Films en seriesFilms en series

donderdag 22 februari 2024

Eenmalig Miss Moneypenny overleden

Eenmalig Miss Moneypenny Pamela Salem is overleden, melden diverse berichten op Twitter. Salem speelde de secretaresse van M in Never Say Never Again, de terugkeer van Sean Connery als James Bond. Pamela Salem is 80 jaar geworden.

Salem trad tijdens haar acteercarrière vooral op in het theater. Daarnaast was zij te zien in enkele films, zoals, eveneens met Connery, The Great Train Robbery (1978) en Gods and Monsters (1998) over Frankenstein-regisseur James Whale. Ook maakte zij haar opwachting in een groot aantal televisieseries als The Onedin Line, Magnum, P.I., Doctor Who, ER en The West Wing.



In de James Bond-serie van Eon Productions werd de rol van Miss Moneypenny veertien maal gespeeld door Lois Maxwell. In hetzelfde jaar als Never Say Never Again (1983) was Maxwell in Octopussy voor de dertiende keer te zien als Moneypenny. Lois Maxwell overleed in 2007 op eveneens tachtigjarige leeftijd.

De nog levende Miss Moneypenny’s uit de Eon-serie zijn Caroline Bliss uit de Timothy Dalton-films, Samantha Bond uit de Pierce Brosnan-films en Naomie Harris uit de Daniel Craig-films.

In november 1983 was Pamela Salem samen met tegenspelers Sean Connery en Saskia Cohen-Tanugi te gast bij de galapremière van Never Say Never Again in Theater Tuschinski in Amsterdam. Het was voor het eerst dat castleden van een James Bond-film een Nederlandse Bond-première bijwoonden.

Saskia Cohen-Tanugi, Sean Connery en Pamela Salem in Tuschinski
(De Telegraaf, 26 november 1983)

maandag 12 februari 2024

Cameraman Alec Mills (91) overleden

update 13 februari 2024

James Bond-cameraman Alec Mills is vandaag overleden, meldt From Sweden with Love. Mills werkte tussen 1969 en 1989 mee aan zeven James Bond-films. Voor de twee Timothy Dalton-films The Living Daylights (1987) en Licence to Kill (1989) was hij director of photography.


Als cameraman was Alec Mills eerder betrokken bij de Bond-films On Her Majesty’s Secret Service (1969), The Spy Who Loved Me (1977), Moonraker (1979), For Your Eyes Only (1981) en Octopussy (1983).

Wat een triest nieuws. Ik vond Alec een ontzettend aardige man, een zeer professionele stille, rustige werker. Iemand waarbij je je zeker voelde, iemand die je vertrouwen gaf. Ik was erg op hem gesteld. May he rest in peace.
Jeroen Krabbé

The Living Daylights (1987)
 
Andere producties waaraan Alec Mills zijn medewerking verleende: voor tv tussen 1966 en 1968 twintig episodes van The Saint met Roger Moore; ook met Roger Moore en van Peter Hunt Gold (1974); het Corrie ten Boom-verhaal The Hiding Place (1975); opnieuw met Roger Moore en van Peter Hunt Shout at the Devil (1976); Death on the Nile (1978) en de Star Wars-film Return of the Jedi (1983).

„Saddened to hear of the passing of Alec Mills - he was amazing to work with on License to Kill !!! Condolences to Family and Friend - RIP Alec”
Robert Davi op Twitter
 
Met vijfvoudig James Bond-regisseur John Glen maakte Mills vervolgens nog Aces: Iron Eagle III (1992), Christopher Columbus: The Discovery (1992) en voor beiden hun laatste bioscoopfilm The Point Men (2001).

Alec Mills (links) met John Glen, The Living Daylights (1987)

Met George Lazenby, On Her Majesty’s Secret Service (1969)

Met Roger Moore, Octopussy (1983)

Mills overleed na een lange strijd tegen dementie, aldus From Sweden with Love. In 2014 verscheen zijn autobiografie Shooting 007 and Other Celluloid Adventures. Alec Mills is 91 jaar geworden.

donderdag 8 februari 2024

Twee James Bond-klassiekers terug in de bioscoop

Martin Koolhoven brengt From Russia with Love en Octopussy eenmalig terug in de bioscoop.

Vorig jaar maakte de filmmaker een rondje langs de Nederlandse filmtheaters met zijn James Bond-colleges. In dit theaterprogramma Koolhovens Keuze liet hij eerder al twaalf Bond-klassiekers zien. In de loop van 2024 komen hier nog twee bij:

From Russia with Love wordt gezien als een van de beste uit de reeks. Deze tweede James Bond-film laat zien dat voorganger Dr. No geen toevalstreffer was. De internationale cast aangevoerd door Sean Connery is om van te watertanden: Pedro Armendáriz, Lotte Lenya, Robert Shaw, Bernard Lee, Vladek Sheybal en Daniela Bianchi. De filmmuziek is van John Barry, die hiermee zijn ticket als huiscomponist van James Bond verzilvert. De regie is voor de tweede keer in handen van Terence Young.

Octopussy is de persoonlijke favoriet van Martin Koolhoven; het is de eerste Bond-film die de regisseur zag. Of zoals hij zelf zegt: ‘The first cut is the deepest’. Roger Moore speelt hier voor de zesde keer 007, met naast hem (voor de tweede keer) Maud Adams, Louis Jourdan, Kristina Wayborn en Kabir Bedi. Ook weer met muziek van John Barry, de titelsong All Time High gezongen door Rita Cooldige en de tweede regieklus van John Glen (die hierna nog drie Bond-films zou maken). Actie en avontuur in kleurrijk India.

Kijk voor andere filmcolleges en meer informatie op Koolhovens Keuze.

woensdag 7 februari 2024

Vuistdik naslagwerk over ‘Dr. No’ op komst

Taschen, die van The James Bond Archives, komt volgende maand met een 500 pagina’s tellend boek over Dr. No. Het is 62 jaar geleden dat de eerste James Bond-film werd gemaakt.

Zoals van Taschen gewend, belooft het een prachtexemplaar te worden. Alleen die prijs...

Het boekwerk komt beschikbaar in twee prijsklassen: een Collector’s Edition van 1462 exemplaren voor €897,95. En twee genummerde Art Editions van elk 500 exemplaren vergezeld van een ingelijste ChromaLuxe-print door fotograaf Bert Cann. De prijs van laatstgenoemde is €1794,95.

In het rijk geïllustreerde boek zijn de dag-tot-dagverslagen te vinden over welke scènes wanneer werden opgenomen en wie welke beslissingen nam. Onder de 1007 afbeeldingen in het boek bevinden zich niet eerder gepubliceerde foto’s genomen door Bert Cann, Bunny Yaeger en Bradley Smith.

Verder bevat het boek inzichten van de inmiddels overleden producenten Cubby Broccoli en Harry Saltzman, regisseur Terence Young en production designer Ken Adam.

Pre-order als je durft: 007Store.

donderdag 1 februari 2024

Vierkant

Sinds Bond-villain Elon Musk in het najaar van 2022 zijn tentakels over Twitter liet glibberen, gaat het bergafwaarts met het platform. Ik vind het bijzonder jammer dat de vogel inmiddels is vervangen door een X. Vooral omdat de meeste bezoekers van mijn blog via Twitter kwamen.

Aangezien het via X allemaal niet meer loopt (de meeste berichten die ik plaats krijgen hooguit twee, drie likes en zelden nog een retweet of ‘repost’ zoals dat nu moet heten), ben ik maar eens gaan kijken of ik via een ander kanaal de aandacht kan trekken.

Facebook had ik al opgezegd; te onoverzichtelijk, teveel ruis, gewoon heel onprettig. En zo kwam ik als vanzelf bij Instagram uit. Van precies dezelfde Meta-moeder als the social network, maar net iets anders en in mijn scheve optiek net iets vriendelijker, al zal het in de praktijk allemaal één pot nat zijn.

Ik dus naar Instagram. En ik moet zeggen dat ik me daar in de twee weken dat ik er nu op zit best vermaak. Niet zozeer door de berichten die ik daar tegenkom; ik ben vooral tevreden over mijn eigen bijdragen.

Dat zit zo. In een gekke bui ben ik wat gaan knutselen. Instagram is vooral van het uiterlijk, niet van de inhoud. Al is de inhoud die ik plaats uitermate onderhoudend: clipjes uit James Bond-films.

Ik beperkt mij deze periode tot de jubilarissen Goldfinger en The Man with the Golden Gun, en plaats, vooralsnog dagelijks, een clipje van één tot twee minuten uit de film. Met een simpel ontworpen anniversary-kadertje zodat er nog een beetje eigen werk aan zit.


Het aparte van die clipjes, ‘reels’ volgens Instagram, is het formaat. Eén bij één. Oftewel: vierkant. Dat vierkante heeft iets hips. Iets leuks aparts, heb ik altijd al gevonden, ook bij het gebruik van foto’s op dit blog die ik niet zelden als vierkant plaats.

Voor filmbeelden werkt dat net iets anders, want geschoten in de breedte, naturally. Ik stoor mij ronduit groen en geel aan verticale opnamen. Dat is puur luiigheid. Alles en iedereen filmt tegenwoordig met zijn mobiel en weinigen nemen de moeite om hun toestel een kwartslag te draaien om met twee handen een leuk shotje te maken. Nee hoor, lekker uit de losse pols een ongeluk zwieren van links naar rechts. Niet om aan te gluren, de kijker wordt er kotsmisselijk van, maar de socials vreten het als warme broodjes en de hartjes vliegen je om de horen, dus er zal wel iets goed gaan.

Vierkante beelden kan ik daarentegen beter aan. Het is vooral een uitdaging om het shot zodanig te perfectioneren dat de scène, ook met links en rechts verlies van beeld, overeind blijft. Ik heb er zelfs lol in gekregen.

Als ik nu na twee weken naar mijn eerste pogingen kijk, denk ik: wat een amateur was ik toen! Ik heb mijzelf sinds die tijd zoveel nieuwe montagetrucjes aangeleerd, dat mag niet onvermeld blijven. En doe er je voordeel mee zou ik zeggen! Zelfs de social mediaredacteur van 007.com kan er wat van leren, daar zit sowieso geen groot licht aan de stuurknuppel. ‘Happy birthday Honor Blackman’, toeterde @007 in december destijds op Twitter bij een vierkante foto; de actrice was eind augustus jarig. Ja, ze leefde nog wel in die tijd, godzijdank. ‘Met welke Amerikaanse bondgenoot van Bond zou jij ten strijde trekken?’, vroeg 007.com via de socials vorig jaar. Je mocht onder meer kiezen uit Jack Wade die te zien was in GoldeneEye en The World Is Not Enough… En laatst nog werd op het officiële Bond-kanaal een knuffelbeer te koop aangeboden ter ere van Goldfingers vijftigste verjaardag…


Wat betreft mijn eerste Instagram-clipjes, die zijn nog wat statisch. In de opening van The Man with the Golden Gun, mijn eerste poging, zien we eerst een establishing shot van Scaramanga’s eiland. Andrea Anders in het midden, links blijft een klein stukje zee over, rechts de rotsformatie. In het tweede shot komt Nick Nack aanlopen met een vol dienblad, gevolgd door de camera. Tot zover niks aan de hand. Het derde shot is gelijk aan het eerste, en nu komt het: rechts loopt Nick Nack in beeld, in het midden zit dus Andrea en rechts komt Scaramanga de zee uit lopen. Met een vierkant beeld is het kiezen wat je nu wilt laten zien. Tenminste, dat dacht ik in eerste instantie.

Dus in de versie die nu nog op Instagram staat, is Nick Nack verdwenen. We horen enkel het gerinkel op het dienblad. Ik heb ervoor gekozen de meest linker kant van het beeld te gebruiken, want hierin introduceert de schurk zich. Daarna was het nog best ingewikkeld om die zoom naar de derde tepel goed in beeld te houden, zonder dat de personages Scaramanga en Andrea half uit het kader verdwijnen. Dat lukte ook niet helemaal, maar toen was ik dus nog niet zo slim om zélf binnen het vierkantje te pannen. En dat mag de vondst van 2024 worden genoemd!


De nieuwe versie van diezelfde scène, nog niet gepubliceerd overigens, laat in het derde shot zowel Nick Nack (rechts) als Scaramaga (links) in beeld zien; terwijl het origineel een vaststaand shot is, verschuift het kader in mijn montage namelijk van rechts naar links. Pure blasfemie, ik weet het, maar het is nooit míjn idee geweest om vierkante beelden toe te staan.

In de Moneypenny-scène uit Goldfinger was het een uitdaging om Sean Connery en Lois Maxwell beide in beeld te houden. De camera van Ted Moore zwenkt en zoomt op een natuurlijke manier in die scène, iets wat mij als kijker nooit was opgevallen. Maar zelfs in een bestaande camerabewegingen is het mogelijk om een eigen beweging in te brengen, al luistert het voor het beste resultaat bijzonder nauw.


Alsof ze zestig jaar geleden wísten dat vierkant de norm zou worden, mag het gezegd dat de actie in een veelvoud aan shots uit Goldfinger en The Man with the Golden Gun netjes gecentreerd zijn geschoten. Bijkomend montagevoordeel bij deze twee klassiekers is het beeldformaat. De films werden gedraaid in een aspect ratio van respectievelijk 1.66:1 en 1.85:1, dat is van zichzelf al iets vierkanter dan het meer voorkomende 2.39:1 dat bijna alle andere Bond-films hebben; het formaat met boven en onder dikke zwarte balken.

Het kan nooit lang meer duren voor de eerste vierkante James Bond-film verschijnt. Voor de puristen zal Bond 26 in een select aantal theaters in breedbeeld worden uitgebracht, de jeugdige kijkers met hun vierkante ogen mag zich tegoed doen aan de Instagram-versie van de film. Met een beetje moeite van de makers zullen de vierkante kijkers net zo’n complete film voor ogen krijgen. Daar sta ik vierkant achter.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures