Fleming-waardig

Ian Fleming had het na zijn vijfde Bond-boek From Russia, With Love (de film heet From Russia with Love) wel gezien met Bond. Zonder het eind van het boek te verraden, zou dit een (ietwat onbevredigend) eind kunnen zijn. Als de auteur kort daarop geen jungletoer op Jamaica had gemaakt, was het verhaal van Dr. No nooit in hem opgekomen en was het waarschijnlijk niet gaan kriebelen om een zesde avontuur te schrijven.

In dat geval hadden we vijf prima Bond-boeken gehad: Casino Royale, Live and Let Die, Moonraker, Diamonds Are Forever en dus From Russia, With Love. Alle overige titels, die inmiddels sinds jaar en dag onmiskenbaar bij Bond horen, zouden ergens in het universum zweven. Te wachten om door een andere auteur opgepakt te worden.

Dat is natuurlijk hetzelfde als je bedenkt wat we nog te goed zouden hebben als Fleming in 1964 niet was overleden. Postuum zijn The Man with the Golden Gun, Octopussy & The Living Daylights nog uitgebracht. Titels die voor de films gretig zijn gebruikt. Had Fleming nog iets in petto gehad als hij tien jaar langer had geleefd? Hadden we dan tien meer Bond-avonturen gehad? Met tien heerlijke Fleming-titels, die niemand anders zo prachtig kon samenstellen als hij?

Want laten we eerlijk zijn: na Fleming hebben we Kingsley Amis (één boek), John Gardner (veertien boeken!), Raymond Benson (zes boeken en drie korte verhalen) en Sebastian Faulks (Devil May Care) gehad, en daar zitten bij elkaar maar bar weinig titels tussen die Fleming-waardig zijn. Wat mij betreft maar één: Devil May Care.

Nee, wie het wat dat betreft beter heeft begrepen is Charlie Higson. Hoewel nog geen Young Bond-boek van zijn hand gelezen te hebben, spreken de meeste van zijn titels meer tot de verbeelding. Neem bijvoorbeeld Hurricane Gold, dat zou er een van Fleming kunnen zijn. By Royal Command klinkt ook fijn. Doet denken aan OHMSS.

Uiteindelijk heeft Fleming na het prachtige From Russia, With Love, wat ik nu aan het herlezen ben, de pen weer opgepakt, om met Dr. No weer stevig uit te pakken. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat Bond nog lang niet uitgespeeld was. Boeven als Dr. No, Goldfinger, Blofeld en Scaramanga werden pas in de latere jaren geboren. Evenals de dames Honey Ryder, Pussy Galore en Tracy Di Vicenzo. Het is nu toch niet meer voor te stellen dat we daarvan gespeend waren gebleven?