Scenarioschrijver Tom Mankiewicz is zaterdag overleden. De schrijver van drie Bond-films leed al enige tijd aan kanker. Hij is 68 jaar geworden.
Mankiewicz, nog geen dertig jaar, werd begin jaren zeventig aan boord gehaald van de Bond-express. Samen met regisseur Guy Hamilton en vaste scenarist Richard Maibaum moest hij de geheim agent een andere richting op sturen. Voorganger On Her Majesty's Secret Service was aan de kassa wat tegengevallen. De volgende film moest luchtiger, meer in de lijn van het grote succes Goldfinger (ook van Hamilton). Dus werd Goldfingers tweelingbroer tevoorschijn gehaald, die geen obsessie had voor goud, maar voor diamanten.
Het idee verdween in de prullenmand en Blofeld werd weer van stal gehaald. Ditmaal in de vorm van stijve Brit Charles Gray, een prachtacteur, maar verre van een dreigende SPECTRE-baas. De opmaat voor een reeks komische Bond-films was hiermee gezet. Het publiek moest twee uur plezier beleven aan een Bond-film. Niks meer, niks minder.
Diamonds Are Forever werd een grote hit, niet in de laatste plaats door de eenmalige terugkeer van Sean Connery. Mankiewicz mocht blijven om solitair aan Live and Let Die te gaan sleutelen, uiteraard met de hete adem van producers Saltzman en Broccoli in de nek. Daarna volgde The Man with the Golden Gun waaraan hij weer samen met Maibaum werkte. Voor The Spy Who Loved Me en Moonraker leverde hij wederom een bijdrage, zij het zonder verdere vermelding.
De drie films van Mankiewicz staan niet bekend als de beste uit de reeks. Maar daar was het in de jaren zeventig de tijd ook niet naar. Bonds grote, vernieuwende succes lag (en ligt nog steeds) in de jaren zestig. Toch is het gelukt om Bond door het nieuwe decennium te loodsen, mede door de bijdragen van Mankiewicz, dat kan niet anders. De schrijver heeft een duidelijk stempel op de Bond-geschiedenis gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten