GoldenEye 007 is terug op de hedendaagse gamedevices. Da’s een hoop Engels in één zin. Het is een van de meest populaire games ooit uitgebracht, een kwart eeuw geleden alweer; ik heb het nog nooit gespeeld.
Hoe geliefd het spel ook is, en hoe weinig ik ervan afweet (en hoewel de naam anders doet vermoeden), GoldenEye 007 heeft maar weinig met James Bond te maken.
Voor een bepaalde groep Bond-fans is het bij deze game begonnen. Nostalgie in overvloed, obviously. Ik zie deze game dan ook als perfecte reclamezuil voor 007. Als ambassadeur van het driecijferige nummer dondert het mij niet hóe iemand wordt aangeraakt, áls ze maar worden getoucheerd. En GoldenEye 007 deed dat in 1997 met verve.
Ik heb het wel geprobeerd hoor. Was altijd een beetje aan de latere kant, omdat het spul gewoonweg te duur was. Zo kocht in 2001 een Playstation, de zogeheten PS One. Een lichtgrijs exemplaar en compacter dan het loggere donkergrijze origineel. Met zo’n vibrerende controller. Zo kon ik eindelijk Bond-games spelen: Tomorrow Never Dies en 007 Racing. Omdat ik van beide spellen redelijk snel gefrustreerd raakte, heb ik The World Is Not Enough nooit aangeraakt.
Wat betreft de spelversie van Tomorrow Never Dies; in het begin lukte het wel redelijk. Ik zag dat enigszins het filmverhaal werd gevolgd, de muziek leek ergens op. Ik schoot mij een weg door de verschillende levels en dat begon mij eerlijk gezegd al vrij snel de keel uit te hangen, dat aanhoudende geschiet. Maar oké, je hebt die game niet voor niets aangeschaft, schiet een beetje door, en eerlijk gezegd was ik ook wel benieuwd of het verderop in de game nog interessant zou worden.
Dan was daar het level in Saigon, al redelijk een eind op weg. Wai Lin heeft de rol van Bond overgenomen, en ik weet niet of het aan haar ligt, maar de helikopter ben ik tot vandaag de dag niet voorbijgekomen. Na luttele uren tevergeefs proberen heb ik de game nooit meer aangeraakt.
Er was nog dat andere spel waar ik mijn enthousiasme voor James Bond wellicht in kwijt kon: 007 Racing. Nou. Dat spel heb ik bijna met console en al het raam uitgeflikkerd. Een onbestuurbare garage aan auto’s en exact datzelfde uitputtende geschiet als in de vorige game. De stem van John Cleese, ‘For the sake of the car, double-o-seven, return fire!’, die zich als enige castlid had laten overhalen om aan het project deel te nemen, hielp daar niks bij. Zonde van mijn tijd.
Komen we gelijk bij het punt waarom ik al die Bond-games toch tamelijk mislukt vind: het zijn first- of third person shooters. Jij als 007 moet al die obstakels al schietend uitschakelen en dat is dan de hele game. Wat heeft dat met James Bond te maken? Ik begrijp heel goed dat GoldenEye 007 in zijn tijd een topspel was en dat veel gameliefhebbers daar een prettige herinnering aan hebben, en ook met de nieuwe release worden ongetwijfeld weer nieuwe Bond-fans gecreëerd, dat is alleen maar goed voor het merk 007, maar het had wat Bond-games betreft alleen veel interessanter gekund.
Een spel dat ik wel graag speelde op de Playstation was Metal Gear Solid. Dit is de Bond-game die ik had gewild. Door als een spion obstakels uit te schakelen. Sluipend, kruipend, muisstil wachtend tot mijn vijand de andere kant op keek en ik ongemerkt voorbij kon gaan. Ik had aan dit spel zoveel meer plezier dan aan al die Bond-games bij elkaar.
Want na de Playstation kwam de Wii, waar eveneens het spel GoldenEye 007 uitkwam en eerder 007: Quantum of Solace. Ik krijg er nog hoofdpijn van als ik er aan denk; vijf minuutjes achter een van die games en mijn hoofd begint al te tollen.
GoldenEye 007 op de Wii leek me leuk, want eindelijk zou ik dit wereldberoemde spel spelen. Maar opnieuw lukte het me niet om grip te krijgen op de controllers, en dat terwijl ik er nog wel een pistool bij had gekocht. Die aanschaf ging trouwens zo:
‘Kan ik u helpen?’, vraagt de verkoper. Ja dat kan. Ik wil namelijk dat pistooltje hebben. Hij staat achter een zwaar beveiligde glazen deur, alsof het de Akbar Shah zelf betreft. ‘Dat is dan zeven euro.’ ‘…Mag er een papiertje omheen?’ Dat mag. En terwijl de aardige verkoper zijn best doet er een feestelijk cellofaantje omheen te draperen, wat kleurige frutsels eraan en een sticker van de zaak erop, kijk ik om me heen of niemand me gezien heeft. Want een volwassen vent die een pistooltje gaat kopen — volgens mij is dat hartstikke strafbaar. En terecht. ‘Tasje erbij?’ Graag! Op het moment dat ik in slow motion mijn zeven euro inruil voor een speelgoedwapen, krijg ik van de vriendelijke verkoper een begripvol knikje. Hij heeft me door. En hij heeft er schik in: ‘Veel plezier met schieten, meneer!’
Terug naar de Wii: de gelijkenis van Pierce Brosnan werd vervangen door die van Daniel Craig. Craig is James Bond op dat moment, maar niet de Bond van GoldenEye. Sean Connery leende ooit zijn stem en gelijkenis aan het spel From Russia with Love. Logisch. Craig in GoldenEye voelt gewoon vreemd, net als die andere figuren als Trevelyan en Zukovsky die totaal niet lijken op Sean Bean of Robbie Coltrane. Alsof je met alternatieve karakters te maken hebt. Al zijn de graphics ten opzicht van de games van tien jaar daarvoor overduidelijk verbeterd, het wilde mij maar niet bekoren.
Neem dan het spel Scarface: The World Is Yours. Dat is zoals ik mij een Bond-game voorstel. Een zogenaamde free roaming game, waarbij je als speelfiguur vrij bent om te lopen waar je wil. Bovendien is de besturing van de auto’s bij Scarface zo veel logischer en handzamer dan bij 007 Racing, een spel dat het godbetert moet hebben van zijn voertuigen!
Herinnert iemand zich trouwens nog James Bond World of Espionage? Volgens kenners het slechtste Bond-spel ooit. Na anderhalf jaar werd de game uit zijn lijden verlost en trok ontwikkelaar Glu Mobile de stekker eruit. Ook 007 Legends met missies uit oude Bond-films als Goldfinger, Moonraker en Licence to Kill leek een goed idee, maar liet qua uitwerking sterk te wensen over.
Opnieuw denk ik dat GoldenEye 007 aan mijn neus voorbijgaat. Mijn brein kan het niet aan, ik krijg die controller niet onder bedwang, ik heb er gewoonweg geen plezier in, hoe graag ik het ook zou willen. Op mijn telefoon heb ik nog een poos lang Angry Birds gespeeld. Daar was ik aardig bedreven in, ging niet eerder naar een volgend level totdat ik drie sterren had. De Bond-games zijn niet voor mij gemaakt. Ik vermaak mij prima met de films, de muziek en de boeken. Met een Metal Gear Solid-Bond wil ik het nog wel eens proberen. Maar dan moet die wel uitkomen op de eerste Playstation. Een nieuwe device ga ik er niet voor aanschaffen.
Het is bijna niet voor te stellen, maar de opnamen van de eerste Bond-film gaan grotendeels aan ons neus voorbij. Dat er een film van een boek wordt gemaakt — er worden zoveel boeken verfilmd. Dat dat een heuse James Bond-film is — who cares?
De Volkskrant is op 14 april 1962 de eerste krant die Ursula Andress in de smiezen heeft. In een artikel, geïllustreerd met enkele foto’s van de actrice, wordt zij gepresenteerd als ‘de Zwitserse Greta Garbo’, zodat we enig idee krijgen met wat voor type we te maken hebben.
