Mrs. Kiss Kiss Bang Bang

Hoe de Bond-song van Dionne Warwick nooit in de film terechtkwam

Het was op die allereerste James Bond-verzamel-cd die ik kocht, de 30th Anniversary Collection (1992), dat ik een song ontdekte die ik nog niet kende: Mr. Kiss Kiss Bang Bang. Een song zoals een échte Bond-song moet klinken. Met schelle trompetten, vleiende violen, een lekker tempo en een dijk van een stem, die van Dionne Warwick. Morgenavond treedt de 77-jarige legende eenmalig op in Carré.

Dionne Warwick

Dionne Warwick, een stijgende ster met in 1964 vier Top 40-hits op haar naam, maakte in de nazomer van 1965, net als nu, een tour door Europa. John Barry wist haar te strikken om tussendoor de titelsong van de nieuwe Bond-film Thunderball in te zingen.

Omdat het woord ‘thunderball’ geen enkele betekenis heeft, en Barry tijdens een vliegtuigritje in een magazine had gelezen dat James Bond in Italië ‘Mr. Kiss Kiss Bang Bang’ werd genoemd, leek hem die titel een goed alternatief. Ook producenten Broccoli en Saltzman gingen akkoord. Aan Leslie Bricusse de vraag daar een passende tekst bij te verzinnen.

Zo gezegd zo gedaan en begin september knalde Warwick de nieuwe song op de band, met een lange intro van 48 seconden, zodat haar eerste woorden pas klinken als de titel Thunderball op het scherm is verschenen. Die was in de pocket. Een nieuwe hit na het overweldigende succes van Shirley Basseys Goldfinger leek geboren.



Tot het producentenduo niet veel later opnieuw bij Barry aanklopte; distributeur United Artists wilde per se dat de song de titel ‘Thunderball’ zou dragen, ‘Mr. Kiss Kiss Bang Bang’ zegt namelijk niemand iets...

Tekstschrijver Bricusse was druk bezig met een andere klus. John Barry vroeg daarom Matt Monro's manager Don Black een tekst te maken voor het verder nietszeggende ‘Thunderball’, Tom Jones mocht de nietszeggende boel inzingen. Dat liep allemaal vrij gesmeerd, met als nadeel voor Barry dat hij nu opeens met een titelsong zat waarvan het thema verder nergens in de muziekscore terugkwam, het thema van Mr. Kiss Kiss Bang Bang daarentegen had hij al in zijn score verwerkt.



In allerijl perste Barry er enkele Thunderball-thema's doorheen, toen de producenten opnieuw aankwamen met het verzoek Mr. Kiss Kiss Bang Bang tóch te gebruiken, ditmaal voor de eindtitels. En dan niet de al opgenomen versie met Dionne Warwick, maar een nieuwe, met de eerder zo succesvolle Shirley Bassey.

Bassey kwam, zong niet geheel naar wens, al was de laatste opname van de elf best aardig. Die moest het maar worden. Tot het besluit alsnog werd genomen de song maar helemaal niet te gebruiken.



Bassey boos, ze spande een rechtszaak aan en eiste dat de film niet eerder uitkwam tot haar song erin te horen was. De Bond-producenten weigerden en ook van de rechter kreeg ze geen gelijk.

Thunderball-proces

Van onze correspondent

LONDEN, donderdag
De nieuwste James Bond-film „Thunderball” zal waarschijnlijk later in première gaan dan was verwacht.

De zangeres Shirley Bassey is tegen de producers van de film een proces begonnen, omdat zij haar beloofd zouden hebben dat zij in de film een lied mocht zingen. De producers zouden zich niet van die belofte hebben aangetrokken.

Zij ontkennen overigens enige verplichting tegenover Shirley te hebben.

De Telegraaf, 18 november 1965

 
Tussen Basseys manager-echtgenoot Kenneth Hume en producent Harry Saltzman is het nooit meer wat geworden, waardoor Bassey enige tijd uit de gratie raakte bij de filmmakers. Bassey en Hume gingen nog datzelfde jaar uit elkaar en uiteindelijk stierf haar ex twee jaar later.

Shirley Bassey heeft nog twee officiële Bond-songs mogen inzingen, de Bond-song van Dionne Warwick hoorden we pas in 1992 op die 30th Anniversary Collection, want op de plaat van Thunderball was noch de versie van Warwick noch die van Bassey te bespeuren. Die mindere van Bassey verscheen enkel op een gelimiteerde 2-discversie van diezelfde cd.

Bovenstaande geschiedenis is zoals Jon Burlingame beschrijft in zijn James Bond-muziekbijbel The Music of James Bond (2012), en verschilt enigszins met het verhaal op Wikipedia, waarin staat dat de versie met Bassey als eerst werd opgenomen en zij de producenten pas aanklaagde op het moment dat ze hoorde dat Dionne Warwick was uitgekozen een betere versie in te zingen, inclusief een langere intro. Wat op zich een logisch verhaal is, want de intro van de Warwick-versie sluit naadloos aan op de titelsequentie van Maurice Binder.

Maar als afsluiting van de film past de versie van Bassey beter, daar is de Warwick-intro van 48 seconden langer dan de hele aftiteling. Bovendien werd het besluit om Mr. Kiss Kiss Bang Bang over de eindtitels te gebruiken pas genomen op het moment dat er een nieuwe song met de titel van de film moest komen. En aangezien Jon Burlingame, als instituut op het gebied van filmmuziek, alle opnamedata paraat heeft (Dionne Warwick: 4 september 1965; Tom Jones: 11 oktober 1965; Shirley Bassey: 12 oktober 1965), krijgt hij het voordeel van de twijfel.