Breng ik mijn vader vorige week naar Delft, met onderweg mijn eigen Best of Bond-cd op. Van de James Bond Theme tot Another Way to Die. Bij het horen van You Only Live Twice merkt de oude baas op dat hij dit het mooiste Bond-nummer vindt. 'Zal ik 'm wat harder zetten?', vraag ik automatisch.
Maar waarom zou ik de muziek harder zetten? Wordt het daar een beter nummer van?
Ja. Daar wordt de muziek inderdaad beter van.
Deze bewering is gebaseerd op eigen onderzoek. Of eigen smaak. Het is in ieder geval niet wetenschappelijk onderbouwd. Ik vind een nummer namelijk beter als je het in volle glorie hoort. En daar is de auto een uitgelezen plaats voor. Met de bass flink opgeschroefd. Net niet te hard, om te voorkomen dat de auto vooruit stuitert (zou overigens wel benzine schelen). Zo klinken mijn favoriete Bond-nummers nog voller en worden daardoor nog beter.
Hetzelfde geldt als je naar een film kijkt, dan moet het geluid ook op tien. Voor de beleving. Anders werkt het niet, kun je beter maar niet kijken.
Op de terugweg heb ik uit het lijstje van 22 Bond-songs mijn top tien maar weer eens gerangschikt. Gebaseerd op een hoog volume:
10. James Bond Theme (Monty Norman)
9. Goldfinger (Shirley Bassey)
8. A View to a Kill (Duran Duran)
7. GoldenEye (Tina Turner)
6. Moonraker (Shirley Bassey)
5. On Her Majesty's Secret Service (John Barry)
4. You Know My Name (Chris Cornell)
3. Live and Let Die (Paul McCartney & Wings)
2. You Only Live Twice (Nancy Sinatra)
1. The Living Daylights (a-ha)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten