Happy Anniversary 007!

Hopelijk (hopelijk), het kan bijna niet anders, dit jaar eindelijk nieuws over Bond 25. Wat dat zal zijn (zal Daniel Craig een vijfde Bond gaan maken?), wanneer dat zal zijn, dat is vooralsnog allemaal giswerk.

Waar we in ieder geval zeker van zijn dit jaar, is een viertal grote filmjubilea: van een uitgeholde vulkaan tot een onderzeeër etende supertanker en van een sleerit op een cellokoffer tot een op afstand bestuurbare BMW. Happy Anniversary 007!

Groter dan dit was Bond nooit geweest. Groter dan dit zou ook zeer onverstandig zijn. Wat betreft grootheidswaanzin had Bond hiermee zijn hoogtepunt wel bereikt; You Only Live Twice (1967) laat niets te wensen over. Een overdonderend spektakelstuk met een veelvoud aan iconische scènes. Voor Sean Connery was het allemaal teveel van het goede, die had duidelijk geen zin meer. Voor de kijker is het een lust voor het oog en het oor: Freddie Young, Ken Adam, John Barry, Nancy Sinatra... Verstand op nul, gewoon genieten.

• Première: 12 juni 1967 (Londen)
• Nederland: 14 september 1967
• België: 27 oktober 1967

Tot we tien jaar verder zijn en Bond het tot die tijd wat kalmpjes aan had gedaan. Het mocht weer. Nee, het móest weer! Cubby Broccoli stond er voor de eerste keer alleen voor. Het werd alles of niets, een sprong in het diepe. Lewis Gilbert (van You Only Live Twice) werd opnieuw aangetrokken om de regie te doen en een film te maken als ware het The Best of James Bond. The Spy Who Loved Me (1977), de derde met Roger Moore, is een schot in de roos. De film is leuk, snel en spannend. Met een schurk als Jaws kan dat ook niet anders...

• Première: 7 juli 1977 (Londen)
• Nederland: 15 december 1977
• België: 27 oktober 1977

Tijd voor wat anders. Weg met de lichtvoetigheid, er is werk aan de winkel. Timothy Dalton doet zijn intrede als nieuwe 007 en wat een performance! Dit is de Bond zoals Fleming hem voor ogen had. Menselijk, getormenteerd. Een killer tegen wil en dank. Dalton is ijzersterk in The Living Daylights (1987) en ook Jeroen Krabbé mag er zijn in zijn rol als slijmerige overloper. De laatste Bond met muziek van John Barry en een topsong van a-ha.

• Première: 29 juni 1987
• Nederland: 9 juli 1987
• België: 1 oktober 1987

Pierce Brosnan had in zijn vorige bewezen dé Bond van de jaren negentig te zijn. De filmserie zat weer op de rit en dendert lekker voort met het meest actuele thema ooit in een Bond-film: de macht van de media. Tomorrow Never Dies (1997) blinkt uit in spitsvondige dialogen: 'With all due respect M, sometimes I don't think you have the balls for this job.' 'Perhaps, but the advantage is, I don't have to think with them all the time...'

• Première: 9 december 1997 (Londen)
• Nederland: 18 december 1997
• België: 14(?) december 1997