Overdag filmt ze in de Pinewood Studios, ’s nachts is zij in het Londense nachtleven te vinden, van de vergelijking met Greta Garbo wil zij niets weten: ‘Terecht wil Ursula Andress dus zichzelf zijn. Dàt ze het is, bewijst ze ook tijdens de opnamen van de spionagefilm „Dr No”, waarin zij de hoofdrol vertolkt. Ze is een fascinerende vrouw: ze is wilskrachtig, ze is zeer aantrekkelijk maar ook koel tegelijk; een klassieke schoonheid is ze, die zes talen spreekt, volledig is overgegeven aan haar werk, maar haar uitgesproken gevoel voor humor èn voor geliefde sporten behoudt.’
Verzonken in gedachten, zich nauwelijks bewust van haar imposante schoonheid, rust Ursula Andress even van de enerverende filmopnamen in Londen
Zo komen in ieder geval de lezers van De Volkskrant te weten dat de spionagefilm Dr. No eraan zit te komen (en dat de hoofdrolspeelster humor heeft). Daar zal het voorlopig bij blijven. Dr. No genereert vóór zijn Nederlandse première in januari 1963 namelijk geen enkele aandacht. Misschien daarom wel dat in de koudste winter in Nederland sinds 1789 de film inslaat als… Oordeel zelf.
Allereerst zijn er op 31 januari de krantenadvertenties die door de bioscoopketens worden aangeleverd. Hun taak om zelfs de beroerdste film de hemel in te prijzen, dus enige reserve is op zijn plaats: ‘De held van Ian Flemings internationale thrillers voor het eerst in de bioscoop! Speler…. Avonturier…. Spionnen-vanger…. Vrouwen-veroveraar…. James Bond Geheim Agent 007 Contra Dr. NO…. Mis niet dit eerste James Bond-filmverhaal! Nieuwe adembenemende 007-avonturen zullen volgen.’
James Bond Contra Dr. No, zoals de film hier staat aangekondigd, draait vanaf 31 januari 1963 in slechts twee Nederlandse bioscopen. Zo oordeelt de pers op 1 februari:
Han G. Hoekstra in Het Parool: ‘De Engelsen, toch niet flauw als het op thrillers en verwante produkten aan komt, hebben er zich nooit — bij ons weten — aan gewaagd. Maar nu hebben ze toch eindelijk het strijdperk betreden zelfs met enig fanfaregeschal. (…) Uit de hele aanpak blijkt dat de zaak op seriewerk berekend is en dat men er wat duiten voor over heeft — royale decorbouw, ongebruikelijke finesse en zorgvuldige kleur — om James tot een kasmagneet te maken. Hij zal het wel redden.’
De Volkskrant: ‘Begin van een veelbelovende detective-serie — naar de boeken van Ian Fleming — over de superspeurder van de Engelse geheime dienst James Bond, een luxe-uitgave in technicolor van Dick Bos en Eddie Constantine te zamen. Hij drinkt, doet aan judo, schiet met geluidloze revolvers, bevecht giftige spinnen en springt in zijn vrije kwartiertjes vlot met de dames om. Het verhaal — opgelegd pandoer — speelt zich af op Jamaica.’
De Tijd–De Maasbode: ‘Baarlijke nonsens, met vaak geslaagde grappen, waarbij Bond, in de persoon van Sean Connery, er natuurlijk in slaagt dr. No onschadelijk te maken. Voor de liefhebbers van het genre een heel leuke tijdspassering, deze „James Bond 007 contra dr. No.”’
Henk ten Berge in De Telegraaf: ‘James Bond 007 lijkt een nieuwe mister Moto, een moderne dr. Fu Manchu te worden. (…) Het eerste avontuur van de nieuwe filmserie-held is er en belooft heel wat. De vraag rijst of dergelijke serie-figuren niet uit de tijd zijn. Maar de film antwoordt snel: modern opgezet, aangepast aan de verbeeldingskracht van de bioscoopganger van nu, zal hij beslist zijn weg vinden.’
De nieuwe filmserie-held James Bond – gespeeld door SEAN CONNERY – in een scene uit zijn eerste avontuur „Contra Dr. No”. Zijn tegenspeelster is de Zwitserse Ursula Andress.
Anthony Bosman in Algemeen Dagblad: ‘Alle wensdromen van die man en misschien ook wel van de vrouw worden in deze film vervuld. Voeg daarbij alle sensatie, alle gewetenloosheid, de juiste dosering geweld met een behoorlijk tikje griezel, alles competent en in de juiste afwisseling uitgewerkt door de meester in dit genre Terence Young en men weet dat het succes verzekerd is. Swan [sic] Connery heeft als James Bond de rol van zijn leven gevonden.’
En tot slot, voor wat betreft 1 februari, Jan Blokker in het Algemeen Handelsblad: ‘Een uiterst gesmeerde toestand treft men in Nöggerath en Royal — titel: James Bond 007 contra dr. No. Aan de orde is een contra-spion die uit het hout van Eddie Constantine is gesneden, die er hard op los slaat en van tijd tot tijd een dame pakt. Voortreffelijk vakwerk — overigens niets.’
Dr. No draait in de eerste week vanaf 31 januari 1963 in twee zalen: Royal en Nöggerath in Amsterdam, dagelijks om ‘1.30, 3.45, 7.00 en 9.30 uur’. Royal houdt het na één week voor gezien en vervangt Dr. No vanaf 7 februari voor de film Inspecteur Gorilla slaat erop los; Nöggerath kondigt in de krantenadvertenties aan dat Dr. No zijn derde week ingaat, echter is dit pas de tweede week. Ergo, in zijn tweede week draait de eerste James Bond-film in Nederland slechts in één zaal.
In de derde week staat bij de advertentie van Dr. No de toevoeging ‘Enorm succes’, om vervolgens verkeerd door te tellen met de ‘vierde’ week in Nöggerath. Royal vervangt Inspecteur Gorilla met Salvo’s in het hooggebergte; het ligt niet aan James Bond dat daar iedere week een andere film te zien is. Bioscoop Carolus in Nijmegen vertoont Dr. No die week van vrijdag tot en met donderdag.
De vierde week wordt aangekondigd als de ‘vijfde’ in Nöggerath en voor het eerst is de film te zien in de Rembrandt-bioscopen van Utrecht en Arnhem. Om op de laatste dag van februari de ‘zesde’ week (de vijfde dus) bij Nöggerath in te gaan, de tweede week bij Rembrandt in Utrecht en de eerste en (voorlopig) enige week bij Cinema in Groningen.
Nieuwsblad van het Noorden op 2 maart 1963 over de eerste vertoning van Dr. No in Groningen: ‘(…) een nieuw succes in de befaamde thrillerserie van producent Ian Flemings met zijn politieheld James Bond, geheim agent 007, deze keer gespeeld door Sean Connery. Het is het mooie gladde werk, dat nu eenmaal hoort bij zo’n rol: altijd een tikje slimmer dan de slimste tegenstander, voortvarend in de al dan niet „toegepaste” liefde en onfeilbaar op de revolver. Behalve het „atoomgegeven” is het verhaal tamelijk conventioneel. Maar de uitwerking is filmtechnisch zeer knap. De opening van de film met de cast verdient bijzondere vermelding vanwege het originele aanhefsbeeld en vervolgens het spel met ritmisch bewegende kleurenfiguren.’
Sean Connery als James Bond in actie
Dan is Dr. No voor de ‘zevende’ week in Nöggerath te zien en één week in Doelen-Kino in Delft en dat geldt ook voor de week daarna. Na zeven weken, of ‘acht’ volgens Nöggerath, verdwijnt Dr. No uit Amsterdam, om plaats te maken voor de Europees-Amerikaanse co-productie Sodom en Gomorra, waarvoor Ken Adam, net als voor James Bond, de decors verzorgt en Maurice Binder de titels. Dr. No draait die week alleen in Rembrandt in Eindhoven, om in week negen van vrijdag tot en met zondag enkel in Flora in Zaandam op te duiken. Vervolgens in week tien doet James Bond de Scala-bioscopen in Venlo en Tegelen aan.
In week elf zijn Rex in Alkmaar en Palace in Enschede aan de beurt, om in week twaalf een geheel Dr. No-loze week in te gaan.
