Zeeziek

Ik heb commander James Bond nooit gehoord over zeeziekte. Iets waar ik zelf wel last van heb, heb ik afgelopen weekeinde mogen ondervinden. Dat is erg vervelend.

Zeeziekte, of eigenlijk 'bewegingsziekte'. Bijna iedereen op de Beagle had er last van. Met windkracht acht vertrokken uit Oostende en golven van twee meter hoog is geen prettig begin - de laatste dagen was het overigens windkracht tien met golven tot vijf meter.

Als het evenwicht zodanig verstoord is, kun je aan niets anders meer denken dan aan misselijkheid. En als ik mijn gedachte dan toch wilde verzetten, dacht ik automatisch aan nautische zaken. Zoals ik tijdens het ijlen heb bedacht dat maar liefst tien Bond-films eindigen op het water:

• Dr. No (Bond met Honey in een klein bootje)
• From Russia with Love (Bond met Tania in een gondola)
• Thunderball (Bond met Domino in een rubberboot)
• You Only Live Twice (Bond met Kissy eveneens in rubberboot)
• Diamonds Are Forever (Bond met Tiffany op de Queen Elizabeth)
• The Man with the Golden Gun (Bond met Goodnight op Scaramanga's junk)
• The Spy Who Loved Me (Bond met Anya in Strombergs escape pod)
• For Your Eyes Only (Bond met Melina op de Triana)
• Octopussy (Bond met Octopussy op haar boot)
• Tomorrow Never Dies (Bond met Way Lin tussen de wrakstukken van Carvers stealth-schip)

Daar werd de ziekte niet minder van, maar het geeft een aardige score weer. Zoals te zien is, was het in de beginjaren bijna verplichte kost om dobberend te eindigen. Maar een zeezieke Bond? Dat nooit. Wat een held is het toch...