohn uitgekozen om in de titels van Goldfinger op te treden. In deze beroemde sequentie worden beelden en credits op haar goudgeverfde lichaam geprojecteerd. Ook staat Nolan model voor de gouden dame op de filmposters die eveneens door Brownjohn werden ontworpen.

Als Dink, Bonds masseuse

Tijdens de opnamen van de titelsequentie van Goldfinger

Als gouden postermodel

Naast de James Bond-film was Margaret Nolan een veelgevraagd actrice in tal van Britse tv- en filmproducties gedurende de jaren 60 en 70. Zo speelde zij in een groot aantal Carry On-films.

Vanaf halverwege de jaren 80 was Nolan nog maar sporadisch als actrice te zien. Vorig jaar speelde zij een rol in de horrorfilm Last Night in Soho van Edgar Wright. Wright maakte het overlijden van Nolan vannacht bekend via Twitter. Last Night in Soho moet volgend jaar uitkomen.

Margaret Nolan laat twee zoons achter.

Soundtrack ‘No Time to Die’ ook verschoven naar april

Ook de soundtrack van No Time to Die is verschoven naar 2 april. Dat is te lezen op de website van Decca Records. Aanvankelijk zou het album van Hans Zimmer op 13 november uitkomen, een dag na de filmpremière. Nu de film tot april is uitgesteld, is ook de bijbehorende muziek pas in het voorjaar verkrijgbaar.

Als er íets is wat de makers van James Bond ons wél hadden kunnen geven, is het de muziek. Normaliter is een James Bond-soundtrack eerder beschikbaar dan de film. Hierdoor kun je de muziek je alvast eigen maken, zodat de impact in de bioscoop vele malen groter is.

Vorige week, toen de film nog gewoon in november uit zou komen, verscheen Hans Zimmers versie van de beroemde gunbarrelmuziek. Tevens werd de tracklist van het album bekendgemaakt.

Met de tracklist open en bloot, zelfs met een spoiler inbegrepen, is er geen redelijk excuus meer te bedenken om de release van de filmmuziek ook uit te stellen. Laat die datum lekker op 13 november staan, kan de cd of lp fijn onder de kerstboom met de feestdagen, kunnen wij hem alvast luisteren en wil je wachten totdat je de film hebt gezien, dan doe je dat toch!

Naast de film (die in Nederland voor donderdag 1 april staat gepland) en de soundtrack is inmiddels ook de podcast tijdelijk opgeschort, evenals de derde editie van The James Bond Archives.

Exclusieve clip ‘No Time to Die’ bij Jimmy Fallon

Vanaf 4:03:

Het Bond-virus

Happy James Bond Day dan maar. De filmverjaardag van Bonds eersteling Dr. No is er dit jaar eentje met een bittere bijsmaak. Toch mogen wij, alle Bond-fans over één kam geschoren, lang niet klagen; de liefde voor James Bond is meer dan No Time to Die.

Sean Connery als James Bond in Dr. No (1962)

Voor geen van de liefhebbers is de passie voor 007 begonnen bij de 25e film waar we allemaal reikhalzend naar uitkijken. Uiteraard, iedere nieuwe episode en alles waar daarbij hoort, vormt op dat moment het hoogtepunt voor de fanatiekeling. Maar eenmaal gezien, sluit de laatste film zich aan in de lange rij voorgangers als onderdeel van een groter geheel. En zo breidt onze liefhebberij zich gestaag uit.

De liefde voor James Bond dateert voor het overgrote deel van de fans uit een verder verleden. Daar is een vuurtje aangewakkerd dat voor velen nog steeds brandt. Een warme herinnering aan die eerste kennismaking met 007, aan die eerste Bond-films op het grote of kleine scherm. Daar gebeurde iets magisch.

Roger Moore

Het is lastig te verwoorden wát dat precies is, het is een gevoel. Maar eenmaal aangestoken met het Bond-virus is het moeilijk te genezen. Al gaat de liefhebberij soms met golfbewegingen. De fan die niets heeft met Daniel Craig moet zich zien te vermaken met twintig eerdere klassiekers. De harde kern Sean Connery-aanhangers had weer niets met Roger Moore, die op zijn beurt een geheel nieuwe groep bewonderaars voor zich wist te winnen.

En zo is er na bijna zestig jaar (zeventig voor de boekenfanaat) altijd wel een favoriet element in het rijke Bond-oeuvre te vinden. Dat beperkt zich niet tot één film of één hoofdrolspeler en zeker niet tot een film die niemand heeft gezien.

Hoe jammer het ook is dat ons geduld wederom op de proef wordt gesteld, want wat zijn we verdomme nieuwsgierig naar die nieuwe 163 minuten spektakel, wees blij met de 3042 minuten die we wél hebben!

Stop ook alsjeblieft met het Eon-bashen. Dat heeft ten eerste geen enkele zin, ten tweede willen Barbara Broccoli en Michael G. Wilson niets liever dan ons hun nieuwste product verkopen en ten derde verdienen de filmmakers dat gewoon niet. Er is geen juiste weg in deze uitzonderlijke situatie. Linksom of rechtsom, er zijn enkel verliezers in het spel. De enige kosten die het publiek wordt gevraagd is een beetje geduld. Of je moet een knuppel zijn die tot twee keer toe een premièrereisje naar Londen door zijn neus heeft laten boren, maar dan vraag je er ook een beetje om.

April 2021, als het even meezit. En opnieuw is er die kleine jongen die wordt besmet met het virus. Het Bond-virus. Een virus dat uiteindelijk veel sterker blijkt dan het monster waar wij nu tegen vechten.

Van lockdown naar knockout

Als donderslag bij heldere hemel is de nieuwe James Bond-film gisteren voor de vierde keer vertraagd. Een scenario dat ik niet voor mogelijk had durven houden. In de eerste plaats omdat wij allen de langverwachte film zo graag willen zien. Ten tweede omdat het in meerdere opzichten helemaal geen optie is.

En toch is het gebeurd.

Waarom de film er in november had moeten komen, beschreef ik twee dagen geleden nog in jubeltaal: No Time to Die had de redder van de noodlijdende bioscoopbranche moeten worden. Bond betekent geld in het kassalaatje. Zo simpel is het.

Zo simpel is het nu ook dat er helemaal geen redder komt dit najaar. Natuurlijk gaan er films in première. Goede films, minder goede films. En het is fijn dat we die kunnen gaan zien (en ga dat vooral doen!). Het is alleen wel een verschil of dat een kaskraker-bij-voorbaat is, of een film waar slechts een handjevol belangstellenden op afkomt en het moet hebben van mond-tot-mondreclame. Met kwaliteit heeft dat verder niets te maken.

Mijn eigen Bond-girls kwamen in januari een bekende meneer tegen

Gisteren uitte de Bioscoopbond nog grote zorgen over de nieuwe coronamaatregelen die begin deze week zijn aangekondigd, waarbij een bioscoopzaal nog maximaal dertig bezoekers mag ontvangen. De bond spreekt van ‘een kaalslag’; een omzetdaling van 70 procent ten opzichte van het vierde kwartaal vorig jaar. Dat is niet vol te houden voor een markt waar het water al langere tijd tot de lippen staat.

De filmtheaters hebben er na de lockdown alles aan gedaan een zo veilig mogelijke omgeving te creëren. Zo is volgens de Bioscoopbond geen enkel filmhuis sinds die tijd aangemerkt als coronabrandhaard. Zolang iedereen zich aan de regels houdt, zit je veilig in de bioscoop.

Het is deze bioscopen meer dan gegund voor langere tijd een constant aantal bezoekers te mogen verwelkomen met behulp van de stabiele James Bond. Dat dit nu niet doorgaat is klap op klap en het is de vraag of deze laatste dreun kan worden opgevangen of daadwerkelijk een knockout betekent.

Nederland staat hierin uiteraard niet alleen. Het is een wereldwijd probleem, vandaar het besluit van de James Bond-financiers om hun koe met gouden hoorns nog even in de stal te houden. Dat is hún goed recht. Wel eentje met verstrekkende gevolgen. Het is kiezen tussen twee kwaden.

De klap van gisteravond kwam vooral hard aan omdat dat hele promotiecircus weer lekker op gang was gekomen: posters, podcasts, video’s, een vernieuwde website, de gunbarrelmuziek! Dat gebeurt echt niet als een dag later de stekker er weer wordt uitgetrokken, zou je verwachten.

Dat moet een heibel zijn geweest tijdens het videobellen tussen Eon, MGM en Universal. Meeste stemmen gelden, twee tegen één, de boel moest weer worden opgeschort.

Met nog maar de vraag of er in april überhaupt nog een filmtheater overeind staat waar de film kan worden vertoond, is de voorpret voor een nieuwe Bond-film op deze manier ver te zoeken. Hoe positief ik tot het laatst toe ben gebleven over die novemberrelease, dit gehannes kan natuurlijk niet aan de gang blijven. De volgende keer ben ik pas overtuigd als ik de witte dots over het doek zie rollen, en dan nog blijf ik sceptisch tot de aftiteling.

De geloofwaardigheid van april 2021 is er compleet van af. Bij ieder geluidje over No Time to Die begint het toch te knagen: ja ja, eerst zien, dan geloven.

Overmacht, dat weet ik ook wel. Eerst iedereen maar veilig naar 2021 zien te loodsen.

Op het moment dat ik dit schrijf, wacht ik op mijn testuitslag. Even voelde ik mij James Bond vanmorgen. Dat geniepige wattenstaafje deed mij denken aan de naald waarmee Bond door Colonel Sun werd gemarteld. Drie seconden James Bond waren lang genoeg.

Om positief af te sluiten: de soundtrack van Hans Zimmer is vooralsnog níet meeverplaatst. Nu de tracktitels bekend zijn, is er geen geheimhoudingsplicht meer. Geef ons in ieder geval íets. De beelden denken we er voorlopig wel bij.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

‘No Time to Die’ wederom uitgesteld...

De nieuwe James Bond-film is opnieuw uitgesteld. Dat is vanavond officieel bekendgemaakt via 007.com. No Time to Die is verplaatst naar april 2021.

MGM, Universal en Eon Productions hebben hiertoe besloten zodat de film op 2 april 2021 door een wereldwijd bioscooppubliek gezien kan worden. De makers achter de James Bond-film begrijpen dat fans (wederom) teleurgesteld zullen zijn.

Nadat de promotietour van No Time to Die begin september in volle vaart werd hervat met onder meer posters, een nieuwe trailer en de muziekclip van de titelsong, leek een novemberrelease niets meer in de weg te staan. Bovendien, als óók James Bond niet doorgaat, zullen vele bioscopen, die sinds dit voorjaar toch al in zwaar weer verkeren, het hoofd helemaal niet bovenwater kunnen houden. James Bond als de ultieme redder in nood, op het moment dat de wereld hem het hardst nodig heeft.

Het mag niet zo zijn. En dat is meer dan spijtig. Meer kan ik er op dit moment even niet van maken.

De 25e James Bond-film wordt geplaagd door vertragingen. Aanvankelijk stond de film gepland voor november 2019, toen nog onder regie van Danny Boyle. Toen in augustus 2018 bekend werd dat Boyle met Eon Productions in de clinch lag over het filmscript, en Boyle kort daarop werd vervangen door een andere regisseur, Cary Joji Fukunaga, werd daarmee ook de premièredatum verplaatst naar februari 2020.

Dat leek iets te kort dag, waarna de film onder het lompe ‘We’re absolutely thrilled’ voor een tweede maal werd verschoven naar 8 april 2020 (9 april in Nederland). Schrale troost in juli vorig jaar toen bekend werd dat de film met een week werd vervroegd.

Ook dat mocht niet zo zijn, want in maart dit jaar werd besloten de nieuwe Bond-film voor een derde maal naar voren te schuiven. De film was op dat moment gereed om vertoond te worden.

Deze vierde keer zoals vanavond bekend is gemaakt, voelt als een mokerslag, hoe logisch het besluit misschien ook klinkt. Herpakken en koersen richting april 2021. Het is niet anders.