De dertiende week na de première keert James Bond weer terug naar Amsterdam om van vrijdag tot en met zondag te draaien in bioscoop Astoria en week veertien is net als week twaalf: geen enkele vertoning (Astoria Amsterdam draait die week van vrijdag tot en met zondag Gods geuzen). In week vijftien doet Dr. No Noorderlicht in Tilburg aan en vanaf vrijdag de Buitensociëteit in Zwolle en week zestien is gereserveerd voor Trianon in Leiden en van vrijdag tot en met maandag voor Astoria in Dordrecht…
En zo trekt Dr. No vanaf 31 januari 1963 door het land; een weekje hier, twee weekjes daar en soms alleen een weekend. Verschillend per voorstelling is de leeftijdsgrens, die in de ene bioscoop 14 en in de meeste gevallen 18 jaar bedraagt. Uit de Leidse Courant van 18 mei 1963: ‘Hoewel de film vrij onschuldig vertier betekent, trok KFC toch zeer terecht de leeftijdsgrens op tot personen boven 18 jaar.’ Met KFC werd toentertijd de Katholieke Film Centrale bedoeld.
Ondertussen vinden in Londen de opnamen van de tweede James Bond-film From Russia with Love plaats. ‘Een bijzondere medewerker’ van De Telegraaf is er in Pinewood Studios bij als het decor van Bonds Turkse hotelkamer ‘onder de slopershamer’ verdwijnt: ‘Gisteren nog was hier het intieme rendezvous van internationale spionnenjager JAMES BOND en zijn Russische lokvogel, het meisje TATIANA. Nou ja — intiem... er was een volledige opnameploeg met lampen en microfoons in de weer en er stonden welgeteld veertien persfotografen tussen het decor. Want deze scène, uit de thriller FROM RUSSIA WITH LOVE was de kennismaking tussen het moderne filmidool SEAN CONNERY en zijn beeldschone uit honderdtallen kandidaten gekozen tegenspeelster, de 21-jarige Italiaanse officiersdochter DANIELA BIANCHI.’
SEAN CONNERV werd aangewezen als de meest geschikte man om gestalte te geven aan Ian Fleming’s avontuurlijke held JAMES BOND. Connery werkte nog niet zo lang geleden o.a. als melkwagenchauffeur en lijfwacht.
Dit Telegraaf-artikel van 3 mei 1963 citeert producent Harry Saltzman die vertelt slapeloze nachten te hebben gehad voor de première van Dr. No. Dat blijkt onnodig, want: ‘„Drie maanden later waren we in Engeland alleen al uit de kosten gekomen!” (…) Wij konden mr. Saltzman óók geruststellen, wat Nederland betreft, waar „JAMES BOND GEHEIME AGENT 007 CONTRA DR. NO.” sinds enige maanden in roulatie is.’
In ieder geval is Saltzman gerustgesteld dat de filmkopie goed in Nederland is aangekomen. Of de film hier geld in het laatje brengt, laat de krant namelijk in het midden.
In week 25 na de eerste vertoning in Amsterdam is het de beurt aan Rotterdam om Dr. No op het filmmenu te zetten. Het Vrije Volk daarover op 19 juli: ‘Een thriller van meer dan de gemiddelde kwaliteit is „James Bond 007 contra Dr. No”, waarvan Thalia de komende week de Rotterdamse première geeft. Schieten, vechten, veel lijken en veel geheimzinnigheid, alles volgens het bekende recept maar dit keer door Terence Young met vaardige hand tot een van het begin tot het eind spannend geheel gecomponeerd, al gaat aan het eind van de film, de fantasie van de maker, in fantasterij over.’
Een thriller van bijzonder kwaliteiten is „James Bond 007 contra Dr. No” (Thalia), waarin Sean Connery de agent van de Britse Geheime Dienst is, die het tegen de duivelse supermisdadiger Dr. No opneemt en in een strijd op leven en dood – uiteraard – de zegepalm wegdraagt.
In week 32 draait Dr. No ook in de Rotterdamse Metro-bioscoop: ‘METRO herhaalt de goedgemaakte thriller „James Bond 007 contra Dr. No”, waarin een Brits geheim agent het opneemt tegen een machtige fanaticus, die vanaf een West-Indisch eiland Amerikaanse raketten uit hun baan tracht te halen’, aldus Het Vrije Volk op 6 september.
In week 34 is Dr. No in bioscoop Royal in Heerlen beland. Daar krijgt de film op 19 september een dijk van een aankondiging in het Limburgs Dagblad. Op de eerste twee zinnen na geheel in kapitalen geschreven:
Hoewel een betere aankondiging nauwelijks denkbaar is, staan er drie fouten in één zin: Sean Connery is zo’n 1 meter 88 lang, een flinke knaap, zeker voor die tijd, maar ook weer niet uitzonderlijk lang, in ieder geval geen twee meter; zoals iedereen inmiddels weet is hij geboren en getogen in Edinburgh, de hoofdstad van Schotland, een trotsere Schot dan Connery moet nog worden geboren; de verkeerd gespelde naam ‘Conneay’ rekenen we als ordinaire tikfout.
Dat Dr. No het begin van een reeks is, daarvoor hoeft niemand op dat moment een glazen bol te hebben; binnen een maand verschijnt From Russia with Love in de Engelse bioscopen. Dat de reeks onuitputtelijk lijkt, dat kan niemand op dat moment bevroeden.
Enkele dagen later verschijnt in het Limburgs Dagblad de recensie: ‘Het is een spionagefilm van de beste soort, niet slechts gecomponeerd uit de normale, overigens ook voldoende bekende, voorvalletjes en plotseling opdoemende, geheel onverwachte situaties. Nee, het is even meer dat de bezoeker eender voorgeschoteld krijgt in al de geheimzinnigheden, welke deze rolprent biedt. De vertrekken, waarin zich vele scènes afspelen, landhuizen en laboratoria met de meest ingenieuze installaties en machines houden u wel zo in spanning — en bovendien in zo’n wervelende vaart, dat het soms moeilijk valt de draad van het verhaal maar meer nog de zich afspelende feiten op de voet te volgen en in hun juiste proporties te rangschikken. Men wordt van de ene in de andere sensationele ontmoeting gebracht en de gebeurtenissen nemen voortdurend een vergelijke wilde en onverwachte loop, dat de bezoeker naar de afloop slechts durft te raden, indien hij daarvoor tenminste nog de tijd kan vinden. (…) Het mag echter gezegd worden, dat hier een boeiende verfilming is gemaakt van een van Ian Flemings beroemde spionageromans, waarin Sean Connery als een voortreffelijke James Bond optreedt en voorts knap wordt bijgestaan o.a. door Ursula Andress, Joseph Wiseman, Jack Lord en Bernard Lee, het geheel onder regie van Terence Young, die — het zij ronduit gezegd — er een avontuurlijk, knap in elkaar gezet, geheel van heeft gemaakt, waarnaar het kijken de spanning slechts doet stijgen. (…) Wegens een herhaald cynisch neerschieten van de tegenstander, maar ook om enkele lichtzinnige scènes, waarin de hoofdpersoon zich op zijn avonturentocht stort, moeten we voorbehoud maken voor volwassenen.’
Dr. No vervolgt zijn toer door Nederland en duikt op in verschillende Friese bioscopen: ‘Ian Fleming heeft al vele jaren achtereen knappe boeken geproduceerd, waarin de geheime agent James Bond er steeds weer in slaagt aan de meest onwaarschijnlijke moeilijkheden het (schrandere) hoofd te bieden’, schrijft de Leeuwarder Courant op 23 november 1963. En op 4 januari 1964: ‘In Cinema Modern ditmaal een spannende thriller, namelijk „James Bond 007 Contra dr. No,” waarvan de insiders weten, dat James Bond de held is uit Ian Flemings internationale spionageverhalen. De opwindende geschiedenis speelt zich af op Jamaica, waar de intriges nog broeiender zijn dan (naar wij aannemen) de temperatuur.’
In Groningen gaat Dr. No in reprise, ditmaal in het Beurstheater: ‘Bijna een jaar geleden — in de eerste week van maart ’63 — draaide in Cinema „James Bond 007 contra Dr. No”, een van de bekende verhalen uit de 007-reeks van de schrijver Ian Fleming. Nu is de film hier al terug. (…) Op het „atoomgegeven” na is het verhaal tamelijk conventioneel, technisch zit de film heel goed in elkaar’, schrijft Nieuwsblad van het Noorden in januari. In maart doet de eerste Bond-film ook de Sleutelstad weer aan: ‘De geheime agent James Bond is in Leiden geen onbekende meer. Zijn film „Contra dr. No” heeft hier al eerder gedraaid. De held van Ian Flemings boeken wordt gespeeld door Sean Connery, een krachtig gebouwd jongmens dat al evenmin als Eddie Constantine uit de weg gaat voor boeven, drank of mooie vrouwen. Als zodanig zouden twee krachtpatsers wel eens ernstige concurrentie kunnen worden. De manier waarop James Bond de wereld redt doet verwachten dat hem nog wel andere opdrachten zullen wachten die zonder twijfel weer zullen worden verfilmd.’
