Films en seriesFilms en series

zaterdag 31 oktober 2020

Sean Connery (90) overleden

Sean Connery is vandaag op negentigjarige leeftijd overleden. Dat meldt de BBC zojuist. De James Bond-acteur overleed in zijn slaap in zijn huis op de Bahama’s. Volgens zoon Jason Connery voelde zijn vader zich al enige tijd niet goed.

Een legende is heengegaan. Sir Sean Connery. Oer-Bond. Voor velen de eerste, volgens velen de beste. Maar de liefde voor James Bond lag voor Connery zelf in een ver verleden. De aandacht voor iedere nieuwe Bond-film waarin hij speelde nam zulke hysterische vormen aan, dat hij een hekel aan de geheim agent begon te krijgen. Alhoewel na zijn aftreden is Connery tot tweemaal teruggekeerd naar de spion die hem beroemd maakte...

Being a Scot


Sean Connery als zeesoldaat
Thomas Sean Connery wordt geboren op 25 augustus 1930 in het Schotse Edinburgh. Zijn ouders hebben het niet breed en de jonge Thomas Connery doet het niet goed op school. Op zijn dertiende verlaat hij de schoolbanken om vervolgens allerhande klusjes aan te nemen, van melkboer tot polijster van doodkisten. Vervolgens sluit hij zich voor korte tijd aan bij de marine, waar hij na enkele jaren weer vertrekt met een maagzweer.

Een ommekeer in zijn leven komt als Connery deelneemt aan de Mr. Universe-verkiezing in 1953. Hij eindigt daar als derde, maar misschien wel belangrijker is dat hij zijn eerste rol in een toneelstuk krijgt toegewezen.


Mr. Universe-verkiezing 1953

Another Time, Another Place (1958)
Dit brengt hem vervolgens onder de aandacht van filmmakers en al gauw speelt hij in filmproducties als Another Time, Another Place (1958), Darby O’Gill and the Little People (1959) en The Longest Day (1962). Inmiddels is hij opgemerkt door Albert R. Broccoli en Harry Saltzman die bezig zijn met de eerste film rond Ian Flemings geheim agent James Bond. Vooral Broccoli’s vrouw Dana ziet wel wat in de stoere Schot, en ze blijkt niet de enige die Connery aantrekkelijk vindt. Toch is er één persoon die minder enthousiast over hem is...

Het succes van 007


Ian Fleming, Bonds geestelijk vader, vindt de keuze van Broccoli en Saltzman maar niets. Fleming heeft liever een gentleman als David Niven in de rol van Bond en niet die lompe krachtpatser. Maar de schrijver verandert zijn mening snel als hij de eerste beelden van Dr. No (1962) te zien krijgt. Fleming besluit daarop om Bond in de boeken zelfs een Schotse achtergrond te geven.

1962: Sean Connery met producent Albert R. Broccoli, Bond-auteur Ian Fleming en producent Harry Saltzman

Niet alleen Fleming is overtuigd van de Bond van Connery, ook het bioscooppubliek blijkt geen genoeg van hem te kunnen krijgen. De eerste Bond-film is een groot succes, gevolgd door een nog hogere opbrengst voor From Russia with Love (1963) om vervolgens met Goldfinger (1964) een totale Bond-manie te ontketenen.

Met Ursula Andress in Dr. No (1962)

Met Lotte Lenya in From Russia with Love (1963)

Met Gert Fröbe in Goldfinger (1964)

Connery kan niet meer stuk en de filmmakers filmen stug door. De vierde film in de reeks, Thunderball (1965), belooft nog grootser van opzet te worden, en opnieuw is het bioscooppubliek niet te stuiten.

Sean Connery, die inmiddels een wereldster van formaat is geworden, is iets minder enthousiast over zijn alter ego. Overal waar hij komt, wordt hij geconfronteerd met James Bond. Wanneer hij voor de opnames van You Only Live Twice (1967) tot op het toilet wordt achtervolgd door fotografen, vindt hij het welletjes. Hij speelt Bond in deze vijfde film op de automatische piloot en besluit er daarna mee te stoppen.

Thunderball (1965)

Met Donald Pleasence in You Only Live Twice (1967)

Voor altijd James Bond


Door zijn populariteit als James Bond is het voor Connery moeilijk om andere goede rollen te krijgen. Nadat George Lazenby zonder al te veel succes de rol van Bond één keer heeft overgenomen in On Her Majesty’s Secret Service (1969), wordt Connery voor een toentertijd recordbedrag van 1,2 miljoen dollar nog één Bond-film aangeboden.

Connery hapt toe en speelt met zichtbaar gemak en plezier in Diamonds Are Forever (1971). Dit is de Bond die het publiek graag ziet, het maakt de toeschouwer blijkbaar niet veel uit dat de film voornamelijk uit grappen en grollen bestaat. Ook is dit gelijk een prima opmaat voor opvolger Roger Moore. Want Connery laat het er nu écht bij.

Tegenover Charles Gray in Diamonds Are Forever (1971)

Zeg nooit nooit


De jaren zeventig brengen Connery een aantal hoogtepunten na zijn Bond-carrière. Zo speelt hij prachtige rollen in The Wind and the Lion, The Man Who Would Be King (beide 1975), een Robin Hood op leeftijd in Robin and Marian (1976) en in A Bridge Too Far (1977) over de Slag om Arnhem.

Connery lijkt het 007-personage van zich te hebben afgeschud. Tot daar begin jaren tachtig opnieuw een bedrag met ‘zes nullen’ om de hoek komt kijken en de Schot zwicht: ditmaal voor de rol van James Bond in de film Warhead, een remake van Thunderball door een concurrerende filmmaatschappij. De film wordt al gauw omgedoopt tot Never Say Never Again, omdat Connery had gezworen nooit meer in de huid van Bond te kruipen. Zeg nooit nooit.

Never Say Never Again (1983)
Never Say Never Again is een bescheiden succes voor Connery. In datzelfde jaar (1983) moet hij het opnemen tegen de officiële Bond: Roger Moore in Octopussy. Ondanks dat de makers van de verschillende Bond-films denken het tegen elkaar op te moeten nemen, vindt de bioscoopbezoeker het wel prima, die heeft twee Bond-films in één jaar.

Nog even is er sprake van een vervolg op Never Say Never Again, maar Connery houdt het voor gezien en richt zich op rollen die beter bij zijn leeftijd passen. Zie daar Highlander, The Name of the Rose (beide 1986), The Untouchables (1987) waarvoor hij een Oscar ontvangt en Indiana Jones and the Last Crusade (1989).


Een imposante filmcarrière


The Rock (1996)
Vanaf de jaren negentig kabbelt Connery’s carrière gematigd verder met films als The Hunt for Red October (1990), The Russia House (1990), Medicine Man (1992), Rising Sun (1993), Just Cause (1995), First Knight (1995), The Rock (1996), The Avengers (1998), Entrapment (1999) en Finding Forrester (2000) en kan hij vooral bogen op een imposante filmloopbaan. Mogelijk interessante filmrollen in The Matrix en The Lord of the Rings wijst hij af.

Na het teleurstellende The League of Extraordinary Gentlemen (2003) besluit de beroemdste Schot van de twintigste eeuw dat het mooi is geweest en kondigt hij aan met pensioen te gaan. Zelfs Steven Spielberg kan hem niet overhalen uit zijn luie stoel te komen voor de vierde Indiana Jones-film in 2008.

The League of Extraordinary Gentlemen (2003)

Een klein klusje waarvoor hij alleen zijn stem hoeft te lenen, wil Connery nog best aanpakken. Zoals hij in 2005 onder meer doet voor de videogame From Russia with Love. Als de zoveelste keer opnieuw in de rol van James Bond. En in 2006 en 2011 als titelfiguur in de korte animatiefilms rond Sir Billi the Vet.

Sir Sean Connery


Sean Connery trouwde twee keer. Met Diane Cilento (van 1962 tot 1973) en met Micheline Roquebrune (sinds 1975). Met Cilento heeft hij een zoon: acteur en regisseur Jason Connery (1963).

In 2000 wordt Sean Connery door koningin Elisabeth II van Engeland geridderd voor zijn verdiensten voor de Britse filmindustrie. Sindsdien gaat hij door het leven als ‘Sir Sean Connery’.


Sir Sean Connery

Met het overlijden van Sean Connery is de tweede acteur die James Bond speelde heengegaan. In mei 2017 overleed Roger Moore (89), Connery’s opvolger in zeven James Bond-films. George Lazenby, eenmalig 007 in On Her Majesty’s Secret Service (1969), is met 81 jaar op dit moment de oudst levende James Bond-acteur.

woensdag 28 oktober 2020

Crowdfunding voor rechten nieuwe Bond-film

Het klinkt misschien sympathiek, maar zo werkt het natuurlijk niet. ‘Team Bond’ uit het Engels Coventry is een crowdfundingsactie begonnen om de uitzendrechten van No Time to Die te kopen. Wat het B-Team daarvoor nodig denkt te hebben is 607 miljoen pond. Alleen: de rechten van de nieuwe Bond-film zijn helemaal niet te koop.


Het idee is dit: breng genoeg geld bij elkaar om No Time to Die met kerstmis op tv te vertonen. Want dat wil iedereen.

Serieus?

Sinds MGM zich onlangs heeft georiënteerd op de streamingsmarkt, lijkt aan de nieuwe Bond-film een prijskaartje te hangen. En natuurlijk, desperate times call for desperate measures, en ook James Bond heeft zijn prijs. Zo’n 600 miljoen dollar, aldus de geruchten dit weekend. Later bijgesteld naar 800 miljoen.


MGM heeft de keutel inmiddels alweer ingetrokken en geeft aan dat de film ‘niet te koop’ is; de gesprekken met de streamingsdiensten zijn uiteraard in het diepste geheim gevoerd, bronnen in dezen zijn zoals altijd anoniem.

Toch is het gezien de financiële malaise in huize MGM logisch dat de filmmaatschappij geld wil zien, en rap een beetje. Vooralsnog heeft de nieuwe Bond enkel geld gekost: 250 miljoen dollar plus oplopende rente van pak m beet een miljoen per maand. Daarvan is nog geen stuiver terugverdiend.

Die 607 miljoen pond moet het volgens Team Bond doen. Dat is overigens een stuk meer dan 600 miljoen dollar, maar minder dan de 800 miljoen dollar.

Vooralsnog is de eerste 90 pond binnen. Het is hopen op een kerstwonder.

zondag 25 oktober 2020

To stream or not to stream

No Time to Die komt beschikbaar op Netflix of Apple TV+.

Komt niks van in, reageert Bond-baas Barbara Broccoli.

Zie hier de tweestrijd tussen de rechthebbenden van James Bond: MGM en Eon Productions.

Illustratie: Jeff Marshall

Hoe het ook zij: op dit moment trekt de film die een jaar geleden zijn laatste opname beleefde niet bepaald volle zalen. De 25e James Bond-film ligt sinds maart dit jaar op de plank en zal daar tot april volgend jaar blijven liggen. Althans, dat is voorlopig het plan. Of april 2021 veilig genoeg zal zijn, valt nog maar te bezien. Maar laten we positief blijven.

Filmstudio MGM, mede-eigenaar van James Bond, zit weer eens in zwaar weer. Eén van de redenen waarom we iedere keer zolang moeten wachten op een nieuwe film. Het is er MGM alles aan gelegen met No Time to Die gauw veel geld binnen te halen. Iets wat normaliter al lang zou zijn gebeurd.

Nu de première door het beruchte virus almaar wordt verzet, is de filmstudio in gesprek gegaan met streamingdiensten Netflix, Apple TV+ en Amazon. Met als doel de Bond-film te verkopen zonder eerst een bioscooprelease af te wachten. De prijs voor een jaar lang exclusieve rechten bedraagt 600 miljoen dollar, aldus Deadline.

Deze verkenning lijkt volgens datzelfde artikel inmiddels alweer afgeketst, en dus koersen we voorlopig richting april volgend jaar.

No Time to Die

Dat Bond zijn première hoort te beleven op het grote scherm, lijkt onbetwist. De James Bond-films zijn geen televisiefilms. Hoewel de meesten waarschijnlijk kennis hebben gemaakt met 007 via het kleine scherm, zijn de films daar in eerste instantie niet voor bedoeld.

Toch geloof ik best dat No Time to Die prima thuis kan worden beleefd, lees hier maar. Een voorzichtig aftasten van deze markt lijkt mij in deze tijd dan ook meer dan logisch. En zolang april 2021 nog allerminst zeker is, blijft dit een reële optie. Want aan een Bond-film op de plank heeft niemand iets, ook al willen de makers nog zo graag dat de film wereldwijd voor het grootst mogelijke bioscooppubliek wordt vertoond.

Op dit moment is helemaal niets zeker.

maandag 12 oktober 2020

Bond-girl Margaret Nolan (76) overleden

Op 76-jarige leeftijd is op 5 oktober Margaret Nolan overleden. Nolan speelde de rol van Bonds masseuse Dink in Goldfinger (1964). Bekender werd zij als goudgeverfd model in de titelsequentie en op de posters van de film.


Margaret Nolan was óók een golden girl uit Goldfinger. Niet dé golden girl, dat is Shirley Eaton, nu nog het enige levende vrouwelijke castlid uit de derde Bond-film. Recentelijk overleden Honor Blackman en Tania Mallet.

Nolan werd door titelontwerper Robert Brownjohn uitgekozen om in de titels van Goldfinger op te treden. In deze beroemde sequentie worden beelden en credits op haar goudgeverfde lichaam geprojecteerd. Ook staat Nolan model voor de gouden dame op de filmposters die eveneens door Brownjohn werden ontworpen.

Als Dink, Bonds masseuse

Tijdens de opnamen van de titelsequentie van Goldfinger

Als gouden postermodel

Naast de James Bond-film was Margaret Nolan een veelgevraagd actrice in tal van Britse tv- en filmproducties gedurende de jaren 60 en 70. Zo speelde zij in een groot aantal Carry On-films.

Vanaf halverwege de jaren 80 was Nolan nog maar sporadisch als actrice te zien. Vorig jaar speelde zij een rol in de horrorfilm Last Night in Soho van Edgar Wright. Wright maakte het overlijden van Nolan vannacht bekend via Twitter. Last Night in Soho moet volgend jaar uitkomen.

Margaret Nolan laat twee zoons achter.

dinsdag 6 oktober 2020

Soundtrack ‘No Time to Die’ ook verschoven naar april

Ook de soundtrack van No Time to Die is verschoven naar 2 april. Dat is te lezen op de website van Decca Records. Aanvankelijk zou het album van Hans Zimmer op 13 november uitkomen, een dag na de filmpremière. Nu de film tot april is uitgesteld, is ook de bijbehorende muziek pas in het voorjaar verkrijgbaar.

Als er íets is wat de makers van James Bond ons wél hadden kunnen geven, is het de muziek. Normaliter is een James Bond-soundtrack eerder beschikbaar dan de film. Hierdoor kun je de muziek je alvast eigen maken, zodat de impact in de bioscoop vele malen groter is.

Vorige week, toen de film nog gewoon in november uit zou komen, verscheen Hans Zimmers versie van de beroemde gunbarrelmuziek. Tevens werd de tracklist van het album bekendgemaakt.

Met de tracklist open en bloot, zelfs met een spoiler inbegrepen, is er geen redelijk excuus meer te bedenken om de release van de filmmuziek ook uit te stellen. Laat die datum lekker op 13 november staan, kan de cd of lp fijn onder de kerstboom met de feestdagen, kunnen wij hem alvast luisteren en wil je wachten totdat je de film hebt gezien, dan doe je dat toch!

Naast de film (die in Nederland voor donderdag 1 april staat gepland) en de soundtrack is inmiddels ook de podcast tijdelijk opgeschort, evenals de derde editie van The James Bond Archives.

Exclusieve clip ‘No Time to Die’ bij Jimmy Fallon

Vanaf 4:03:

maandag 5 oktober 2020

Het Bond-virus

Happy James Bond Day dan maar. De filmverjaardag van Bonds eersteling Dr. No is er dit jaar eentje met een bittere bijsmaak. Toch mogen wij, alle Bond-fans over één kam geschoren, lang niet klagen; de liefde voor James Bond is meer dan No Time to Die.

Sean Connery als James Bond in Dr. No (1962)

Voor geen van de liefhebbers is de passie voor 007 begonnen bij de 25e film waar we allemaal reikhalzend naar uitkijken. Uiteraard, iedere nieuwe episode en alles waar daarbij hoort, vormt op dat moment het hoogtepunt voor de fanatiekeling. Maar eenmaal gezien, sluit de laatste film zich aan in de lange rij voorgangers als onderdeel van een groter geheel. En zo breidt onze liefhebberij zich gestaag uit.

De liefde voor James Bond dateert voor het overgrote deel van de fans uit een verder verleden. Daar is een vuurtje aangewakkerd dat voor velen nog steeds brandt. Een warme herinnering aan die eerste kennismaking met 007, aan die eerste Bond-films op het grote of kleine scherm. Daar gebeurde iets magisch.

Roger Moore
Het is lastig te verwoorden wát dat precies is, het is een gevoel. Maar eenmaal aangestoken met het Bond-virus is het moeilijk te genezen. Al gaat de liefhebberij soms met golfbewegingen. De fan die niets heeft met Daniel Craig moet zich zien te vermaken met twintig eerdere klassiekers. De harde kern Sean Connery-aanhangers had weer niets met Roger Moore, die op zijn beurt een geheel nieuwe groep bewonderaars voor zich wist te winnen.

En zo is er na bijna zestig jaar (zeventig voor de boekenfanaat) altijd wel een favoriet element in het rijke Bond-oeuvre te vinden. Dat beperkt zich niet tot één film of één hoofdrolspeler en zeker niet tot een film die niemand heeft gezien.

Hoe jammer het ook is dat ons geduld wederom op de proef wordt gesteld, want wat zijn we verdomme nieuwsgierig naar die nieuwe 163 minuten spektakel, wees blij met de 3042 minuten die we wél hebben!

Stop ook alsjeblieft met het Eon-bashen. Dat heeft ten eerste geen enkele zin, ten tweede willen Barbara Broccoli en Michael G. Wilson niets liever dan ons hun nieuwste product verkopen en ten derde verdienen de filmmakers dat gewoon niet. Er is geen juiste weg in deze uitzonderlijke situatie. Linksom of rechtsom, er zijn enkel verliezers in het spel. De enige kosten die het publiek wordt gevraagd is een beetje geduld. Of je moet een knuppel zijn die tot twee keer toe een premièrereisje naar Londen door zijn neus heeft laten boren, maar dan vraag je er ook een beetje om.

April 2021, als het even meezit. En opnieuw is er die kleine jongen die wordt besmet met het virus. Het Bond-virus. Een virus dat uiteindelijk veel sterker blijkt dan het monster waar wij nu tegen vechten.

zaterdag 3 oktober 2020

Van lockdown naar knockout

Als donderslag bij heldere hemel is de nieuwe James Bond-film gisteren voor de vierde keer vertraagd. Een scenario dat ik niet voor mogelijk had durven houden. In de eerste plaats omdat wij allen de langverwachte film zo graag willen zien. Ten tweede omdat het in meerdere opzichten helemaal geen optie is.

En toch is het gebeurd.


Waarom de film er in november had moeten komen, beschreef ik twee dagen geleden nog in jubeltaal: No Time to Die had de redder van de noodlijdende bioscoopbranche moeten worden. Bond betekent geld in het kassalaatje. Zo simpel is het.

Zo simpel is het nu ook dat er helemaal geen redder komt dit najaar. Natuurlijk gaan er films in première. Goede films, minder goede films. En het is fijn dat we die kunnen gaan zien (en ga dat vooral doen!). Het is alleen wel een verschil of dat een kaskraker-bij-voorbaat is, of een film waar slechts een handjevol belangstellenden op afkomt en het moet hebben van mond-tot-mondreclame. Met kwaliteit heeft dat verder niets te maken.

Mijn eigen Bond-girls kwamen in januari een bekende meneer tegen

Gisteren
uitte de Bioscoopbond nog grote zorgen over de nieuwe coronamaatregelen die begin deze week zijn aangekondigd, waarbij een bioscoopzaal nog maximaal dertig bezoekers mag ontvangen. De bond spreekt van ‘een kaalslag’; een omzetdaling van 70 procent ten opzichte van het vierde kwartaal vorig jaar. Dat is niet vol te houden voor een markt waar het water al langere tijd tot de lippen staat.

De filmtheaters hebben er na de lockdown alles aan gedaan een zo veilig mogelijke omgeving te creëren. Zo is volgens de Bioscoopbond geen enkel filmhuis sinds die tijd aangemerkt als coronabrandhaard. Zolang iedereen zich aan de regels houdt, zit je veilig in de bioscoop.

Het is deze bioscopen meer dan gegund voor langere tijd een constant aantal bezoekers te mogen verwelkomen met behulp van de stabiele James Bond. Dat dit nu niet doorgaat is klap op klap en het is de vraag of deze laatste dreun kan worden opgevangen of daadwerkelijk een knockout betekent.

Nederland staat hierin uiteraard niet alleen. Het is een wereldwijd probleem, vandaar het besluit van de James Bond-financiers om hun koe met gouden hoorns nog even in de stal te houden. Dat is hún goed recht. Wel eentje met verstrekkende gevolgen. Het is kiezen tussen twee kwaden.


De klap van gisteravond kwam vooral hard aan omdat dat hele promotiecircus weer lekker op gang was gekomen: posters, podcasts, video’s, een vernieuwde website, de gunbarrelmuziek! Dat gebeurt echt niet als een dag later de stekker er weer wordt uitgetrokken, zou je verwachten.

Dat moet een heibel zijn geweest tijdens het videobellen tussen Eon, MGM en Universal. Meeste stemmen gelden, twee tegen één, de boel moest weer worden opgeschort.

Met nog maar de vraag of er in april überhaupt nog een filmtheater overeind staat waar de film kan worden vertoond, is de voorpret voor een nieuwe Bond-film op deze manier ver te zoeken. Hoe positief ik tot het laatst toe ben gebleven over die novemberrelease, dit gehannes kan natuurlijk niet aan de gang blijven. De volgende keer ben ik pas overtuigd als ik de witte dots over het doek zie rollen, en dan nog blijf ik sceptisch tot de aftiteling.

De geloofwaardigheid van april 2021 is er compleet van af. Bij ieder geluidje over No Time to Die begint het toch te knagen: ja ja, eerst zien, dan geloven.


Overmacht, dat weet ik ook wel. Eerst iedereen maar veilig naar 2021 zien te loodsen.

Op het moment dat ik dit schrijf, wacht ik op mijn testuitslag. Even voelde ik mij James Bond vanmorgen. Dat geniepige wattenstaafje deed mij denken aan de naald waarmee Bond door Colonel Sun werd gemarteld. Drie seconden James Bond waren lang genoeg.

Om positief af te sluiten: de soundtrack van Hans Zimmer is vooralsnog níet meeverplaatst. Nu de tracktitels bekend zijn, is er geen geheimhoudingsplicht meer. Geef ons in ieder geval íets. De beelden denken we er voorlopig wel bij.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

vrijdag 2 oktober 2020

‘No Time to Die’ wederom uitgesteld...

De nieuwe James Bond-film is opnieuw uitgesteld. Dat is vanavond officieel bekendgemaakt via 007.com. No Time to Die is verplaatst naar april 2021.


MGM, Universal en Eon Productions hebben hiertoe besloten zodat de film op 2 april 2021 door een wereldwijd bioscooppubliek gezien kan worden. De makers achter de James Bond-film begrijpen dat fans (wederom) teleurgesteld zullen zijn.

Nadat de promotietour van No Time to Die begin september in volle vaart werd hervat met onder meer posters, een nieuwe trailer en de muziekclip van de titelsong, leek een novemberrelease niets meer in de weg te staan. Bovendien, als óók James Bond niet doorgaat, zullen vele bioscopen, die sinds dit voorjaar toch al in zwaar weer verkeren, het hoofd helemaal niet bovenwater kunnen houden. James Bond als de ultieme redder in nood, op het moment dat de wereld hem het hardst nodig heeft.


Het mag niet zo zijn. En dat is meer dan spijtig. Meer kan ik er op dit moment even niet van maken.

De 25e James Bond-film wordt geplaagd door vertragingen. Aanvankelijk stond de film gepland voor november 2019, toen nog onder regie van Danny Boyle. Toen in augustus 2018 bekend werd dat Boyle met Eon Productions in de clinch lag over het filmscript, en Boyle kort daarop werd vervangen door een andere regisseur, Cary Joji Fukunaga, werd daarmee ook de premièredatum verplaatst naar februari 2020.

Dat leek iets te kort dag, waarna de film onder het lompe ‘We’re absolutely thrilled’ voor een tweede maal werd verschoven naar 8 april 2020 (9 april in Nederland). Schrale troost in juli vorig jaar toen bekend werd dat de film met een week werd vervroegd.

Ook dat mocht niet zo zijn, want in maart dit jaar werd besloten de nieuwe Bond-film voor een derde maal naar voren te schuiven. De film was op dat moment gereed om vertoond te worden.

Deze vierde keer zoals vanavond bekend is gemaakt, voelt als een mokerslag, hoe logisch het besluit misschien ook klinkt. Herpakken en koersen richting april 2021. Het is niet anders.

donderdag 1 oktober 2020

Eerste muziek ‘No Time to Die’ te beluisteren

Tracklist soundtrack bekend

Een heerlijk stuk ouderwetse gunbarrelmuziek met heerlijke blazers, een jengelende gitaar en dan... snerpende strijkers:

  1. Gun Barrel (0:55)
  2. Matera
  3. Message From An Old Friend
  4. Square Escape
  5. Someone Was Here
  6. Not What I Expected
  7. What Have You Done?
  8. Shouldn’t We Get To Know Each Other First
  9. Cuba Chase
  10. Back To MI6
  11. Good To Have You Back
  12. Lovely To See You Again
  13. Home
  14. Norway Chase
  15. Gearing Up
  16. Poison Garden
  17. The Factory
  18. I’ll Be Right Back
  19. Opening The Doors
  20. Final Ascent
  21. No Time To Die
Het album is vanaf vrijdag 13 november verkrijgbaar en bevat 71 minuten aan muziek. De soundtrack is hier alvast te bestellen. De muziek van No Time to Die is gecomponeerd door Hans Zimmer en Steve Mazzaro en bevat de gelijknamige titelsong van Billie Eilish.

Officiële videoclip ‘No Time to Die’

Inclusief nieuwe filmbeelden

Redder in nood

James Bond is áltijd de redder van de bioscopen geweest. Dat zal eind dit jaar niet anders zijn. Tenminste, als er nog iets te redden valt. Zo grauw als nu heeft de lucht boven de filmhuizen sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer gekleurd. En daarom móet No Time to Die wel uitkomen in november. ‘If we don’t do this, there’ll be nothing left to save.’


De eerste blockbuster na corona, Tenet, zakte na een positieve start in als een natte drol. Ondanks dat iedere film nog beter is dan geen film, is Tenet niet de film geworden die men wil zien. Nou ja, ik wilde hem wel zien, het zou een beetje een kruising tussen James Bond en Inception moeten zijn — uiteindelijk werd het de grootste bioscoopdeceptie sinds Die Another Day.

Nee, Tenet is niet de redder van de coronacinema geworden. Daarvoor is de film te specifiek, te vreemd, teveel een puzzel waarvan je er aan het einde achterkomt dat je een stukje mist. Een film die je, als je überhaupt de moeite neemt, nog een keer moet zien om hem uiteindelijk te kunnen doorgronden. Persoonlijk vond ik het na één keer al meer dan slaapverwekkend en zal het mij verder een biet zijn waar de film nu precies over gaat.

Christopher Nolan heeft ons met Tenet een dienst bewezen. Zover hij of Barbara Broccoli dat al had gewild: veel dichterbij dan de eerste rij in de bioscoop zal hij niet bij James Bond in de buurt komen. Nolan heeft zichzelf bij dezen definitief buitenspel gezet als toekomstig Bond-regisseur.

De No Time to Die-karavaan draait inmiddels weer op volle sterkte: een vracht aan nieuwe posters (iedere week een verse), een gloednieuwe trailer van dik tweeënhalve minuut, een heuse podcast, Safin-koelkastmagneten, Funko-gnoompjes, 007-sokken… Niemand zal eraan ontkomen: James Bond is in aantocht.

November moet het zijn. Of het nu overal door kan gaan of niet, langer uitstellen van de film is niet alleen funest voor de houdbaarheid van het verhaal, ook de bioscopen kunnen het zonder Bond niet langer rekken.

Het gaat hier om een langeademrelease, een woord met net zoveel klinkers als medeklinkers. In plaats van de twee-plus maanden dat de Bond-liefhebber zijn held op het witte doek kan aanschouwen, kunnen we in de bioscoop tot voorjaar 2021 van 007 genieten. Een film die iedereen wil zien in een zaal die maar voor één derde gevuld mag worden, daar is gewoon wat langer de tijd voor nodig. Een beetje terug naar het begin van de filmserie, waar Dr. No vanaf januari 1963 tot eind van het decennium aaneengesloten ergens in het land draaide. Met dien verschille dat de oudste afleveringen werden afgewisseld met al die andere Bond-films van dat moment en er om de haverklap een nieuwe in de filmtheaters verscheen.


Zijn er eigenlijk Bond-fans die het voorlopig toch nog even voorzichtigjes aan willen doen en zich tevreden stellen met die 24 andere films totdat alles weer een beetje veilig is? Met andere woorden: zet jij je leven op het spel om een James Bond-film te gaan zien?

Op die laatste vraag kan ik persoonlijk alleen maar volmondig ‘ja’ antwoorden. Een Bond-experience in optima forma: niet wetend of je aan het eind van de voorstelling de zaal levend zult verlaten. Een Imax-beleving is er niks bij.


Natuurlijk kan ik best nog even wachten, maar alleen als dat beslist noodzakelijk is en iedereen dat doet. Ik zou niet kunnen leven in een wereld waarin de ene helft van de mensheid de nieuwe Bond-film al heeft gezien en ik nog niet. Dat is bijna net zo erg als de blikken bekende medelanders en zelfbenoemde beïnvloeders die tijdens de première over de rode loper worden gejaagd om te roeptoeteren hoe dol ze zijn op nul-nul-zeven, dat ze vorig jaar bij Spectre ook zo hebben genoten en dat Daniel Crack echt de beste James Bond ooit is. Laat ons daar met een uitgeklede première alsjeblieft van verschoond blijven. Heeft de coronacrisis tenminste nog íets positiefs.

Het is niet alles kommer en kwel in de bioscoop. Die ruimte tussen de stoelen vind ik persoonlijk erg prettig. Niemand met een doorgeschoten lengte die het beeld blokkeert. Minder mensen betekent ook simpelweg minder gesmak, gesnuif en geruft. Misschien waren de oude bioscopen gewoon te klein...

Tenet was de eerste, en vooralsnog de enige film die ik tijdens corona in de bioscoop heb gezien. The Irishman vorig jaar november zal de voorlaatste zijn geweest, gok ik. No Time to Die is de eerstvolgende. In die tussentijd heb ik Netflix zo’n beetje uitgekeken, de rijkelijk gevulde dvd- en bluraykast meerdere malen geraadpleegd en hier en daar iets geleend (om me netjes uit te drukken). Ondanks mijn bioscoopabsentie heb ik het laatste halfjaar een hoeveelheid aan films gezien, de ene de moeite waard, de ander viel wat tegen, afgewisseld met hier en daar een Bond-filmpje: On Her Majesty’s Secret Service ter nagedachtenis aan top 3-Bond-girl Diana Rigg; Moonraker omdat ook Michael Lonsdale ons helaas is ontvallen; Spectre wegens naderend bezoek aan Rome en Octopussy omdat ik daar gewoon ineens ontzettend veel zin in had.

Het is duidelijk: het is uitzitten tot de volgende Bond, de film die bioscopen moet redden. Nooit eerder is een Bond-film zo nodig geweest. Na bijna zestig jaar zal Ian Flemings geheim agent zich van zijn meest lucratieve kant laten zien: de onbetwiste moneymaker. Dan mag je nog een tovenaarsleerling zijn die de bioscoopkassa’s heeft laten rinkelen, of een kabouter met harige voeten en drie mindere vervolgen, maar waar zijn die als je ze nodig hebt?


It’s a new world. With new enemies. And new threats. But you can still depend. On one man.

Precies. En die gaat het doen. De redder in nood. Vanaf 12 november. Mark my words.


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures