Eerbetoon aan Moonraker

Natuurlijk heb ook ik herinneringen aan Moonraker! De film die deze zomer zijn dertigste verjaardag viert. In navolging van CBn hierbij mijn bijdrage:

Ten eerste werd ik geboren tijdens de opnames van de film. Geen idee welke scène op 13 november 1978 aan de beurt was, maar dat terzijde.

In de videotheek had ik de band van Moonraker regelmatig zien staan. Dat moet geweest zijn ergens eind jaren tachtig. Omdat ik nog niet alle Bond-films kende, was dit voor mij één van de vele films uit een reeks van misschien wel honderd. Ik had echt geen idee. En Roger Moore bekoorde mij overigens helemaal niet, deze films liet ik daarom ook links liggen. Daarbij leek de cover van de videohoes te veel op een Star Wars-film; Bond in space, ik kon me er echt niets bij voorstellen.

Uiteindelijk begon Roger Moore te wennen. Live and Let Die en The Man with the Golden Gun behoorden tot de leukste Bond-films die ik ooit had gezien. En na The Spy Who Loved Me op tv, kon ook Moonraker niet uitblijven.

In augustus 1993 was het zo ver. Na met mijn zus even hard gelachen te hebben om de rare naam van die producer ‘Broccoli’ (die ik toen voor het eerst opmerkte), volgde een bijzonder amusante film, waar verrassend weinig werd rondgehuppeld op een buitenaardse planeet. Tot mijn grote vreugde uiteraard. Mis vooral het begin niet! Stond te lezen in de Varagids. En die had gelijk.

Na twee uur lol had ik weer een fijne Bond-film gezien. Ik was niet overdonderd, maar die groenteman had wederom een prima product afgeleverd. De film hing van stunts aan elkaar, een logisch verhaal was ver te zoeken, maar verder prima popcorn voor de zaterdagavond.

Nog regelmatig zet ik de film op als behang. Tijdens het stofzuigen. Inmiddels heb ik de prent zo vaak voorbij zien komen, dat ik er niet meer echt voor ga zitten. Ondanks dat Moonraker beslist geen hoogvlieger onder de Bond-films is, heeft de film wel een prima sfeer, en dat is ook belangrijk. Neem Die Another Day, de slechtste Bond-film ooit gemaakt. Die zet ik echt nooit op. Ja, alleen als ik boodschappen ga doen. Hopelijk krijgt die film voor mij ook ooit nog een klassieke waarde waardoor ik 'm ga waarderen. Met Moonraker is dat zonder meer gelukt, voor Die Another Day vrees ik het ergste…