Michael G. Wilson, producer van de Bond-films, zegt in een recent interview dat er voorlopig geen nieuwe 007-film op stapel staat. Heeft dit te maken met de nieuwe projecten (Chitty Chitty en Remote Control) waar Eon mee bezig is? Of spelen er andere zaken? Ik denk dat het antwoord Casino Royale is.
Een ongekend succes deze Bond-film uit 2006. Niet alleen aan de kassa, maar qua verhaal, tempo, casting, locaties – eigenlijk klopt alles aan deze film. En dat was lang geleden. Het min of meer open einde van de film schreeuwde om een vervolg; dat hebben we gekregen, in de vorm van het schreeuwerige Quantum of Solace. Na deze film een aantal keren te hebben gezien, ben ik minder enthousiast.
Ik ben van mening dat een film, zeker een Bond-film, een aantal momenten moet hebben waar je telkens naar uitkijkt. Op die manier hop je door de film. Om Casino Royale als voorbeeld te nemen: het begin (incluis titelsequentie) is fantastisch; vervolgens kijk je uit naar de achtervolging op Madagaskar vol vaart en humor; de pokerscènes in het casino zijn zeer spannend in beeld gebracht; dan in sneltreinvaart de ontvoering van Vesper, de crash van Bond en als hoogtepunt de nu al beroemde martelscène; en als klap op de vuurpijl, hoogtepunt twee, de allerlaatste scène: ‘The name is Bond. James Bond.’
Bij Quantum ontbreekt het hier aan. En daar is het succes van Casino Royale debet aan: de filmmakers gingen en wilden te snel, letterlijk en figuurlijk. Diep in hun hart zijn ze minder gelukkig met Quantum dan met Casino. Dat moet even bekoelen, zodat ze straks met nummer drie van Daniel Craig dubbel en dwars kunnen terugslaan: een ouderwetse Bond-film. ...Waarschijnlijk pas in 2012.
Ik ben eerder terug dan bovengenoemde datum. Zodadelijk ga ik een weekje op vakantie. Volgende week vrijdag 24 april ben ik weer terug; tot die tijd geen verse blog. Tot dan!
Een ongekend succes deze Bond-film uit 2006. Niet alleen aan de kassa, maar qua verhaal, tempo, casting, locaties – eigenlijk klopt alles aan deze film. En dat was lang geleden. Het min of meer open einde van de film schreeuwde om een vervolg; dat hebben we gekregen, in de vorm van het schreeuwerige Quantum of Solace. Na deze film een aantal keren te hebben gezien, ben ik minder enthousiast.
Ik ben van mening dat een film, zeker een Bond-film, een aantal momenten moet hebben waar je telkens naar uitkijkt. Op die manier hop je door de film. Om Casino Royale als voorbeeld te nemen: het begin (incluis titelsequentie) is fantastisch; vervolgens kijk je uit naar de achtervolging op Madagaskar vol vaart en humor; de pokerscènes in het casino zijn zeer spannend in beeld gebracht; dan in sneltreinvaart de ontvoering van Vesper, de crash van Bond en als hoogtepunt de nu al beroemde martelscène; en als klap op de vuurpijl, hoogtepunt twee, de allerlaatste scène: ‘The name is Bond. James Bond.’
Bij Quantum ontbreekt het hier aan. En daar is het succes van Casino Royale debet aan: de filmmakers gingen en wilden te snel, letterlijk en figuurlijk. Diep in hun hart zijn ze minder gelukkig met Quantum dan met Casino. Dat moet even bekoelen, zodat ze straks met nummer drie van Daniel Craig dubbel en dwars kunnen terugslaan: een ouderwetse Bond-film. ...Waarschijnlijk pas in 2012.
Ik ben eerder terug dan bovengenoemde datum. Zodadelijk ga ik een weekje op vakantie. Volgende week vrijdag 24 april ben ik weer terug; tot die tijd geen verse blog. Tot dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten