O ja, James Bond, die hebben we ook nog, zullen ze bij de redactie van Met het oog op morgen gedacht hebben. En zie daar het leuke initiatief om zaterdagavond alleen maar Bond-thema's te draaien. Met een verhaaltje eraan vast. Van een bekende Nederlander.
Ik krijg altijd jeuk als een BN'er zich met Bond gaat bemoeien. Iedereen heeft namelijk wel eens een Bond-film gezien en ook bijna iedereen vindt ze wel leuk. Maar veel verder dan dat gaat het niet en dan wordt het onderwerp een nietszeggend nummertje.
Zo wordt in Het oog van gisteren advocaat Bram Moszkowicz gevraagd naar zijn verhaaltje. Hij komt niet veel verder dan zijn voorliefde voor snelle auto's (en mooie vrouwen). De plaat die hij vervolgens aankondigt, daarvan 'gelooft' hij dat ie van Shirley Bassey is: het briljante, maar makkelijk gekozen, Goldfinger (1964).
 |
| Sean Connery en de Aston Martin DB5 in Goldfinger (1964) |
Nu weet ik heus wel dat Moszkowicz in dit geval niet wordt gevraagd om zijn expertise. Maar na bijna vijftig jaar James Bond wordt het voor een leek steeds moeilijker om onderscheid tussen de films te maken. Wat je dan snel krijgt is een wirwar van vermoedens, en als een presentator ook niet beter weet, dan is zo'n gesprekje een lege opvulling.
De volgende in de rij is dj Erik de Zwart, die als fan wordt aangekondigd. Hij probeert altijd wel bij een première aanwezig te zijn, en zo heeft hij onder meer Roger Moore, Pierce Brosnan en Desmond Llewelyn ooit de hand mogen schudden. Zijn keuzeplaat doet mij deugd, want weinig te horen: You Know My Name van Chris Cornell.
Van grappenmaker Tijl Beckand is bekend dat hij liefhebber van 007 is. Zijn korte bijdrage bevat daarom net iets meer informatie. Niet dat ik alles begrijp wat hij zegt, want hoe zit dat precies met die complete filmcrew die vóór de opnames van You Only Live Twice zou zijn omgekomen?
 |
| Blofelds schuilplaats onder vuur in You Only Live Twice (1967) |
Over de gelijknamige titelsong zegt hij wel iets interessants. De films verliezen volgens hem gedurende de jaren hun glans, maar de muziek wordt alleen maar beter. Dat van die glans kan hij zo niet bedoeld hebben, want glans behouden de klassiekers onbetwist, maar het is natuurlijk wel zo dat de vroegere films qua ontwikkelingen snel achterhaald zijn. En de muziek, ja, die staat nog steeds als een huis.
Luister hier naar Het oog van gisteren. De bijdragen bevinden zich op: 10'41" (Bram Moszkowicz), 23'13" (Erik de Zwart) en 38'26" (Tijl Beckand).
2 opmerkingen:
Ik heb 't vanmiddag geluisterd, maar echt interessant vond ik 't niet. En dan ook nog maar drie platen op een heel uur. Het is natuurlijk een praatprogramma, maar toch...
Dat van Tijl Beckand deed mij ook even verbaasd kijken. Ik neem aan dat hij bedoelde dat de crew juist NIET is omgekomen, omdat ze hun vliegtuig gemist hebben. Maar dat is inderdaad niet wat hij zei. :-)
De gedraaide nummers waren ook wel erg kort (wel heel netjes gedaan overigens). You Know My Name onder de 2 minuten is natuurlijk geen zuivere koffie.
Een reactie posten