Films en seriesFilms en series

Pierce Brosnan









Na een gat van zes jaar tussen de vorige Bond-film Licence to Kill (1989) en de nieuwe, GoldenEye (1995), is het bioscooppubliek weer helemaal klaar voor 007. Nooit heeft zijn afwezigheid zo lang geduurd. Leek het eind jaren tachtig, aan het eind van de Koude Oorlog, dat er voor Bond geen plaats meer is, Pierce Brosnan bewijst in zijn debuut het tegendeel. Trek hem een smoking aan, geef hem een Walther PPK en Pierce Brosnan past perfect in het plaatje van James Bond. Het is een groot succes.

Goldfinger


Brosnan begin jaren zeventig
Pierce Brendan Brosnan is afkomstig uit het Ierse County Meath. Zijn vader verlaat het huis al kort na Brosnans geboorte, waarop zijn negentienjarige moeder besluit naar Londen te gaan om daar als verpleegster aan de bak te komen. De kleine Pierce blijft achter bij zijn grootouders.

Als hij zes jaar is, sterven zijn opa en oma kort na elkaar, Brosnan wordt ondergebracht bij een tante en als hij tien is, vertrekt ook hij naar Londen om herenigd te worden met zijn moeder. Daar gaat hij voor het eerst naar de bioscoop. De film die daar wordt vertoond, Goldfinger (1964) met Sean Connery, laat een diepe indruk op hem achter. Pierce Brosnan is meteen verkocht, hij wil ook bij de film.

Voordat hij zich aanmeldt bij de toneelschool, probeert hij het eerst als kunstschilder, net als voorganger Roger Moore in zijn jeugd had gedaan. In een atelier waar Brosnan komt te werken, maakt hij kennis met een vuurvreter. Voor de lol doet de kunstschilder ook een poging. Hij wordt opgemerkt door een circusscout en kan daarna voor drie jaar aan de slag in het circus. Na deze periode van veel rondreizen en vuur happen, besluit Brosnan zich alsnog aan te melden bij de toneelschool.


Kennismaking met Cubby Broccoli


Met echtgenote Cassandra Harris
Nadat hij in 1975 afstudeert, komt Brosnan al gauw in het theater terecht. Daar speelt hij zich in de kijker en krijgt zo eind jaren zeventig zijn eerste filmrol aangeboden als huurmoordenaar in de gangsterfilm The Long Good Friday (1980). Niet veel later speelt zijn echtgenote Cassandra Harris een rol in de Bond-film For Your Eyes Only (1981) tegenover Roger Moore als 007. Tijdens de première maakt Brosnan kennis met producer Albert R. Broccoli, die wel iets in de Ier ziet. Dit zou wel eens de opvolger van Roger Moore kunnen worden. Het blijft echter nog even stil rond Bond Brosnan is nog jong en heeft geen haast om de nieuwe 007 te worden.

In Amerika tekent hij daarom een contract voor de detectiveserie Remington Steele (1982), waar Brosnan zich al beweegt als een soort James Bond. De serie slaat aan en de acteur weet dat hij hier nog wel even mee door kan gaan. Maar als Roger Moore in 1985 besluit zijn ‘licence to kill’ aan de wilgen te hangen, doet zich een aanlokkelijk aanbod voor: de rol van James Bond. Er is echter een kaper op de kust: Timothy Dalton, sinds jaren favoriet bij producer Broccoli. En inderdaad, deze Dalton wordt verkozen boven Brosnan als nieuwe 007 in The Living Daylights (1987). 

Remington Steele (1982) met tegenspeelster Stephanie Zimbalist

De opnames van de vijftiende Bond-film lopen echter vertraging op, waardoor Dalton weer in de knel komt met een ander project. Hier kan hij niet onderuit komen, waardoor Broccoli opeens zonder Bond zit. Opnieuw wordt aangeklopt bij Brosnan, die het aanbod met beide handen aanpakt...

1986: Pierce Brosnan tekent zijn James Bond-contract voor The Living Daylights, geflankeerd door producenten Albert R. Broccoli en Michael G. Wilson

Maar dan gooit zender NBC roet in het eten, die wil namelijk nog een vijfde seizoen van het succesvolle Remington Steele opnemen. Brosnan kan contractueel geen kant op en ziet de rol van Bond op het laatste moment aan zijn neus voorbijgaan. Na al dit getouwtrek is Timothy Dalton weer beschikbaar en wordt kort daarop geïntroduceerd als de officiële opvolger van Roger Moore.

Moeilijke jaren 


Brosnan baalt. Op een haar na had hij deze felbegeerde rol in de pocket. En Remington Steele stopt er na vijf seizoenen ook mee, waardoor hij alle tijd voor Bond had gehad. Brosnan gaat niet bij de pakken neer zitten en neemt een rol aan in The Fourth Protocol (1987), een film met Michael Caine als Brits geheim agent en Brosnan als KGB’er, inderdaad, ook de vijand van James Bond in menig film.

Met Joanna Cassidy en Michael Caine in The Fourth Protocol (1987)

Toch wil het niet echt vlotten met Brosnans filmcarrière en bovendien wordt zijn vrouw Cassandra ernstig ziek. Eierstokkanker. In 1991, tussen kerst en oud en nieuw, overlijdt zij op vijftigjarige leeftijd in de armen van haar echtgenoot. Ze laat drie kinderen achter. Brosnan is ontroostbaar en wil van niets en niemand weten. Uiteindelijk weet hij uit dit diepe dal te klimmen om zich met toewijding te richten op het maken van films. Het zijn alleen niet de beste producties waarin hij de hoofdrol speelt. Een pilot voor de serie Running Wilde (1992) faalt jammerlijk, waardoor een nieuw hoogtepunt uitblijft.

Als de gladde Stu, een leuke bijrol in de Amerikaanse komediefilm Mrs. Doubtfire (1993) met Robin Williams en Sally Field, is Brosnan beter op zijn plaats.

Met een onherkenbare Robin Williams in Mrs. Doubtfire (1993)

Alsnog gerechtigheid


De Bond-films liggen op dat moment al een paar jaar stil. In 1989 is zonder veel succes voorlopig de laatste uitgekomen: Licence to Kill. Als de Bond-producenten dan eindelijk bekendmaken dat ze na zes jaar verder gaan met GoldenEye, haakt de toenmalige 007 Timothy Dalton plotseling af. Hij heeft er geen zin meer in. Dit is het moment waar Brosnan op heeft gewacht nog geen twee maanden later mag hij zich de nieuwe James Bond noemen. Nu echt.

Met Famke Janssen en Izabella Scorupco in GoldenEye (1995)

De film GoldenEye (1995) van regisseur Martin Campbell is het grootste succes dat de Bond-films tot dan toe hebben gehad. Het bewijs is geleverd dat 007 ook ná de Koude Oorlog nog gewild is en Brosnan, als de Bond van de jaren negentig, wordt door een groot publiek omarmd.

De films zitten weer in de lift en zoals gebruikelijk verschijnt er om het jaar weer een nieuwe. Met Tomorrow Never Dies (1997) en The World Is Not Enough (1999) bewijst Brosnan opnieuw dat hij zich prima staande kan houden tussen het visuele geweld. Hij weet het charisma van Sean Connery te combineren met de humor van Roger Moore, zonder daarin door te draven. Het blijkt een prima balans.

Met Michelle Yeoh in Tomorrow Never Dies (1997)

Met Sophie Marceau in The World Is Not Enough (1999)

Veertig jaar James Bond


Het spektakelstuk Die Another Day (2002), dat het veertigjarig jubileum van de Bond-films markeert, laat daarom een jaar langer op zich wachten. Het is wederom Brosnan die zijn mannetje staat als Bond, maar de loop van het verhaal is van een bedroevend niveau.

Het eerste uur van deze twintigste Bond-film brengt een stevig verhaal. Brosnan speelt een menselijke Bond, die gevangen wordt genomen, wordt gemarteld en daarna in de steek wordt gelaten door zijn eigen mensen. Niets op aan te merken. Maar in het tweede uur verwordt de film tot regelrechte sciencefictionpulp. Het is duidelijk niet de schuld van Brosnan, en de kassa’s rinkelen weliswaar als een dolle, maar het merk ‘James Bond’ is aan het wankelen gebracht. Het vertrouwen is weg.

Die Another Day (2002) met Halle Berry

Een vijfde Bond-film voor Brosnan blijft voorlopig uit. Hij wordt door de producenten aan het lijntje gehouden, omdat een vervolg zeker tot de mogelijkheden behoort. Ondertussen wordt op internet druk gespeculeerd over Brosnans opvolger. Australiër Hugh Jackman en Engelsman Clive Owen blijken de beste papieren te hebben. Brosnan staat echter nog steeds open voor een vijfde rolprent.

En op het moment dat het er inderdaad naar uitziet dat de producenten verder willen met James Bond, staat Brosnan op het punt zich te verbinden aan Casino Royale. Maar nu houden de producenten plots afstand. Met deze nieuwe Bond-film willen ze namelijk terugkeren naar de oorsprong. Naar een soort ‘Bond Begins’, maar dan anders. Het is duidelijk dat zij een jonge, ‘onervaren’ geheim agent nodig hebben en Brosnan is inmiddels gepokt en gemazeld als 007. Exit dus.

De Ierse droom


Brosnan is even teleurgesteld als hem de wacht wordt aangezet. Maar sportief als hij is, zegt hij de keuze van Daniel Craig als nieuwe Bond een inspirerende te vinden. Hoewel Brosnan best nog even door had kunnen en willen gaan, besluit hij er niet langer bij stil te staan.

Ook Brosnans wassen beeld bij Madame Tussauds moet plaatsmaken voor de nieuwe 007

Met zijn productiemaatschappij Irish Dreamtime maakt hij al enige jaren succesvolle films, bij voorkeur met zichzelf in de hoofdrol. Bovendien heeft hij het maar mooi voor elkaar gekregen om James Bond halverwege de jaren negentig nieuw leven in te blazen en hem zodoende de eenentwintigste eeuw heeft binnengeloodst.

Zijn jaren als 007 hebben hem beslist geen windeieren gelegd. Het aantal filmproducties waarvoor hij wordt gevraagd, zowel tijdens als na zijn tijd als James Bond, is zeer omvangrijk: The Mirror Has Two Faces (1996), Mars Attacks! (1996), Dante’s Peak (1997), Robinson Crusoe (1997), The Nephew (1998), The Thomas Crown Affair (1999), Grey Owl (1999), The Tailor of Panama (2001) en Evelyn (2002) zijn enkele grote titels die hij allemaal tussen de Bond-films door filmt. Daarna volgen onder meer: Laws of Attraction (2004), After the Sunset (2004), The Matador (2005), Seraphim Falls (2006) en Butterfly on a Wheel (2007).

Met Greg Kinnear in The Matador (2005)

Het zijn veelal grote publieksfilms waarin Brosnan te bewonderen is, de een wat succesvoller dan de ander. De Abba-musical Mamma Mia! is in de zomer van 2008 een regelrechte hit. De zingende en dansende Pierce Brosnan heeft daarmee het juk van James Bond voorgoed van zich afgeschud. In 2010 speelt hij in de Roman Polanski-film The Ghost Writer de rol van voormalig premier. Deze thriller wordt door pers en publiek zeer positief ontvangen.

Te midden van Stellan Skarsgård en Colin Firth in Mamma Mia! (2008)

The Ghost Writer (2010)

Als actieheld laat hij zich nog gelden in November Man (2014), No Escape (2015), The Foreigner (2017) en opnieuw mag Brosnan zich van zijn soepele kant laten zien in Mamma Mia! Here We Go Again (2018).

Persoonlijk


Met Cassandra Harris is Pierce Brosnan getrouwd geweest van 1980 tot en met haar dood in 1991. Met haar heeft hij één zoon, Sean (1983). Harris’ kinderen uit een eerder huwelijk, Charlotte (1971 - 2013) en Christopher (1972), zijn in 1980 geadopteerd door Brosnan. Sinds 2001 is de acteur gehuwd met de Amerikaanse journaliste Keely Shaye Smith. Met haar heeft hij twee kinderen: Dylan (1997) en Paris (2001).


Met echtgenote Keely Shaye Smith tijdens de première van de tweede Mamma Mia!

Na de dood van zijn vrouw Cassandra heeft Brosnan het schilderen weer opgepakt. De opbrengst uit de verkoop van deze werken schenkt hij aan het kankerfonds.

In juli 2003 heeft Pierce Brosnan een OBE (Order of the British Empire) ontvangen voor zijn buitengewone bijdrage aan de Britse filmwereld. Als Ier is dit de hoogste Britse onderscheiding die hij kan ontvangen. Van ‘Sir’ Pierce Brosnan, een titel die Sean Connery en Roger Moore al enige jaren dragen, zal het dus nooit komen.

De Bond-films met Pierce Brosnan 


1995 GoldenEye
1997 Tomorrow Never Dies
1999 The World Is Not Enough
2002 Die Another Day 

Overige informatie

Alle berichten op Bond Blog over Pierce Brosnan
Website Pierce Brosnan


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures