James Bond en The Godfather. Iconen van de wereldcinema. Toch hebben beide series weinig tot niets met elkaar gemeen. Ik kan bijvoorbeeld zo snel niet bedenken welk cast- of crewlid aan beide projecten heeft meegewerkt. Een van de weinige overeenkomsten is dat in zowel Bond als de Peetvader een romantisch beeld wordt geschetst van respectievelijk de geheime dienst en de georganiseerde misdaad.
Een minder romantisch beeld is de uitreiking van de Oscar aan Marlon Brando, die hij won voor de rol van Vito Corleone. Aan de nieuwe Bond Roger Moore in 1973 de eer het gouden beeldje aan hem uit te reiken. Brando was er niet. In plaats van hem betreedt apache Little Feather het podium. Moore wil haar het beeldje geven, maar ze weigert. Tot grote consternatie van de vrolijke Brit, die bedroefd met 'zijn' Oscar aan de zijlijn blijft staan. Wat volgt is een korte verklaring van de indiaan. Onder boegeroep en applaus verlaat zij korte tijd later het podium. Begrijpelijk maar pijnlijk.
Nu we toch een uitstapje maken: nog pijnlijker is de Honorary Oscar voor regisseur Elia Kazan (nee, niet de vader van onze berooide goochelaar) in 1999. Een aantal Hollywoodsterren als Ed Harris en Nick Nolte weigert te applaudisseren voor de communistenverlinker.
Overigens werd de Oscar van Sean Connery voor The Untouchables (1987) met veel plezier in ontvangst genomen. Evenals de Irving G. Thalberg Award die Roger Moore in 1982 mocht uitreiken aan Albert R. Broccoli.
Maar nog even terug naar 1973. Na afloop van de uitreiking zat de Academy met een extra Oscar in de maag. Belastingtechnisch was het niet verstandig het kleinood te bewaren. En daarom prijkt sinds begin jaren zeventig op de schoorsteenmantel van huize Moore een Oscar-beeldje voor beste acteur. Met over de inscriptie 'Marlon Brando' een stickertje met de naam 'Roger Moore'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten