De val van de muur, vandaag precies twintig jaar geleden. Een hoogtepunt voor Duitsland en Europa - want het markeerde het eind van de Koude Oorlog. Maar niet iedereen was gelukkig met oost en west gebroederlijk naast elkaar. Want zonder dreiging - wat had Bond hier nog te zoeken?Niets.
En dat betekende mede het grootste gat ooit tussen twee Bond-films Licence to Kill (1989) en GoldenEye (1995). Bond was een beetje uitgekakt, dat bleek overigens al uit het thema van Licence to Kill, dat als een van de weinige Bond-films niets met de Koude Oorlog te maken had.
In november 1989 was de grootste inspiratiebron weggevallen: een werkelijke dreiging. De 007-films waren op bepaalde punten al behoorlijk ongeloofwaardig, maar het was toch ontzettend fijn dat de Russen zowel in het echte leven als in de film de boeven waren. Lekker overzichtelijk. Na de val van de muur werd alles veel ingewikkelder.
Vandaar dat de Bond-makers halverwege de jaren negentig, na veel puzzelen, terugkwamen met een opmerkelijke film, waarin de Koude Oorlog weldegelijk een rol speelt, maar dan op de achtergrond. Zo laten de makers in de trailer weten:
It's a new world
With new enemies
And new threats
But you can still depend
On one man
007
Bond werkt samen met de Russen, zet voor het eerst zelf voet op Russische bodem en vecht tegen een nieuwe vijand: een landgenoot.
Dit werkte zeer goed in GoldenEye, maar Bond kon niet uit dit vaatje blijven tappen. Vandaar dat de Brosnan-films gaandeweg minder interessant werden. Meer spektakel, maar minder van belang. Voer voor een onbezorgde zaterdagavond. Tot vandaag de dag. En omdat Bond zich niet durft te wagen aan Al Qaida, blijft de urgentie van 007 voorlopig ver te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten