A Spectre of Sounds

A Spectre of Sounds: James Bond-muziek zoals je nooit eerder hebt gehoord. Door de Noor Arild Brøter. Met persoonlijke favorieten als Journey to Blofeld’s Hideaway, Mr Wint and Mr Kidd, Space Laser Battle, Mujahadin and Opium. Een perfecte blend van Snow Job met Flight Into Space, twee On Her Majesty’s Secret Service suites om van te watertanden, de opbouw naar het thema van Where Has Every Body Gone. Dit album benadrukt de thematische grootsheid van John Barry nog maar eens. Ook met thema’s van Monty Norman, George Martin, Éric Serra, David Arnold, Thomas Newman en Hans Zimmer.

Onder meer te beluisteren via Spotify, download en op cd en vinyl.

Dave Bautista valt 34 kilo af

Voor de opnamen van Knock at the Cabin woog hij nog 142 kilo, maar inmiddels heeft Dave Bautista dat teruggebracht naar 108 kilo. In een video-interview vertelt de acteur dat een groot postuur ook nadelen heeft.

Bautista is bekend als gespierde reus in films als Spectre en Guardians of the Galaxy. Voor de thriller Knock at the Cabin deed hij daar in 2023 nog een schepje bovenop.

„Ik moest in korte tijd groter worden”, vertelt de 55-jarige acteur. „Dus dat deed ik met frietjes en pannenkoeken. Nu ik daarop terugkijk, besef ik wel dat ik te ver ben gegaan. Ik werd een beetje te groot.”

Bautista kwam heel makkelijk aan, maar had een stuk meer moeite om af te vallen. „Maar het viel me op dat ik me steeds beter ging voelen. En dat ik er op beeld ook beter uitzag, naast andere acteurs.”

„Mensen vinden nu dat ik er mager uit zie”, vervolgt de acteur. „Sommigen maken zich er zelfs druk over. Maar ik ben 1 meter 93 en weeg 108 kilo. Ik ben groot. Heel veel mensen hebben me groter gezien door de jaren heen, dus denken ze nu misschien dat ik een eetstoornis heb.”

Bautista vindt dat zijn postuur in de weg kan staan van een overtuigende filmrol. „Naast een doorsnee acteur zie ik er nog steeds uit als een gorilla. Dat leidt af. Ik denk dat ik nu nog een paar kilo wil kwijtraken. Maar dat is wel de grens. Ik train echt hard en eet ongeveer 2.500 kilocalorieën per dag. Voor mij is dat heel weinig.”

De acteur doet aan intermittent fasting. Dat betekent dat je een deel van de dag niets eet. „Ik eet pas ’s middags en stop ook vier uur voordat ik ga slapen”, vertelt Bautista. „Dus dat is best een korte periode.”

 

Bron: NU.nl

Edward Berger ontkracht geruchten regie Bond 26

De Duits-Zwitsers-Oostenrijkse regisseur Edward Berger ontkracht de geruchten dat hij in de race is voor Bond 26. Dat zegt hij in Deadline, waar hij interview geeft naar aanleiding van zijn nieuwe speelfilm Conclave. In het artikel laat Berger zich wel ontlokken dat hij Barbara Broccoli ‘een geweldige producent’ vindt.

Edward Berger

Geruchten over namen van mogelijke regisseurs voor een Bond-film doen altijd de ronde (net als namen van mogelijke James Bonds). Dat Berger tot deze geruchtenlijst behoort, mag, gezien zijn plotselinge rijzende sterrenstatus sinds zijn internationale doorbraak Im Westen nicht Neues (2022), geen verrassing heten.

Over Barbara Broccoli meldt Berger in Deadline verder: „Ze zal op het juiste moment weten wat ze moet doen. Het gaat om haar familie-erfenis. Het is haar taak om die te beschermen. En welke keuze ze ook gaat maken, het zal de juiste zijn.”

Het lijkt hiermee dat Berger een regelrechte sollicitatie de wereld instuurt.

Of Berger en Broccoli elkaar ooit hebben gesproken; die kans is aannemelijk. Of dat inderdaad over de volgende James Bond-film ging? Wie zal het zeggen. Dat een regisseur en een producent samen een kop koffie drinken, is geen unicum. Buiten James Bond heeft Barbara Broccoli ook andere projectjes lopen waarvoor zij met regisseurs in gesprek moet.

Wat Bond 26 betreft: de eerste stap naar die film zal het inhuren van een regisseur zijn. Met hem (of haar) zal de bal gaan rollen. Er moet samen aan een verhaal worden gewerkt én er zal gezamenlijk een nieuwe hoofdrolspeler worden gekozen.

Hebben we trouwens ook nog Ocean’s 14 waarvoor Edward Bergers naam de ronde doet. Is overigens ook een gerucht. De man lijkt op dit moment populair onder big budgetproducties.

Conclave met Ralph Fiennes, Stanley Tucci, John Lithgow en Isabella Rossellini in de hoofdrollen komt op 7 november uit in Nederland en op 4 december in België.

Muzikant en producent Sergio Mendes (83) overleden

De Braziliaanse muzikant Sergio Mendes is overleden. Dat heeft zijn familie bekendgemaakt. De 83-jarige zanger, pianist en arrangeur kampte met long covid. Mendes produceerde in 1983 de titelsong van de James Bond-film Never Say Never Again.

Mendes verwierf in de jaren 60 wereldwijde bekendheid met het nummer Mas que nada. Het lied, opgenomen met zijn band Brasil ’66, hielp het grote publiek kennis te maken met de Braziliaanse muziekstijl bossanova. Binnen het genre wereldmuziek won Mendes in 1992 een Grammy voor zijn album Brasileiro.

De zanger was ook bij jongere generaties bekend. Dat was onder meer vanwege de in 2006 uitgebrachte versie van Mas que nada in samenwerking met de Amerikaanse band Black Eyed Peas.



Het gemoderniseerde nummer stond in veel landen hoog in de hitlijsten en kwam in Nederland op nummer 1 in de Top 40. In 2012 werd Mendes’ lied Real in Rio gebruikt in de animatiefilm Rio, waarvoor hij een Oscar-nominatie kreeg.

Zijn familie schrijft dat de zanger in november vorig jaar voor het laatst optrad ‘in uitverkochte en dolenthousiaste zalen’ in Parijs, Londen en Barcelona. De Amerikaanse trompettist en producer Herb Alpert noemt Mendes ‘een extreem getalenteerde muzikant die de Braziliaanse muziek in al zijn verschijningsvormen op een elegante manier met de wereld deelde’.

Mendes produceerde de titelsong van Never Say Never Again samen met Herb Alpert. Alperts echtgenote Lani Hall mocht de titeltrack inzingen. Hall was in de jaren 60 en 70 te horen als leadzangeres van Brasil ’66.



Bron: grotendeels NOS

James Fucking Bond

En zo zijn we inmiddels beland in de meteorologische herfst van het jaar des Heren 2024 en nog immer enig teken van leven van onze grote verlosser. Het is daarom dat ik al enige tijd elk mogelijk sociaal contact mijd; ik ben een beetje door mijn excuusrepertoire heen. Welke smoes moet ik nu nog bedenken om de almaar durende afwezigheid van onze grote held van het witte doek te verdedigen?

Als ambassadeur van nul-nul-zeven voor de lage landen raakt de afwezigheid van James Bond mij persoonlijk. De zegswijze ‘geen nieuws is goed nieuws’ gaat voor Bond helaas niet op, anders zaten we er warm bij: aan geen nieuws geen gebrek.

Eind augustus was het vijf jaar geleden dat de titel van het langverwachte Bond 25 bekend werd, de film die in april 2020 zou moeten verschijnen. Ik heb deze korte maar effectieve aankondiging recentelijk meerdere malen achter elkaar afgedraaid. Het deed iets met me.

Ondanks dat we, deze maand inmiddels ook alweer drie jaar geleden, weten hoe het met James Bond is afgelopen, voelde ik bij het weerzien met de titelvideo opnieuw die tinteling. Het is de muziek, de blazers gevolgd door de strijkers, de opbouw. Het is het totaalshot van de zwijgzame opkomst van Daniel Craig, uiterst relaxed van links naar rechts over het scherm, tot hij halt houdt en onze kant op kijkt. Het is de percussie en het diepe koperwerk, de aanloop naar de melodie, die net stopt voordat het orkest losbarst.

Het is de herkenbaarheid, de coolness, de swag. Het is James Bond, en het is alleen zoals hij dat kan. Het is iets waar we allemaal zo enorm naar verlangen. Geen ander filmpersonage dat dit gevoel weet los te krijgen. Dan mag je Robert Downey Jr. heten of Michael Keaton. Zeker, zij weten met hun opkomst ook bij een groot publiek de kleine haartjes overeind te krijgen, en het is iedereen gegund, maar James Bond is en blijft een buitencategorie. Het is de emotionele bagage die Bond met zich meedraagt. Iedereen heeft wel iets met de geheim agent van 60-plus. En ben jij toevallig die ene die totaal niets met hem heeft (even goede vrienden), dan heb je in ieder geval wel eens wat van hem gehoord of gezien.

Wat dat betreft heeft dat lange wachten ook wel iets. Want áls het straks dan eindelijk zo ver is, dan is de ontlading extatisch! Cirkels, sterren, vuurwerk, bellen, stromende bergbeken, gevulde koeken, bliksem, lammetjes, blauwe zwaailichten.

Ik houd tegenwoordig alleen wel een slag om de arm, en dat is, al zeg ik het zelf, een zorgwekkende ontwikkeling. Mijn zelfverzekerde ‘natuurlijk’ is verworden tot een ‘als’. Áls Bond 26 er van komt. Is dat inderdaad een reële optie? Moeten we er langzamerhand niet een beetje rekening mee gaan houden dat No Time to Die het sluitstuk was?

Dat Barbara Broccoli’s prioriteiten elders liggen, mag geen verrassing meer heten. Ze gaat binnenkort Shakespeare maar weer eens verfilmen met háár James Bond in de hoofdrol. Wat zullen ze een lol hebben om die vijf publieksfilms die ze eerder met elkaar hebben gemaakt. Bakken met geld brachten ze op, waarmee ze hun eigen zakken flink hebben gevuld, maar in wezen was het niets anders dan investeren tot er iets langskwam dat écht de moeite waard was. Iets veel moderner dan die uitgekauwde geheim agent van Fleming: Shakespeare.

Eerder had James Bond er slechts een paar maandjes mee op het toneel gestaan. Alhoewel, toneel? Meer een gymzaal. Ondanks dat hij zo zijn best stond te doen, had niemand het gezien. Daarom moet die film er komen. Voor de Bond-producent was het een inkoppertje. Als ze op die manier nog even aan hem kan blijven snuffelen, waar is al dat gedoe met een James Bond-film dan voor nodig?

Lange tijd hadden we dat grote gat van ruim zes jaar tussen Licence to Kill (zomer 1989) en GoldenEye (herfst 1995). United Artists, MGM, Eon Productions; iedereen lag in die tijd overhoop met elkaar. Daar is 007 zelf uiteindelijk nog heel behoorlijk uitgekomen. Recentelijk hadden we dat andere grote gat van opnieuw zes jaar, tussen Spectre (herfst 2015) en No Time to Die (herfst 2021). Daar lag een complete pandemie aan ten grondslag.

Nu gaat geen van bovenstaande excuses op. Sterker nog, mede-James Bond-rechthebbende (het voorheen altijd noodlijdende) MGM is nog niet zo lang geleden verkocht aan Amazon. Reden voor de techgigant om er juist een tandje bij te zetten met de productie van een nieuwe Bond-film. Althans, zo werd gedacht. Een logische gedachte, maar ook een opportunistische.

Bond is echter zo’n klein radartje voor Jeff Bezos — maak lekker een paar extravagante Bond-gerelateerde spelshows, dan doen we tenminste nog íets met dat merk. En zolang ze in Londen geen aanstalten maken met een nieuwe film; ik heb wel wat beters te doen dan James Fucking Bond. Het klonk Barbara Broccoli als muziek in de oren. Thuis voor de spiegel oefent ze stiekem: ‘James Fucking Bond’. Om vervolgens schichtig om zich heen te kijken of niemand haar per ongeluk heeft gehoord. In het openbaar zou ze niet durven. Stel namelijk dat alle nevenprojectjes tot een negatief banksaldo leiden, dan moet ze wel weer met de geheim agent in zee.

En zo stevenen we langzaamaan af naar vier, vijf of net zo makkelijk wéér zes jaar tussen twee films. Áls we mazzel hebben. Als we geen mazzel hebben, dan was drie jaar geleden de begrafenis en hadden ze op de Faeröer-eilanden gelijk toen ze daar de James Bond Tombstone Tour lanceerden. James Bond: 1962 – 2021.

En toch gun ik het de pessimisten niet. Zij die na het eind van de laatste film riepen: ‘Het is over en uit! Nooit meer James Bond!’ Die hebben het concept ‘fictiefilm’ niet zo goed begrepen. Natuurlijk, ze kunnen gelijk krijgen. Nou, gefeliciteerd. Heb je nu je zin? Geen James Bond meer. Stik erin in je gelijk.

Ik val in herhaling, waarvoor excuses, maar wat wij nu bovenal nodig hebben is een klein sprankje hoop. Laat Barbara Broccoli maar uit haar duim zuigen dat ze ondertussen bezig is met de geheim agent, dat er aan een verhaal wordt geknutseld, dat er met acteurs wordt gesproken. Hoeft niet eens allemaal waar te zijn, doen we niet moeilijk over. Zolang we namelijk níets horen, dan begint het er steeds meer op te lijken dat het gewoon klaar is met nul-nul-zeven. Ook geen ramp, maar geef het even door, dan heb ik tenminste weer wat te vertellen op een feestje.

Zolang we onwetend blijven, neem ik geen enkele uitnodiging meer aan. Eerst mijn excuusrepertoire maar eens flink bijschaven.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

Craig en Broccoli weer samen voor Othello-film

Nieuws over mogelijke locatie Bond 26 

Daniel Craig en Barbara Broccoli bundelen opnieuw hun krachten voor de verfilming van Shakespeares Othello, aldus World of Reel. Om het filmproject te financieren, is Broccoli uitgeweken naar Qatar. Saillant detail: in de deal met de Qatarezen zou ook zijn opgenomen dat Bond 26 zich gedeeltelijk in hoofdstad Doha moet gaan afspelen.

David Oyelowo en Daniel Craig in Othello (2016/2017)

De verfilming van een hedendaagse Othello heet een droomproject van de ex-James Bond te zijn. In theaterseizoen 2016/2017 stond Daniel Craig op de planken als Iago tegenover David Oyelowo als Othello, het stuk werd toen ook al geproduceerd door Barbara Broccoli. Deze moderne Othello speelt zich af tegen de achtergrond van de Irakoorlog.

Over Bond 26 is vooralsnog niets bekend, nog of de film er ooit gaat komen. Als de geldstromen James Bond naar het Midden-Oosten voeren en de Othello-deal een aanzet betekent voor een nieuwe Bond-film... Het zal niet de eerste keer zijn dat een locatie als uitgangspunt voor een Bond-verhaal dient.

De productie van de Othello-film moet volgend jaar plaatsvinden.

Brand op Bond-locatie onder controle

De brand die gisteren uitbrak in Somerset House is inmiddels onder controle. Het 18e-eeuwse voormalige paleis in hartje Londen deed tweemaal dienst als locatie in de James Bond-films.

In GoldenEye (1995) is de binnenplaats van Somerset House te zien als een stukje Sint Petersburg. James Bond en CIA-contactpersoon Jack Wade stranden daar wanneer Wades blauwe barrel, een ZAZ-965A, het begeeft. Terwijl Wade de wagen weer aan de praat probeert te krijgen, is op de achtergrond Somerset House te zien.

De film daarop, Tomorrow Never Dies (1997), toont het neoklassieke gebouw opnieuw, maar dan vanuit een andere hoek. Hierin zien we James Bonds Aston Martin DB5 door de poorten rijden op weg naar het Ministerie van Defensie.

Het historische bouwwerk doet tegenwoordig dienst als kunstcentrum. Somerset House herbergt een kunstcollectie met werken van onder meer Cézane, Manet en Van Gogh. Van Van Gogh hangt er het beroemde zelfportret met verbonden oor. De kunstwerken zijn tijdens de brand niet in gevaar geweest.

Somerset House doet vaker dienst als filmdecor. Zo was het gebouw te zien in onder meer Sherlock Holmes en Harry Potter.

Leuk om te lezen: How ‘GoldenEye’ turned Somerset House into St Petersburg

‘Geen nieuwe misdaadsprookjes meer’

Ian Fleming zestig jaar geleden overleden

dit artikel verscheen eerder op 12 augustus 2014

IAN FLEMING (schepper van James Bond) OVERLEDEN

De Telegraaf, 13 augustus 1964

IAN FLEMING, de succesvolle schrijver van avonturenromans, geestelijke vader van James Bond, is gistermorgen in een ziekenhuis in Canterbury overleden nadat hij door een hartaanval was getroffen. Fleming was 56 jaar. Hij was met zijn vrouw en zoon op vakantie. 

Zijn eerste James Bond-roman dateert van 1953: „Casino Royale”. Het boek stond spoedig bovenaan de bestseller lijst. Daarop volgden „The moonraker”, „Diamonds are forever”, „Dr. No”, „Goldfinger”, „From Russia with love” en „For your eyes only”.

Fleming deinsde niet terug voor krachtige uitspraken. Toen zijn eerste James Bond-roman een succes bleek, verklaarde hij: „Ik begrijp niet, dat dit vod, waarin een idioot van een held de hoofdpersoon is en waarin de schurk niet meer is dan een ledepop zo’n succes kan hebben”.

Hetgeen hem niet verhinderde door te gaan James Bond-romans te produceren. Zij werden in 23 talen vertaald. Drie ervan werden verfilmd. Later karakteriseerde hij James Bond als volgt: „Hij is een soort hedendaagse St. George, die gemene draken doodt. Bond mag dan wreed zijn, hij is het slechts tegenover zijn vijanden.”

Fleming gaf eens te kennen, dat een man „bijzonder goed opgevoed moet zijn wil hij behoorlijke romans kunnen schrijven”, en hijzelf beantwoordde hieraan volledig.

Hij liep Eton af en de militaire academie van Sandhurst en studeerde daarna geruime tijd aan de universiteiten van München en Genève. Tijdens de oorlog had hij een hoge rang bij de Britse marine-inlichtingendienst, hetgeen hem de kans gaf zijn ruime kennis te vergaren over de wereld van de internationale spionage, die hij in al zijn boeken heeft beschreven.

Geschat wordt dat Fleming vele malen miljonair was geworden door de verkoop en verfilming van zijn James Bondboeken.

Joop van den Broek schrijft:

DETECTIVESCHRIJVERS creëren helden, die alles overleven, maar zelf sterven ze plotseling en onverwacht. Nog niet zo lang geleden reed in Frankrijk Jean Bruce zich dood, in het Nederlandse Leeuwarden overleed Havank, nu in Engeland lan Fleming. Vooral bij hem denk je aan onoverwinnelijkheid. De „blurb” op de Nederlandse Fleming-boeken vermeldt over James Bond, Fleming’s schepping: „Hij onderging een reeks martelingen, waar de grote inquisiteur van Spanje jaloers op zou zijn geweest. Er is op hem geschoten, zijn lichaam is met een mes gekerfd, hij werd met bommen bestookt en half vergiftigd, om nog maar te zwijgen over de tarantula's, haaien en gigantische pijlinktvissen, die hem naar het leven stonden.”

JAMES BOND wandelt nog in de boeken rond en hij kreeg gestalte in drie films. Fleming is dood in Canterbury, 56 jaar oud. Een man, die er Britser dan Brits uitzag. Zo stond hij bij ons nog een paar dagen geleden in de krant: een keurige man met een vlinderdas, een sigaret in de houder, het dunner wordende haar fraai gekapt. Hij was in gesprek met Allen Dulles, het vroegere hoofd van de Amerikaanse centrale inlichtingendienst, en ze wisselden gedachten uit over het spionagevak. Daar kon Fleming over meepraten. Uit „Who’s who” heb ik nog deze cryptische aantekeningen:

„Opleiding: Eton, Sandhurst, universiteiten van München en Genève. Werkte bij Reuter en bankier. Diende in de oorlog als persoonlijk assistent van het hoofd van de Britse maritieme inlichtingendienst. Daarna journalist en uitgever. Hobby’s: verzamelt eerste drukken van boeken, vist onder water, speelt kaart, golft.” Fleming trouwde pas toen hij 43 was met het meisje Anne Geraldine; ze hebben een zoon. „Als een tegenwicht of antistof tegen de hysterische ontsteltenis over mijn huwelijk”, schreef hij zijn eerste spionage-roman: „Casino Royale”. Mooi Brits gezegd.

ZOALS wijlen president Kennedy al getuigde — en daarmee de stoot gevend aan de geweldige populariteit van James Bond in Amerika —: „Het zijn fijne boeken. De vrouwen zijn er mooi in, de gevaren enorm, het eten en drinken overvloedig en met gevoel beschreven. Het is allemaal geen geweldige literatuur, gewoon sprookjes voor grote mensen, maar kom er eens om in dit land, waar iedereen, die een schrijfmachine kan bedienen, gelooft dat hij ook nog een boodschap moet brengen en dat het verhaal er daarom niet zo erg op aankomt.”

De dood van Ian Fleming is alleen al verschrikkelijk omdat hij geen nieuwe misdaadsprookjes voor ons meer zal bedenken.

Ere wie ere toekomt

Niemand die je erover hoort, maar de werkelijke reden dat Donald Trump nog een keer president van Hamburgerland wil worden, ligt in het feit dat hij tijdens zijn regeerperiode geen Bond-film in première heeft zien gaan. En daarmee is The Donald de enige president van de Verenigde Staten die sinds het begin van de serie in 1962 geen ‘eigen’ Bond-film heeft.

Barbara Broccoli is van plan dat zo te houden. Dus mocht Trump de presidentsverkiezingen in november winnen, dan kan zij de komende vier jaar op haar derrière blijven vegeteren. Als Kamala Harris wint, zal Barbara toch aan de bak moeten.

Het was vier jaar geleden dat ondergetekende nietsnut de premièredata van de Bond-films en de regeringstermijn van de Amerikaanse presidenten onder de loep nam. Je moet toch iets om aandacht te trekken. Waarop hij hoopte bleek waar: sinds het begin van de James Bond-serie heeft vanaf John F. Kennedy iedere Amerikaanse president minimaal één nieuwe Bond-film meegemaakt, behalve Donald Trump.

Kennedy Royale

Niets meer dan een charming trinket, een fascinating titbit. Leuk voor de annalen, verder is het waardeloos. Dan kom je al gauw bij Twitter terecht.

Op 5 november 2020 21:23 uur tweette ik een presidentieel lijstje met bovengenoemde vondst (op dat moment ervan uitgaand dat No Time to Die ergens de komende vier jaar zou uitkomen).

Ik had nog even kunnen wachten met de tweet, de verkiezingsuitslag was op die donderdagavond namelijk nog geen gelopen race. Maar als ik het niet zou doen, dan kon iemand anders ermee vandoor gaan. Ik zou toch niet de enige zijn met een dergelijke kronkel in zijn hoofd?

Hoewel Twitter in die tijd nog gewoon Twitter was en nog niet werd gerund door Hugo Drax, deed de tweet, toen ook al, niet zoveel. Pas toen Joe Biden twee dagen later Pennsylvania in de pocket had en @jamesbondlive het berichtje oppikte, begon het te lopen. Weer een paar dagen later ontving ik een vermelding van Bleeding Cool waar Tom Chung schrijft over ‘one eagle-eyed observer @Bondblog’. Zo had ik het zelf nog niet bekeken, maar ik ben het roerend met hem eens. Het leukste aan alles: het niemendalletje had zijn weg gevonden. Missie geslaagd.

Since the 007 film series began, today’s election result means Trump is the only US President *not* to have a James Bond film released during their tenure in the White House https://t.co/taOKecnzXe

— MI6 HQ (@jamesbondlive) November 7, 2020

Maar wat bleek: Scott Mendelson van Forbes had het ideetje ook al opgepikt. Dit keer zonder bronvermelding. Want ja, dit aardigheidje had iedereen kunnen bedenken. Datzelfde geldt voor de uitvinding van de paperclip in 1867. Het gaat erom wie de eerste is, en die verdient toch op zijn minst een linkje. Anders loop je het risico dat ook The Mary Sue het bericht overneemt, met als bronvermelding Forbes. Evenals Uproxx om maar iets te noemen. En Neuhoff Media Springfield. Alrik de Jong van Manners deed de naam van zijn medium geen eer aan en liet het net als Forbes lijken alsof het idee uit eigen koker kwam. Dat artikel van Manners is online niet meer te vinden, maar ‘Fleming’ is met één M.

Was het onhandig van mij om deze uitvinding zonder patent de wereld in te sturen? Aan de andere kant, de datum van Twitter liegt niet. En kom op, was er echt niemand anders die dit ook had kunnen verzinnen?

De bottom line van deze statistiek is een treurige: Scott Mendelson is een onbetrouwbaar sujet. Forbes heeft hem daarna terecht de laan uitgestuurd. Maar nog treuriger: er worden bijna geen Bond-films meer gemaakt! Zelfs presidenten met één termijn als Ford, Carter en Bush Sr. staan op het lijstje. Eén Bond-film per vier jaar was vroeger nooit teveel gevraagd, doorgaans kregen we er zelfs twee. Tegenwoordig mogen we blij zijn als er in vier jaar überhaupt iets te melden valt!

Ford, Bush en Carter: gedrieën goed voor vier Bond-films

Corona. Natuurlijk, corona. No Time to Die had in april 2020 uit moeten komen, dus Trump kon er niks aan doen dat de film niet binnen zijn termijn werd vertoond. Had hij er dan wel wat aan kunnen doen als de film wél binnen de afgesproken tijd in roulatie was gegaan?

Nu zijn Trump en de Secret Service op zijn zachtst gezegd geen happy couple. Terwijl die verwarde jongen over het dak kroop om als een ware Kara Milovy op zijn doel te mikken, riepen die eveneens verwarde maga’s moord en brand. De Secret Service toonde zich doof en blind en voordat iedereen er erg in had: poef, poef. Een afschuwelijk tafereel, laten we wel wezen. Maar ik dacht gelijk: dit leidt hem regelrecht terug in het pluche en nu zitten wij de komende vier jaar alsnog zonder nieuwe Bond-film!

Bassie vroeg zich hardop af waarom hij niet serieus werd genomen

Het falen van de Secret Service hakt er diep in. Niet alleen M (gespeeld door Kimberly Cheatle) stapt op, ook Joe Biden en George Lazenby kondigden daags na elkaar aan ermee te stoppen. Dat mag geen toeval heten. Of het nu de Britse, Amerikaanse of Australische geheime dienst is; solidariteit staat voorop, er wordt één lijn getrokken, de dames en heren houden de eer aan zichzelf. Grote klasse. Wellicht ook een ideetje voor de bejaarde pongo uit Mar-a-Lago?

Over pussy grabbers gesproken, bij Lazenby begon het de laatste jaren ook wel zielig te worden. Werd hij eerder al ontslagen bij zijn eigen theatertour (hoe krijg je het voor elkaar?), zijn optreden bij Icons Unearthed een halfjaar later was ook niet om over naar huis te schrijven. Het enige waar meneer over kon praten waren zijn seksuele escapades op de filmset. The Voice verbleekt erbij.

George en George, senior en junior (juli 2024)

Het begon mij toen al te dagen dat de arme George de weg een beetje kwijt was. Wat je krijgt bij oude mannetjes die wat geilig zijn aangelegd; dat komt er aan het eind dubbel en dwars uit. Oud worden is geen lolletje, aldus de eenmalig 007. Een wijs besluit dus om te stoppen. Niet dat hij sinds zijn James Bond-avontuur nog iets noemenswaardig heeft gedaan, hij blijft wél George Lazenby, de eeuwige eenmalige James Bond. Een illustere eretitel die alleen hij mag dragen.

De enige die daar verandering in kan brengen, is Barbara Broccoli, de gamechanger in hoogst eigen persoon. Stemt ze rood of stemt ze blauw? Ze is er nog niet uit. Pas op 5 november zullen we weten of we de komende vier jaar een nieuwe Bond-film mogen verwachten.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

Visie

Daar stond hij dan in zijn strakke groene broek. Gespannen blik, verbeten kaak. Het gejoel, de knipoog, de zonnebril. Het ingestudeerde rijmpje. Iron Man keert terug in de Avenger-reeks als Dr. Doom. Van hero tot villain, zover ik het begrijp. De hele entourage, de visie van de Marvel Cinematic Universe. Jaloersmakend.

Het zijn waarschijnlijk appels met peren, maar het gaat in beide gevallen over film. The Avengers en James Bond. Van het eerste heb ik nooit iets gezien, over het tweede hang ik graag wat kletspraat op. ‘Het doorzetten in de ene franchise is de andere niet’, krijg ik zonet door van Peter Bogert op Twitter. En dat is precies waar het wringt.

Met misgunnen heeft het niets te maken, al persen ze er honderd superfilms uit per jaar. Ik gun het de Avenger-fans. Ik gun het Robert Downey Jr. Maar ik gun ons óók James Bond! Eentje maar!

Ik gun ons zo’n zelfde podium. Ik gun ons een uitzinnige menigte. Ik gun ons een nieuwe James Bond die ons wat toekomstperspectief biedt. Een beetje houvast. Ik gun ons een visie.

In de begindagen van James Bond zestig jaar geleden was er een visie: zoveel mogelijk films maken en zoveel mogelijk geld verdienen. Langer dan tien jaar hoefde het niet te duren. Cashen op het juiste moment, daarna weer mooie films maken. Dat was een beetje het motto van producent Harry Saltzman. Compagnon Albert Broccoli zag het allemaal net iets genuanceerder en is de rest van zijn verdere leven niets anders blijven doen dan Bond-films produceren. Het publiek vroeg er immers om.

Harry Saltzman en Albert R. Broccoli

Cubby Broccoli is inmiddels bijna dertig jaar dood, het publiek vraagt nog steeds om James Bond. Wellicht niet zo luidruchtig als toen, maar het bioscooppubliek ziet de geheim agent nog steeds graag, naast die overload aan superhelden.

Dus als ik Robert Downey Jr. zijn moment zie pakken tijdens Comic-Con; ik voel zijn kippenvel door het scherm heen. Ik wil dat ook voor James Bond! Dat moet Barbara Broccoli toch ook voelen? Of is zij inmiddels zo verzadigd dat het haar allemaal niets meer doet? Moet er echt een tweelingbroer van Daniel Craig worden gevonden om haar een beetje te kietelen?

Laat de aankondiging van Avengers: Doomsday een voorbeeld zijn voor James Bond. Pak het moment en shine. Laat de wereld weten dat je nog bestaat. Dat je verder wil. Dat je visie hebt. Gesteund door miljoenen fans over de hele wereld. We zijn er meer dan ooit klaar voor.

We need you, double-o-seven...

George Lazenby legt werkzaamheden neer

Oud-007 George Lazenby legt al zijn werkzaamheden per direct neer. Volgens eigen zeggen gaat hij met pensioen. Dat kondigde de acteur uit On Her Majesty’s Secret Service vannacht (Nederlandse tijd) aan op Twitter en Instagram.

‘Het is geen makkelijke beslissing geweest, maar het is tijd om mijn pensioen aan te kondigen. Dat houdt in dat ik met ingang van vandaag stop met acteren en geen publieke optredens meer doe, geen interviews meer geef of handtekeningen uitdeel. Het was een mooie tijd, maar oud worden is geen lolletje. Mijn dank gaat uit naar mijn manager sinds 2013 Anders Frejdh; de beste agent die ik ooit heb gehad. Ik ga mij nu richten op de tijd die ik heb met mijn gezin. Mijn oprechte dank voor jullie liefde en toewijding al die jaren. Het betekende veel voor mij. George xx’

De laatste jaren kwam de eenmalig James Bond niet helemaal lekker meer uit de verf. Zo werd hij een krappe twee jaar geleden uit zijn eigen theatertour gezet nadat er klachten van bezoekers waren gekomen dat de acteur beledigende opmerkingen maakte.

Lazenby als Bond

In zijn optreden in de James Bond-documentaire van Icons Unearthed (uitgebracht in oktober 2023, de opname is van april 2023) maakt Lazenby ook geen beste beurt als hij alleen maar over seks lijkt te kunnen praten. En eind vorig jaar verschenen verontrustende berichten over hem nadat hij een val had gemaakt. Daarna verschenen nog sporadisch foto’s van hem online waarop hij met een hoofdwond is te zien.

Na het overlijden van Sean Connery in 2020 is de nu 84-jarige George Lazenby de oudst levende James Bond-acteur. Hij speelde de rol eenmalig in On Her Majesty’s Secret Service (1969), dat als een van de beste James Bond-films wordt gezien. Nog voordat zijn Bond-film in december 1969 in première ging, besloot Lazenby de rol van geheim agent 007 vaarwel te zeggen. Veel succes had hij daarna niet meer met acteren.