Films en seriesFilms en series

zaterdag 31 oktober 2009

Prince of Darkness

Christopher Lee, Sir Christopher Lee, is geridderd. The Prince of Whales heeft The Prince of Darkness gisteren officieel op de schouder geklopt. Christopher Lee, SIR Christopher Lee verdient het.

De ster uit tal van Hammer Horrors, Sherlock Holmes, James Bond, Star Wars en Lord of the Rings, is inmiddels 87 jaar. Volgend jaar komt na een hiaat van meer dan dertig jaar een nieuwe Hammer Horror met hem uit, waarin hij samen met Hilary Swank speelt. Geproduceerd door ónze John de Mol, die de rechten van Hammer een aantal jaar geleden heeft gekocht.

Het kan geen toeval zijn dat Count Dracula zijn CBE heeft ontvangen op de avond vóór Halloween...

vrijdag 30 oktober 2009

Stiekem fan

Film is universeel. Dat is zo makkelijk aan film. Een Chinees begrijpt het verhaal van een Hollandse boer als er ondertitels onder staan. Wij kunnen een Russische geschiedenis volgen als we er een vertaling bij krijgen. De Nederlandse film, die bestaat niet. Film is film. In welke taal dan ook. 

Tot zover mijn stelling.

De Nederlandstalige film, die bestaat wel. Dat is, de naam zegt het eigenlijk al, een film waarin, voor het overgrote deel, Nederlands gesproken wordt. Het gaat relatief goed met de Nederlandstalige films. Er wordt niet met geld gesmeten, zodat spektakelfilms nog steeds van overzee moeten komen, maar we kabbelen lekker voort.

Maar ik ga er niet gauw heen. Als ik een bioscoopkaartje van pak 'm weg 8 tot 10 euro koop, wil ik blijkbaar spektakel. Herrie die je thuis nauwelijks kunt creëren. Grootse slagvelden op het immens grote doek. …Dat dacht ik tenminste. Maar de nieuwe Nederlandstalige film Terug naar de kust heeft mijn interesse, en die ga ik dan ook zeker in de bioscoop zien. Een Nederlandstalige thriller, daar heb ik blijkbaar wel zin in.
 


Ik ken het gelijknamige boek van Saskia Noort niet. Mijn eega wel, die leest ze stuk. Ik ben op dit moment bezig in Stieg Larssons Mannen die vrouwen haten. Ook onlangs verfilmd. En daar beleef ik erg veel plezier aan.

Hoe komt het dat ik een Nederlandstalige thriller wel zie zitten? Het genre spreekt me aan, dat is zeker. En het is lang geleden dat ik goede suspense heb gezien. Ik heb gewoon zin in een goede thriller! Daarbij: de recensies die ik heb gelezen, zijn overwegend positief. Dat helpt een stuk.

Met Terug naar de kust lijkt hoofdrolspeelster Linda de Mol, jawel, iets te doen wat Sean Connery nooit is gelukt; het juk van vorige successen van zich af te werpen. Connery blijft tot op de dag van vandaag James Bond. Linda de Mol schijnt in haar debuutfilm niet de blonde huppel te zijn die we zo goed kennen. Maar een actrice die weet te overtuigen.

Toevallig zit ik midden in Gooische vrouwen. Nooit eerder gezien en net nu ze een ring hebben alles in één keer op dvd. Ik lach me rot.

...Linda de Mol in één adem met Sean Connery. Misschien ben ik stiekem fan?

woensdag 28 oktober 2009

Roger Moore back in action

Bond-scenarist valt nep-kerk aan

Scenarioschrijver Paul Haggis (Casino Royale en Quantum of Solace) is boos op de Scientology kerk. Ik wist niet dat de Oscar-winnaar aanhanger was van deze sekte – in ieder geval brengt hij deze enge geloofsgemeenschap ernstig aan het wankelen. Chapeau Haggis!

Hollywood lijkt bezeten door Scientology. De bekendste aanstellers: Tom Cruise en John Travolta. Voor Travolta is het extra wrang dat hij zicht heeft ingelaten met de nep-godsdienst; begin dit jaar overleed zijn zwaar autistische zoon. Volgens Scientology bestaat autisme namelijk niet, dus hoef je er ook niets tegen te doen.

Vorig jaar in een onthullende BBC-documentaire wordt de gekte die Scientology heet genadeloos uit de doeken gedaan. Verslaggever John Sweeney wist geen voet tussen de deur te krijgen, maar liet daardoor wel zien hoe de kerk haar leden hersenspoelt. Hij werd ahtervolgd, tegengewerkt, geweerd – tot hij zijn geduld verliest en als een klein kind gaat schreeuwen tegen PR-bobo Tommy Davis. Dat had hij niet moeten doen, geeft hij later beschamend toe. Maar het toont de onmacht aan, de muur waartegen hij praat. Bikkelhard en onvermurwbaar. Scientology wordt er alleen maar enger door.



Paul Haggis heeft Tommy Davis deze zomer een stevige brief gestuurd. Daarin windt de schrijver zich op over de homofobe houding van Scientology. Dat de leden van de kerk geen contact mogen hebben met andersdenkenden, wordt door Davis in de media keihard ontkend. Ook dit is Haggis in het verkeerde keelgat geschoten. Zijn brief lekte deze week naar de pers.

Na zijn zeer waardevolle bijdrage aan Casino Royale, had ik Haggis zeer hoog zitten. Nu ik te horen krijg dat hij zich al 35 jaar inzet voor de hokus pokus van Scientology, begin ik toch aan zijn genialiteit te twijfelen. Toch, als het hem lukt de sekte richting de afgrond te dirigeren, is zijn lidmaatschap toch niet voor niets geweest. Ik houd het er maar op dat het 35 jaar geleden een stuk gemoedelijker was bij Scientology.


Het zij Haggis bijna vergeven.

maandag 26 oktober 2009

De Bond-link

Het is dat er geen tijd voor was, anders zou er aankomende zaterdag in het radioprogramma Verre Verwanten van Teleac even over Quantum of Solace gesproken worden, door niemand minder dan prof. dr. Kees de Jager. Hij noemde de sterrenwacht in Chili (de VLT, very large telescope) uit Quantum of Solace als dé toekomst op het gebied van sterrenkunde. En als professor De Jager dat zegt, dan IS het zo.

Ik moet dat toch wat vaker doen: Bond in de uitzending strooien. Het is zo'n kleine moeite. En presentator Ben Kolster is ook een liefhebber van 007. Geen kenner, want in de uitzending van
Avifauna van afgelopen zaterdag is hem de Bond-link niet opgevallen. Want wie zaterdag heeft geluisterd, heeft tijdens de introductie een stuk uit Live and Let Die kunnen opmerken.

De voorlaatste keer dat Bond ter sprake kwam, was in het SieboldHuis in Leiden. Daar staat Japan centraal en toen kon ik niet anders dan You Only Live Twice tevoorschijn halen. Prof. dr. Matthi Forrer die daar als gast was aangeschoven, wist uiteraard van dichter Matsuo Basho, maar niet dat hij de schrijver van de bekende haiku You Only Live Twice was. Dat was compleet nieuw voor de professor. De haiku die Forrer directer aanspreekt: De oude vijver, de kikker springt erin, plons, het geluid van water, maar ja, omdat ik niet water houd, drink ik meestal wijn. Of dit laatste over de wijn ook bij het gedicht hoort, dat weet ik eerlijk gezegd niet.

Vorig jaar in het Teylers Museum in Haarlem werd We Have All the Time in the World van Louis Armstrong gedraaid. Met uiteraard de vermelding van OHMSS in de afkondiging. Maar gek genoeg zijn dat de enige Bond-momenten die in Verre Verwanten te horen zijn geweest. From Russia with Love is al eens eerder gedraaid, toen ik er nog niet werkte. En dat nummer wil Ben graag nog eens horen. Dus… binnenkort in Verre Verwanten treedt Matt Monro weer op. Ik zal mij alvast buigen over een passende afkondiging.

zaterdag 24 oktober 2009

Nieuws van niks met een staartje

Terugkomend op het non-nieuws van gisteren: blijkbaar heeft Daniel Craig met zijn losse flodder iets in werking gezet. Alsof Craig hiermee wil aangeven dat de productie van Bond 23 wat hem betreft mag beginnen.

MGM is
niet blij met de spontane uitspatting van de Bond-acteur. Er is namelijk nog helemaal niks geregeld voor volgend jaar. Ja, scenarioschrijver Peter Morgan is aan het duo Purvis en Wade toegevoegd. Die zullen nu aan het schrappen en schaven zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat de productie binnenkort kan beginnen.

Misschien dat het noodlijdende MGM door de reactie van Craig wakker is geschud: James Bond? Ja, nu je 't zegt, die hebben we ook nog in onze stal.

Tijd voor echt nieuws. Laat Eon Productions de regisseur maar eens bekendmaken. Dan gaat het balletje vanzelf rollen en kunnen ze volgend jaar inderdaad van huppel.

vrijdag 23 oktober 2009

Nieuws van niks

Groot nieuws!

…Dat valt wel mee hoor. Daniel Craig heeft tijdens een signeersessie van A Steady Rain antwoord gegeven op een prangende vraag: wanneer komt de nieuwe Bond-film?

Het antwoord van Craig: 'Uh, we start the end of the next year, so…'

En dat was het. Meer is het niet. Geen officiële aankondiging. Geen geplande bekendmaking. Niks. Alleen een vluchtige reactie. En dat is tot nu toe het grootste Bond-nieuws van het jaar! Helemaal niks dus!

Vandaar: groot nieuws. Nieuws van niks.


Schijndood

Met het overlijden van Joseph Wiseman (Dr. No) begin deze week, kunnen we een enigszins morbide tussenstand maken: alle Bond-boeven uit de jaren zestig-films/de Connery-films zijn dood. Maar van de vroege Bond-girls is iedereen nog in leven. Dat is overigens korte tijd anders geweest...

Er verschijnen wel eens van die rare berichten: Harry Mulisch overleden, was vorige maand te lezen op teletext. Nog dezelfde avond zat De Grote Eén aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk.

Zo is Bond-girl Akiko Wakabayashi (Aki uit You Only Live Twice) ook enige tijd (schijn)dood geweest. Op IMDb was in de jaren negentig of begin deze eeuw te lezen dat zij niet meer onder ons was. Geen groots aangekondigde obituary, geen sterfdatum, maar wel een kruisje achter haar naam. Over haar dood was verder niets bekend. Maar IMDb was er zeker van, Akiko is niet meer.

Ik weet niet hoe lang zij 'dood' is geweest, maar het bleek niet waar te zijn. Weliswaar stond zij na een korte carrière sinds 1971 niet meer in de schijnwerpers, dood was ze in ieder geval niet.

Met Akiko Wakabayashi live and kicking, staat de teller op nul dode Bond-girls. Dat heeft er natuurlijk alles mee te maken dat zij meestal jonger zijn dan de Bond-acteur zelf. En ook die zijn er allemaal nog. Ik ga geen voorspelling doen welke Bond-girl de eer heeft als eerste te gaan. Nou ja, vooruit dan, een laffe poging: Lois Maxwell.


Miss Moneypenny is twee jaar geleden al overleden...

dinsdag 20 oktober 2009

Joseph Wiseman (Dr. No) overleden

Dr. No is dood. Joseph Wiseman, die de eerste Bond-schurk in de gelijknamige film gestalte gaf, is gisteren op 91-jarige leeftijd overleden. Dat meldt The New York Times.


Met het overlijden van Wiseman, is de laatste Bond-schurk uit het Connery-tijdperk heengegaan. Robert Shaw (Red Grant), Lotte Lenya (Rosa Klebb), Gert Fröbe (Goldfinger), Harold Sakata (Oddjob), Adolfo Celi (Largo), Donald Pleasence (Blofeld) en Charles Gray (eveneens Blofeld) gingen hem lang geleden al voor.

Toen de Canadese acteur begin jaren zestig de rol van Dr. No werd aangeboden, reageerde hij weinig enthousiast. Zijn vermoeden in een derderangs spionnenfilm terecht te komen, bleek uiteindelijk onjuist. Al moet gezegd worden dat het met de eerste Bond-film nog alle kanten op had kunnen gaan. Succes was zeker niet verzekerd. Met kleine tegenzin werd hij dan toch de eerste Bond-schurk in een reeks die in de loop der jaren alleen maar kleurrijker werd.

Joseph Wiseman, Sean Connery en Ursula Andress in Dr. No (1962)

Een aantal jaren na zijn rol als Dr. No, dook Wiseman opnieuw op in een Bond-film. In Thunderball spreekt hij de stem van Blofeld in. Een rol die ten onrechte wordt toegeschreven aan Eric Pohlman, de acteur die de stem van Blofeld met verve insprak in From Russia with Love. Ik wil iedereen er daarom nogmaals op wijzen: beluister Thunderball en ontdek het verschil met From Russia with Love. Bekijk daarna Dr. No en vergelijk de stem van Dr. No met die van Blofeld in Thunderball. Kan niet missen.

maandag 19 oktober 2009

Spelregels

Het blijft een Bond-blog, maar een beetje reclame maken voor andere films, dat mag best. ...Ik verander de spelregels zoals het mij uitkomt.

Maar... natuurlijk wel altijd Bond gerelateerd. Al is het soms wat ver gezocht. Zoals bij onderstaande trailers die ik graag onder de aandacht wil brengen. Omdat Martin Scorsese een van de beste regisseurs ter wereld is. En naar de tweede ben ik gewoon razend benieuwd, omdat het gebaseerd is op mijn favoriete sprookje.

In de eerste speelt Max von Sydow een kleine rol, bekend als Blofeld uit de nep-Bond Never Say Never Again. En in de tweede trailer komen we Crispin Glover tegen, de zoon van Bruce Glover, die Mr. Wint speelt in Diamonds Are Forever. Inderdaad, met name de laatste is wel wat ver gezocht. Neemt niet weg: geniet ervan!






Let op 0:42 op Humpty Dumpty. Dat is Matt Lucas van Little Britain!

En dat allemaal om te laten zien dat ik eindelijk het formaat van Youtube-filmpjes eigenhandig weet te veranderen. Wat een aansteller...

Zelfbescherming

Bijna al mijn Bond-prullaria staat op zolder. Sinds Benthe twee jaar geleden een babykamer nodig had, moesten mijn automodellen, action figures, posters, onderzetters, bierblikjes, knipselmappen, speelkaarten, ansichtkaarten, sleutelhangers, aanstekers en de rest van de reutemeteut het veld ruimen. Zonder morren overigens. Want daar op zolders staat het goed. Ik ben namelijk niet zo'n curator.

De verzamelaar zou het liefst een museum tot zijn beschikking hebben. Om zijn zooi in vol ornaat aan de wereld te tonen. Of eigenlijk aan zichzelf, en slechts een handjevol andere belangstellenden. Want wie is er geïnteresseerd in bovengenoemde opsomming? Toch bijna niemand?

En toch, bij het lezen van het bericht dat er nog vóór het eind van dit jaar een serie Bond-prop replica's op de markt komen, begin ik te twijfelen. Scaramanga's golden gun, de tanden van Jaws en de tarotkaarten van Solitaire. Die liggen toch niemand in de weg? Zeker niet als ze binnen nu en afzienbare tijd naar zolder verhuizen. Want dan heb ik ze maar.

En daar is het waarschijnlijk om te doen: om de heb. Met als resultaat dat als ik er straks niet meer ben Benthe die hele meuk voor een knaak op Marktplaats kan verpatsen. Of nog makkelijker: in een keer in de vuilcontainer kiept. Dan ben ik welgeteld tien minuten blij geweest met het pistooltje van Scaramanga. Even aan iedereen laten zien hoe het apparaatje werkt en vervolgens kan het worden opgeborgen. Om over twintig jaar weer eens op te graven, tot de conclusie komen dat het half vergaan is en alsnog weggooien…

Het is een leuk idee van Factory Entertainment om een lijn Bond-attributen uit te brengen. Toch denk ik puur uit zelfbescherming dat ze het beter niet kunnen doen…

zaterdag 17 oktober 2009

Edge of Darkness

De trailer van de nieuwe film van Martin Campbell ziet er veelbelovend. Edge of Darkness is de terugkeer van Mel Gibson. Een regelrecht Hollywoodproduct. Een onbetwiste blockbuster.

Het is een beetje gek bij de regisseur van Casino Royale en GoldenEye. Zijn twee Bond-films zijn steengoed. The Mask of Zorro was ook een voltreffer. Maar verder heeft Campbell zeer wisselvallige films gemaakt. Vertical Limit is leuk vermaak, maar niet meer dan dat. En The Legend of Zorro kijkt als een verplicht vervolg.

Edge of Darkness zou een nieuwe triomf kunnen opleveren. Waarom zou Mel Gibson zich anders aan het project verbinden en heeft zelfs Robert De Niro, heel even, tot de cast behoord? Voor beiden kan gezegd worden dat het om de alimentatie te doen was, maar het kan net zo goed gewoon een heel sterk verhaal zijn.

De Niro is na een week vertrokken, omdat hij het niet kon vinden met Gibson. Nou is Gibson de laatste jaren niet vrolijk bezig. Zo worden hem antisemitische ideeën verweten. In The Passion of the Christ geeft hij de joden de schuld van de moord op Christus en in een beschonken bui gaf hij de joden de schuld voor ‘alle oorlogen in de wereld’.

Nu lijkt het mij sterk dat De Niro er tijdens zijn eerste werkdag pas achterkwam dat Mel Gibson zijn tegenspeler was. Dus bovengenoemde verwijten aan Gibson zouden geen excuus voor De Niro kunnen zijn. Een zegsman van De Niro houdt het dan ook op 'creatieve verschillen'.
 

Campbell bleef met de gebakken peren zitten. Hij riep de prima Ray Winstone op om de rol van De Niro op zich te nemen. En zo is de trailer van Edge of Darkness een feit en draait de film begin volgend jaar in de bioscoop. Ik hoop op een overweldigend succes voor Campbell. En een terugkeer van Mel Gibson? Eerlijk gezegd: ik had hem de laatste jaren niet gemist…
 
Leuk detail: vergelijk de poster van Edge of Darkness eens met die van Casino Royale.

vrijdag 16 oktober 2009

De Bond-look

Hij heeft 't nog steeds, vind je niet? Die Bond-look. Pierce Brosnan, hier in de film The Ghost van viezerik Roman Polanski.

Inmiddels is Brosnan 56 jaar en schrijven we zeven jaar na zijn laatste (teleurstellende) Bond-film Die Another Day. Reden te meer om Brosnan een vijfde film te gunnen. Ja, nu niet meer, daar is het met de bejubelde interpretatie van Daniel Craig te laat voor, maar het had na Die Another Day makkelijk nog gekund. Iedereen krijgt een oudere kop, toch krijgt Brosnan z'n Walther zelfs nu nog omhoog, getuige bovenstaande foto. Makkelijker in ieder geval dan Roger Moore op dezelfde leeftijd probeerde in zijn zwanenzang A View to a Kill.

Ik heb het altijd jammer gevonden dat er zo onhandig wordt omgesprongen met de Bond-acteurs die tegen hun laatste film aanlopen. Begin 2000 zat Brosnan nog gebakken als Bond. Voor een vierde film hoefde hij niet te bedelen. Maar daarna. Daarna bleef het toch lange tijd stil. Pas in oktober 2005 was de kogel door de kerk: Daniel Craig werd de nieuwe James Bond. Dat is duidelijke taal. Brosnan bedankt.

Nu weet ik ook wel dat de Bond-acteurs een contract per film, of voor slechts een x-aantal films krijgen. En ze zijn er in de loop der jaren beslist niet armer van geworden. Maar toch, Bond is ook een molensteen. Sean Connery heeft er veertig jaar na dato nóg last van. Als je dan toch Bond bent, dan kun je het maar beter een poosje blijven.

Met de foto uit The Ghost is te zien dat Brosnan er zelfs nu nog uitziet als 007. Bewijs geleverd dat het tussen Die Another Day (2002) en Casino Royale (2004) qua kop makkelijk had
gekund. …Ik heb het altijd jammer gevonden dat hij die kans niet heeft gehad.

Maar we moeten verder. The Ghost is momenteel beland in de montagefase. Alleen: regisseur Polanski zit in een Zwitserse cel. Te wachten of hij wordt uitgeleverd aan de VS. Meer dan dertig jaar geleden heeft hij namelijk doktertje gespeeld met een minderjarig meisje – en dat zijn ze in de VS niet vergeten. Vanuit zijn cel geeft hij montage-aanwijzingen. Dat is al een filmverhaal op zich.

En alleen daarom al wordt The Ghost een opvallende verschijning. Tel daarbij op de aanwezigheid van niemand minder dan acteur Eli Wallach (1915) en deze film móet wel aandacht trekken.

Als het gaat lukken gaat The Ghost in februari 2010 op het Filmfestival Berlijn in première. Met Polanski geketend over de rode loper.

donderdag 15 oktober 2009

Twintig jaar te laat

Popgroep a-ha kapt er mee. De Noorse band houdt het voor gezien na een laatste concert in 2010. Twintig jaar te laat als je 't mij vraagt.

Ik ben een grote fan van de Bond-song The Living Daylights. Hunting High and Low vind ik ook een goed nummer. Take On Me is simpelweg jeugdsentiment en zo is er nog een handvol jaren tachtig songs die ik kan waarderen. Maar echt indrukwekkend is het oeuvre niet te noemen.

The Living Daylights heeft een hoog John Barry gehalte. Zo vonden de Noren zelf, zodat op hun album Stay On These Roads een andere versie van de Bond-song is opgenomen. Meer in de stijl van de andere nummers, meer a-ha en dat pakt minder goed uit. Maar ik ben dan ook een Bond-fan, geen fan van a-ha.

Het is tijd om iets anders te doen, meldt het drietal eenstemmig op hun website. Zoals ontwikkelingswerk en, jawel, de politiek.

Bij de laatste concert in december 2010 in Oslo is te hopen dat Morten Harket de eer aan zichzelf houdt en gaat playbacken. Want zoals eerder besproken: zuiver is het nooit geweest…

woensdag 14 oktober 2009

Verjaarsgenoten

Mijn collega Steijn is vandaag jarig. Ik feliciteer hem - met de verjaardag van Roger Moore. Dat geeft collega Corlijn het excuus om met haar beroemde verjaarsgenoot te pochen: Napoleon Bonaparte. Ik blijf enigszins teleurgesteld steken op Whoopi Goldberg. Maar moet daar wel bij vermelden dat ik bíjna op dezelfde dag jarig ben als James Bond.

Dat brengt vrolijkheid op de redactie: heeft James Bond een verjaardag? Dat wil zeggen, 'biograaf' John Pearson heeft Bonds geboortedag vastgesteld op 11 november 1920. Dat is overigens tegenstrijdig als je Fleming erop naslaat. Die laat in You Only Live Twice weten dat Bond in 'het jaar van de rat' is geboren. En dat zou betekenen dat hij uit 1924 is.

Who cares? Roger Moore is vandaag zonder twijfel 82 geworden. Een mooie gelegenheid om dat felbegeerde telefoonnummer weer eens te bellen...

maandag 12 oktober 2009

Aunt Charmian

Wat fijn, een dvd-speler in het vakantiehuisje. Toevallig zojuist de complete serie van Keeping Up Appearances aangeschaft, zodat ik die er in die tien dagen mooi even door kon jagen in de avonduren. 

Ik dacht in de jaren negentig al veel van de afleveringen van deze iets stoffige Britse komedie gezien te hebben, maar het merendeel van de ruim veertig afleveringen leken nieuw voor mij. En dat bleek verrassing twee. Want ik had nooit gedacht dat ik deze serie zo leuk zou vinden. Misschien iets oubollig, maar bijzonder geestig en vooral prachtig gespeeld.

In diezelfde jaren negentig dat Keeping Up Appearances werd uitgezonden, deed ik een dappere poging een Bond-script te schrijven. Met daarin niet alleen René Mathis voor het eerst in de filmserie, ook Aunt Charmian, het enige familielid van Bond, zou haar intrede doen.

Ik ben er geen voorstander van om alvast rollen te verdelen tijdens het knutselen, maar voor Aunt Charmian maakte ik graag een uitzondering. Dit zou een prachtig excuus zijn om Patricia Routledge in een Bond-film te zien. De hoofdrolspeelster uit Keeping Up Appearances zou een lieve tante voor Bond zijn. En daarnaast deed zij mij denken aan mijn eigen oma (1925-2003). Dat doet de oude Hyacinth Bouquet naarmate de jaren trouwens steeds meer.

Routledge is begin dit jaar tachtig geworden en oogt nog zeer fit. Ze is nog niet met pensioen. Eon,wat denken we ervan? Gaat Bond binnenkort eens langs bij zijn tante in de Schotse hooglanden?

donderdag 1 oktober 2009

On leave...

Eindelijk even vakantie. Vandaar de komende tien dagen zeker geen blog. ...Mocht Hans de Vries bellen, dan laat ik dat natuurlijk asap weten.

© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures