Regisseur Sam Mendes lijkt momenteel de beste papieren te hebben om Bond 23 te leiden. Líjkt. Want de productie van de nieuwe Bond-film ligt momenteel op zijn gat. Dé man die het allemaal moet gaan doen is daarom nog niet bekend.
Het lijkt erop dat Marc Forster, die van Quantum of Solace, nieuwe deuren heeft geopend. Vóór zijn tijd was het voor een Bond-film voornamelijk van belang dat er een regisseur zat die netjes deed wat Eon Productions voorkauwde. Een Bond-film maken was voor een regisseur in wezen een invuloefening. Het bekende recept dat in goede banen geleid moest worden.
Een goed voorbeeld daarvan is John Glen, de man met de meeste Bond-films op zijn conto. Hij deed alle vijf de films uit de jaren tachtig. Allemaal prima films, maar weinig verrassend. Hij zat er op zijn plaats. Was niet te duur, deed wat Eon vroeg en werkte met een vast team. Allemaal heel vertrouwd en degelijk.
Marc Forster was de eerste die het roer totaal omgooide. Hij kwam met een eigen club vertrouwelingen en drukte daarmee duidelijk zijn stempel op het beproefde product. Het resultaat is een Bond-film die tal van vertrouwde aspecten overboord gooit. Aan de ene kant is dat vernieuwend, maar het staat één belangrijk punt gigantisch in de weg: de nostalgische waarde. Door de agressieve toon uit de Bourne-films hebben we nauwelijks door dat we naar James Bond zitten te kijken.
En dat is de moeilijke keuze waar Eon Productions voor komt te staan: huren we een topregisseur in als Mendes of Nolan? Dan gaan die echt niet naar de pijpen van Eon dansen, die maken gewoon hun eigen product. Of gaan we voor het vertrouwde recept en halen we Martin Campbell (om maar iemand te noemen) weer voor de dag. Een regisseur die zich twee maal heeft verbonden aan ijzersterke Bond-films, beide gemaakt door het betrouwbare Eon-team. En beide écht Bond.
Bond, Bourne of Batman? Wat willen we?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten