Met Diamonds Are Forever begaven de filmmakers zich voor de tweede keer op een wankel pad. Net als voor You Only Live Twice werd ook ditmaal het bronmateriaal van Fleming geheel opzijgeschoven. En zo werd een droom van producer Cubby Broccoli het uitgangspunt voor een film. Grootste nadeel: het was beslist geen sterk visioen.
Broccoli droomde dat hij op bezoek ging bij zijn vriend Howard Hughes. Vliegtuiggek (zie de biopic Aviator), kluizenaar, miljardair. Maar in plaats van Hughes treft hij achter diens bureau plots een vreemdeling aan. Een persoon die in het Hughes-imperium alle touwtjes in handen heeft. Zie hier de plot van Diamonds Are Forever in een notendop. Howard Hughes werd Willard Whyte en Blofeld werd de geheimzinnige poppenspeler. Wat een droom al niet kan aanrichten.
Ik ken het wel. Een droom lijkt een briljant plan. Een uitstekend plot voor de spannendste film ooit gemaakt. Werkelijk waar geniaal. Tenminste, dat heeft het onderbewustzijn zo geregistreerd. Bij het uitwerken blijkt het allemaal iets minder interessant.
Broccoli had iets verder moeten dromen. Er nog even een nachtje over moeten slapen...
Broccoli had iets verder moeten dromen. Er nog even een nachtje over moeten slapen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten