Mr. Bean als James Bond

In een Bond-loos jaar is het altijd prettig om te kunnen vertrouwen op Mr. Bean. Want laten we wel wezen: Rowan Atkinson als Johnny English is Mr. Bean als James Bond.

Zoals in voorgaande twee delen is er wat dat betreft niets nieuws onder de zon. Johnny English Strikes Again is vooral lekker kijken naar prachtig geschoten plaatjes, luisteren naar een prettige soundtrack en gniffelen om Atkinsons uitgestreken smoelwerk, dat het na al die jaren nog steeds doet.

De spionnenparodie is zo oud als het spionnengenre zelf. Kregen we in de jaren 60, in het kielzog van de eerste James Bond-films, te maken met Matt Helm (vier films) en Derek Flint (twee films). Vanaf de jaren 70 en 80 werden parodies overbodig door Roger Moore als Roger Moore in zeven Bond-films. En sinds de jaren 90 werd dat gat opgevuld door Austin Powers (drie films) en sinds 2003 vervolgd door Johnny English met inmiddels ook drie films.

De vraag is natuurlijk: hoelang blijft het leuk? Bij Johnny English valt er ook deze keer in 88 minuten genoeg te beleven en zo nu en dan ontspannen te lachen. De punchline van een grap zie je negen van de tien keer van mijlenver aankomen — alles wordt zo overduidelijk in beeld gebracht: de verwarring met de groene en rode pillen, de chaos in het Franse restaurant, het benzinetekort tijdens de achtervolging, de virtual reality-bril, de magnetische schoenen, de mobiele telefoon en de onderzeeër... En dan de taak aan vakman Atkinson daar de juiste expressie bij te trekken. Dat lijkt hem keer op keer toch weer te lukken.

Wie haar gezicht goed in de plooi weet te houden is Olga Kurylenko uit Quantum of Solace (2008). Na Rosamund Pike uit de vorige Johnny English, is zij de tweede Bond-girl die hier de vrouwelijke hoofdrol op zich neemt. In tien jaar tijd is niets van haar schoonheid verloren gegaan. Enig nadeel: ze krijgt in deze film nauwelijks iets te doen.

Olga Kurylenko en Rowan Atkinson

Een gelauwerd actrice als Emma Thompson, hier als kopie van Theresa May, is veel meer uitgesproken. Thompson gaat lekker tekeer alsof zij een persoonlijke hekel heeft aan Atkinson. Al haar scènes weet zij een bepaalde power mee te geven, en ze laat zien dat het in de film niet alleen om de Grote Rowan Atkinson Show draait.

Emma Thompson als de minister-president

Als parodie op de Bond-films mag Johnny English zeker als geslaagd worden genoemd. De verwijzingen naar Bond zijn ook niet van de lucht: de M van de film, Pegasus, eerder gespeeld door de vorig jaar overleden Tim Pigott-Smith, houdt kantoor in eenzelfde eikenhouten omgeving als Ralph Fiennes; zijn secretaresse lijkt als twee druppels water op de Moneypenny van Naomie Harris; Red Grant heeft zijn horloge met wurgkoord uitgeleend aan Kurylenko; de held rijdt rond in een klassieke Aston Martin V8, in dit geval een rode; de Route de Gentilly in het Zuid-Franse Gréolières is dezelfde als Bond nam in het begin van GoldenEye (1995), inclusief een peleton wielrenners; en het plot, een cyberaanval waarbij de identiteit van alle geheim agenten op straat komt te liggen, is hetzelfde wat Silva deed in Skyfall (2012).

Als hoogtepunt uit de film mag een van de eerste scènes worden genoemd met acteerkanonnen Michael Gambon, Edward Fox (uit Never Say Never Again) en Charles Dance (uit For Your Eyes Only) als oud-agenten, die samen met English in aanmerking komen aan de hoogopgelopen zaak te gaan werken. Het kinderlijke ontzag dat Mr. Bean, eh, Atkinson toont, is goud waard. Toch blijft hier de vraag: hebben de makers ooit gedacht om hiervoor George Lazenby, Timothy Dalton en Pierce Brosnan te vragen? Dat had van deze scène namelijk een staande ovatie gemaakt.

Charles Dance, Edward Fox en Michael Gambon als voormalig geheim agenten

Johnny English Strikes Again draait vanaf donderdag 20 september in de bioscoop.