De komende jaren zal Dr. No week in week uit wel ergens in het land te zien zijn. Pas vanaf 1968 is een afname van het aantal voorstellingen te merken, maar dan nog duikt de eerste Bond-film nog regelmatig op. Het jaar 1969 is het eerste jaar dat Dr. No niet tot december draait. Wie de film nog wil zien, kan in de week van 10 september 1969 naar De Hallen in Amsterdam.
In 1970 en 1971 draait Dr. No nergens in Nederland in de reguliere bioscoop. Pas in 1972, tien jaar na de wereldpremière, is de film vanaf december weer in Nederland te zien.
Sinds de release van de eerste James Bond-film zijn we op dat moment zeven Bond-films rijker…
Het beroemde spel GoldenEye 007 van Nintendo 64 is vanaf vandaag beschikbaar voor Nintentdo Switch Online en Xbox Game Pass.
Opgepoetst voor deze tijd is de bestsellergame uit 1997 op nieuwe platforms te spelen: Nintendo Switch, Xbox Series X | S en Xbox One. Beide versies hebben verschillende extra’s die niet voorkwamen op het origineel van 25 jaar geleden.
GoldenEye 007 is gebaseerd op de gelijknamige James Bond-film uit 1995 en volgt het filmverhaal door de verschillende gamelevels. In multiplayer mode kan met vier spelers tegelijkertijd gespeeld worden in verschillende werelden die zijn gebaseerd op elementen uit You Only Live Twice, The Man with the Golden Gun, The Living Daylights en Licence to Kill.
Casino Royale in Concert komt naar Nederland en België. In mei dit jaar vinden zes voorstellingen plaats, waarbij de film te zien is op het grote scherm terwijl een symfonieorkest live de muziek van David Arnold speelt.
Dirigent Anthony Gabriele begeleidt voor deze uitvoeringen het Noordpool Orkest. Gabriele was eerder betrokken bij de concertreeks van Casino Royale, Skyfall en Spectre in de Royal Albert Hall in november vorig jaar.
Het Noordpool Orkest komt uit Groningen en heeft eerder concerten gebracht met filmmuziek, onder meer van The Godfather, Harry Potter en Gladiator.
Speellijst:
11 mei: Stadsschouwburg Antwerpen 15 mei: De Doelen Rotterdam 16 mei: Capitole Gent 17 en 18 mei: Concertgebouw Amsterdam 19 mei: De Vereeniging Nijmegen
Casino Royale in Concert werd voor het eerst in 2017 opgevoerd in Engeland.
Als acteur uit de James Bond-films ben je altijd de pineut als je in een interview je nieuwe product komt aanprijzen. Hoe goed je ook je best doet in andere film-, tv- en theaterproducties — prima, doe je best, maar wij zijn geïnteresseerd in één ding: 007.
Koploper Aaron Taylor-Johnson / Rory Kinnear
Nu valt de eer te beurt aan Rory Kinnear, M’s rechterhand Bill Tanner sinds Quantum of Solace (2008). Met vier Bond-films achter zijn naam heeft de Britse acteur recht van spreken. In The One Show van gisteren wordt hem gevraagd naar de geruchten over Aaron Taylor-Johnson. Maar dat gaat ’m volgens Kinnear niet worden.
Rory Kinnear zegt altijd een beetje medelijden te hebben met de koplopers, de acteurs die in de media als nieuwe 007 naar voren worden geschoven, want zij krijgen de rol toch nooit, aldus de Tanner-acteur. Dat is volgens hem historisch zo bepaald.
Hoewel het goed nieuws is voor het merk ‘James Bond’ dat er druk wordt gespeculeerd – het toont immers aan dat Bond en degene die hem gaat spelen nog steeds relevant is – is het natuurlijk niet helemaal waar wat Kinnear beweert.
Je kunt er niet omheen dat met zes oud-James Bonds het merendeel van acterend Engelssprekenden in zestig jaar tijd géén James Bond is geworden. Wat dat betreft heeft Kinnear gelijk. Toch stonden in hun tijd Roger Moore, Timothy Dalton en Pierce Brosnan al langer op de nominatie voor de Bond-rol. Ook Daniel Craig is een halfjaar voordat hij officieel werd benoemd koploper geweest.
Het eerste interview met Taylor-Johnson zelf sinds hij als mogelijke Bond-kandidaat wordt genoemd, moet nog opduiken. Reken maar dat zijn sterrenstatus op dit moment alleen al vanwege het Bond-gerucht sky high is. De vraag is niet óf hij gevraagd wordt naar James Bond, maar wanneer. Hij gaat natuurlijk ontkennen of hult zich diplomatiek in stilzwijgen. Als ik hem was zou ik gewoon all in gaan: ‘Ja, ik ben de nieuwe James Bond, maar mondje dicht hoor...’ En door.
Lees hier meer over de ‘nieuwe impuls’ die de Bond-serie nodig heeft. En hier over de toekomst van M, Q, Moneypenny (en Tanner).
Roken had ze tientallen jaren geleden al opgegeven. Zo nu en dan bietste ze nog wel eens een sjekkie bij een van haar productiemedewerkers; dikke trui aan, shawl van zuiver alpacawol om, armen stevig over elkaar geklemd. Het balkon boven de entree van Piccadilly 138 als uitvalsbasis. Een ademwolk in de schrale Londense winterlucht. In een reflex een haarlok uit haar gezichtsveld die gelijk weer terugviel. De wijs- en middelvinger amper buiten de mouwzoom.
Zwijgend. Uitkijkend over de kale boomtoppen van Greenpark, de kruin van Buckingham Palace. Een ambivalent gevoel. Was ze dit jaar niet te afwachtend geweest? Het contact met haar protegé verwaterde met de dag. Hij was niet voor niets jaren geleden aan de andere kant van de Grote Plas gaan wonen; zij benauwde hem. Ze had hem ruimte gegeven. Nog meer, om hem maar tevreden te houden. Ze had naar hem geluisterd, zijn wensen ingewilligd. Altijd haar hand voor hem in het vuur. Toch voelde Benoit Blanc als stank voor dank.
Dat haar vader en broer het allemaal zo perfect voor elkaar hadden in hun tijd; die bléven maar doorgaan met plotjes bedenken, stuntjes, vervaarlijke invalshoekjes. Dat waren jongens! Die houden daar van. Wat moet zij als vrouw nu met al dat geschiet en geknal?
Till. Dat is waar haar bloed harder van ging stromen. Sociaal-emotioneel, geëmancipeerd, recht uit het hart. Binnen een paar weken moesten ze er in Londen en omstreken ook aan geloven. Film Stars Don’t Die. Een ander meesterwerkje waar geen hond op zat te wachten. Waarom moet het altijd fast food zijn?
Met een bibberhoofd gebaarde de productiemedewerker dat haar pauze erop zat. De bazin mijmerde nog even verder in het decembergrauw, het rokertje tussen haar verkleumde ledematen. David Arnolds demo van Only Myself to Blame doemde op in haar achterhoofd. There’s no greater fool in the fool’s hall of fame… Dat ging over haar.
Waarom hadden ze dit niet als afsluiter gebracht? Zij was hoe dan ook vóór, maar de mannetjes vonden het te soft. Ze had zich juist zo ingezet voor sterkere emotionele rollen. Dat was toch aardig gelukt?
Niet veel later, inmiddels ook alweer twintig jaar geleden — wat bezielde haar? Ze zat onprettig in haar vel, met Frederick liep het in die tijd ook al niet lekker. Had ze enig zeggenschap gehad? Ja, de uitvalsbasis, Moonraker, dat was háár idee geweest. Toen kwamen de jongens en die gingen ermee aan de haal. Kwamen ze ook nog eens met die halvegare Maori op de proppen…
Wat een complete ramp was dat, wat een drama. Ze hoort het die wijsneus van een broer nog zeggen: ‘Heb je eindelijk drama, vindt mevrouw het nog niet goed.’ En dan die misnoegde blik in zijn ogen. De kassa’s rinkelden als dollen, voor hem was daarmee zijn gelijk bewezen. Hij vond haar maar een verwend nest, een papa’s kindje, een profiteurtje, een gouden paplepel. Wat had zij ooit eigenhandig bereikt?
Hardvochtig als hij kon zijn, wist hij precies waar hij haar kon raken. De minzame lobbes in gezelschap, maar o wee als ze samen waren. Het duurde daarna zeker tot eind februari 2004 tot een noodlottige familiegebeurtenis ze weer samenbracht. Al die tijd had ze niet nagedacht, niet wíllen nadenken over een toekomst. Veertig jaar was toch een mooie afsluiter? Ze hadden het nog even volgehouden samen. Nu was het haar tijd. Eindelijk kon ze laten zien wat ze écht waard was.
Alsof er tussen de twee niets was gebeurd, hadden ze elkaar stevig vastgepakt en hevig geëmotioneerd bij het graf gestaan. Nadat alle condoleances in ontvangst waren genomen en iedereen weg was: ‘Moeders laatste wil…’ Hij trok een lade open. En voor ze het wist was hij daar weer, het spook van wie ze eindelijk af dacht te zijn. Hartkloppingen.
Broer oreerde, beende door de kamer. Die smiecht had alles al uitgedacht! Die en die hadden we hiervoor nodig, hij had zelfs al geluncht met Marty. ‘Scorsese!?’ Paniek maakte zich van haar meester. Hij stopte zijn pas abrupt, dacht even na. ‘…Geen slecht idee’, zei hij in het luchtledige, waarna hij prompt met grote passen doorstapte. Een waterval aan informatie. Verdoofd hoorde zij het aan. Ze had niet eens door dat hij de ruimte inmiddels had verlaten. Ze bleek te hebben toegestemd…
Daar begon het geëmmer weer van voor af aan. De jongens werden erbij gehaald; veel en hard lachen, bruusk schoudergeklop, een boer, een scheet. Hier was hij in zijn element. Werd hij geroemd, geaccepteerd. Dit was zijn wereld. Het ging hem helemaal niet om het eindresultaat, hij wilde vooral buitenspelen. Buitenspelen met de jongens.
Toen zij zich op een middag over de ingedeukte bierblikjes, stompjes sigaretten, vouwvliegtuigjes en vieze blaadjes een weg naar binnen baande, de jongens snurkend en ruftend aantrof en een blik op het productieproces wierp… enkel blanco vellen papier. Op het blocnootje van haar broer: poppetjes met grote borsten, poppetjes met grote piemels, zelfs een poppetje met beide. Geen letter te bekennen.
Als ze een mancave willen, prima, maar niet in haar kostbare tijd! Ze stroopte haar mouwen op, zwaaide de zware raampartijen open. Ontwakend uit hun roes, knijpend met hun ogen tegen de zon, broer in verwarring, wijzend naar elkaar. Zwarte koffie en opbiechten, zijn jullie nou helemaal een haartje betoeterd!
De magie was weg, het lukte niet. Ze hadden het boek in tig verschillende edities van voor naar achter uitgeplozen, maar de code ontbrak. Ze zaten klem tussen een writer’s block en een meerdaagse kater.
Wat moest gebeuren moest gebeuren. Ze gaf haar broer de telefoon. Het telefoontje die je wist dat zou komen werd door de acteur in koelte aanvaard. Broer deed het sterk, zakelijk. Zij pinkte een traantje weg en riep met overslaande stem dat het haar speet.
En nu? Nu was het echt aan haar.
Vanaf die dag controleerde zij de jongens iedere middag. Ondertussen inspecteerde zij met groot genoegen iedere Engelssprekende jongeman tussen de 25 en 40 jaar. Het duurde zowat een jaar voordat ze eruit was. Maar wat een exemplaar had zij gevangen. Als ze alleen al aan zijn pink dacht begon het te borrelen in haar buik. Haar broer was niet overtuigd. Maar dan kwam haar vingertje: pas op, het blocnootje…
Met de nieuwe man in haar achterzak kon ze ineens de hele wereld aan. Hij was anders dan andere mannen. Eindelijk een man die haar begreep. Het duurde een poosje voordat iedereen dat begreep, want in het begin werd hij totaal niet verstaan. De rest is geschiedenis, zoals dat heet.
Als ze één goed voornemen voor 2023 had — weg ermee. Met een tik wipte ze de peuk over de railing, middenin de plantenbak van het Hard Rock Café. Laat dat alvast een goed voornemen zijn. Nu tijd voor een borrel, om op te warmen. En wat betreft de toekomst? De glimlach rond haar mond verraadde een nieuwe zindering in haar onderbuik. Inmiddels had ze haar oog op een nieuw snoepje laten vallen. Of ze zin had de wereld daar komend jaar van mee te laten proeven? Wie weet. Wie weet hield ze hem nog even helemaal alleen voor zichzelf…
Het jaar waarin James Bond 60 werd, No Time to Die op thuiskopie verscheen, Dr. No terug in de bioscoop, Bond in Motion in Brussel en écht nieuws over Bond 26 op zich liet wachten.
Dit waren in 2022 de belangrijkste momenten in de wereld van nul-nul-zeven:
Januari ...
•••
••• Het is de honderdste geboortedag van Telly Savalas. De Amerikaanse acteur zette in On Her Majesty’s Secret Service (1969) een memorabele Blofeld neer. Savalas overleed in 1994 een dag na zijn 72e verjaardag. Een tribute in de vorm van een clipje. >>>
••• Dus Justin Kroll van boulevardwebsite Deadline heeft ‘van horen zeggen’ dat witte rook over de nieuwe James Bond-acteur niet al te lang op zich laat wachten. ‘We horen het na de Oscars’, aldus een anonieme bron aan het Deadline-doorgeefluik. Na de Oscars, serieus? Ervóór, dat zou pas nieuws zijn! >>>
•••Double Or Nothing is de titel van het te verschijnen geheim agentenboek van Kim Sherwood. Sherwood werd vorig jaar door Ian Fleming Publications gevraagd een James Bond-spin-off te schrijven, waar niet James Bond, maar zijn 00-collega’s de hoofdrol spelen. Double Or Nothing is het eerste deel van een trilogie. >>>
Februari...
•••De meeste James Bond-films zijn typische terugkijkfilms. Althans voor mij en waarschijnlijk ook voor jou. Van veel van de films weten we nog precies wanneer of in welke periode we hem voor het eerst zagen en welke indruk de film achterliet. En zo heeft iedere Bond-film zijn eigen persoonlijke achtergrondverhaal. >>>
•••Van Twan Arts, de auteur van James Bond voor Dummies (2015), is een nieuw naslagwerk verschenen: De wereld van James Bond. In het boek komen alle facetten van geheim agent 007 aan bod: van de eerste boeken tot de laatste films. Lees hier over de overeenkomsten en het verschil tussen Arts’ beide Bond-werken. >>>
•••
••• Het is de honderdste geboortedag van Patrick Macnee. De Britse acteur speelde in 1985 tegenover Roger Moore in A View to a Kill. Macnee werd bij het grote publiek bekend als John Steed uit de tv-serie The Avengers. Daarnaast sprak hij in de jaren 90 bijna alle Inside-documentaires over de James Bond-films in, die zijn te vinden op de dvd’s en blu-rays. Patrick Macnee overleed in 2015 op 93-jarige leeftijd. >>>
•••Ondanks dat hij officieel nog van niets weet, verwacht Ben Whishaw niet terug te keren in de volgende James Bond-film. Dat zegt de Q-acteur tegen de BBC. Whishaw vermoedt dat de filmreeks weer met een schone lij gaat beginnen. >>>
•••Op 70-jarige leeftijd overlijdt muziekeditor Dina Eaton. Eaton werkte van 1997 tot aan 2008 mee aan vijf opeenvolgende James Bond-films. Dina Eaton overleefde twee maal kanker. Ze overleed uiteindelijk aan complicaties na een operatie. Ze laat een moeder van 99 jaar achter. >>>
•••
•••Het beeld en geluid van de blu-ray van No Time to Die is tiptop in orde. Veel kan er ook niet misgaan met een dergelijke HD-transfer. Omdat ik voor de steelbook heb gekozen, net zoals destijds bij Skyfall (2012) en Spectre (2015), zit er dit keer niet alleen de blu-rayschijf in, maar tevens een 4K-disc. Dat brengt een groot nadeel met zich mee wat verder nergens wordt vermeld. Zie hier de eerste indruk van de blu-ray van No Time to Die. >>>
•••No Time to Die heeft sinds gisteren in Nederland een hogere omzet behaald dan voorganger Spectre. Hiermee is de nieuwste film uit de Bond-reeks ‘de grootste James Bond-film in Nederland ooit’. >>>
•••
•••Een verloren gewaande track voor de James Bond-film Licence to Kill uit 1989 lijkt gevonden. In dit stuk is niemand minder dan gitarist Eric Clapton te horen. Inmiddels is wel duidelijk dat het hier om de originele track gaat. Op Youtube heeft de clip die ik ervan maakte inmiddels 5,7K weergaven. >>>
Maart ...
•••Een relaas van het pakketje dat maar niet wil komen; de eerdergenoemde blu-ray van No Time to Die. Wat schetst mijn verbazing: de winkel van ons allemaal heeft een prijsvraag in het leven geroepen. Wie kan aantonen dat hij de grootste James Bond-fan is, maakt kans op mooie prijzen. Kom maar op met die spullen! >>>
•••In de zoektocht naar een nieuwe James Bond lijkt het verplicht te kijken naar een acteur die voor meerdere films dezelfde tuxedo aan wil trekken. Eenmaal 007 dan zit je voor tien jaar gevangen. Deze constructie werd zestig jaar geleden bedacht en daar houdt Eon Productions zich tot vandaag de dag aan vast. Met gevolgen van dien. Want een Bond-acteur in de houdgreep houden, is nooit een goed idee geweest. >>>
•••
•••No Time to Die wint twee BAFTA’s. Tom Cross en Elliot Graham ontvangen de filmprijs voor de montage en Lashana Lynch als Rising Star. De laatste Bond-film is genomineerd in zes categorieën. Tom Cross draagt zijn BAFTA op aan Peter Hunt, de legendarische James Bond-editor uit de jaren 60. >>>
•••MGM, de filmstudio achter onder meer de James Bond-films, komt definitief in handen van techgigant Amazon. Het betekent dat het aanbod van Amazon Prime Video wordt verrijkt met de collectie van MGM. Die bestaat uit meer dan 4000 films en 17.000 tv-afleveringen. >>>
••• Op het eiland Kalsoy is sinds kort een James Bond-tour te boeken. Kalsoy, onderdeel van de Faeröer-eilanden, diende als locatie voor de finale van No Time to Die. In de film gebeurt op dat eiland het onwaarschijnlijke... Maar laten we geen spoilers weggeven, aldus de website Guide to Faroe Islands, waar een heuse James Bond Tombstone Tour is verrezen. Nogmaals: verder verklappen we niks. >>>
••• De inkt van de overname van MGM naar Amazon is amper droog of de streamingdienst slaat al spijkers met koppen. Eind dit jaar wordt begonnen met de opnamen van een James Bond-spelshow: 007’s Road to a Million. Waarbij teams op iconische Bond-locaties tegen elkaar strijden om 1 miljoen pond. >>>
•••
•••No Time to Die heeft de Oscar voor beste song gewonnen. Billie Eilish is de derde artiest van een James Bond-titelsong die deze eer te beurt valt en na Adele en Sam Smith de derde op rij. Het aantal Oscars voor James Bond in zestig jaar filmgeschiedenis komt hiermee op zes. >>>
April ...
•••Zestig jaar filmhistorie is voor de Academy een twee minuten durende filmmontage aangekondigd door Kwik, Kwek en Kwak; drie boardsporters die bij elkaar opgeteld totaal niets met 007 te maken hebben en bij het opsommen van de James Bonds er gemakshalve eentje vergeten te noemen. >>>
•••Op 79-jarige leeftijd overlijdt acteur Christopher Muncke. Muncke speelde een bemanningslid van de Amerikaanse onderzeeër in The Spy Who Loved Me (1977). Hij is één van de prominentere gezichten van de U.S.S. Wayne. Hij helpt James Bond om de ontsteking uit de kernraket van de Liparus te halen. >>>
•••Niet veel later overlijdt Sonny Caldinez uit The Man with the Golden Gun (1974). De acteur stierf op 89-jarige leeftijd. Caldinez speelde Kra, de supervisor van Scaramanga’s zonne-energiestation. Caldinez was naast de Bond-film ook te zien in de eerste Indiana Jones Raiders of the Lost Ark (1981) en een groot aantal afleveringen van de Britse sciencefictionserie Dr. Who. >>>
•••
••• De Chinese acteur Kenneth Tsang overlijdt onverwachts. Tsang speelde in Die Another Day (2002) de rol van General Moon. De 86-jarige acteur arriveerde enkele dagen voor zijn overlijden vanuit Singapore in Hongkong, waar hij verbleef in een quarantainehotel. Volgens Asia One heeft Tsang nog telefonisch contact gehad met zijn dochter. Hij klaagde over pijn op zijn borst. Toen zij de volgende ochtend geen contact met haar vader kreeg, schakelde Tsangs dochter het hotelpersoneel in. De acteur werd buiten bewustzijn aangetroffen in zijn hotelkamer. Medische hulp mocht niet meer baten. De video van Tsang naar aanleiding van diens overlijden heeft op Youtube een Bond Blog-record van 13K weergaven behaald. >>>
Mei ...
•••James Bond Will Return. Da’s een prettige belofte. Maar geen belofte waar we zonder enig toekomstperspectief lang op kunnen teren. Een kleine stip op de horizon zou wel prettig zijn. Met een James Bond-tv-show in het vooruitzicht redden we het niet. Geef ons een sprankje hoop... >>>
•••Een filmtreatment van Ian Fleming is dankzij twee Londense antiquariaten weer boven water gekomen. Fleming schreef in 1956 een opzet voor een film gebaseerd op zijn derde James Bond-boek Moonraker (1955). Het filmidee telt 150 pagina’s en kent enkele wijzigingen ten opzichte van het bronmateriaal. >>>
•••
•••„To us, Mr. Bond. We are the best.” Hij is mijn favoriete Bond-schurk en het hoogtepunt in een guilty pleasure van een Bond-film: Christopher Lee als ‘the man with the golden gun’. De acteur zou honderd jaar zijn geworden. Lee overleed in 2015 op 93-jarige leeftijd. Hij was tot het eind van zijn leven op het witte doek te bewonderen en liet zo’n tweehonderd filmrollen na. Een eerbetoon aan de man met het gouden pistool, Sir Christopher Lee. Een filmicoon. >>>
Juni ...
•••
•••Het is mooi om te zien hoe oud-Bond-regisseur John Glen op handen wordt gedragen. De 007-helmer is met vijf films achter zijn naam recordhouder onder de Bond-regisseurs. Daarnaast deed hij de montage en regisseerde hij de second unit van drie eerdere Bond-klassiekers. John Glen is de laatste der Mohikanen. Op 15 mei werd hij 90 jaar. En ja, hij leeft nog steeds! Met méér John Glen hadden we een compleet alternatieve Bond-geschiedenis gehad. Heerlijk middelmatig, ongecompliceerd, ononderbroken en puur Bond. >>>
•••Na zestig jaar verschijnt James Bond voor het eerst als Lego-figuurtje. Lego brengt de Aston Martin DB5 inclusief minifiguur gebaseerd op de James Bond van Daniel Craig. >>>
•••De eerste film die ik in 2022 keek, was jubilaris Dr. No. Gewoon thuis, zoals ik de film gewend ben. Weliswaar met een verbetering van heb ik jou daar ten opzichte van de eerste tv-vertoning in 1991, maar het was nog steeds een blu-raytje op een tv-scherm. Ik moet zeggen dat ik nooit eerder zo had genoten van deze eerste Bond-film dan dat moment. Dit weekend is die beleving van eerder dit jaar ruim overtroffen door de filmvertoning in Vue. >>>
•••De camera’s voor Bond 26 gaan niet eerder draaien dan over twee jaar. Dat zegt Bond-producent Barbara Broccoli tegen Deadline. Het personage James Bond moet volgens de producent eerst ‘heruitgevonden’ worden. En dat kost tijd. >>>
Juli...
•••M, Q en Moneypenny (en Tanner). De acteurs die deze rollen de laatste Bond-films gestalte gaven, geven allen aan dat zij Bond 26 wel zien zitten. Zij krijgen in de media constant de vraag hoe het er voor staat met de volgende Bond-film. Allen halen hun schouders op. >>>
•••
•••Op 94-jarige leeftijd overlijdt Monty Norman. Norman componeerde het overbekende James Bond-thema. Een muziekstuk van nog geen twee minuten dat na de release van Dr. No (1962) wereldroem vergaarde en sindsdien in iedere Eon-James Bond-film is te horen. Bij de eerste klanken weet iedereen gelijk: dit is James Bond. En natuurlijk is dit niet het hele verhaal over de James Bond Theme... >>>
•••
••• James Bond-regisseur Terence Young zou zich hebben misdragen tegenover actrice Marguerite LeWars, fotografe Annabel Chung in Dr. No. LeWars vertelt in een interview dat de regisseur haar besprong toen ze in Jamaica samen achterin een limousine zaten op weg naar de wrap party van de eerste Bond-film. LeWars heeft het voorval zestig jaar voor zich gehouden. Het is tijdens het video-interview dat zij hier naar eigen zeggen voor het eerst over begint. >>>
•••
••• Het jaar 1922 was een productief jaar. Nóg een die honderd jaar geleden werd geboren: Tetsuro Tamba. Hij speelde het hoofd van de Japanse geheime dienst in You Only Live Twice, Bonds goede vriend Tiger Tanaka. De Japanse steracteur was ruim vijftig jaar te zien in film- en tv-producties in zowel zijn thuisland Japan als buiten Azië. Driemaal speelde hij onder regie van Lewis Gilbert. Tetsuro Tamba overleed in 2006 op 84-jarige leeftijd. >>>
•••
•••Als Thunderball, zoals in mijn geval, je eerste Bond-ervaring was, dan is Adolfo Celi als Emilio Largo het prototype Bond-schurk. Met zijn ooglapje. De Italiaanse acteur was 43 jaar toen hij met zijn grijswitte haar in de vierde James Bond-film verscheen — dezelfde leeftijd als ondergetekende op dat moment. Ook voor Celi is het zijn honderdste geboortedag. De klassieke Bond-schurk overleed in 1986 op 64-jarige leeftijd. >>>
•••In het kader van ‘het is ook nooit goed’: het is ook nooit goed. Die nieuwe lichting steelbooks die eraan komt. Ze zijn nog niet eens officieel gepresenteerd of het gezeik begint al. Ik zeik even mee. Want wat is het geval? De grote-stappen-gauw-thuismentaliteit van Warner Bros. valt niet in de smaak. >>>
Augustus...
•••Gaat het er dus toch van komen: een groots aangekondigd James Bond-concert met medewerking van Shirley Bassey, Garbage en… ga niet zomaar door. Het aangekondigde concert was inderdaad mijn ideetje. Applausje, buiginkje, dank je wel, en weer verder, want daar gaat het niet om. Nou ja, een beetje, ere wie ere toekomt natuurlijk. Belangrijker is dat David Arnold het idee heeft opgepikt en vervolgens zijn telefoonklapper geraadpleegd. >>>
•••James Bond-films blijven tot zeker 2037 gemaakt worden. Eon Productions schijnt een megadeal met filmstudio Warner Bros. te hebben gesloten om 007 tot minimaal zijn 75e filmverjaardag in de bioscoop te houden. Bond 26 wordt contractueel nog gemaakt in samenwerking met Universal. >>>
•••Het nieuwe James Bond-boek Double or Nothing van Kim Sherwood verschijnt in november in een Nederlandse vertaling. Tevens komt uitgeverij HarperCollins Holland met hernieuwde uitgaven van Casino Royale en Live and Let Die, de eerste twee James Bond-thrillers van Ian Fleming. >>>
•••
•••Pinewood Studios konidgt op de geboortedag van oud-007 Sean Connery‘The Sean Connery Stage’ aan. De oer-Bond zou 92 jaar zijn geworden. Opvolger Roger Moore kreeg eerder al een gebouw naar zich vernoemd. De makers van de James Bond-films maken al zestig jaar regelmatig gebruik van het studiocomplex nabij Londen. >>>
•••Waarom ook niet? De 90-jarige componist John Williams zou graag de score van een Bond-film aan zijn omvangrijke oeuvre willen toevoegen. Dat zegt de Amerikaanse filmcomponist in een interview met Classic FM. >>>
September...
•••Oké, als we dan toch in de buurt zijn, gaan we er wel even heen. Het toeval wil dat mijn schoonouders op een uurtje rijden van Talamone wonen. En omdat we Rome al eerder hadden uitgekleed en Matera voor even op en neer iets te ver ligt, is het plaatsje uit Quantum of Solace, dat werd vereeuwigd met én een titelkaart én een albumnummer, een mooi alternatief. Bij de vuilnisbak rechtsaf... >>>
•••
••• James Bond en The Queen zijn bijna 70 jaar onafscheidelijk geweest. Ian Fleming schreef zijn eerste Bond-roman in het jaar dat koningin Elizabeth II de troon besteeg. De kroning volgde enkele maanden nadat Casino Royale voor het eerst werd gepubliceerd. En dan was er ook nog die onwaarschijnlijke opening van de Olympische Spelen in 2012. Ter nagedachtenis aan koningin Elizabeth II een video-overzicht van de royal premieres van de Bond-films. Plus toegift. >>>
•••
••• Eenmalig 007 George Lazenby is niet meer welkom bij de voorstelling The Music of James Bond with George Lazenby. De oud-Bond-acteur heeft tijdens zijn laatste optreden beledigende opmerkingen gemaakt. De organisatie van de muziekshow geeft aan zich niet te kunnen vinden in Lazenby’s uitspraken en heeft de samenwerking met de acteur per direct verbroken. >>>
•••
••• Guy Hamilton was nooit beroerd over zijn James Bond-films te praten. Met plezier vertelde de regisseur van vier Bond-klassiekers over zijn avonturen op de filmset. Hamilton was de regisseur die het plezier van de films die hij maakte hoog in het vaandel had staan. 2022 markeert de honderdste geboortedag van de Bond-veteraan. Guy Hamilton overleed in 2016 op 93-jarige leeftijd na een productief leven. Zijn nalatenschap is van onmisbare waarde voor de James Bond-geschiedenis. >>>
••• Bond-bazen Barbara Broccoli en Michael G. Wilson zoeken naar een James Bond-acteur die tien tot twaalf jaar de rol van de geheim agent wil vertolken. Hoewel het een gewilde rol is, brengt James Bond ook een niet te onderschatten verplichting met zich mee. >>>
••• Het eerste deel van de James Bond-veiling bij veilinghuis Christie’s heeft 6,1 miljoen pond opgehaald. Op het tweede deel, de online veiling, is nog te bieden tot en met 5 oktober. Het opgehaalde bedrag gaat naar diverse goede doelen. >>>
Oktober...
•••
••• Nee, het was niet Cubby Broccoli die als eerste de filmrechten van James Bond kocht. De Canadese filmproducent Harry Saltzman was hem net voor. Een ontmoeting volgde snel, en samen gokten ze erop dat ze meer kans zouden hebben op succes. Er werd een huwelijk gesloten, en Eon Productions werd geboren. Twee kapiteins op een schip dat zo’n tien jaar koers wist te houden... Daags voor het diamanten jubileum van James Bond een portret van ‘de vergeten man’. >>>
••• En dan is het zover: 5 oktober, Global James Bond Day. Zestig jaar James Bond. Of in ieder geval is het zestig jaar geleden dat Dr. No voor de eerste keer in de bioscoop verscheen. Een clipje met hoogtepunten van wat ooit was... >>>
••• Bij gebrek aan een jubileumfilm hebben we wel twee mooie video’s gekregen die beide in het teken staan van de muziek van James Bond. Meer dan welk ander element uit de zestigjarige filmserie neemt de muziek een aparte plaats in. Zelfs wie nog nooit een Bond-film heeft gezien, heeft beslist wel eens een titelsong uit de 007-reeks gehoord. >>>
••• Als donderslag bij heldere hemel is daar de aankondiging: Bond in Motion komt naar Brussel. Da’s nog eens praktisch dichtbij. Op de website van de Brusselse Expo waar het evenement gaat plaatsvinden, is in eerste instantie geen enkel nieuws over de Bond-bolideshow te vinden. Later die dag is daar opeens de lancering van de website. Het belooft een unieke aangelegenheid te worden. >>>
•••
••• De Schotse acteur Robbie Coltrane overlijdt op 72-jarige leeftijd. Coltrane was te zien als Valentin Zukovsky in de James Bond-films GoldenEye (1995) en The World Is Not Enough (1999), beide met Pierce Brosnan als 007. Coltrane maakte van de charmante Zukovsky een graag gezien personage met de beste oneliners. Sinds enkele jaren bewoog de acteur zich voort in een rolstoel. Hij verkeerde al enige tijd in slechte gezondheid. >>>
•••
••• Welkom bij de boulevardkant van Bond Blog. Want wat blijkt na een ochtendje speuren: de vorig jaar overleden Bond-girl Tanya Roberts was in werkelijkheid zes jaar ouder. Voor zover ik wist, werd de actrice uit A View to a Kill geboren in 1955, dus ik vroeg mij af waar 1949 nu ineens vandaan komt. Op IMDb en Wikipedia was de geboortedatum al stilletjes veranderd naar 1949. Speurend in de handgeschreven volkstelling van de Verenigde Staten van 1950 blijkt inderdaad dat zij op dat moment al een halfjaar oud was... >>>
•••
••• Daniel Craig ontvangt uit handen van prinses Anne dezelfde onderscheiding als de door hem gespeelde spion James Bond in de 007-films heeft. De acteur is nu Companion of the Order of St Michael and St George. Normaal gesproken wordt de eretitel enkel verleend aan mensen met een hoge functie of aan iemand die in het buitenland buitengewone of belangrijke niet-militaire diensten heeft verleend aan het Verenigd Koninkrijk. Ook Bond-filmproducenten Barbara Broccoli en Michael Wilson zijn geëerd. >>>
••• En zo is het feest weer gevierd. Oktober 2022 was een maand van uitersten, waarin de kleine momenten het meest vreugdevol waren. Twee uur praten over James Bond in een theater met een handvol toehoorders, hoort daar niet bij. Ik zal uitleggen waarom. >>>
••• Twee jaar na het overlijden van Sir Sean Connery kondigt zijn familie de oprichting van The Sean Connery Foundation aan. De stichting, opgericht door zijn kinderen, probeert de nalatenschap van Sean Connery te eren door middel van subsidies te verlenen aan instellingen en organisaties in Schotland en de Bahama’s. >>>
November...
••• Even een inhaalrondje op documentairegebied. Naast The Sound of 007 als schraal alternatief voor een jubileumfilm, zijn daar een uur Sean Connery, een uur Judi Dench en meer dan anderhalf uur a-ha. Alleen de documentaire over Joseph Caroff van HBO heb ik nog steeds niet gezien. Allemaal aanraders. Vooral de film over a-ha is een traktatie. >>>
•••
••• Een leuke vondst in de podcast van Really 007! Hierin wordt Sayun Jantanarat opgevoerd. De man die in 1974 als 14-jarige een piepklein maar opvallend rolletje had in The Man with the Golden Gun. Hij staat bekend als The Elephant Boy. Niet op de aftiteling van de film trouwens. Daar komt zijn naam niet eens voor. Het is een bijzonder levensverhaal. >>>
••• Daniel Craig is drie jaar nadat hij zijn laatste scène opnam voor No Time to Die (2021) nog steeds James Bond. Getuige de foto ter lancering van twee nieuwe Omega-horloges. Hier te zien: >>>
••• Zomaar uit de hoge hoed en na een paar dagen al verkrijgbaar: de uitgebreide soundtrack van Tomorrow Never Dies (1997) met muziek van David Arnold. Wie hem bestelt moet alleen wel een maandje geduld hebben... >>>
••• Beluister extra tracks van The Man with the Golden Gun (1974) van John Barry die nooit eerder zijn uitgebracht. Zoals de complete versie van de pre title sequence. >>>
•••
••• De Engelse acteur Aaron Taylor-Johnson heeft volgens de Britse media in september een screentest gedaan voor de rol van James Bond. Volgens ingewijden was James Bond-producent Barbara Broccoli onder de indruk van de 32-jarige Brit. Taylor-Johnson acteert al sinds zijn kinderjaren. In 2002 speelde hij een hoofdrol in de Nederlands-Britse filmproductie Tom & Thomas van Esmé Lammers, naast onder meer Bond-boef Sean Bean en Derek de Lint. >>>
December...
•••
••• Na tien jaar trouwe dienst was hij ineens zomaar weg, om voorlopig niet meer terug te komen: componist David Arnold. Bond-fan, Barry-adept en onder alle omstandigheden een beleefde Brit. Arnold is weer helemaal terug. Hoewel er over zijn deelname aan Bond 26 nog niets bekend is, en of daar überhaupt sprake van gaat zijn, maar Arnold is de man die het complete zestigjarige jubileummuziekfeest van 007 op zijn zestigjarige schouders heeft genomen. Ondertussen liep hij rond met een geheim. Een geheim dat hij met pijn en moeite verborgen hield. 2022 was het jaar van David Arnold. >>>
••• Dat het debat over wie de volgende James Bond moet worden altijd wel ergens sluimert, is niet meer dan logisch. Van Barbara Broccoli krijgen we over Bonds toekomst geen enkel teken van leven. Dan blijft als enige optie over: speculeren. Het is tijd voor een nieuwe impuls. >>>
•••
••• Op 93-jarige leeftijd overlijdt Michael Reed. Reed was director of photography van On Her Majesty’s Secret Service (1969); één van de mooist gefilmde James Bond-avonturen. Daarnaast verzorgde Reed als cameraman opnamen voor eerdere Bond-films. George Lazenby reageert op het bericht van Reeds overlijden. >>>
••• Een dagje Brussel levert een uniek kijkje achter de schermen op bij Bond in Motion. Marketingspecialist Pascal Witmeur vertelt over Chris Corbould en over Meg Simmonds. Over die eerste is hij dolenthousiast. Over die tweede iets minder... Een reportage vanaf de Brusselse Expo waar nog tot half mei een niet te missen James Bond-evenement plaatsvindt. >>>
Tot slot...
Met alle spanningen op het wereldtoneel in 2022 valt het nieuws over het uitblijven van een nieuwe James Bond-film in het niet. Het zou ons alleen wel wat houvast geven en een positief vooruitzicht voor de nabije toekomst.
Dat James Bond terugkomt staat vast, alleen nog niet wanneer. Ondertussen mogen we in de zomer van 2023 uitkijken naar twee andere grote avonturiers die terugkeren: Indiana Jones en Ethan Hunt. Spektakel alom met respectievelijk een 80- en 60-plusser in de hoofdrol. Zo bont heeft Bond het nooit gemaakt.
Bedankt voor het volgen en lezen van Bond Blog. Een inspiratievol 2023 gewenst.
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures
Wat betreft de spelversie van Tomorrow Never Dies; in het begin lukte het wel redelijk. Ik zag dat enigszins het filmverhaal werd gevolgd, de muziek leek ergens op. Ik schoot mij een weg door de verschillende levels en dat begon mij eerlijk gezegd al vrij snel de keel uit te hangen, dat aanhoudende geschiet. Maar oké, je hebt die game niet voor niets aangeschaft, schiet een beetje door, en eerlijk gezegd was ik ook wel benieuwd of het verderop in de game nog interessant zou worden.
Er was nog dat andere spel waar ik mijn enthousiasme voor James Bond wellicht in kwijt kon: 007 Racing. Nou. Dat spel heb ik bijna met console en al het raam uitgeflikkerd. Een onbestuurbare garage aan auto’s en exact datzelfde uitputtende geschiet als in de vorige game. De stem van John Cleese, ‘For the sake of the car, double-o-seven, return fire!’, die zich als enige castlid had laten overhalen om aan het project deel te nemen, hielp daar niks bij. Zonde van mijn tijd.
Want na de Playstation kwam de Wii, waar eveneens het spel GoldenEye 007 uitkwam en eerder 007: Quantum of Solace. Ik krijg er nog hoofdpijn van als ik er aan denk; vijf minuutjes achter een van die games en mijn hoofd begint al te tollen.
Herinnert iemand zich trouwens nog James Bond World of Espionage? Volgens kenners het slechtste Bond-spel ooit. Na anderhalf jaar werd de game uit zijn lijden verlost en trok ontwikkelaar Glu Mobile de stekker eruit. Ook 007 Legends met missies uit oude Bond-films als Goldfinger, Moonraker en Licence to Kill leek een goed idee, maar liet qua uitwerking sterk te wensen over.
