Hij behoort NIET tot de Bond-films, deze remake van Thunderball uit 1983. Maar vraag je een argeloze voorbijganger een willekeurig rijtje Bond-films te noemen, is de kans groot dat Never Say Never Again daar bij zit. Over de film wil ik het verder niet hebben - dat doen we een andere keer wel. Met plezier besteed ik wat extra aandacht aan de acteur die Blofeld in deze film speelde: de Zweed Max von Sydow. Vandaag, 10 april, is hij 80 jaar geworden. Ondanks zijn bejaarde leeftijd doet hij het jaar in jaar uit nog steeds erg goed.
Zijn Blofeld is een ietwat manke vertolking. Qua uiterlijk zou hij de beste van het hele stel kunnen zijn. Ook zijn postuur (ruim 1 meter 90) helpt mee; de Blofeld zoals Fleming hem beschreef was immers ook een struis man. Maar deze SPECTRE-leider oogt veel te aardig. Met een vriendelijke glimlach knuffelt hij zijn kat. En dat is best wel jammer.
Eigenlijk de zoveelste misser als het om Blofeld gaat. De grote boef is in From Russia with Love (zijn eerste optreden) op zijn best. Je ziet hem niet, maar hoort alleen de sonore stem van Eric Pohlmann. Von Sydow had hier verandering in kunnen brengen. Het had interessant geweest hem in You Only Live Twice en On Her Majesty's Secret Service te zien, waar Blofeld wat meer mocht dan glimlachen.
Hoe dan ook, Max von Sydow is een prima acteur (NSNA wordt hem vergeven). De films van Ingmar Bergman, zijn rol van Father Merrin in The Exorcist (1973). En recenter Minority Report van Spielberg en Le scaphandre et le papillon, waarin hij de vader van Mathieu Amalric speelt. Inderdaad, de Bond-boef uit Quantum of Solace.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten