Bedenker ‘Peaky Blinders’ schrijft nieuwe Bond-film

Steven Knight, de bedenker van hitserie Peaky Blinders, gaat de nieuwe James Bond schrijven voor Amazon MGM Studios. Dat is vanavond bekend geworden.

Engelsman Knight (65) voegt zich daarmee in het rijtje van regisseur Denis Villeneuve en producenten Amy Pascal en David Heyman, die al eerder waren aangetrokken voor de eerste Bond-film onder Amazon MGM.

Eerder waren sinds The World Is Not Enough uit 1999 schrijvers Neal Purvis en Robert Wade bij iedere volgende Bond-film van Eon Productions betrokken; tot en met No Time to Die waren dat er zeven in totaal. Ondanks dat het duo meerde malen had aangegeven dat de voorlaatste film écht hun laatste was, werden zijn toch bij iedere nieuwe productie weer teruggehaald om de plooien in het script glad te strijken. 

Wie de nieuwe James Bond-acteur gaat worden, zal nog wel even op zich laten wachten, aangezien eerst het script af moet zijn. Bovendien is regisseur Villeneuve recentelijk begonnen met de opnamen van de derde Dune-film. De volgende James Bond-film zal waarschijnlijk niet eerder verschijnen dan in 2028.

Liedjesschrijver Alan Bergman (99) overleden

De Amerikaanse songwriter Alan Bergman is op 99-jarige leeftijd overleden. Hij schreef met zijn vrouw Marilyn de teksten van veel hits voor met name film en televisie. Het leverde het duo onder meer drie Oscars op.

Het echtpaar Bergman had vooral in de jaren 60, 70 en 80 succes met liefdesballades, die ze schreven voor uiteenlopende artiesten. Onder hen waren Frank Sinatra, Tony Bennett en Michael Jackson. In 1983 schreef het tweetal de tekst bij de titelsong van de James Bond-film Never Say Never Again.

Een bijzondere band had het duo met zangeres en actrice Barbra Streisand. Die scoorde hits met de Bergman-composities You Don’t Bring Me Flowers (een duet met Neil Diamond, voor de serie All That Glitters) en The Way We Were (voor de gelijknamige film).

In 2011 bracht Streisand het album What Matters Most uit, met alleen liedjes die door het echtpaar Bergman waren geschreven.

Alan en Marilyn (die in 2022 overleed) Bergman werden voor hun werk talloze keren onderscheiden. Oscars kregen ze voor Windmills of Your Mind van Noel Harrison (uit The Thomas Crown Affair), The Way We Were en de soundtrack van Yentl, een door Streisand geschreven en geregisseerde film waarin zij ook zelf de hoofdrol speelde. Verder wonnen de Bergmans meerdere Grammy’s en Emmy’s.

Bron: NOS

4K-Connery-collectie heeft voor- en nadelen

In eerste instantie zag ik niet veel verschil tussen de blu-ray en de 4K-versie van de James Bond-films van Sean Connery. De blu-rays van James Bond behoren tot mijn meest gebruikte schijfjes — vooral omdat ik regelmatig een stukje film nodig heb ter illustratie van een of ander. Blu-rays afkomstig uit de Bond 50-box uit 2012; tot dan toe dé Bond-collectie met de beste beeldkwaliteit. Tot de 4K-films deze maand verschenen. Een mooie uitgave, maar beslist niet zonder nadelen.

Nu ik de tijd heb genomen er iets beter in te duiken, moet gezegd dat de 4K-films de voorkeur genieten, vooral door kleine verbeteringen die eerder stoorden. Neemt niet weg dat de blu-rays na al die jaren nog steeds het bekijken waard zijn.

Neem de strandscène uit Thunderball waarin Bond aan Domino vertelt dat haar broer François dood is. Hier zijn in de blu-ray verticale strepen over het beeld te zien. Op een kleiner beeldscherm valt dat allemaal wel mee, maar hoe groter en beter je scherm, hoe duidelijker deze oneffenheid.

Verticale strepen op de blu-ray van Thunderball (klik op de afbeelding voor beter beeld)

Zo zit er aan het eind van diezelfde scène ook vuil onderaan het kader. Zowel de verticale strepen als het vuil zijn op de 4K niet tot nauwelijks nog zichtbaar. Met een beetje goede wil kun je zeggen dat de strepen gewoon weg zijn.

Vuil onderaan het kader op de blu-ray van Thunderball

Een groot nadeel van een groot tv-scherm is het gebruik van de oorspronkelijke grove filmkorrel waar 4K nogal trots op schijnt te zijn. Eerlijk gezegd: dit werkt mijns inziens niet op een tv-scherm. Neem het establishing shot van Londen in Goldfinger. Juist bij de blu-ray was dit bijzonder mooi gladgepoetst. Waardoor het ongetwijfeld minder natuurlijk en minder ‘filmisch’ oogt, maar je wordt in ieder geval niet getrakteerd op al dat dansende prut voor je ogen.

Establishing shot van de blu-ray van Goldfinger ziet er beduidend beter uit dan in 4K

Dr. No, From Russia with Love en Goldfinger werden eerder gepresenteerd in beeldverhouding van 1.66:1, dat wil zeggen met een stukje zwart links en rechts van het beeld. Op 4K is de beeldverhouding opgepompt naar 1.75:1, wat inhoudt dat de balkjes weg zijn en we dus onder en boven een klein stukje beeld verliezen. Het scherm is nu compleet gevuld, maar we missen dus wel iets.

Bij de extra’s ben ik nog niets nieuws tegenkomen. De Inside-documentaires die al op de Special Editions van de dvd’s zaten, zijn overgenomen. En daar waar sommige blu-rays (die al eerder dan 2012 buiten de complete box waren uitgebracht) verbeterd beeld bevatten dat meer voldeed aan de eisen van blu-ray, waren er ook Inside-docu’s die direct van dvd waren overgenomen. Daar is voor de 4K-lichting niets aan veranderd. En kon je voor de blu-ray nog kiezen voor de Nederlandse ondertiteling, die ontbreekt hier bij de extra’s.

De Sean Connery 6-film collection die in Nederland beschikbaar is, bevat zowel de 4K-schijfjes als de blu-rays. Echter zijn de blu-rays gewoon de oude Fox-versies. Ik had gehoopt dat de blu-rays ook de nieuwe scans zouden bevatten. Niet dus. Hierdoor is het voor mij nog niet mogelijk om screenshots of fragmenten van de nieuwe versies te nemen.

Fijn is de resume-optie als je de film opnieuw opstart. Dat ontbrak bij de oude blu-rays die steevast met het Fox-logo begonnen als je ze later weer terugkeek. De 4K’s zijn uitgegeven door Warner Bros., maar dat logo is nergens te bekennen. Het menu verschijnt al snel en je kunt gelijk beginnen met kijken.

Het keuzemenu is statisch, met voor iedere film hetzelfde beeld en de orginele James Bond Theme. Enkel de kleur van de menubalk verschilt per film evenals als de bijbehorende filmtitel.

Een bijzonder aardige optie is echter de mogelijkheid om de film te laten vertellen door een Amerikaanse stem. Speciaal voor kijkers met een visuele beperking vertelt een mannen- of vrouwenstem dat wat er op het scherm gebeurt, tot en met het voorlezen van een groot deel van de credits aan toe.

Zo heb ik door die stem nu pas ontdekt dat Kerim Bey een mes in zijn rug heeft als hij dood wordt aangetroffen in de Oriënt Express. Was mij nooit eerder opgevallen. Maar dan moet de vertelstem niet zeggen dat in de eerste scène van Thunderball James Bond samen met ‘madame Boitier’ neerkijkt op de kist van Jacques Bouvar, terwijl de dame in kwestie ‘mademoiselle La Porte’ is. Of dat Bond in Dr. No in een Mercedes Benz rijdt in plaats van een Sunbeam Alpine. Dat er wordt verteld dat op de bommen van de Vulcan ‘Handle like eggs’ staat, is dan wel weer een scherpe aanvulling.

Dan is er bij Thunderball ook nog een alternatieve geluidstrack die op gezette tijden een net iets ander geluid laat horen; zoals bekend van de vierde Bond-film waren er verschillende versies in omloop. Nu is dus ook de aftiteling te beluisteren met het, in mijn optiek, beter passende Thunderball-thema in plaats van de James Bond Theme.

In You Only Live Twice is het ‘woosh’-effect verdwenen op het moment dat de gunbarrel opent, iets wat oorspronkelijk nooit zo was bedacht. En zo zullen er ongetwijfeld meer latere aanpassingen zijn verdwenen die niet bij het origineel hoorden. De 4K belooft de meest pure weergave van deze oude James Bond-films te zijn. Met een fonkelnieuwe glinsterende brullende leeuw aan het begin, dat dan weer wel.

Honderd jaar Cecil Cheng

Het is vandaag de honderdste geboortedag van acteur Cecil Cheng. Cheng speelde bijrollen in drie vroege James Bond-films.

Cecil Cheng had zijn eerste rolletje te pakken in Goldfinger (1964), als de handlanger van de gelijknamige schurk uit die film. Vanaf die tijd was hij geregeld te zien in Britse film- en tv-producties zoals The Saint en The Avengers. Ook trad hij op een aflevering van de Duitse krimi Tatort. In Thunderball (1965) heeft hij als SPECTRE #7 enkele regels tekst. In You Only Live Twice (1967) duikt hij opnieuw op.

Cheng overleed in 2002 op 77-jarige leeftijd in het Engelse Nottinghamshire. Hij bleef tot het eind van zijn leven acteren.

Muzikant Luís Jardim (75) overleden

Op de dag van wat zijn vijfenzeventigste verjaardag had moeten zijn, overleed gisteren de internationaal gerespecteerde Portugese percussionist, multi-instrumentalist en producer Luís Jardim. Jardim was als percussionist betrokken bij de soundtrack van No Time to Die.

Geboren op Madeira, studeerde hij bedrijfskunde in het Verenigd Koninkrijk. Tussen 1973 en 1977 verkocht hij onder de naam Rouge zo’n vier miljoen platen. Zijn muziek trok de aandacht van producer Trevor Horn, wat het begin was van een vruchtbare samenwerking.

Jardim was betrokken bij baanbrekende albums als The Lexicon of Love (ABC), Slave to the Rhythm (Grace Jones), Adventures in Modern Recording (The Buggles), Welcome to the Pleasuredome (Frankie Goes to Hollywood), Infected (The The) en The Seeds of Love (Tears For Fears).

Met Paul McCartney

Zijn werkzaamheden strekten zich uit tot medewerking met talloze artiesten, waaronder Paul McCartney, Eric Clapton, David Bowie, Rolling Stones, Björk, Duran Duran, Robbie Williams, Madness, Celine Dion, Tom Jones, Cindy Lauper, Gloria Estefan en David Gilmour. Ook live was hij onmisbaar: Jardim trad op met Tina Turner, George Michael, Rod Stewart en Marillion, waarbij hij percussie, drums, bas én gitaar combineerde.

Zijn muzikale bijdrage reikte zelfs tot de wereld van film: hij werkte mee aan soundtracks van onder andere Rain Man (1988), A Fish Called Wanda (1988), Gladiator (2000), The Bourne Ultimatum (2007), Madagascar 2 (2008) en No Time to Die (2021).

Michael Madsen (67) overleden

De Amerikaanse acteur Michael Madsen is op 67-jarige leeftijd overleden. Hij was vooral bekend van zijn rollen in films van regisseur Quentin Tarantino, met name die in Reservoir Dogs. In 2002 speelde hij de rol van NSA-baas Falco in de James Bond-film Day Another Day.

De omstandigheden waaronder hij stierf zijn niet precies bekend. Agenten die op een noodoproep reageerden, troffen hem levenloos aan in zijn huis in Malibu, Californië. De autoriteiten gaan uit van een natuurlijke doodsoorzaak, zijn management zegt dat Madsen waarschijnlijk aan een hartstilstand overleed.

Madsen werkte mee aan honderden films, tv-series, muziekvideo’s en videogames. Zijn eerste grote rol was in de film WarGames uit 1983. In de jaren 90 speelde hij in de misdaadfilm Thelma & Louise van regisseur Ridley Scott en was hij te zien in de horrorfilm Species.

Dat decennium begon ook zijn samenwerking met Tarantino. Madsen speelde de rol van de wrede crimineel Mr. Blonde in Tarantino’s regiedebuut Reservoir Dogs (1992). Iconisch is de scène waarin Madsen het oor afsnijdt van een agent op de muziek van Stealers Wheel: Stuck In The Middle With You.

Tarantino, die vaker met dezelfde acteurs werkt, koos Madsen ook voor een rol in de Kill Bill-films uit 2003 en 2004. Ook kreeg de acteur (kleinere) rollen in The Hateful Eight (2015) en Once Upon a Time in Hollywood (2019).

Als buurman van destijds James Bond Pierce Brosnan in Malibu werd Madsen naar voren geschoven als het hoofd van de Amerikaanse geheime dienst NSA. In die rol moest hij het vooral opnemen tegen Judi Dench als M.

Madsen speelde ook in de familiefilm Free Willy uit 1993. Daarin was hij de pleegvader van een jongen die een orka probeert te redden. Die rol had hij ook in het tweede deel.

Drie films waaraan hij meewerkte, moeten nog uitkomen. Michael Madsen was getrouwd en had zes kinderen.

Bron: grotendeels NOS.

Dubbel-cd OHMSS eind juli verkrijgbaar

John Barry’s meesterwerk On Her Majesty’s Secret Service verschijnt eind deze maand op dubbel-cd. De soundtrack van de James Bond-film uit 1969 is geremasterd en uitgebreid door La-La Land Records.

TRACK LISTING:

DISC 1

SCORE PRESENTATION 1:28:18

1. Gun Barrel (From “On Her Majesty’s Secret Service”) 0:30 
2. This Never Happened To The Other Fella (Film Version) 4:42
3. Main Title: On Her Majesty’s Secret Service (Film Version) 2:43 
4. We Have All The Time In The World (Film Version) 2:50
5. Try (Film Version) 3:10 
6. James And Tracy 2:07 
7. You Have An Appointment 1:36 
8. The Capu 3:25
9. Resignation 1:02 
10. Two Weeks Leave 1:11 
11. Prelude For Guitar And Strings 3:20
12. We Have All The Time In The World (Film Mix) (Performed by Louis Armstrong) 3:14
13. Gumbold’s Safe 5:33 
14. The College Of Arms 0:47 
15. Journey To Piz Gloria 4:52 
16. The Usual Comforts 1:31
17. Twelve Gorgeous Girls 0:35 
18. Heraldry 1:56 
19. Count Balthazar de Bleuchamp 1:18 
20. Eight 2:32
21. It’s True! / The Hidden Persuader / You’ll Need To Be 3:34 
22. Uncovered 1:25 
23. I’ll Do What I Claim 1:09
24. Deep Hypnosis 6:35 
25. Escape From Piz Gloria 4:52 
26. Blizzard 1:04 
27. Proposal 3:45 
28. Ski Chase (Extended Version) 3:47

TOTAL DISC 1 TIME: 1:15:51

DISC 2

SCORE PRESENTATION CONTINUED

1. Don’t Be So Proud 0:42 
2. Over And Out (Film Version) 3:11 
3. Battle At Piz Gloria 4:03 
4. Bobsled Chase 2:07
5. The Wedding Ring 0:40 
6. We Have All The Time In The World – James Bond Theme (Film Version) 1:34

ORIGINAL SOUNDTRACK ALBUM 38:04

7. We Have All The Time In The World (Performed by Louis Armstrong) 3:14 
8. This Never Happened To The Other Fella 4:28
9. Try 3:26 
10. Ski Chase 2:53 
11. Do You Know How Christmas Trees Are Grown? (Performed By Nina) 3:20
12. Main Title: On Her Majesty’s Secret Service 2:35 
13. Journey To Blofeld’s Hideaway 3:28
14. We Have All The Time In The World 2:59 
15. Over And Out 2:40 
16. Battle At Piz Gloria 4:03
17. We Have All The Time In The World – James Bond Theme 4:34

ADDITIONAL MUSIC 25:09

18. We Have All The Time In The World (Unused Film Version) (Performed by Louis Armstrong) 2:15
19. Journey To Blofeld’s Hideaway (Unused Album Version) 4:06
20. Do You Know How Christmas Trees Are Grown? (Wild Instrumental) 1:11 
21. Deep Hypnosis (With Full Overlay) 6:35
22. Escape From Piz Gloria (Mono Stem, Film Take) 3:50
23. Grand Christmas Eve Ball 2:55
24. Tracy To The Rescue (Mono Stem) 1:29
25. We Have All The Time In The World (Unused Album Version) 2:37

TOTAL DISC 2 TIME: 1:15:55

TOTAL ALBUM TIME: 2:31:46

De dag die je wist dat zou komen

Nog geen week na mijn Harris Dickinson-weekend, duikt zijn naam plots op tussen de drie kandidaten die volgens Variety meedingen naar de hoofdrol aller hoofdrollen. Daar ben ik blij om, dat hij erbij zit, temeer omdat namen als Aaron Taylor-Johnson en de onvermijdelijke Henry Cavill tot dan toe altijd sterker naar voren kwamen. Maar ik ben tegelijk ook huiverig. Huiverig voor die andere twee namen. De nieuwe James Bond komt nu toch wel heel dichtbij.

Van nature houd ik niet van speculeren over de nieuwe James Bond. Leuk voor de boulevardmagazines, ik neem mijn hobby te serieus om met die onzin mee te gaan. Uiteraard heb ik mij wel eens laten verleiden een naam te noemen. Henry Golding schoot mij als eerste te binnen, omdat ik die destijds net in een film had gezien. Een naam die ik daarna nooit meer heb horen vallen. 

James Bond blijft een hot item, ik heb het altijd al gezegd. De NOS noemt de nieuwe regisseur Denis Villeneuve al om 04:08 uur in een artikel. Van welke andere filmserie is het van belang om midden in de nacht te weten wie de regisseur wordt? Zelfs overdag is niemand daarin geïnteresseerd. Maar James Bond is wereldnieuws. Als Harris Dickinson zich binnenkort in zijn tuxedo hijst om ten overstaan van de complete wereldbevolking een Bollinger te ontkurken, is dat primetime op alle journaals te zien.

Denis Villeneuve

Om het in goed Nederlands te verwoorden; het moet een fingerspitzengefühl zijn geweest dat ik de noodzaak zag om tijdens een zonnig weekend naar films met de nieuwe James Bond-acteur te kijken. En vooral met die interesse dat ik hem wel eens wilde zien en horen spelen. Het is sinds twintig jaar geleden Daniel Craig werd gekozen als James Bond zelden gebeurd dat ik het idee had naar een nieuwe James Bond te kijken. En vorig weekend had ik dat gevoel ineens wel.

Ja hallo, er is nog helemaal niets bekendgemaakt en er staan nog twee namen op het lijstje. Maar kom op, die andere twee, dat kan toch niet serieus waar zijn? Die boomlange Aussie en een Spider-Man in pocketformaat?

Nee, als het écht om die drie namen gaat, is het mijns inziens een uitgemaakte zaak en kunnen we opgelucht ademhalen. Ademhalen omdat er een doorstart wordt gemaakt met onze geliefde filmserie én omdat ze de juiste man hebben gekozen. Want dat is hij. Kijk maar naar Babygirl, kijk maar naar Triangle of Sadness. En luister ook vooral naar hem, naar zijn stem. Daar spreekt overtuiging uit.

Het is op het eerste gezicht geen komisch duo: Villeneuve en Dickinson. Maar de regisseur weet waar hij aan werkt, hij is immers een Bond-fan. Dus dat vleugje wittiness komt wel goed. Denk ik. Hoop ik. En ja, we waren toe aan iets luchtigers. De nieuwe Roger Moore is misschien iets te veel van het goede, maar dan op zijn minst de nieuwe Pierce Brosnan, met een Bond die er zin in heeft en het allemaal niet zo serieus neemt.

Daar moeten de schrijvers zich over gaan buigen. Als eerst dat verhaal maar stevig staat, dan kan de humor daarna worden gevonden in de nuances. Bond hoeft geen moppentapper te zijn, het zit hem bij hem in de kwinkslagen, in de luchtige opmerking aan het eind van een enerverende scène, in een enkele blik. ‘Same time tomorrow, Mrs. Bell?’

Ook al ben ik eruit wie het moet worden, spannend blijft het natuurlijk wel. Barbara Broccoli heeft 35 jaar lang mijn aanbevelingen stelselmatig genegeerd, zal zij Amy Pascal gewaarschuwd hebben voor the Dutch guy with the bloody good ideas?

Terug naar exact twintig jaar geleden. Toen Daniel Craigs naam in het geruchtencircuit circuleerde, geloofde ik daar geen snars van. Die man? Alles behalve een James Bond. Toen hij uiteindelijk in oktober van dat jaar werd gepresenteerd met dat zwemvest om en dat vlassige haar — oké, het belangrijkste is dat er weer een film komt. Hij krijgt mijn steun.

Enkele maanden later verscheen een foto van zijn eerste scène: Craig opgepompt en kortgeknipt. Dit ís de nieuwe James Bond. Ineens had hij mijn volwaardige steun en zag ik wat Barbara Broccoli al veel eerder in hem zag.

Wat betreft Daniel Craig pakte dat voor mij goed uit. Ook al waren er legio fans die hem nooit hebben geaccepteerd en zichzelf tekort deden door zijn films te boycotten; het is natuurlijk niet leuk als je als die hard liefhebber het gevoel hebt dat jouw franchise om zeep wordt geholpen door het inhuren van de verkeerde hoofdrolspeler.

Want wat als het roer volledig wordt omgegooid en ze in plaats van Tom Holland zijn vriendin Zendaya naar voren schuiven? Zij van Dune. Dune van Denis Villeneuve. Een prachtmeid die niet zou misstaan in een Bond-film, maar als vrouwelijke James Bond…

Barbara Broccoli verzekerde ons dat Bond een man zal blijven. Die garantie is met haar vertrek geen cent meer waard. Het zijn ingewikkelde tijden voor een Bond-fan.

Voor wie inmiddels is afgehaakt, zijn daar altijd nog de klassiekers die in superdeluxe soundtracks worden omgezet of in 4K verschijnen. Schijfjes die mij onbetwist het oude Bond-gevoel teruggeven. Reikhalzend kijk ik uit naar de Connery-box, waarvan de filmkorrel en de kleur van het beeld moeten spatten. Een cinema-ervaring in optima forma op je eigen tv-scherm. Een geheel nieuwe beleving van films die je denkt te kennen, maar keer op keer op een nieuwe drager toch weer verrassingen in petto hebben. Ik kan nu al niet wachten op de Roger Moore-collectie en de gecombineerde Lazenby-Dalton-Brosnan-set.

Als voorbereiding op het echt werk dit najaar, heb ik leeftijdsgenoot Modesty Blaise Metreweli uitgenodigd om naar de nieuwe Connery-schijfjes te komen kijken. En ze komt deze zomer met plezier een weekendje bingen. Kunnen we het gelijk hebben over de schandalige manier waarop de pers haar benoeming wereldkundig heeft gemaakt, tot de NOS aan toe: ‘Eerste vrouw aan het roer bij MI6’. Zo kleinerend, zo on-journalistiek. Dat deed haar voorganger Sir Richard Moore een stuk professioneler op Twitter. Hij noemde haar naam, niet haar geslacht. Hulde. En al die paparazzi, inclusief ikzelf, die het copy/paste gooiden op het vrouw-zijn, die zijn geen knip voor de neus waard. Geen wonder dat de artikelen zoveel commentaar kregen van met name mensen van een zeker geslacht. Al weten Sir Richard en ik natuurlijk dondersgoed hoe Blaise Metreweli die functie heeft verkregen…

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.