Met de komst van een nieuwe regisseur in september vorig jaar, leek de verplaatsing van Bond 25 van 25 oktober 2019 naar 14 februari 2020 een opluchting — buitelaars repten na het vertrek van de oude regisseur al gelijk over een vertraging van een jaar. Dat dat uiteindelijk enkele maanden oponthoud inhield, daar viel mee te leven. Nu die enkele maanden met nog eens enkele maanden zijn opgerekt, is er nog niets aan de hand: de film gaat er komen, laat alleen iets langer op zich wachten.
Wat bij de bekendmaking van bovengenoemde verplaatsing vooral in verkeerde keelgaten is geschoten, is de schijnbaar nonchalante houding van de gezagvoerders van de Bond-films, die zoals altijd hoogst opgewonden zijn over ieder nieuwtje dat uit hun mond wordt opgemaakt.
Uiteraard moeten zij hun nieuwe film met de grootst mogelijke vreugde aankondigen. Alleen is het deze keer extra wrang, omdat we voor de tweede achtereenvolgende keer met een vertraging te maken hebben. Een minder euforisch geluid dan 'absolutely thrilled' had gepaster geweest. Begrijpen zus Barbara en broer Michael dan niet dat er miljoenen liefhebbers wereldwijd sinds de aftiteling van Spectre reikhalzend uitkijken naar hun nieuwe product? Een beetje meer compassie had welkom geweest.
 |
| Michael G. Wilson en Barbara Broccoli |
Het gaat helemaal niet om die paar maandjes uitstel. Iedereen wacht liever iets langer op een puik product dan op een wangedrocht. Het gaat om de wijze waarop we hier worden behandeld. Iedereen weet dat James Bond-films niet op de plank blijven liggen en zo snel mogelijk in roulatie worden gebracht. Haast is daarbij (helaas) altijd geboden. Een Bond-film is geen Kubrick waar jarenlang aan wordt gesleuteld. En dat hoeft ook helemaal niet, getuige de stroom aan prima films die vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw zijn geproduceerd.
Laten we niet vergeten dat een bepaalde afstand tussen de vorige en de volgende Bond-film nooit verkeerd heeft uitgepakt: de zesenhalf jaar tussen Licence to Kill (1989) en GoldenEye (1995), vooralsnog de langste pauze ooit; de vier jaar tussen Die Another Day (2002) en Casino Royale (2006), een wereld van verschil; opnieuw vier jaar tussen Quantum of Solace (2008) en Skyfall (2012) en nu dus vierenhalf jaar tussen Spectre (2015) en Bond 25.
 |  |
 |  |
 |  |
 |  |
Een langere voorbereidingstijd kan ook nadelige gevolgen hebben. Hoelang moet je bijvoorbeeld doorschrijven totdat alles wél op zijn plaats valt? Geeft dan géén exacte verschijningsdatum en ga lekker zitten knutselen tot je eruit bent.
Er is nog iets anders, en dat is de verplaatsing van de negende Fast & Furious, een Universal-film, waar Bond 25 voor de eerste keer ook onder valt. Fast & Furious 9 was aanvankelijk voor 2019 aangekondigd, vervolgens verplaatst naar 10 april 2020 en, zoals gisteren bekend geworden, eind mei van dat jaar moet uitkomen.Bond 25 lijkt dat gat in april nu op te vullen. Maar sinds wanneer vult James Bond gaten op? Bond zou als oudgediende moeten léiden. Andere films zouden zich moeten schikken aan zijn releasedatum.
Dat James Bond geld in de lade van de bioscoopexploitant brengt, is na bijna zestig jaar onveranderd gebleven. Dat James Bond leidend is, dat is al lang niet meer zo. Onze geheim agent moet zich net als iedere andere boerenlul gewoon confirmeren aan de hedendaagse mores. Achteraan aansluiten in de rij.
Dus jullie willen een nieuwe, wat had ik ook alweer genoteerd, een nieuwe James Bond-film maken? Prima, jolly good idea! Eens even kijken waar we een plaatsje hebben... Ergens begin april. Nee, onderhandelen behoort niet tot de mogelijkheden: 8 april 2020 is de eerstvolgende datum die nog openstaat. Excuses, er komt een wisselgesprek binnen, Mr. Ethan Hunt, die moet ik even nemen, die heeft er de vaart in. Fijn u gesproken te hebben, mevrouw... Rabarber? ...Broccoli, reken ik ook goed. Nou, maak er wat van. Break a leg! De bonnetjes graag gespecificeerd aanleveren op het eerder toegemailde declaratieformulier. Wist u trouwens dat de iPhone X een heel aardig beeld geeft? Gratis tip!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten