Wat een leuke onzin heb ik afgelopen nacht gedroomd: een alternatief einde voor Moonraker.
Twee podia, een soort boxringen. Eén waarop Drax zit. Net zoals in de film gespeeld door Michael Lonsdale, maar dan met grijzer haar. Richard Kiel als Jaws doemt op om wraak te nemen op zijn voormalig broodheer.
Op het moment dat Jaws zich het zwart beklede podium ophijst, pakt een vermoeid uitziende Drax een pistool en schiet zichzelf in de borst. Einde.
Net zoals de film hangt ook dit verzinsel losjes aan elkaar. Maar ik ervoer het heel duidelijk als een recent opgenomen nieuw einde voor deze film uit 1979. Alsof de acteurs zelf zin hadden om er nog een stukje aan te plakken.
Michael Lonsdale was duidelijk ouder geworden, maar Richard Kiel, die al jaren niet meer zo potent is, had armen als staalkabels en toonde dezelfde kracht als eind jaren zeventig. Ik vroeg me echt af hoe ze dit anno 2011 hadden gedaan. Knap werk.
 |
| Richard Kiel als Jaws met Michael Lonsdale op de achtergrond |
Het deed mij denken aan twee dingen: in de documentaire Inside Moonraker
is een test te zien van Lonsdale waarin hij ook even met grijs haar
verschijnt. Dat beeld van Drax had ik in mijn droom. En als tweede: ik
ben altijd een beetje bang geweest voor Jaws. Als die lelijke reus op
Aziz Fekkesh afkomt in The Spy Who Loved Me, dan heb ik zelfs medelijden met de acteur op wie hij het voorzien heeft.
 |
| Testopname Michael Lonsdale als Drax |
Laten we dit alternatieve einde een prettige nachtmerrie noemen. En maar blij zijn dat ze dit destijds niet écht hadden bedacht als afsluiter...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten