Op maat gesneden

Op het moment dat Pierce Brosnan in The Ghost Writer in de deuropening van zijn privéjet verschijnt, besef ik mij opeens dat Die Another Day de laatste keer was dat ik de ex-007 op het witte doek had gezien. Het was gisteravond een ouderwets welkom.

Laten we er niet omheen draaien: The Ghost Writer is een sterke film. Goed verteld, sfeervol in zijn kilheid, Hitchcockiaans. Het zijn die fraai uitgesponnen, ietwat langzame thrillers waar ik van geniet. Even geen spektakel, maar zinvolle dialogen in een strak geregisseerd verhaal. Roman Polanski blijft boeien.

Pierce Brosnan geeft in de film gestalte aan voormalig premier Adam Lang, losjes gebaseerd op Tony Blair. Deze rol is hem op het lijf geschreven. Als acteur heb ik Brosnan altijd wat matig gevonden. Met name in de films buiten de Bond-reeks. Want Bond deed hij uitstekend, daarvoor was hij geknipt. Uitzondering is The Matador, waar hij een heerlijke stakker neerzet.

Meermaals heb ik aangegeven dat Brosnan het perfecte Bond-plaatje voorstelt. Maar zodra hij zijn mond opendoet – daar gaat totaal geen autoriteit van uit. In The Ghost Writer rekent hij hiermee af. In een mooie scène houdt de oud-premier een kort betoog tegenover een uitzinnige menigte actievoerders. Dit doet hij zoals een staatsman dat hoort te doen: streng met een glimlach en met een dik opgezette stem. Kin omhoog en totaal niet bang. Althans, zo moet het lijken.

En zoals hij daar staat in zijn op maat gesneden pak, zijn lange overjas en handschoenen aan – het zou zo een plaatje uit een Bond-film kunnen zijn. Dat past hem nog steeds.