Charming tunes

The Ultimate James Bond Soundtrack Collection

Met nog maar een krappe vijf maanden post-productie in het verschiet, nadert de première van No Time to Die nu toch wel snel. Voor ons fans zijn er weinig zorgen, al klaagt men steen en been over de afwezigheid van promotie (willen de fans nu meer of minder spoilers?). Maar de makers van de film hebben wel wat beters te doen.

Door gastauteur Gert Waterink

Voor een deel van de medewerkers aan de filmproductie begint het grote werk nu pas. Het afmonteren van de film is hierbij van doorslaggevend belang. Afgeraffelde montage was één van de makkes van Quantum of Solace (2008). En dat willen regisseur Cary Joji Fukunaga, film editors Tom Cross en Elliot Graham en de Bond-producenten natuurlijk koste wat kost voorkomen.

Een ander aspect van post-productie is natuurlijk de filmmuziek. Laat Cross en Graham maar lekker wekenlang opgesloten zitten in een griezelig kamertje, filmcomponist Dan Romer heeft de beschikking over studiofaciliteiten, waarschijnlijk de Abbey Road Studios, met flink wat meer vloeroppervlak.

Dan Romer (links) in een wat krappere ruimte

Dit uitermate belangrijke element van elke Bond-film is wat mij het meeste boeit in de aanloop naar een nieuw filmavontuur. Als de eerste tracks van Dan Romers No Time to Die in première gaan op de radio, dan zit de schrijver van dit stuk als een hond met natte tong uit z’n bek te luisteren.

In een voorgaand artikel op deze site ging ik al in op de nog onontdekte kwaliteiten van deze relatief onbekende man in Hollywood. Na het beluisteren van al z’n werk voor film, tv-series, computerspellen en documentaires was ik lichtjes enthousiast. Maar ik besefte ook dat voor de meer conservatieve Bond-fan ongetwijfeld teleurstellingen in het verschiet liggen.

De bekendmaking van Dan Romer gaf mij nieuwe motivatie om mijn project ‘Ultimate James Bond Soundtrack Collection’ eens goed af te ronden. Enkele intimi binnen de groep Nederlandse Bond-fans wisten al dat ik probeerde een zo compleet mogelijke collectie op mp3 te krijgen. En dat is mijns inziens nodig.

Veel Bond-soundtrackalbums missen belangrijk materiaal. John Barry’s Moonraker is hiervan een goed edoch triest voorbeeld. Hooguit 30 minuten van de filmmuziek is op cd verschenen. Vanwege contractuele en belastingtechnische problemen week een groot gedeelte van de crew van Moonraker in 1978 en 1979 uit naar Frankrijk. Zo ook John Barry, waardoor hij gedwongen werd om zijn muziek op te nemen in de Davout Sound Studio’s in Parijs. Veel van deze opnamen zijn verloren gegaan of liggen nog ergens onafgestoft te vergaan in Frankrijk.

John Barry dirigeert de muziek voor You Only Live Twice (1967)

Dit, maar ook veel andere ‘problemen’ omtrent de Bond soundtracks, noopten mij om dit project te starten. Naast veel niet eerder uitgegeven materiaal, zijn ook veel tracks op expanded edition-albums niet in chronologische volgorde geplaatst. Ook koos de filmcomponist samen met zijn muziekproducer er soms voor om bepaalde muziekstukken níet op het album te zetten.

En dan zijn er ook nog vaak album-edits van songs die simpelweg anders afgemonteerd zijn dan de, vaak betere, filmversie. ‘Source music’ (achtergrondmuziek in een film) is ook zo’n ding. John Barry componeerde het vaak zelf, maar David Arnold trommelde liever andere muzikanten op, waardoor ook deze muziekstukken vaak niet op album verschenen. Niet leuk dus voor de ultieme luisterbeleving.

Ik heb dat allemaal geprobeerd recht te zetten. Met montage-software, knip-en-plakwerk, aanbiedingen van andere fans die betere versies hadden, isolated score segments en veel geduld, tijd en moeite, is deze Ultimate James Bond Soundtrack Collection nu, vóór de release van No Time to Die, eindelijk af.

De twaalf Bond-componisten: Monty Norman, John Barry, Burt Bacharach, George Martin, Marvin Hamlisch, Bill Conti, Michel Legrand, Michael Kamen, Éric Serra, David Arnold, Thomas Newman en Dan Romer

Via Bond Blog bied ik deze bijna onuitputtelijke collectie Bond-muziek gratis aan, voor zowel het online beluisteren van de albums, alsmede het downloaden van de collectie. Albums 28 t/m 32 bevatten dan ook nog eens compilaties van alle Bond songs, de beste actie-tracks en Bond-muziek om even tot rust te komen.

Om geen problemen te krijgen met de licentiehouders van de Bond-muziek, veelal platenmaatschappijen, mogen we dit enkel op een gelimiteerde manier aanbieden. Stuur daarom een mailtje naar jamesbondmuziek@mail.com onder vermelding van ‘Charming tune’. We sturen je dan de link naar de website (een afgeleide van Cloud DropBox), de gebruikersnaam en het wachtwoord toe.

Let op: delen is niet mogelijk, aangezien voor elke unieke bezoeker automatisch een ander wachtwoord wordt gegenereerd. Maar dat mag de pret niet drukken. Jullie Bond-fans kunnen dan tijdens de feestdagen goed voorbereid vooruitkijken naar Dan Romers soundtrackalbum voor No Time to Die. There’s No Time to Waste!

Rami Malek is ‘Safin’ in No Time to Die

Ondanks dat er nog geen enkele foto van zijn personage naar buiten is gekomen, is vandaag eindelijk de naam van de grote schurk bekend geworden tegen wie James Bond het in zijn nieuwste avontuur moet opnemen. Rami Malek speelt in No Time to Die de rol van Safin.

Wat Safins duivelse plan behelst, moet nog blijken. Het is hoe dan ook een milieuvriendelijk plan, weten diverse media dit weekend te melden. De ‘eco-friendly’ villain zou er een algenkwekerij op na houden.

De naam van de belangrijkste schurk in de nieuwe James Bond-film is tot vandaag onbekend gebleven. Empire Magazine publiceert donderdag 31 oktober een artikel over No Time to Die met exclusieve foto's en interviews. In een teaser laat Empire alvast een en ander los, waaronder vandaag dus de naam Safin, en gisteren onderstaande foto van Daniel Craig.

Joseph Wiseman als Dr. No

Omdat de naam van Maleks personage een halfjaar lang geheim is gebleven, terwijl andere rollen als Bond-girls Nomi en Paloma wel gewoon werden genoemd, deed het gerucht de ronde dat de nieuwe schurk wel eens de reïncarnatie van James Bond eerste tegenstander Dr. No kon zijn. Aangezien in de vorige film Spectre (2015) Blofeld na meer dan veertig jaar weer tevoorschijn komt, zou dat met Dr. No ook kunnen gebeuren.

Het grote verschil tussen Blofeld en Dr. No, is dat eerstgenoemde in meerdere films de grote antagonist speelt en dat meerdere acteurs in het verleden gestalte hebben gegeven aan Bonds aartsvijand. Dr. No treedt in de gedaante van Joseph Wiseman enkel in de eerste film op. En dat zal voorlopig zo blijven...

That's a wrap

Het filmen van Bond 25 No Time to Die zit erop. Dat maakte het officiële 007-account vannacht bekend met vermelding van onderstaande foto met regisseur Cary Fukunaga en hoofdrolspeler Daniel Craig.

Na precies een halfjaar sinds de aftrap van de film op 25 april vanaf Jamaica, zijn gisteren de laatste meters gedraaid van de 25e James Bond-film. In dat halfjaar is er via het officiële kanaal opvallend weinig naar buiten gekomen; heeft de productie te kampen gehad met enkele grote tegenslagen, waaronder de enkeloperatie van Daniel Craig; heeft de film veel negatieve publiciteit over zich heengekregen; en leek alles vanaf eind augustus in Italië toch nog op zijn pootjes terecht te komen.

Bij hogere uitzondering is er bij deze Bond-productie nog geen trailer naar buiten gekomen. Wel verscheen eerder deze maand ter viering van James Bond Day een teaser poster.

Zoekplaatje van de main unit van No Time to Die

No Time to Die is volgend jaar vanaf 2 april in Nederland en op 8 april in België te zien.

Boy George lanceert No Time to Die-song

De Britse popzanger Boy George heeft een nieuw nummer gelanceerd met de titel No Time to Die. Het moet gezegd, het is een van de betere inzendingen. Vooralsnog enkel te beluisteren via Soundcloud.

Het staat artiesten wereldwijd vrij om nummers onder de titel van de nieuwe Bond-film uit te brengen. Vorige maand deed de vrij onbekende Britse formatie 40 Shillings on the Drum een poging. Alleen, Eon Productions heeft op deze manier in 57 jaar nog nooit een titelsong uitgekozen.

Eerdere gingen de geruchten de ronde dat er voor de titelsong van No Time to Die wordt gekeken naar een duet. Zo werden Ed Sheeran en Andrea Bocelli al aan elkaar gekoppeld en deden ook de namen van Sting en Jack Savoretti de ronde.

Doorgaans wordt de titelsong van de nieuwe Bond-film kort vóór de lancering van de film bekendgemaakt. Wie in februari of maart met een No Time to Die-nummer naar buiten komt, maakt een betere kans.

Mocht dat allemaal niks worden, dan hebben we altijd Boy George nog.

‘No Time to Die heeft drie verschillende einden’

Regisseur Cary Fukunaga heeft drie verschillende einden voor No Time to Die gefilmd, zodat niemand anders dan hij weet hoe de film afloopt. Dat claimt Daily Mirror op basis van anonieme bronnen.

De regisseur is volgens de krant bang dat de climax wordt gelekt, dus houdt hij iedereen die bij de productie is betrokken liever in het duister. Zelfs Daniel Craig zou niet weten welk einde hem te wachten staat.

No Time to Die-regisseur Cary Joji Fukunaga

Het klinkt als een peperdure truc en getuigt van weinig vertrouwen naar de cast en crew toe. Opvallend bij deze Bond-productie is dat er tijdens de productie zowel officieel als onofficieel bar weinig naar buiten is gekomen. Zo is er nog geen glimp van Rami Malek als Bonds grote tegenstander uitgelekt. Ook zijn naam in de film is tot dusver een geheim.

Het kan zijn dat Fukunaga zelf ook nog niet precies weet welk einde straks het beste aansluit op de twee uur daarvoor, zodat hij enkele opties openlaat. Dat is geen unicum. Zo zou Quantum of Solace (2008) aanvankelijk eindigen met de dood van Mr. White. Tijdens de montage besloot regisseur Marc Forster anders, waardoor White terug kon keren in Spectre (2015).

Marc Forster en Jesper Christensen (Mr. White) op de set van de gesneuvelde scène uit Quantum of Solace (2008)

Het einde van de opnamen van No Time to Die worden deze week verwacht. Als Fukunaga dat maar niet geheimhoudt voor zijn club...

The Moneypenny Movie

Miss Moneypenny-actrice Naomie Harris en regisseur Barry Jenkins (Moonlight, If Beale Street Could Talk) willen een Moneypenny-film maken. Dat zegt Harris tegen Comingsoon.net. Jenkins heeft er al met Barbara Broccoli over gesproken.

Voorlopig is het gebleven bij een kort gesprek tussen Broccoli en Jenkins. ‘Maar je weet nooit hoe het loopt’, vult Harris aan.

Een film over Miss Moneypenny zou een antwoord kunnen zijn op de wens een vrouwelijke James Bond te introduceren. Al heeft Barbara Broccoli daarvoor inmiddels Blake Lively in The Rhythm Section (release in januari 2020), en een verrassing in de gedaante van Lashana Lynch in No Time to Die.

In Skyfall (2012), waarin de Miss Moneypenny van Naomie Harris haar debuut maakt, blijkt de secretaresse van M in meer in staat dan achter een bureau zitten, wat het personage in twintig voorgaande films deed. Voordat Moneypenny zich aan het eind van de film bekendmaakt, hebben we haar aan het begin van de film als agent Eve al in actie gezien. En hoe.

Een eerdere poging om Halle Berry uit Die Another Day (2002) een eigen Jinx spin-off te geven, liep op niets uit. In ieder geval is Naomie Harris in No Time to Die voor de derde keer naast Daniel Craig te zien als Miss Moneypenny.

Craig per vandaag langstzittende 007

Was het volgens sommige bronnen een halfjaar geleden al zo ver, volgens Bond Blog, en inmiddels ook andere media, is vandaag de dag dat Daniel Craig het langst in het zadel zit als James Bond. Hij stoot daarmee Roger Moore, die het 5118 dagen volhield als 007, van de troon.

Bond 51: Roger Moore en Daniel Craig

Deze berekening is gebaseerd op de dag dat beide acteurs werden benoemd als nieuwe James Bond (Moore op 1 augustus 1972 en Craig op 14 oktober 2005), tot aan het moment dat Timothy Dalton het stokje van Moore overnam (op 6 augustus 1986). Craig hoeft voorlopig geen opvolger te verwachten, zijn teller loopt nog wel even door.

Op 9 april berichtte ik hierover:

Daniel Craig houdt het sinds 14 oktober 2005 tot aan vandaag de dag exact 4926 dagen vol als James Bond. Dat zij er nog altijd 192 minder dan Roger Moore. En dus is Moore nog steeds recordhouder.

Dat was een halfjaar geleden. April had op dat moment nog 21 dagen te gaan. Tel daarbij de 31 op van mei, 30 van juni, 31 van juli en van augustus en de 30 van september, dat zijn er exact 5100. Plus 18 (tot 18 oktober) en zie daar de 5118 van Craig gelijk aan die van Moore, wat betekent dat Craig vandaag op 19 oktober 5119 streepjes mag noteren.

Roger Moore leverde tijdens zijn loopbaan als 007 overigens zeven Bond-films af, Daniel Craig zit nu op vijf. Craig is momenteel even oud als Moore toen hij Moonraker (1979) maakte, namelijk 51 jaar. Dat was Moores vierde Bond-film, waarna er dus nog drie volgden.

Drie lijkt een beetje veel voor Craig, eentje erbij voor oktober 2022 moet wel lukken. Dan is het precies 60 jaar geleden dat James Bond voor het eerst in de bioscoop verscheen. Een diamanten jubileum dat alleen wat waard is als er een nieuwe film uitkomt, maar dat kan natuurlijk ook heel toepasselijk met een nieuwe James Bond...

De trailer-kwestie

Even leek het erop dat de nieuwe James Bond-film onder toeziend oog van de relatief jonge regisseur Cary Fukunaga ‘out of the Dark Ages into the light’ was gekomen. Niet lang na de start van Bond 25 verscheen een lekkere video uit Jamaica online, Fukunaga zelf laat af en toe van zich horen via Instagram... en dat is het dan.

 

Een trailer, op z'n minst een teaser trailer, dat hadden we ondertussen toch wel mogen verwachten. Toepasselijker dan 5 oktober, Global, of inmiddels omgedoopt tot ‘James Bond Day’, had niet gekund. Zodat die datum nog een beetje cachet krijgt, in plaats van de benoeming van twee steegjes op het terrein van Pinewood, een overbodig vierde Aston Martin voor No Time to Die en de teaser poster van een ober die tot grote ergernis opmerkt dat de klanten van tafel 7 zijn weggelopen zonder te betalen: No Time to Pay...

Bewegende beelden willen we zien. Het gaat hier om een film, niet om een prentenboek!

Dat er straks op 2 april voor onze ogen een film uitrolt in de bioscoop, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Of die goed of minder goed is, daar helpt geen lieve trailer aan.

Het punt is gewoon dat we eindelijk wat willen zien. Een trailer helpt enorm om in de stemming te komen. En wat is er handiger om dit komende halfjaar te gebruiken om een van de langst verwachte James Bond-films te promoten?

Want hoewel er straks weer miljarden mensen wereldwijd op de avonturen van 007 (wie dat nummer in de nieuwe film dan ook mag dragen) afkomen — de jeugd heeft helemaal níks met James Bond. Er is namelijk in geen jaren een Bond-film verschenen. Behalve mijn eigen kinderen en mijn leerlingen van groep 7, zijn er waarschijnlijk verdomd weinig jongeren die weten dat er een nieuwe Bond aan zit te komen. Onlangs nog bij een stelopdracht, waarin ik de nieuwe Bond-film handig had verwerkt, vroeg Ridah of hij in plaats van James Bond ook over John Wick mocht schrijven...

Als de James Bond-films puur op nostalgie zouden drijven, verplaats de avonturen dan lekker terug naar de jaren 60 van de vorige eeuw, of gebruik de jaren 50 van Flemings Bond als uitgangspunt. Neem de remake van The Man from U.N.C.L.E. (2015) als voorbeeld, dat ziet er toch lekker strak 60's uit. Paar foute Russen erin en de Koude Oorlog herleeft als nooit tevoren.

Met nog een klein halfjaar voor de boeg, is er op marketinggebied nog niets verloren. Als die trailer ergens eind dit jaar of begin volgend jaar uitkomt — dat is voor de gewone consument vroeg genoeg. Maar geef óns alvast wat informatie of wat beelden. Een stukje making of, een foto. Dan hoeft Lotte Verheul van Esquire in haar eerste regels niet twee onwaarheden te verkondigen. Want waar komt de bevestiging vandaan dat het James Bond-feestje in Matera eind vorige maand het einde van de complete opnameperiode betekende?

Dat is gewoon niet zo. Ik ben het elders ook tegengekomen, maar het is puur papegaaiwerk. Het feestje was ter afsluiting van de lange opnametijd in het Zuid-Italiaanse plaatsje en als excuus voor het achterlaten van zoveel onuitwisbare bandensporen op de witte plavuizen. Daarna zijn de opnamen elders in Italië gewoon doorgegaan.

Maar ja, als een productiemaatschappij verder de lippen stijf op elkaar houdt en er geen moeite wordt genomen mijn telefoonnummer in te tikken, dan is dát inderdaad alles wat we tot nu toe over de nieuwe James Bond-film weten...

Dan hing de vlag er veertig jaar geleden toch totaal anders bij. Cubby Broccoli, die de touwtjes sinds The Spy Who Loved Me (1977) helemaal alleen in handen had, nodigde de wereldpers uit om gezellig te komen dineren op Sardinië. De persmensen mochten vrij rondlopen op de set, iedereen de hemd van het lijf vragen, er werden onthullingen gedaan en dat allemaal onder joviale omstandigheden. Bij het vervolg Moonraker (1979) tijdens studio-opnamen in Parijs idem dito. Met als enig verzoek om niet álles te verklappen, maar schrijf er vooral over!

Relaxte sfeer op de set van The Spy Who Loved Me: Cubby Broccoli kookt spaghetti voor de cast en crew in Caïro

En die films scoorden als een dolle. Het publiek werd middels de media al warm gemaakt tijdens de opnamen. Nu is er buiten de beelden van juni, het setbezoek van Prince Charles, het fotomoment in Matera en het vrijgeven van de teaserposter helemaal níets te zien. Het is via social media dat we nauwkeurig op de hoogte worden gehouden als er buitenopnamen plaatsvinden. Op die manier leeft het allemaal nog een beetje en kunnen we ‘ah’ en ‘oh’ roepen, maar via een officieel kanaal is er nauwelijks iets te zien.

Het complete mediagebeuren verloopt bij de 25e James Bond-film sowieso anders dan gebruikelijk. De bekendmaking van de titel tijdens het eerste grote persmoment — ging niet door. De titel werd ergens in augustus zonder enige vooraankondiging ineens wereldkundig gemaakt. Dat is niet erg, maar het had een mooi moment geweest om de boel even lekker pompeus aan te kleden. Hetzelfde geldt voor 5 oktober jongstleden. Had er een trailertje van een minuut uitgegooid, dan zijn de liefhebbers weer en paar avonden zoet om alles te ontleden en pikt de argeloze kijker ook gelijk een stukje mee.

Zo'n trailer is uiteindelijk gauw vergeten als de film er eenmaal is. Meer dan een zoethoudertje en als extra op de thuiskopie is het niet. Maar juist zo'n zoethoudertje kunnen we nu wel gebruiken, nadat het eind deze maand vier jaar geleden is dat de laatste  Bond-film Spectre in première ging. Aanvankelijk stond Bond 25 voor deze maand gepland. Die vier jaar klinkt, hoewel best lang, niet onbekend: Quantum of Solace (2008) - Skyfall (2012) en daarvoor Die Another Day (2002) - Casino Royale (2006). Vierenhalf is gewoon net iets teveel.

Wanneer die trailer komt, en of we eerst nog een teaser krijgen of dat het gelijk een 2 minutenversie is, dat zal wel net zo onvoorspelbaar verlopen als veel van het vorige tijdens deze productie.

En wat nu als No Time to Die de Bond-productie wordt die het redt zónder trailer en voorgeproduceerde publiciteit? Dat zou aantonen dat, als het lukt, het merk 'James Bond' onverwoestbaar is. Een interessante testcase. Brengt alleen wel een hoop ongefundeerde speculaties van weinigwetenden met zich mee. Blijft toch frustrerend...

Aston Martin kondigt vierde auto aan voor Bond 25

Het is niet voor niets Global James Bond Day: Aston Martin kondigt zojuist het optreden van vier van zijn auto's aan in No Time to Die. De nieuwe DBS Superleggera is de nieuwste van dit kwartet.

Aston Martin DB5

Aston Martin V8

Aston Martin DBS Superleggera

Aston Martin Valhalla

Eerder was al bekend dat er drie Aston Martins in de nieuwe Bond-film hun opwachting maken: de DB5, de V8 Vantage en de futuristische Valhalla.

Nooit eerder traden in één Bond-film drie, laat staan víer Aston Martins op de voorgrond. Van de oude vertrouwde DB5 en de V8 is bekend dat James Bond hierin zal rijden. De Aston Martin Valhalla behoort waarschijnlijk het personage Nomi (Lashana Lynch) toe. Wie in de DBS Superleggera mag rijden, is nog niet bekend.

Officieel: teaser poster No Time to Die

Dit is 'm dan, het cadeautje voor Global James Bond Day vandaag: de eerste poster voor No Time to Die...

En? Plaats voor commentaar onder dit bericht en op Twitter. 

Het is voor het eerst sinds Casino Royale (2006) dat Daniel Craig als James Bond op een teaser poster weer een tuxedo draagt. De poster is ook breder dan voorgaande edities.

Pinewood eert Bond-films met nieuwe wegen

De Engelse Pinewood Studios, waar de meeste James Bond-films zijn opgenomen, benoemt twee nieuwe wegen op het studioterrein ter viering van 007. Dat heeft de studio vandaag, op Global James Bond Day, bekendgemaakt.

Coming soon: two new roads at our Pinewood expansion will be named in honour of @007 #JamesBondDay pic.twitter.com/uqc5nS4Kep

— Pinewood Studios (@PinewoodStudios) October 5, 2019

Het gaat om de Michael G. Wilson Road en de Skyfall Avenue. Michael G. Wilson is de producent van de James Bond-films sinds Moonraker (1979). Toen nog met zijn stiefvader Albert R. Broccoli en sinds GoldenEye (1995) tot aan nu met zijn halfzus Barbara Broccoli. Daarnaast was Wilson co-scenarist van alle Bond-films uit de jaren 80.

Skyfall is de 23e James Bond-film in de reeks en de Bond-film die het meeste geld aan de bioscoopkassa wist binnen te brengen; meer dan 1,1 miljard dollar.

Pinewood Studios heeft al een Goldfinger Avenue en verschillende geluidsstudio's die verwijzen naar James Bond, zoals de Albert R. Broccoli 007 Stage, de Q Stage, de Roger Moore Stage en de John Barry Theatre.

Honderd jaar Donald Pleasence

Hoewel de rol aanvankelijk niet voor hem bedoeld was, laat zijn vertolking van de eerste Blofeld een onuitwisbare indruk achter. Die kale kop met dat afzichtelijke litteken, en dan die priemende ogen. Donald Pleasence werd het gezicht van het kwaad. Vandaag is zijn honderdste geboortedag. 

Van Pinter naar Dracula

De gisteren op 75-jarige leeftijd in zijn woning in het Zuidfranse St.Paul-de-Vence overleden Britse acteur Donald Pleasence was al een bekend toneelspeler, toen zijn filmcarrière midden jaren zestig een hoge vlucht nam. De in Worksop, Nottinghamshire geboren Pleasence speelde vaak onder regie van Peter Brook, maakte deel uit van het gezelschap waarmee Laurence Olivier op een Amerikaanse tournee Anthony and Cleopatra presenteerde en werd door het weekblad Time naar aanleiding van zijn hoofdrol in Harold Pinters The Caretaker (die hij in 1963 in de verfilming herhaalde) uitgeroepen tot ‘acteur van het decennium’.

Hans Beerekamp

Vanaf 1954 speelde Pleasence ook kleine filmrollen, bij voorbeeld in de eerste verfilming van Orwells 1984 (1956), van Osbornes Look Back in Anger (1958) en als de blinde militair in The Great Escape (1963), zijn Hollywooddebuut. Roman Polanski bezorgde Pleasence voor het eerst een griezelige, dreigende rol, als een van de twee gangsters in Cul-de-sac (1966).

Engerds zouden de specialiteit worden van de inmiddels kale, gedistingeerde acteur met haakneus en kraaloogjes, die zijn dreigementen fijntjes wist te fraseren. Hij speelde schurken in onder veel meer de James Bond-film You Only Live Twice (1967), de ‘politieke’ western Soldier Blue (1970), George Lucas’ debuut THX-1138 (1971), de Disney-familiefilm Escape to Witchmountain (1975), Elia Kazans verfilming van Scott Fitzgeralds The Last Tycoon (1976) en The Eagle Has Landed (1977).

Blofeld: „James Bond. Allow me to introduce myself. I am Ernst Stavro Blofeld. They told me you were assassinated in Hong Kong.”
Bond: „Yes, this is my second life.”
Blofeld: „You only live twice, Mr. Bond.”

You Only Live Twice (1967)

John Carpenter creëerde voor Pleasence in de baanbrekende en invloedrijke griezelfilm Halloween (1978) de rol van een waanzinnige psychiater, die de acteur in vier van de vijf vervolgfilms opnieuw zou vertolken. Het was ook de aanleiding tot hoofdrollen in een lange reeks, allengs obscuurder horrorfilms, ook in Italië en Spanje.

Tot de laatste rollen van de door zijn latere werk enigszins als ‘mad scientist’ of Dracula gestigmatiseerde Pleasence behoorden weer interessante films als Pierre Schoendoerffers Dien Bien Phu (1992) en Woody Allens Kafka-pastiche Shadows and Fog (1992).

NRC, 3 februari 1995