Een film die gezien mag worden
Als The Rhythm Section (2020) een voorbode is op de nieuwe James Bond, belooft dat aan de kassa weinig goeds. Toen The Rhythm Section eind januari dit jaar uitkwam in Amerika, behaalde de film een historisch laag openingsweekend. En dat is onterecht. The Rhythm Section is een goed gemaakte actiethriller.
The Rhythm Section vergelijken met No Time to Die is als appels en peren. In de voornaamste plaats omdat eerstgenoemde film in heel veel landen níet is uitgebracht, waaronder Nederland en België, en dat heeft niets te maken met corona. Toch valt er niet te ontkomen aan de James Bond-link, want de productiemaatschappij achter beide films is Eon Productions; mét Bond goed voor miljoenen, zonder Bond wil het maar niet lukken.
Beide filmprojecten hebben te kampen gehad met een geblesseerde hoofdrolspeler, waardoor het opnameschema moest worden omgegooid. In het geval van The Rhythm Section kon zelfs maandenlang niet worden gefilmd. De meest zure overeenkomst is de releasedata van beide films die meerdere malen zijn uitgesteld, waarbij No Time to Die met vier verschillende premièredata de kroon spant.
The Rhythm Section zou het antwoord kunnen zijn op een vrouwelijke James Bond, hoewel de film meer doet denken aan de Bourne-films. In de opzet dan, want hoofdpersonage Stephanie Patrick is allesbehalve een getrainde moordmachine.
Al gauw wordt duidelijk dat wat ooit geweest is voorgoed verloren is voor Patrick, namelijk haar familie die is omgekomen bij een vliegtuigongeluk. Althans, dat is wat het lijkt. Nadat Patrick in drie jaar tijd aan lager wal is geraakt, ontdekt zij dat de vliegtuigcrash geen ongeluk was, maar een aanslag. Tijd voor wraak met vallen en opstaan.
Het is beslist onplezierig om de mooie Blake Lively (zie de iets te veel dromerige flashbacks) aan de rand van de afgrond te zien. Het is nodig voor het verhaal, want wie niets heeft te verliezen, hoeft ook nergens voor te vrezen. Een onorthodoxe training door de James Bond van de film (Jude Law als ex-MI6-agent) moet van Patrick een vrouw maken die haar mannetje staat. Daar wordt de tijd voor genomen.
Vanuit Londen zijn we inmiddels in de Schotse Hooglanden beland, waarna de reis vervolgt naar Tanger, Madrid, New York en Marseille. Het zijn deze fijne locaties die ongewild doen denken aan die andere globetrotters Bond en Bourne.
In Tanger staat een enerverende autoachtervolging op het programma waar de makers van Spectre (2015) nog iets van kunnen leren. Door de cameraman op de bijrijdersstoel te plaatsen en niet of nauwelijks te knippen, zit je als kijker middenin de actie. Diepe buiging.
De gedoseerde actie is sowieso van hoog niveau en de spanning wordt knap opgevoerd als Stephanie Patrick ergens stiekem naar binnensluipt, vuurwapen in de aanslag (Think of your heart as the drums, your breathing is the bass) of under cover haar missie vervolgt. Patrick opereert gedurende haar wraaktocht onder enkele aliassen. Toch is The Rhythm Section nergens een overdadige verkleedpartij, waar ik van te voren wel een beetje bang voor was.
Wat mij betreft mag er tussen No Time to Die en opvolger Bond 26 best een vervolg komen op The Rhythm Section, het eerste boek van vier Stephanie Patrick-thrillers van Mark Burnell. Met die lage bezoekersaantallen in de bioscoop is die kans alleen niet bijster groot. Wellicht dat de film on demand nog wat doet of vanaf juni op dvd.
From the producers of James Bond comes a different kind of action heroine. Watch @blakelively in #TheRhythmSection, available now to Download & Keep pic.twitter.com/YJqwa59HmH— ParamountUK (@ParamountUK) April 14, 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten