De zomer van de blockbusters

Tot het moment er eindelijk nieuws is over Bond 26, kan ik voorlopig iedere column beginnen met ‘bij gebrek aan een nieuwe Bond-film’. Daarom: bij gebrek aan een nieuwe Bond-film hebben we altijd nog de alternatieven in het vooruitzicht. Zoals eind deze maand de zomer van de blockbusters begint. En Bond zit daar niet bij.

Niet omdat James Bond al in geen dik dertig jaar in de zomer is uitgekomen, het is simpelweg omdat Bond-baas Barbara Broccoli niemand anders dan Daniel Craig in de rol van Bond kan uitstaan en daarom heel erg haar best doet GEEN opvolger te casten. Dat lukt haar opmerkelijk goed.

De deur voor Dannyboy staat na veel geaai en gevlooi namelijk nog steeds op een kier. Als je voorzichtig door die opening kijkt, zie je daar aan de kast, daar helemaal achterin, zijn tuxedo hangen. Zie je? Hij kan hem zo aantrekken. Desnoods met een coupenaadje. Hoe dat verhaaltechnisch rechtgetrokken moet worden — ach, dat mogen die schrijversjongens verzinnen. Al halen ze Johnny English erbij. Als zij het aura van Daniel maar om zich heen kan voelen. Zijn robuuste lichaamsgeur in haar neus voelt prikkelen. Desnoods zijn zweetvoeten.

Zolang als deze eenzijdige paringsdans plaatsvindt, is er geen plaats voor een vervanger. Het zou voelen als verraad. En daarmee is wat betreft James Bond een zomer-, herfst-, winter- of lenteblockbuster nog bioscoopjaren van ons verwijderd.

We moeten het deze zomer doen met Indiana Jones en Mission: Impossible. Beslist niet de minsten, maar het is geen James Bond.

Indiana Jones bijt eind van de maand het spits af met zijn vijfde (en laatste) avontuur. De film beleefde onlangs in Cannes zijn vuurdoop. Staande ovatie voor Harrison Ford. Tranen ook, want wij houden van Harrison Ford en Harrison Ford houdt van ons. Typisch sentiment voor een tachtigjarige.

Ik heb er zin in hoor in die film. Niet dat ik haantje de voorste de eerste moet zijn om hem te zien, maar binnen een paar weken na de release pik ik toch wel een avondje uit. Het is lang geleden dat ik met zoveel plezier uitkeek naar een nieuwe bioscoopfilm. Bij No Time to Die keek ik vooral lang uit naar de film. Dat duurde na de aankondiging van Bond 25 in juli 2017 (echt waar) nog meer dan vier jaar!

In de blockbusterzomer (of nazomer voor de puristen) van 1989 herinner ik mij nog goed de poster van Indiana Jones and the Last Crusade in de lichtbakken van Cinema Palace. Ook posters van Batman en Lethal Weapon 2 staan mij voor ogen. Gek genoeg níet die van Licence to Kill, de laatste Bond-film die in de zomer verscheen. Het afscheid van Timothy Dalton, dat toch een stuk soepeler verliep, is destijds geheel aan mij voorbijgegaan. Ik hoopte nog even dat ik de nieuwe Bond deze zomer per ongeluk opnieuw over het hoofd had gezien, maar nee.

Trouwens, die poster van de nieuwe Indiana Jones, dat is toch hoe een echte filmposter er uit hoort te zien? Tony Stella heeft ouderwets vakwerk afgeleverd. In de stijl van Drew Struzan (die met pensioen is) en Richard Amsel (die al heel lang dood is), maar toch met een eigen touch. Prachtig.

Het matige succes van Licence to Kill kwam mede door die slordige knip- en plakposter van de film. Serieus. Daarna is het met de Bond-posters nooit meer helemaal goed gekomen. Maar Bond gaat met zijn tijd mee, dus moesten kunstenaars als Frank McCarthy, Robert McGinnis en Dan Goozee het veld ruimen. Indiana Jones is bij uitstek een period piece en dus past daar een schilderij bij. Grote klasse.

Twee weekjes na Indiana Jones klopt de volgende actieheld alweer aan de kassadeur: een strakgetrokken Tom Cruise met zijn meest gewaagde stunt tot nu toe. We zagen James Bond lang geleden al met een motor van een afgrond springen én vechtend bovenop een rijdende trein over een vervaarlijke spoorbrug sjezen én met een klein geel autootje halsbrekende capriolen uithalen. Er is met Mission: Impossible alleen één groot verschil: de held breekt zijn voet omdat hij zélf van het ene gebouw naar het andere springt, en niet omdat hij uitglijdt over een vochtig steigertje.

Vreemd genoeg heeft die authenticiteit een enorme aantrekkingskracht; de wetenschap dat Tom Cruise daar zelf aan een opstijgend vliegtuig hangt of kilometers hoog aan de Burj Khalifa bungelt. Niet dat bij James Bond alles wat op een beetje kitesurfen lijkt nep is, maar het is niet de acteur zelf die de stoute schoentjes aantrekt. Dat verschil is voelbaar. Daarbij wordt er bij Mission: Impossible stug doorgefilmd, want het vervolg (de laatste) staat gelijk gepland voor volgend jaar. Zoals dat vroeger met James Bond ook ging. En laten we eerlijk zijn, de makers van Mission: Impossible maken inmiddels betere Bond-films dan de makers van James Bond.

Er is wel één groot verschil: de naam James Bond kent iedereen en is inwisselbaar, Ethan Hunt staat in de schaduw van Tom Cruise. Als hij er na volgend jaar definitief mee stopt, is het klaar met Mission: Impossible. De filmserie blijft steken op acht films in 28 jaar tijd, alsof Sean Connery was blijven zitten tot en met Licence to Kill. Met het grote verschil dat Bond in diezelfde tijd het dubbele aantal films afleverde.

Hebben we trouwens ook nog The Flash over een paar weken waarin een andere oude filmheld wordt gereanimeerd: Michael Keaton als Batman. Hartstikke sympathiek allemaal, maar wat gaat dit over? Ben Affleck doet namelijk ook gewoon mee. Als Batman! Stop Timothy Dalton en Pierce Brosnan samen in een film en noem ze allebei James Bond. Met Spider-Man flikten ze dit zelfs in drievoud. Ach, het publiek vreet het en vergeet het.

Zo zullen Harisson Ford en Tom Cruise straks in carboniet worden gegoten en mag als de rust na de blockbusterzomer is wedergekeerd (en Barbara Broccoli is uitgerouwd) de nieuwe man zich melden. Hij gaat het met alle ups en downs de komende tien jaar proberen. Want je kunt mopperen op James Bond wat je wil, en je kunt hem zelfs omleggen, maar er is geen kruid tegen gewassen.

Tot die tijd bij gebrek aan een nieuwe Bond-film: geniet van wat er wél te zien is in de bioscoop!

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

Kartonnetje

Ineens was daar dat nieuwe James Bond-nummer. Een Bond-nummer waarvan je gelijk doorhebt: dit is Bond. Een schoolvoorbeeld: blazers, strijkers, percussie. Met als kers op de taart dat krachtige stemgeluid. Onmiskenbaar Tina Turner. Onmiskenbaar James Bond.

In die tijd, we hebben het over eind 1995, stond het kopen van een nieuwe James Bond-soundtrack gek genoeg niet op mijn verlanglijstje. Ik had de 30th Anniversary Collection die ik inmiddels had grijsgedraaid, en dat was dan ook gelijk mijn complete James Bond-muziekverzameling.

In de kelder van V&D waar in het schemerlicht de videobanden en muziekcassettes waren verstopt, stond ook een pilaar met kartonnetjes. Op de voorkant: Tina Turner en Pierce Brosnan. Ik was er al een aantal keer naartoe gelopen om de cover te bewonderen. Het idee om het kartonnetje ook daadwerkelijk af te rekenen, was niet in mij opgekomen.

Tot die dag dat ik mijn verjaardagscenten binnen had. Opnieuw de kelder in. Toen ik boven de grond kwam, had ik mijn eigen officiële kopie van de nieuwe Bond-song. En niet met één nummer, maar zelfs met twee. Naast de Single Edit ook de A/C Mix.

Thuisgekomen het cd-singletje gelijk in mijn Akai-stereotoren, mijn draadloze Philips-koptelefoon op. En daar klonk zij, helderder dan ooit, in mijn eigen tienerkamer.

Die weken, iedere avond voor het slapen gaan, beluisterde ik in het donker beide versies van de nieuwe Bond-song. Vanmorgen beluisterde ik de vier versies die ik in mijn muzieklijst heb staan (ook de filmversie en de radio-edit) in een loop. Nog steeds als ik de eerste klanken van GoldenEye hoor, zit ik daar weer even op mijn jongenskamer. Terug in de tijd. Terug naar het zorgeloze jaar 1995, waarin de stem van Tina Turner een nieuw tijdperk voor James Bond inluidde.

Tina Turner (83) overleden

Zangeres Tina Turner is overleden. De zangeres overleed na een lang ziekbed in haar huis in Küsnacht in Zwitserland. Ze was 83 jaar. In 1995 luidde Tina Turner met de titelsong van de James Bond-film GoldenEye een nieuw tijdperk in voor 007.

Turner, die tijdens haar optredens tot op hoge leeftijd opviel door haar energie, haar krachtige stemgeluid, haar wilde haar, haar hoge hakken en haar minirok, werd ook wel de Queen of Rock ’n Roll genoemd. Ze werd bekend met nummers als Private Dancer, What’s Love Got to Do with It en (Simply) The Best.

Tina Turner was de artiestennaam van Anna Mae Bullock. Ze werd geboren in Brownsville in de Amerikaanse staat Tennessee.

In de jaren 60 van de vorige eeuw vormde ze met haar toenmalige echtgenoot het duo Ike & Tina Turner. Een van hun grootste hits was River Deep — Mountain High.

Hun succes met eigen nummers nam eind jaren 60 af. Turner werd door haar echtgenoot mishandeld. Dat werd erger naarmate hij meer cocaïne gebruikte.

In 1971 hadden ze hun grootste hit met Proud Mary, geschreven door singer-songwriter John Fogerty. Ze kregen er een jaar later een Grammy Award voor.

De mishandeling werd erger en na hun scheiding in 1978 ging ze solo verder. Met 200 miljoen verkochte platen werd ze de best verkopende vrouwelijke rockartiest. Ook verkocht ze een recordaantal concertkaartjes.

Bron: grotendeels NOS

Rebel Wilson deed auditie voor Bond 26

Rebel Wilson heeft vorig jaar auditie gedaan voor Bond 26. Dat zegt de Australische actrice tegen Variety.

Rebel Wilson tijdens de BAFTA-uitreiking

De uitnodiging volgde nadat Wilson de uitreiking van de BAFTA’s had gepresenteerd. Het gala stond voor een deel in het teken van zestig jaar James Bond-films.

Nieuws over Bond 26 is schaars en beperkt zich de laatste jaren vooral tot geruchten over wie de nieuwe James Bond moet worden. Producent Barbara Broccoli kondigde vorig jaar zomer aan dat het nog zeker twee jaar duurt voordat zij met een nieuwe Bond-film begint. Daarbij moet het personage van Bond volgens haar ‘opnieuw worden uitgevonden’.

Barbara Broccoli

Variety geeft in het artikel aan dat Bond 26 zich in een vroeg productiestadium bevindt, het ‘script stadium’. Dat er op dit moment aan een script wordt geschreven, lijkt gezien de huidige schrijversstaking onwaarschijnlijk.

Op zich klinkt het logisch dat er voorzichtig een begin wordt gemaakt aan een verhaallijn. Zonder script en zonder concrete filmplannen laat een nieuwe Bond-film namelijk lang op zich wachten, laat staan dat er een nieuwe Bond-acteur nodig is. Hoewel de nevenactiviteiten van Eon Productions én het einde van No Time to Die anders doen vermoeden, wil Barbara Broccoli James Bond-films blijven maken.

Het lijkt erop dat de auditie van Rebel Wilson puur oriënterend is geweest, wellicht om een personage speciaal voor de actrice te creëren. Het is nog te vroeg om te zeggen of zij inderdaad in de nieuwe Bond-film te zien zal zijn. Dat het niet om de rol van James Bond gaat, wil zij wel verklappen. Tijdens de uitreiking van de BAFTA’s grapte zij nog dat dit wél het geval was.

‘Bondesque Magazine’ is terug

Het Nederlandstalige James Bond-magazine Bondesque is terug. Het blad belooft originele, informatieve en verrassende artikelen over de wereld van 007 te brengen. De inhoud is samengesteld door hoofdredacteur Merlijn Kuiper in samenwerking met James Bond-kenners van over heel de wereld.

De eerste editie van Bondesque Magazine verscheen in 2011, toen nog onder de paraplu van James Bond Nederland. Destijds bleef de teller steken op vijf edities; Bondesque Magazine nummer 6 verschijnt halverwege juni voor het eerst als zelfstandig magazine.

Geïnteresseerden kunnen zich gratis en vrijblijvend inschrijven om op de hoogte te blijven van de laatste ontwikkelingen rondom Bondesque Magazine 6. De eerste kopers ontvangen vervolgens een gelimiteerde Bond-print van Reuben Wakeman.

In het nieuwe nummer onder meer aandacht voor: Jamaica, de thuisbasis van Ian Fleming; een blik achter de schermen bij de setontwerpen van de laatste Bond-film No Time to Die en een duik in de geschiedenis van de titelsongs. Niet alleen de bekende nummers komen aan bod, ook de songs die het witte doek niet haalden.

Verder in Bondesque 6: een interview van Pjotr Zajac met still-fotograaf van No Time to Die Nicola Dove; de posterontwerpen van Vic Flair en de spectaculaire sneeuwopnamen van de Bond-films door cameraman Willy Bogner.

Zie voor meer informatie Bondesque Magazine.

The Other Fellow

Het is een intrigerende film geworden, de documentaire The Other Fellow van Matthew Bauer, over mannen die allemaal dezelfde naam dragen, die van Bond, James Bond. De film is deze week in Engeland in première gegaan.

Bauer volgde zo’n tien jaar lang honderden James Bonds over de hele wereld. De film spitst zich toe op een klein gedeelte van die Bonds, met allemaal een eigen verhaal over hun naam en hoe die naam voor verwarring, hilariteit, ongemak of zelfs een uitweg zorgde.

De interviews met de James Bonds worden afgewisseld door archiefbeelden van Ian Fleming en de Amerikaanse ornitholoog James Bond (van wie Fleming de naam stal) en met nagespeelde scènes waarin diezelfde ornitholoog wordt geportretteerd door acteur Gregory Itzin. Het levert een levendig beeld op van de voors en, in meerdere gevallen, de tegens die de beroemde naam met zich meezeult.

De echte James Bond (links) met de echte Ian Fleming

Uiteraard is er ruimte voor het verhaal van de Zweed Gunnar Schäfer die zijn naam in 2006 officieel liet veranderen in James Bond. De Zweed beheert in Nybro het James Bond Museum en leeft als echte James Bond zijn droomleven, zonder tussenkomst van de Blofelds en Goldfingers. Hij belichaamt de andere kant van de medaille: de superfan die niets anders wil zijn dan James Bond. Al is dit echt wel een geval apart.

De van geboorte James Bonds hebben vaak niets met de geheim agent van Ian Fleming en nemen ‘het geintje’ hun ouders nog steeds kwalijk. James Hart is veel gelukkiger dan toen hij nog Bond heette. Als de James Bond uit New York, waar er overigens zo’n acht wonen, incheckt bij een hotel, spelt hij zijn naam: B-O-N-D. De nietsvermoedende baliemedewerker: ‘En uw voornaam is zeker James?’ James Bond beaamt dit voor zoveelste keer in zijn leven. ‘Really?’, klinkt de baliemedewerker verrast.

Een van de meest opmerkelijke verhalen is van een vrouw die inmiddels ook Bond heet en een uitweg zocht voor zichzelf en haar zoontje. Zij was getrouwd met een bruut die zowel haar als hun zoontje terroriseerde. Toen zij op een goed moment de moed had verzameld om te vluchten, besloot zij haar naam te veranderen. Om zo onopvallend mogelijk door het leven te gaan, gaf zij haar zoontje de naam James Bond. Probeer daar online maar eens serieus naar te zoeken. Voor zo’n drama is de beroemde naam een zegen.

De documentaire ziet er gelikt uit. De muziek is uitstekend en doet in veel gevallen denken aan de muziek uit de films.

Voor fans lijkt het misschien een droom, maar wie Bond heet, denkt beter twee keer na voordat hij zijn nagelslacht de naam James geeft. De documentaire kwam net te laat voor de familie Vader die nu met een krijsend zoontje Darth zit opgescheept.

In november staat de Nederlandse première van The Other Fellow gepland op IDFA.

Rupert Friend is er klaar voor

Rupert Friend is eindelijk klaar voor de rol van James Bond. Dat zegt de 41-jarige Britse acteur tegen Variety. Toen hij begin twintig was, deed Friend in 2005 auditie voor Casino Royale als opvolger van Pierce Brosnan. Hij bedankte echter omdat hij zichzelf nog te onervaren vond.

Rupert Friend

Destijds werd hem door de producenten en casting director van de Bond-films verteld dat als de auditie goed zou gaan, hij gecontracteerd zou worden voor drie films waarvan hij bij voorbaat niet zou weten wat het verhaal was en wie er als regisseur werd aangetrokken. De jonge Friend was bang dat James Bond hem zou verzwelgen en hij zou eindigen als de slechtste 007 ooit. Dat idee beangstigde hem, temeer omdat hij groot fan van de Bond-films is.

Inmiddels voelt hij zich rijp voor de rol. Friend heeft zijn agentschap al op de hoogte gebracht van zijn idee. Of de Bond-producenten hem alsnog zien zitten, is de acteur in principe om het even; hij is er deze keer in ieder geval zelf klaar voor.

Rupert Friend is dit jaar te zien in twee films van Wes Anderson. Op 23 mei gaat in Cannes Asteroid City in première. Later dit jaar volgt The Wonderful Story of Henry Sugar naar de verhalen van Roald Dahl, hier bekend onder de titel Het wonderlijk verhaal van Hendrik Meier.

Over de nieuwe James Bond weten we vooralsnog helemaal niets.