Een voetnoot in de Bond-canon

(...) punt blijft dat Blofeld terug móet! Niet omdat ik dat nu zo’n leuk idee vind, maar een superschurk terughalen om hem vervolgens dood te laten bloeden kán gewoon niet. Doen ze ook echt niet. Blofeld is daarmee meer een vloek dan een zegen geworden.

Was getekend: ondergetekende, vandaag precies twee jaar geleden. Het fragment is afkomstig uit een artikel over de verleiding om Blofeld terug de serie in te fietsen. Een verleiding die Eon Productions niet heeft kunnen weerstaan.

Als we vorige week geen officieel goed nieuws hadden gekregen, was er op het gebied van Bond 25 in die twee jaar niet veel veranderd. Een vooraankondiging van een film die uiteindelijk niet gaat komen, heeft namelijk ook zijn houdbaarheidsgeloofwaardigheid.

Blofeld versus Bond in Spectre (2015)

Hoewel twee jaar ons verder niet veel wijzer heeft gemaakt, rijst inmiddels de twijfel of Blofeld inderdaad verplicht is terug te keren in Bond 25. We kunnen namelijk twee kanten op.

Eén: Blofeld doet gewoon weer mee. Low key vanachter de tralies, of we hem nu zien of niet, zijn dreiging is voelbaar. Een minimale bijdrage, niet als hoofdschurk deze keer, maar hij bestaat nog wel. Hij kan ook uitbreken en weer aan het snodeplannensmeden gaan. Híj is het die het eindgevecht met Bond aangaat en híj is het die samen met Bond in de laatste minuten van de film een gewisse dood tegemoet gaat. Als iemand het mag doen, is het Blofeld. Einde.

Twee: Blofeld doet niet mee. Hij wordt volkomen genegeerd, wat inhoudt dat Bond 25 een complete stand alone wordt, zoals Skyfall (2012) in eerste instantie. We varen geheel de eigenwijze koers die Danny Boyle heeft uitgestippeld en vertrouwen erop dat Daniel Craig zijn high note behaalt. Doodgaan mag altijd, maar dan zonder Blofeld. Die hangt ergens rustig in the cloud te wachten op Craigs opvolger. Hoeft Christoph Waltz ook niet bang te zijn dat hij een telefoontje krijgt.

Christoph Waltz als Blofeld in Spectre

Negeren dus. Wat wel weer nadelig is voor de herwaardering van Spectre (2015); de belachelijke familieband tussen Bond en Blofeld, dé grote verrassing uit die film, wordt daarmee afgedaan als voetnoot in de Bond-canon.

En dat is de ware reden dat Eon niemand anders dan Danny Boyle wilde hebben. Hij is namelijk de enige die het aandurft Blofeld te negeren, de enige die de verleiding kan weerstaan. En daarmee verleent Boyle ons, Eon én Christoph Waltz een enorme dienst.