Koolhoven komt met James Bond-avonden op maat

Na het grote succes van de James Bond-avonden bij Koolhovens Keuze, werd filmmaker Martin Koolhoven vaak gevraagd of de Bond-colleges ook ‘los’ konden worden aangeboden. Dat kan nu. Speciaal voor groepen die een vermakelijk onderhoudende avond of middag willen.

Bij deze voorstelling loopt Martin Koolhoven chronologisch van de eerste tot de laatste James Bond en laat hij uit deze films de meest iconische en vermakelijkste fragmenten zien. De regisseur en filmfanaat vertelt erbij welke ideeën hij geweldig vindt en welke volkomen misplaatst. Ook passeren Bond-replica’s en look-a-likes de revue.

Later dit jaar in juni en november keert Koolhovens Keuze in ieder geval terug met From Russia with Love en Octopussy.

Klik hier voor meer informatie en boekingen.

Walm van antisemitisme rond James Bond

Waar in Nederland afgelopen weekend een optreden van zangeres Lenny Kuhr werd verstoord door pro-Palestijnse demonstranten, richtten hun sympathisanten zich internationaal op de Brits-Joodse acteur Aaron Taylor-Johnson, die mogelijk de nieuwe vertolker van 007 wordt.

Aaron Taylor-Johnson

Onaanvaardbaar in een tijd dat de oorlog in Gaza voortwoedt, vinden ze. Op sociale media voeren ze actie met #BoycottJamesBond. Anderen noemen de actie net als het protest tijdens het concert van Kuhr regelrecht antisemitisme.

Ian Fleming en zijn creatie James Bond kregen in het verleden soortgelijke verwijten. De schrijver, opgeleid op traditionele instituten als Eton en de militaire academie Sandhurst, werkte aanvankelijk als journalist en geheim agent van de marine. Behoudende ideeën over de rol van het Britse Rijk, de witte mens, en de man waren zeer aan Fleming (1908-1964) besteed. Volgens zijn biograaf Matthew Parker keek de schrijver neer op zo’n beetje iedereen die niet voldeed aan zijn eigen Britse, masculiene profiel.

De uitgever van zijn boeken in het Engels besloot vorig jaar onder meer daarom om alle delen in de Bond-reeks te voorzien van een soort voorwaarschuwing. De boodschap: dit werd geschreven in een tijd waarin mensen er andere ideeën op nahielden. Sensitivityreaders haalden er bovendien passages uit die al te racistisch, seksistisch of homofoob zouden zijn. Ze werden vervangen door onschuldigere formuleringen die niemand voor het hoofd kunnen stoten.

Ian Fleming

Het verwijderen van de vermeend antisemitische gedeeltes zou ingrijpender zijn. De vraag is hoeveel dan over zou blijven van de oorspronkelijk door Fleming gecreëerde wereld.

Veel van de kritiek richt zich op de slechteriken in de boeken en films rond de geheim agent. Vrijwel altijd zijn het mannen die volledig geobsedeerd zijn door het verwerven van zoveel mogelijk macht en rijkdom en door controle over de wereld. Dat lijkt volgens de Canadees-Joodse schrijver Mordecai Richler verdacht veel op stereotypen van joden als nietsontziende geldwolven en konkelaars die azen op joodse wereldheerschappij. In antisemitische geschriften als de Protocollen van de wijzen van Zion en nazistische propaganda vormden dit soort beelden de giftige hoofdmoot.

Ernő Goldfinger

Fleming baseerde zijn boef Goldfinger in het gelijknamige boek en de gelijknamige film zelfs op een bestaande figuur, de Brits-Joodse architect van Hongaarse komaf Ernő Goldfinger. De schrijver hoorde over hem en zijn woede-uitbarstingen op de golfbaan en had toegekeken hoe in Hampstead oude woningen werden gesloopt om plaats te maken voor modernistische architectuur. Fleming veranderde voor zijn schurk Goldfingers voornaam Ernő naar Auric.

De architect, die toch al niet bekendstond als iemand met een talent voor relativeren, was woedend over zijn ‘rol’ in een Bond-verhaal. Hij dreigde met een rechtszaak. Dat kon uiteindelijk worden voorkomen met zes gratis exemplaren en een vermelding voorin het boek dat personages niet waren gebaseerd op bestaande figuren.

In Israël kwam het in 1965-1966 tot een tijdelijke boycot van de film Goldfinger. Ook in de Verenigde Staten drongen sommige Joodse organisaties daar op aan. Dat had niets te maken de mogelijke verwijzing naar de architect, maar alles met de vertolker van de schurk. De Duitse acteur Gert Fröbe was, zo bleek, tussen 1934 en 1937 lid geweest van Hitlers NSDAP, was blijven acteren tijdens de oorlog en had tegen het einde van het Derde Rijk nog gediend in de Wehrmacht. 

De Tijd-De Maasbode, 17 december 1965
(klik op het artikel voor een vergroting)

Fröbe deed niet geheimzinnig over zijn verleden. „Natuurlijk was ik een nazi”, zei hij. De ophef verbaasde hem wel. Alsof hij net als Adolf Eichmann een van de hoofdverantwoordelijken voor de Holocaust was geweest. Toen kort daarna bleek dat Fröbe en zijn verwanten tijdens de oorlog hadden geholpen bij de onderduik en verzorging van een Joodse familie, hield de controverse rond zijn persoon op.

Bron: Paul van der Steen in Trouw

A Closer Look

Bij het zoveelste weerzien met On Her Majesty’s Secret Service, viel mij voor het eerst op dat James Bond andere attributen uit zijn lade haalt. Door de begeleidende muziek wordt de aandacht gevestigd op het bekende trio uit (toevallig of niet) de drie Terence Young-films Dr. No, From Russia with Love en Thunderball, maar er is meer dat Bond uit het verleden opduikt. Zo zijn er ook props uit voorgangers Goldfinger en You Only Live Twice aanwezig.

Daarbij is de volgorde van het tonen van de attributen in de montage aangepast. Bond opent namelijk eerst de middelste grote lade, waar de reeks met munten en het Thunderball-dossier liggen. Een fractie later liggen die, samen met de hak uit Goldfinger, de kluisbreker uit You Only Live Twice én het horloge van Red Grant al op de hoek van het bureau en grabbelt Bond Honey’s mes uit zijn linker lade.

In de montage pakt Bond echter eerst het mes (en wie goed kijkt ziet het horloge al liggen), daarna (nogmaals) het horloge en als laatste de rebreather. Hoogstwaarschijnlijk is in de montage pas besloten om hier de muziekjes onder te zetten en vonden regisseur Peter Hunt en editor John Glen het nodig om de filmchronologie aan te houden.

Yvonne Shima uit ‘Dr. No’ overleden

update 23 maart 2024

De Canadees-Japanse actrice Yvonne Shima is overleden, dat meldt fansite MI6 op Twitter. Shima speelde een van de twee ‘verpleegsters’ aan het einde van de eerste James Bond-film Dr. No (1962). Shima overleed al op 1 september vorig jaar. Het nieuws is deze week pas bekend geworden.

Shima bouwde vanaf eind jaren 50 een bescheiden acteercarrière op. Halverwege jaren 60 speelde zij in haar laatste productie, daarna verdween Shima van het scherm nadat zij betrokken raakte bij een zwaar verkeersincident, laat Steve Oxenrider weten op de website From Sweden with Love.

Als Sister Lily speelt zij gastvrouw in de onderaardse schuilplaats van de misdadige wetenschapper Dr. No. Allervriendelijkst ontvangt zij James Bond en Honey Ryder wanneer zij door de handlangers in de drakentank uit het moeras zijn geplukt.

Nadat Bond en Honey het grootste deel van de dag verdoofd hebben doorgebracht, is het Sister Lily die het tweetal later die dag komt ophalen voor hun eerste ontmoeting met Dr. No.

Yvonne Shima leed al langere tijd aan kanker. De oud-actrice is 88 jaar geworden.

‘Nieuwe James Bond: Aaron Taylor-Johnson’

De zevende James Bond is mogelijk gekozen. Britse media melden op basis van ingewijden dat Tenet-acteur Aaron Taylor-Johnson de rol van geheim agent aangeboden heeft gekregen.

De 33-jarige Brit moet nog wel ja zeggen op het aanbod. Er zou ook al worden gewerkt aan een script voor de 26e James Bond-film. Eon Productions, dat de spionagethrillerfilms maakt, staat op het punt om dit jaar met de opnames te beginnen. Een bron zegt tegen The Sun dat Taylor-Johnson de nieuwe 007 wordt, mocht hij die baan willen accepteren. Het formele aanbod ligt op tafel en ze wachten op antwoord. ,,Wat Eon betreft gaat Aaron de komende dagen zijn contract tekenen en kunnen ze beginnen met de voorbereidingen voor de grote aankondiging.”

Taylor-Johnson, naast Tenet ook bekend van Avengers: Age of Ultron, kreeg vorige week al de vraag voorgelegd vanuit de pers of hij in de rol van Bond zou kruipen. ,,Ik vind het charmant en geweldig dat mensen mij in die rol zien. Ik beschouw het als een groot compliment.”

Taylor-Johnson zou Sean Connery, George Lazenby, Roger Moore, Timothy Dalton, Pierce Brosnan en Daniel Craig opvolgen in de rol, als zijn selectie wordt bevestigd. Connery speelde de hoofdrol in Dr. No, de eerste officiële film, in 1962. Craig zwaaide in 2021 na vijf films af als 007.

Idris Elba werd lange tijd getipt om de rol op zich te nemen, maar de 51-jarige zei in september dat ‘walgelijke’ opmerkingen over zijn ras hem ervan weerhielden. Naast Elba werden ook onder anderen Cillian Murphy en Henry Cavill genoemd. De volgende Bond-film was uitgesteld vanwege de Hollywoodstakingen van vorig jaar.

Bron: AD

In 2022 zou Aaron Taylor-Johnson ook al dichtbij de rol van James Bond zijn...

Eerste Nederlandse rol voor Famke Janssen

Famke Janssen gaat de hoofdrol spelen in een nieuwe Nederlandse Netflix-serie. Het gaat om het zevendelige misdaaddrama Amsterdam Empire. Het is de eerste keer dat de actrice in een Nederlandse productie speelt.

Vorig jaar speelde Janssen in de Neftlix-productie Locked In

„Ik kijk er enorm naar uit om terug te keren naar Nederland voor mijn allereerste Nederlandse rol”, zegt de 59-jarige Janssen in een persverklaring. „Ik ben dankbaar om weer met Netflix te mogen werken en deel uit te maken van dit verhaal dat zich afspeelt in de prachtige stad Amsterdam, de stad waar mijn hart ligt.”

Janssens zus Antoinette Beumer is ook betrokken bij de nieuwe serie. Zij werkt als directeur series bij Netflix.

Amsterdam Empire is geschreven en gemaakt door Nico Moolenaar, Piet Matthys en Bart Uytdenhouwen. Zij waren ook verantwoordelijk voor de series Undercover en Ferry.

Janssen is bekend van onder meer haar rollen in de superheldenreeks X-Men en de actiereeks Taken. Ze was ook Bond-girl in GoldenEye.

Famke Janssen met Pierce Brosnan in GoldenEye (1995)

Amsterdam Empire verschijnt naar verwachting volgend jaar op Netflix.

Bron: NU.nl

Honderd jaar Walter Gotell

Het is vandaag de honderdste geboortedag van Walter Gotell. Gotell was te zien in zeven James Bond-films. Eenmaal als schurk Morzeny in From Russia with Love (1963) en later als terugkerend personage General Gogol in The Spy Who Loved Me (1977) tot en met The Living Daylights (1987).

Walter Gotell werd in 1924 geboren in het Duitse Bonn en groeide op in Berlijn. Met het opkomend nazisme in de jaren 30 van de vorige eeuw, besloot het gezin Duitsland te verlaten, waarna de familie in Engeland terechtkwam.

Daar ontwikkelde Gotell zich tot veelgevraagd acteur in met name oorlogsfilms waarin hij vaak als Duitse militair te zien was. Later kwamen hier allerhande andere rollen bij en klopte ook televisieseries veelvuldig bij hem aan als ze een autoritair figuur nodig hadden. Gotell heeft een reeks film- en tv-credits om duizelig van te worden.

In 1963 werd hij aangetrokken voor de rol van SPECTRE-trainingsleider Morzeny. Hij heeft voor Blofelds misdaadorganisatie moordenaar Red Grant in de aanbieding:

„This Grant is one of the best men we’ve ever had. A homicidal paranoid. Superb material.”

Later doodt hij in opdracht van de SPECTRE-baas schaakgrootmeester Kronsteen die heeft verzaakt James Bond om te leggen. Als Morzeny zelf achter 007 aangaat en de geheim agent die per boot richting Venentië vaart insluit, delft de schurk het onderspit als Bond met behulp van vaten brandstof het wateroppervlak in lichterlaaie zet.

Halverwege jaren 70 wordt de acteur opnieuw gevraagd voor James Bond. Ditmaal als de Russische KGB-generaal Gogol, die vanaf The Spy Who Loved Me keer op keer terug mag komen. Met de ene keer als voornaam ‘Alexis’ en een andere keer heet hij ‘Anatol’.

Gogol wordt opgevoerd als strenge maar rechtvaardige Sovjetgeneraal waar voor het westen best zaken mee te doen is. In de latere films is hij tegen het eind van het verhaal veelal in een vriendelijk onderonsje te zien op M’s kantoor met de MI6-chef en Sir Frederick Gray, de minister van Defensie.

In de laatste James Bond-film waaraan hij meewerkte, The Living Daylights, was in een vroeg stadium van het script een veel grotere rol voor Gotell weggelegd. Deze kon hij wegens zijn broze gezondheid niet aannemen, waarna het script werd herschreven en de rol van General Pushkin werd geschapen. Gotell duikt in die film enkel kortstondig op in de laatste scène.

Walter Gotell overlijdt in 1997 op 73-jarige leeftijd.

Stuntrijder Michel Julienne (67) overleden

Stuntrijder Michel Julienne is op 11 maart overleden. Julienne werkte mee aan drie James Bond-films uit de jaren 80. De autostunts voor die films werden gecoördineerd door Michel Juliennes vader, de legendarische Franse stuntcoureur Rémy Julienne. Michel Julienne is 67 jaar geworden.

Vanaf For Your Eyes Only (1981) huurde de James Bond-filmmakers het stuntteam van Rémy Julienne in. Het werd een gelukkig huwelijk: Rémy Julienne heeft uiteindelijk aan zes aaneengesloten Bond-films meegewerkt. Daarvoor nam hij onder meer zijn zoons Michel en Dominique mee, die hem in de voetsporen waren gevolgd.

Michel Julienne werkte mee aan drie van die zes films. In For Your Eyes Only is Julienne te zien in een aantal close ups van de bestuurder van een zwarte Peugeot 504 die de achtervolging in zet op Bond en Melina. In A View to a Kill (1985) voert hij de sprong uit met blauwe taxi, een Renault 11, die niet veel later onthoofd en in tweeën wordt gedeeld. Als laatste is Michel Julienne te zien in de auto op Gibraltar, waar hij in The Living Daylights (1987) als gezinsvader getuige is van de ravage die James Bond aanricht bovenop een op hol geslagen Land Rover.

Michel Julienne laat zoon David (1978) achter die net als vader, oom en opa ook stuntrijder is geworden. Rémy Julienne overleed drie jaar geleden op 90-jarige leeftijd.

Acteur Michael Culver (85) overleden

De Engelse acteur Michael Culver is op 27 februari overleden, meldt onder meer Daily Mirror vandaag. Culver werd het bekendst met zijn rol van Captain Needa in de Star Wars-film The Empire Strikes Back (1980). In de James Bond-films dook Michael Culver op in twee kleine rollen in From Russia with Love (1963) en Thunderball (1965).

Culver speelde gedurende zijn vijftigjarige acteercarrière in enkele films en tal van tv- en theaterproducties, zoals The Avengers (1968), met Roger Moore in Crossplot (1969) en The Pursuaders! (1972), The Bunker (1981), A Passage to India (1984), als prior Robert in Cadfael (1994 - 1998) en in de Britse versie van Wallander (2008).

Zijn vader was Roland Culver (1900 – 1984) die de minister van Binnenlandse Zaken (en niet de ‘Foreign Secretary’ zoals foutief vermeld in de eindtitels) speelde in Thunderball (1965), de Bond-film waarin zoon Michael een rolletje had als copiloot van de Vulcan-bommenwerper die wordt gekaapt door SPECTRE. Eerder was Michael Culver al te zien als man in een punter in From Russia with Love die voorbij vaart als James Bond met Sylvia ligt te vozen.

Oscar voor Hoyte van Hoytema

Ook Billie Eilish valt in de prijzen

Hoyte van Hoytema heeft als eerste Nederlandse cameraman een Oscar gekregen voor zijn werk. Het was een van de zeven prijzen die Oppenheimer vannacht in Los Angeles verzilverde. De blockbuster-biografie over de vader van de atoombom won ook onder meer Beste Film, Regie en Mannelijke Bijrol voor Robert Downey jr.

Van Hoytema bedankte regisseur Christopher Nolan en producent Emma Thomas bij het in ontvangst nemen van de prijs. „Jullie zijn het beste dat mijn carrière kon overkomen”, zei hij met een knikje naar het gouden beeldje. Hij bedankte ook zijn vrouw en dochter dat ze hem „met beide benen op de grond houden in dit circus dat ze film maken noemen”.

De cameraman, die een echte film verkiest boven digitaal draaien, riep jonge filmmakers op zijn voorbeeld te volgen. „Aan alle aankomende filmmakers, probeer dat hippe nieuwe ding eens, celluloid. Het is veel makkelijker dan je denkt en alles ziet er zoveel mooier mee uit.”



Van Hoytema is de elfde Nederlander die de belangrijkste filmprijs wint, na de eerste voor Bert Haanstra. Hij sleepte in 1960 met Glas de Beste Korte Film in de wacht. De laatste Nederlander die een Oscar won, was animator Erik-Jan de Boer, in 2013 voor Beste Visuele Effecten in Life of Pi. Van Hoytema was een keer eerder genomineerd in 2018 voor de film Dunkirk, ook van Nolan. In 2015 draaide Hoyte van Hoytema de James Bond-film Spectre.

Billie Eilish won een Oscar voor beste Song. Het was voor de artieste en haar broer Finneas O’Connell hun tweede Oscar na No Time to Die, waarmee zij de jongste persoon ooit met twee van die beeldjes werd.

Bron: NOS. Zie ook daar voor meer Oscar-nieuws.

Vijf sterren voor ‘Octopussy’-cd

Vijf sterren voor de nieuwe Octopussy-cd. Het hadden ook acht sterren kunnen zijn; voor iedere tentakel één.

De nieuwe Octopussy van La-La Land Records is een goudmijntje. Zoveel muziek die nooit eerder verkrijgbaar was. Zoveel muziek die je in de film niet hoorde door alle geluidseffecten. Deze uitgebreide uitgave geeft een compleet nieuw inzicht in de meesterlijke Bond-score van John Barry uit 1983. Moesten we het veertig jaar met slechts tien tracks doen, tien tracks die overigens prima waren, maar het was wel karig.

Naast de filmmuziek bevat de cd ook achtergrondmuziek die in de film te horen is. Zoals wanneer 009 vermomd als clown de ambtswoning van de Britse ambassadeur komt binnenvallen, veel Indiase sferen van de bazaar en de tijgerjacht en het James Bond-deuntje gefloten door Vijay. Wat dan wel weer ontbreekt is de muziek uit het hotelcasino waar Bond Kamal Khan verslaat met backgammon en de circusmuziek. Laat dat dan het enige minpuntje zijn van dit propvolle album met zijn heerlijke dreigende ‘pas op voor de bom’-klanken.

Ook de laatste track, een instrumentale versie van All Time High, is een dijk van een nummer. Lekker vol van klank in pure Octopussy-vibe. Een regelrechte aanrader dit album.

Minder enthousiast ben ik over de nieuwe uitgave van Live and Let Die. Niet dat de muziek slecht is, in tegendeel, enkel omdat er nauwelijks iets nieuws bijzit. Twintig jaar geleden hadden we die prima uitgebreide versie al. La-La Land heeft de tracks opnieuw gerangschikt en hier en daar plukjes muziek van de ene track achter de andere geplakt, zodat de volgorde zoals te horen in de film wordt aangehouden.

Ook hier weer een fluitje, dat van Baron Samedi als hij Bond en Solitaire verwelkomt op het kerkhof nadat het duo de vogelverschrikkers is gevolgd. Dit fluitje zat al aan het eind van de oude track The Lovers. Aan dit fluitje zit nu nog een extra frutsel; om te gillen! Alleen voor het langere fluitje van Baron Samedi vind ik de aanschaf toch net iets te prijzig.

Op de tweede cd staat een aantal niet eerder uitgebrachte nummers dat echter te verwaarlozen is. Live and Let Die hebben we al twintig jaar compleet. Bijzonder sympathiek om het album een vijftigjarige verjaardagseditie te geven, maar liever was er energie gestoken in Moonraker, The Spy Who Loved Me, A View to a Kill of The Man with the Golden Gun.

Met name Moonraker moet met de nieuwe Octopussy-cd als voorbeeld een huzarenstukje opleveren. Het zou mij niets verbazen als La-La Land al stiekem met de voorbereiding bezig is.

De cd’s zijn te bestellen bij La-La Land Records en de 007 Store.

De toekomst van James Bond

Barbara en ik zijn het er over eens; we willen dolgraag een nieuwe James Bond-film. Of eigenlijk: films. En we zijn eruit hoor! Het heeft ons liters latte macchiato van drie perfecte laagjes gekost. Er waren momenten bij dat we dachten: het lukt ons verdomme niet! Dan konden we er net de vinger niet achter krijgen. Of we dachten dat we de code hadden gekraakt, blijkt er één puzzelstukje niet te passen. Ken je dat? Na vele middagen koffiedrinken waarbij de cafeïne letterlijk mijn oren uitkwam (ze vergeet die foto steeds te appen), weten we welke kant we met onze liefdesbaby uit moeten.

Wat in eerste aanzet een fijn idee leek, is die jaren 50/60 vibe terug. De tijd waarin de boeken werden geschreven en de films hun grootste successen vierden. Een period piece, midden in de Koude Oorlog, waarin mooi goed was en lelijk kwaad. Lekker overzichtelijk allemaal.

Ik heb het zelf ook vaker genoemd: ga terug naar de basis en plaats James Bond in de tijd waarin hij het beste tot zijn recht kwam. Barbara heeft daar altijd haar twijfels over gehad. Vooral het kostenplaatje baart haar zorgen, daar heeft zij kijk op. Films die zich afspelen in een andere tijd zijn zoveel duurder door alle aanpassingen die moeten kloppen. Daarbij: welke sponsor is gek genoeg om te investeren in technologische achteruitgang? Ja, het Archeon had er wel oren naar. Sympathieke lui, daar niet van, en ze dachten ook goed mee. Kon Bond gelijk naar Avifauna, hoefden we niet helemaal naar de tropen te gaan.

Ian Fleming (1908 - 1964)

Het idee van een period piece hebben we uiteindelijk naast de koelkast gezet. Dat is meer voor over tien jaar als 007 in publiek domein valt. Een sterke literaire vertaling door Amazon Prime. Prima tegen die tijd. Voor nu hebben wij iets anders nodig, dat ontbrekende puzzelstukje…

En opeens was daar dat lampje: pling! Als in een stripverhaal. De energie die vrijkomt na een krachtige brainstormsessie. Dit is de sleutel!

Waar Barbara en ik keer op keer nog steeds van kunnen genieten, zijn de oude James Bond-films. En dat zijn er inmiddels tientallen. Met geen nieuwe films op komst, worden die oudere films vanzelf alleen maar ouder. Hoef je niks voor te doen. Maar, en nu komt het, die oude films doen het alleen nog goed bij een bepaald publiek. Voor de tieners van deze tijd is het allemaal echt te traag en het lukt ze simpelweg niet door de green screen-achtergrond te prikken. En ik moet zeggen, ze hebben een punt.

Sean Connery níet op locatie in Miami

Voor dat probleem hebben Barbara en ik een oplossing. In het kielzog van Disney die al die animatieklassiekers in een live-action jasje gooit, gaan we de Bond-films re-maken. De grote vraag: waar beginnen we? Bij Dr. No? Bij Casino Royale? Nee, bij Goldfinger! De James Bond-klassieker bij uitstek.

En nu mogen Purvis en Wade lekker losgaan. Wat wordt de nieuwe insteek? Bond die in het eerste shot met een vogel op zijn kop komt aanzwemmen, dat trucje kennen we uit de voorbeeldfilm. Nee, de remmen moeten los en de heren mogen verzinnen wat ze willen, als ze maar trouw blijven aan die man die verzot is op goud en, wellicht, Fort Knox wil ‘beroven’ of iets van dien aard. Verder krijgen ze carte blanche om van de nieuwe Goldfinger een moderne film maken.

Fleming wordt er opnieuw bij gepakt; wat is blijven liggen bij de eerste verfilming? Er wordt geleend van Richard Maibaum en Paul Dehn, mag allemaal, met uiteraard een eervolle vermelding in de credits.

Wat betreft de muziek: ook John Barry blijft overeind. Zij het met een moderne touch aangevuld met nieuw gecomponeerde muziek. De titelsong; daar kunnen we niet omheen. Die ligt bij veel van de oude Bond-films zo in het gehoor verankerd, daar blijven we in principe van af, bij de nieuwe Disney-vertellingen zingen ze immers ook nog hetzelfde lied. Echter, Shirley Bassey maakt voor de huidige plaat ruimte voor een nieuwe strot. Beatje eronder en knallen!

Bond met trouwring

Goldfinger in een compleet nieuw jasje. Barbara en ik zien het helemaal zitten. De klassieker blijft wat het is; de nieuwe moderne versie hoeft de oude niet te overtreffen, het ziet er alleen uit als een film die vandaag de dag is geschoten. Niet zo gek, want dat is ook zo. Geen achtergrondprojectie waar dat niet nodig is. De acteurs worden gewoon ingevlogen als er aan de andere kant van de wereld een scène wordt opgenomen. Suggestie: een iets andere kledingkeuze dan het blauwe rompertje? Ik noem maar iets geks hoor. Dan de vliegmachines: die komen niet uit de Thunderbird-fabriek. En de Bond-acteur schuift gewoon zijn trouwring af als hij zich in zijn rol begeeft, zodat we het niet met een afplakkertje hoeven te doen.

Alles wat de vorige keer niet werkte, of niet meer door de beugel kan in deze moderne tijd, wordt sowieso overboord gekieperd. Sta dus niet gek te kijken als straks Kitty Galore opduikt. Het is zoals Casino Royale in 2006 onderhanden is genomen. Het stramien geschapen door Fleming blijft overeind, alles eromheen is aangepast aan deze tijd.

Casino Royales martelscène: overgenomen en aangepast

We krijgen een vooruitzicht om van te smullen. Wat zullen de schrijvers gaan doen met From Russia with Love, met Thunderball, met Diamonds Are Forever? Want ook die komen aan de beurt. Het is iedere keer weer een feest om te ontdekken welke elementen uit de originele films en uit de boeken is overgenomen en welke nieuwe draai de makers aan de re-make hebben gegeven. Het gevecht in de Orient Express, Fort Knox, Piz Gloria. Het is niet te overtreffen, totdat je ziet wat de huidige filmmakers ervan hebben gebrouwen.

Op deze manier kunnen we echt weer eens verrast worden met iets dat we denken te kennen, maar met wat slimme vondsten een totaal andere kijk op de zaken geeft. ‘Ik vond het origineel toch echt beter.’ Natuurlijk! Die film zit in je poriën. Het heeft even tijd nodig, maar vind je ook niet dat het veel logischer is om On Her Majesty’s Secret Service éérst te verfilmen en dan pas You Only Live Twice? Dáárom herkent Blofeld Bond niet, ze hebben elkaar nog nooit ontmoet! ‘O, moest dat Blofeld voorstellen…’

Nogmaals: de oude films blijven de oude films. Daar blijven we van af en daar blijven we van genieten. Maar die nieuwe films verdienen ook een kans. Barbara Cavolfiori en ik hebben er in ieder geval zin in. Nu het plan onder ogen van Barbara Broccoli zien te krijgen. Dat zal nog een hele missie worden…

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.