Kan een film naarmate de jaren verstrijken beter worden? In principe niet natuurlijk, maar de algehele beschouwing verandert. Dat heeft te maken met tal van invloeden.Neem de Bond-film GoldenEye. Niet geheel toevallig vanavond op tv.
De eerste Bond van de jaren negentig markeerde de terugkeer van 007 na de langste afwezigheid ooit - zes jaar. Het publiek was er helemaal klaar voor, evenals de criticasters. De film zou wat traag op gang komen, veel geleuter, een simpel plot, de muziek vertoonde weinig aanknopingspunten, Oost tegen West, het bekende deuntje... Veel meer dan een degelijke actiefilm zouden we met deze nieuwe Bond niet te zien krijgen.
Nu, nog maar vijftien jaar later, heeft GoldenEye ruimschoots het predikaat 'klassieker' verdiend. Natuurlijk komt dat omdat diezelfde film ook in 1995 al een goede film was. Wat ook meespeelt is de sfeer van de film, die ademt prettig jaren negentig. Een beetje onschuldig zelfs. Maar misschien het belangrijkste: het moest tot 2006 duren voordat GoldenEye een waardige tegenhanger kreeg in de vorm van Casino Royale.
Het bleek dat Brosnans aftrap in 1995 meteen zijn beste was. De films die volgden werden steeds wat minder. Tomorrow Never Dies, The World Is Not Enough en Die Another Day werden steeds maar weer vergeleken met die eerste film. En telkens moesten ze het weer ontgelden, en telkens werd GoldenEye een stukje beter.
Schrale troost voor dat laatste drietal: verliezen van GoldenEye is geen schande. Het is altijd een goede film geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten