Podcast ‘No Time to Die’ bevat muziek Hans Zimmer

Vanaf woensdag 30 september is de officiële No Time to Die-podcast te beluisteren. De podcast biedt een uniek ‘kijkje’ achter de schermen en bevat exclusieve interviews met de hoofdrolspelers en de belangrijkste namen achter de schermen. Tevens is in de podcast voor het eerst de nieuwe filmmuziek van Hans Zimmer horen.

Afleveringen:

30 september: Bond in Context
7 oktober: Bond Around the World
14 oktober: A Name to Die For: Allies and Enemies of Bond
21 oktober: The Craft of Bond
28 oktober: Clothes, Tech and Cars
4 november: Being 007

De eerste aflevering is vanaf woensdag te horen. Iedere woensdag komt een nieuwe episode beschikbaar. De laatste is te beluisteren op woensdag 4 november. De première van No Time to Die staat gepland op donderdag 12 november.

De podcast is via deze link te downloaden.

Omega-reclame toont nieuwe beelden ‘No Time to Die’

Michael Lonsdale (89) overleden

Op 89-jarige leeftijd is vandaag in Parijs acteur Michael Lonsdale overleden. Lonsdale speelde de rol van Bond-schurk Hugo Drax in Moonraker (1979).

Toen het James Bond-filmteam in 1978 wegens belastingtechnische reden van de Londense Pinewood Studios verhuisde naar de drie grootste filmstudio’s van Parijs, en Moonraker derhalve een Engels-Franse co-productie werd, moest de filmproductie verplicht een Franse acteur in één van de grotere rollen aannemen. Lonsdale, zelf de uitkomst van een Brits-Franse co-productie, werd met open armen ontvangen door de James Bond-familie.

Michael Lonsdale met Roger Moore en Richard Kiel

Michael Lonsdale, op 24 mei 1931 in Parijs geboren, had een Engelse vader en een Frans-Ierse moeder. De latere acteur is volledig tweetalig opgevoed en heeft daar zijn gehele acteercarrière dankbaar gebruik van gemaakt.

In Moonraker speelt hij tegenover Roger Moore als James Bond de rol van de steenrijke boef Hugo Drax. Ondanks dat hij de zoveelste machtswellusteling die de wereld wil vernietigen gestalte geeft, weet Lonsdale, mede door zijn kalme optreden, een bijzonder fijne schurk neer te zetten.

Ellen Waller daarover op 13 juli 1979 in NRC Handelsblad:

De vorige keer gooide aartsschurk Curd Jürgens zijn tegenstanders voor de haaien, ditmaal kan aartsschurk Michel Lonsdale ze voor de honden gooien of in een vijver waarin een verschrikkelijke waterslang trage kringen trekt. Lonsdale is echter een boeiende acteur, en dus een veel boeiender schurk dan zijn saaie voorganger. Hij is een van de redenen waarom Moonraker een erg aardige aflevering is geworden.

Michael Lonsdale als Hugo Drax in Moonraker (1979)

Naast Moonraker trad Londsdale tot op hoogbejaarde leeftijd in tal van, met name, Europese films op. De bekendste daarvan zijn ongetwijfeld de Engelstalige titels als The Day of the Jackal (1973); met Sean Connery in The Name of the Rose (1986); met Bond-schurken Sean Bean en Jonathan Pryce in Ronin (1998) en met Daniel Craig en Mathieu Amalric in Munich (2005).

Michael Lonsdale is zijn hele leven vrijgezel gebleven.

Van de belangrijkste Bond-schurken uit de jaren 70 is nu enkel Yaphet Kotto uit Live and Let Die (1973) nog in leven. Charles Gray uit Diamonds Are Forever (1971), Christopher Lee uit The Man with the Golden Gun (1974) en Curt Jurgens uit The Spy Who Loved Me (1977) gingen Lonsdale voor.

Charles Gray (1928 — 2000)

Yaphet Kotto

Christopher Lee (1922 — 2015)

Curt Jurgens (1915 — 1982)

Nieuwe achtergrond karakterposters ‘No Time to Die’

In navolging van de nieuwe karakterposter van James Bond eerder deze maand, volgen nu ook zijn medespelers. Behalve dat Daniel Craig als enige een nieuwe pose aanneemt, niets nieuws onder zon. Enkel de achtergrond is veranderd, de karakters staan allemaal net iets dichterbij dan in december en februari en natuurlijk de vermelding van een andere datum.

Zevende poster voor ‘No Time to Die’

Er valt op postergebied een hoop te kiezen wat betreft de nieuwe Bond-film. Dit is de zevende filmposter die zojuist is aangekondigd.

De voorlaatste poster verscheen op 1 september, een halfjaar nadat de voorlopig laatste poster in februari bekend werd gemaakt.

Welke van de zeven No Time to Die-posters is jouw favoriet?

Dit is Safin

Ontmoet James Bonds tegenstander in ‘No Time to Die’

Derde editie ‘The James Bond Archives’

The James Bond Archives is vanaf november beschikbaar in de No Time to Die-editie. Het boek heeft tevens een nieuw uiterlijk gekregen, geheel in stijl met de meeste recente film. Het naslagwerk verschijnt als XXL-boek, dat wil zeggen dat het gevaarte 41 bij 30 centimeter meet en bijna 7 kilogram weegt. Het nieuwe exemplaar telt 648 pagina’s.

The James Bond Archives werd voor het eerst uitgebracht in 2012 ter viering van James Bonds vijftigste filmjubileum; destijds tot en met Skyfall. Daarna verscheen in 2015 de Spectre-editie en nu dus inclusief No Time to Die.

Op de pagina van No Time to Die staat bij de filmcredits tevens de volledige naam van slechterik Safin. Hij schijnt, zoals eerder het gerucht ging, ‘Lyutsifer’ Safin  te heten.

Zoals dat gaat met dergelijke naslagwerken: bij iedere nieuwe film kan er weer gecasht worden. Zo is De James Bond Saga van Raymond Rombout vanaf oktober verkrijgbaar als Het James Bond Handboek.

Ga voor meer informatie over de The James Bond Archives naar de website van uitgeverij Taschen. Mocht het vorige voorwoord van Michael G. Wilson opnieuw opgenomen in dit boek, één tip: de handlanger van Blofeld in On Her Majesty’s Secret Service heet Irma Bunt, niet Blunt.

Mrs. Bond overleden

Dame Diana Rigg (1938 — 2020)

Op 82-jarige leeftijd is vandaag Mrs. Bond Diana Rigg overleden. Rigg speelde in 1969 de rol van Tracy di Vicenzo; de enige Bond-girl met wie 007 in het huwelijksbootje trad.

Voordat Rigg de vrouwelijke hoofdrol in On Her Majesty’s Secret Service bemachtigde, speelde zij als Emma Peel in de tv-serie The Avengers (De Wrekers), tegenover Patrick Macnee als John Steed. Rigg was in die serie de opvolgster van Honor Blackman, die stopte met The Avengers om de vrouwelijke hoofdrol in Goldfinger (1964) aan te nemen. De Wrekers bleek een goede springplank voor James Bond.

Met het aantreden van de nieuwe 007 George Lazenby in 1968, zochten de filmmakers naar een tegenspeelster van formaat. Lazenby was namelijk een fotomodel, geen acteur. Aan Diana Rigg de schone taak geschoold tegenspel te bieden.

Met de nieuwe James Bond George Lazenby

Diana Rigg als Tracy en Telly Savalas als Blofeld

Mede door de goede geschreven rol, maakte Rigg van haar personage Tracy di Vicenzo een top-3 Bond-girl. Een vrouw die haar mannetje staat, niet louter aan de arm van 007 hangt en hém uit de klauwen van belagers redt in plaats van andersom.

Er ontstaat een romance tussen Bond en Tracy, waarna het tweetal (na enkele halsbrekende strapatsen) besluit met elkaar in het huwelijk te treden. Tracy is daarmee de enige Bond-vrouw aan wie de geheim agent in zijn lange loopbaan het ja-woord geeft (het huwelijk met Kissy Suzuki in You Only Live Twice niet meegerekend, dat was onofficieel).

Scène uit On Her Majesty’s Secret Service (1969)

Over de moeizame werkrelatie die Diana Rigg onderhield met collega George Lazenby doen de wildste geruchten de ronde. De zogenaamde ‘knoflookaffaire’ werd destijds breed uitgemeten in de pers.

Het echte moddergooien begint echter nadat de film in première is gegaan, bericht onder meer Het Parool op 14 januari 1970:

Het begon allemaal met een open brief van de 27-jarige Britse actrice, waarin ze haar tegenspeler, het Australische ex-fotomodel, Lazenby verweet „kinderachtige grieven” te uiten. Zes kantjes lang was de brief die daarop van Lazenby terug kwam. Diana zou vóór de opnamen van een liefdesscène expres knoflook gegeten hebben, ze zou champagne gedronken hebben in een warme bar terwijl de camera-mannen buiten in de kou stonden te wachten, ze zou liever met de anderen dan met hem gepraat hebben. 

Diana Rigg is overigens 31 jaar op dat moment, een jaartje ouder dan haar tegenspeler, wat vrij uniek is in de James Bond-filmgeschiedenis.

De Telegraaf vult een dag later aan:

Lazenby karakteriseert hun „film”-verhouding als „We gunden elkaar het licht in de ogen niet” en voegt daar nog aan toe dat ze op elkaar tijdens de trouwscène wel konden schieten.

De krant De Tijd vervolgt op 19 januari:

Het begon met een interview van George in de Sunday Express. Hij zei daarin maar even dat Diana en hij elkaar tot in het diepst van hun ziel haatten; George is een Australiër en die zeggen volgens traditie alles „recht voor z’n raap”. George vertelde vervolgens dat Miss Rigg zich op een liefdes-scène had voorbereid door een grote hoeveelheid knoflook te eten. DIANA RIGG, in een ijzig-beleefde openbrief in de Daily Express. „Nee George, ik heb nooit opzettelijk knoflook gegeten, waarom zou ik. Ik maak toch geen scène kapot die belangrijk is voor ons tweeën. En als je je goed herinnert kun je weten dat ik me verontschuldigd heb”. LAZENBY ging in het interview verder met te zeggen dat hij aanmerkingen had gemaakt toen Miss Rigg in een lekker warme bar in Zwitserland champagne zat te drinken, terwijl de filmploeg buiten stond te kleumen. MISS RIGG in de Daily Express: „Toen we die ruzie hadden was dat niet in een warme bar met champagne, maar toen ik de Cougar auto op een erg gladde weg in bedwang trachtte te houden. Jij zei me daarbij hoe ik dat doen moest. Maar de manier waarop. Je zei per ongeluk steeds dat ik mijn kop moest houden. Ik voelde me ziek en niet in staat om op jouw manier erop in te gaan — en ik huilde. Een paar weken later bood je je verontschuldigingen aan. Maar er bleef toch iets hangen”.

Het is nooit meer goedgekomen tussen de twee. Na de filmpremière lukte het niet het tweetal ooit nog bij elkaar te krijgen.

Rigg en Lazenby voor de laatste keer samen, op de première van On Her Majesty’s Secret Service, op de achtergrond regisseur Peter Hunt

George Lazenby reageert via social media verslagen op Riggs dood:

I'm so sad to hear of the death of Diana Rigg. She undoubtedly raised my acting game when we made On Her Majesty's Secret Service together in 1968-9. I remember the press conference at the Dorchester in London, knowing she was going to play my wife. We ...https://t.co/2OgVHS0JMK pic.twitter.com/bEaHKXlsnB

— George Lazenby (@lazenbyofficial) September 10, 2020

Lange tijd leken de Bond-girls een onsterfelijk ras. Met het overlijden van Diana Rigg is binnen een jaar tijd de derde vrouwelijke hoofdrolspeelster uit een James Bond-film overleden. Claudine Auger uit Thunderball ging haar in december vorig jaar voor; eerdergenoemde Honor Blackman overleed dit voorjaar.

Naast Bond-girl en Wreker was Rigg een gevierd toneelactrice, waarvoor zij diverse prijzen en nominaties ontving. Bij het grote publiek was zij de laatste jaren vooral bekend van haar rol in Game of Thrones.

Diana Rigg is vredig in haar slaap overleden, laat haar familie in een verklaring weten. In maart werd de diagnose kanker bij de actrice vastgesteld.

Guns down

De James Bond-posters van Daniel Craig

De beroemde pose van James Bond: de man in de tuxedo, Walther in de aanslag. Het is dit iconische beeld dat alle zes James Bond-acteurs verbindt. De huidige Bond Daniel Craig doet het alleen net iets anders. Hij is de enige James Bond die zijn wapen op de posters laag houdt. Zo ook op die van de nieuwste Bond-film No Time to Die.

Veertig jaar lang leek het verplicht voor James Bond om zijn wapen strak omhoog te houden, iets wat ongetwijfeld met de masculiniteit van onze held te maken heeft. Sean Connery hield ’m als eerste omhoog in een beeld dat vele malen en in vele versies werd gekopieerd. Toegegeven: dit ís James Bond.

Bij de James Bond van Daniel Craig lijkt het alsof hij zijn wapen als een boodschappentas draagt. Enkele uitzonderingen daargelaten, waarbij Craig zijn eigen vorm nog lijkt te moeten vinden.

Deze tegendraadse pose impliceert dat we met Craig een ander James Bond-geluid te horen krijgen, te beginnen met de poster. Deze andere houding geeft exclusiviteit aan de Bond van Craig, een houding die vóór zijn tijd exclusief aan James Bond deed denken.

Hier bij de eerste poster van Casino Royale lijkt Bond zijn wapen zelfs af te zweren. Het is een atypische Bond-pose in een beauty van een poster. In de tweede poster is de nonchalante houding van de nieuwe Bond te zien waarbij hij het wapen naast zich heeft bungelen. Dit is de manier waarop de nieuwe Bond zich het liefst vertoont. De vergelijking met Jason Bourne is niet ver te vinden.

In de poster rechts, die met name op de Aziatische markt te zien was, neemt Daniel Craig als James Bond een vertrouwde pose aan. Een unicum, zal later blijken, we hebben zijn Bond daarna nooit meer in deze houding op een poster gezien.

De Heckler & Koch UMP-9 uit bovenstaande poster móet wel omhooggehouden worden, anders sleept het over de grond. Dit is het vooraanzicht van de schaduwposter (rechts), de eerste poster van Quantum of Solace. Beide verwijzen naar het einde van Casino Royale waarin Bond met dat ding Mr. White in zijn been schiet. Deze posters geven aan dat we met Quantum of Solace verder gaan waar we gebleven waren. Typisch James Bond is zo’n enorm apparaat natuurlijk niet. Dit zou in principe de poster van iedere schietfilm kunnen zijn.

Op de tweede poster, waar het knopje van de kleurenfoto gevonden lijkt, is dezelfde pose als die van Casino Royale te zien: wapen langs het lichaam, losse boord, stuurse blik en datzelfde linkerbeen van de grond. Alleen het meisje en de achtergrond zijn ingewisseld.

In Skyfall is Bond opnieuw in diezelfde wandelhouding te zien, alleen deze keer van verderaf. En hij kijkt deze keer recht de camera in. Verder verschilt het niet veel met de posters daarvoor.

Op de tweede poster, de lelijkste die op deze pagina staat, is de tuxedo weer terug (een donkerblauwe). Met één hand nonchalant in de zak en het wapen een tikkeltje hoger. Hier had de bleke Craig met gemak de Connery-houding aan kunnen nemen, misschien had het dan nog iets geworden met deze poster.

Dan zie ik liever de poster hier rechts, waarbij de credits heel origineel bovenin zijn geplaatst en Bond de meest actieve posterhouding ooit aanneemt.

In deze eerste Spectre-poster met Daniel Craig (met de coltrui uit Live and Let Die die verder nergens in Spectre terugkomt) staat Bond erbij als een commando. De Walther wederom laag en een blik in zijn ogen alsof hij net een wortelkanaalbehandeling heeft ondergaan.

De tweede poster ziet er heel wat speelser uit. Voor het eerst sinds A View to a Kill, dertig jaar daarvoor, draagt Bond een witte tuxedo. Craig zet hier zijn beste beentje voor door eindelijk een Bond-pose aan te nemen. Hij kán het wel.

Dan is er nog een poster (rechts) waar het wapen wederom langszij bungelt, ook te vervangen door een aktetas, een paraplu of een stokbrood...

Op zich vind ik het laaggehouden pistool een sympathiek gebaar. Het maakt het wapen, wat van zichzelf een verwerpelijk artikel is, een bijzaak. Maar we hebben hier wel te maken met James Bond, doder in dienst van Hare Majesteit. 

De Walther helemaal niet meegeven op een James Bond-poster, is ook geen optie, dan krijg je dit:

Ober, twee koffie graag...

Cover soundtrackalbum ‘No Time to Die’

Na de meest recente trailer van gisteren en de poster van dinsdag, is hier het ontwerp van de soundtrack-cd van No Time to Die, gecomponeerd door Hans Zimmer. Het album komt uit op 13 november, een dag na de Nederlandse première van de film.

Een tracklist is nog niet bekend, wel bevat deze filmscore het gelijknamige titelnummer van Billie Eilish, wat vrij uniek is voor de soundtracks van de Bond-films met Daniel Craig. Alleen het soundtrackalbum van Quantum of Solace uit 2008 bevatte de titelsong van de film.

Het blijft jammer dat we deze muziek pas kunnen beluisteren als we de film al hebben gezien. Blijkbaar zijn de filmmakers er niet van op de hoogte dat een film meer impact heeft als je de muziek beter kent. Bovendien zou een eerdere verschijningsdatum een sympathiek doekje voor het bloeden zijn; we wachten al zo lang op deze film.

Wellicht dat er een track bij zit die iets van het verhaal verraadt, zoals er eerder nummers verschenen met titels als Death of Kerim/Grant/Tilly/Goldfinger/Fiona/Largo/Aki/Vijaj/Vesper. Verzin in dat geval een andere titel, zou ik zeggen...

Hier is de nieuwste trailer van ‘No Time to Die’

Nieuwe poster ‘No Time to Die’

Dit is de nieuwste poster van No Time to Die. Donderdag verschijnt een verse trailer, belooft 007.com.

Het is de zesde poster van de nieuwe Bond-film. De voorlaatste verscheen een halfjaar geleden, vlak voordat de film werd uitgesteld tot november dit jaar.

Sinds deze week is de film weer begonnen met de publiciteitscampagne. Op Twitter zijn achter de hashtags ‘James Bond’, ‘Bond25’ en ‘No Time to Die’ weer speciale Bond-emoji’s te vinden.

Bond-veteraan Arthur Wooster (91) overleden

Op 91-jarige leeftijd is de Britse cameraman en tweede regisseur Arthur Wooster overleden. Wooster werkte gedurende twee decennia aan acht James Bond-films mee, van For Your Eyes Only (1981) tot en met Die Another Day (2002).

In de interviews op de dvd’s en blu-ray’s van diverse Bond-films, is de cameraman met brillenglazen als jampotten een opvallende verschijning. Met die dikke bril zou je niet gelijk zeggen dat hij een goed cameraman was, aldus regisseur John Glen in de documentaire Inside For Your Eyes Only. In zijn eerste ontmoeting met producent Cubby Broccoli struikelde hij bovendien over het tapijt.

Wooster toonde aan dat hij van grote waarde was voor de filmproducties van James Bond, waarna hij voor iedere volgende Bond-film, met uitzondering van Tomorrow Never Dies (1997) werd teruggevraagd als cameraman en regisseur van de tweede unit, de sectie die garant staat voor de halsbrekende stunts uit de films.

Arthur Wooster (foto: Stu Thomas)

In totaal werkte Wooster aan de films van drie James Bond-acteurs; Roger Moore, Timothy Dalton en Pierce Brosnan. Inmiddels de zeventig gepasseerd, werd Die Another Day uit 2002 de laatste film waaraan Arthur Wooster zijn medewerking verleende.