Vic Flick is overleden, meldt John Barry-biograaf Geoff Leonard op Twitter. Flick was de originele gitarist van de James Bond Theme uit Dr. No (1962). Daarnaast speelde hij op tal van volgende James Bond-soundtracks tot en met Licence to Kill (1989), waarin zijn geluid te horen is in de gunbarrelmuziek.
Vic Flick was lid van de band The John Barry Seven toen Bond-componist Barry werd gevraagd het beginthema te arrangeren dat Monty Norman voor de eerste James Bond-film had geschreven. Flick bracht daarvoor een Clifford Essex Paragon Deluxe-gitaar mee wat het ‘rauwe’ geluid van de James Bond Theme verklaart. „Het zorgde voor een dynamisch geluid”, aldus Flick in het boek The Music of James Bond van Jon Burlingame. „Ik leunde met het zeer harde plectrum tegen die dikke lage snaren, speelde het iets voor op de maat, waardoor het iets gewaagds kreeg, net als het James Bond-imago.”
Flick was als gitarist te horen in opnamen van tal van grote artiesten als Dusty Springfield, Cliff Richards, Shirley Bassey , Tom Jones en Paul McCartney.
In 1999 was hij te horen op het James Bond-album van Nic Raine Bond Back in Action, waarna hij in 2003 covers opnam van de James Bond-songs voor het album James Bond Now. Ook verleende hij zijn medewerking aan de videogame From Russia with Love uit 2005 waarin Sean Connery de stem van James Bond insprak.
Vic Flick leed aan de ziekte van Alzheimer. De gitarist overleed op 14 november op 87-jarige leeftijd.
Vannacht (Nederlandse tijd) ontvingen James Bond-producenten Barbara Broccoli en Michael G. Wilson de Irving G. Thalberg Memorial Award voor hun jarenlange bijdrage aan de filmwereld. Deze ere-Oscar wordt sporadisch uitgereikt. Barbara Broccoli is slechts de tweede vrouw, na Spielberg-producent Kathleen Kennedy in 2018, die deze Oscar in ontvangst mag nemen.
In 1981 ontving hun vader Cubby Broccoli de Thalberg-award uit handen van Roger Moore. De overhandiging daarvan is in dit artikel te zien.
Jeroen Krabbé wordt op 5 december tachtig jaar en daar staat de AVROTROS bij stil met het programma Ik bèn niet oud, Jeroen Krabbé 80 jaar. Wilfried de Jong ging voor het programma in gesprek met de acteur en kunstenaar.
Op de set van The Living Daylights (1987)
De Jong probeert te achterhalen wat er schuilgaat achter Krabbé. „Door onze ontmoeting heb ik een andere Jeroen Krabbé ontdekt”, zegt De Jong. „Welke dat is, verklap ik niet. Dat mag de kijker zelf ontdekken.”
Krabbé acteerde niet alleen in Nederlandse films zoals De vierde man (1983) en Soldaat van Oranje (1977), maar ook in de Verenigde Staten brak hij door. Daar speelde hij onder meer naast Whoopi Goldberg in Jumpin’ Jack Flash (1986) en vertolkte hij de rol van schurk in de James Bond-film The Living Daylights (1987).
De beschermheer van Bond Blog maakte in de loop der jaren ook naam als kunstenaar en kunstkenner. Zo presenteerde hij onder meer programma’s over Van Gogh en Picasso.
Ik bèn niet oud, Jeroen Krabbé 80 jaar is op woensdag 4 december om 22.15 uur te zien op NPO 2.
Eerder deze week was Krabbé al eregast bij Eva Jinek:
Op 81-jarige leeftijd is cameraman Jacques Renoir overleden. De Fransman bediende de filmcamera voor de second unit bij de Bond-film Moonraker (1979). Naast cameraman was Renoir ook een bekend fotograaf.
Jacques Renoir was telg uit een artistieke familie. Hij was de zoon van Claude Renoir, de director of photography van The Spy Who Loved Me (1977), wiens zicht eind jaren 70 zodanig achteruitging dat hij gedwongen werd om te stoppen met filmen en daardoor niet kon deelnemen aan Moonraker. Jacques Renoirs opa was acteur Pierre Renoir en zijn overgrootvader was de Franse impressionistische kunstschilder Pierre-Auguste Renoir.
Moonraker was een Engels-Franse co-productie,
zodoende dat een groot aantal Franstalige cast- en crewleden aan deze
film meewerkten. Alle studio-opnamen vonden plaats in Parijs. Enkel de
schaalmodellen voor deze Bond-film werden gefilmd bij Pinewood Studios.
De Engelse grimeur Paul Engelen is vorige week overleden. Engelen was als makeup artist en makeup supervisor betrokken bij zo’n 75 film- en tv-producties. Tussen 1974 en 2008 werkte hij mee aan zes James Bond-films.
De filmografie van Engelen is immens, van de tv-serie Game of Thrones tot grote Hollywoodfilms als Batman (1989), Star Wars: Episode I - The Phantom Menace (1999) en Gladiator (2000), evenals de Nederlandse productie Wings of Fame (1990) met Peter O’Toole en Colin Firth. Ook werkte hij mee aan een veelvoud aan films met Roger Moore, zoals Gold (1974), Shout at the Devil (1976), The Wild Geese (1978), Escape to Athena (1979) en North Sea Hijack (1980).
Tweemaal ontving Paul Engelen een Oscar-nominatie: voor Greystoke: The Legend of Tarzan (1984) en Mary Shelley’s Frankenstein (1994), waarvoor hij Robert De Niro veranderde in het mismaakte filmmonster.
Steve McQueen wordt volgens The Sun genoemd als mogelijke regisseur voor Bond 26. De producenten van de Bond-films zouden hun oog hebben laten vallen op de 55-jarige Engelsman, die door zijn huwelijk met de Nederlandse journaliste Bianca Stigter afwisselend in Londen en Amsterdam woont.
Steve McQueen door Anton Corbijn
Mocht de Oscar-winnaar voor 12 Years a Slave (2013) inderdaad in de race zijn en worden gecontracteerd voor Bond 26, dan zit er eindelijk schot in de zaak wat betreft de nieuwe Bond-film. Met de aanstelling van een regisseur kan ook de zoektocht naar een nieuwe James Bond-acteur plaatsvinden, aangezien de regisseur daar een stem in heeft.
Uiteraard moet het nieuws rond McQueen met een korrel zout worden genomen. Zolang er geen officiële mededeling wordt gedaan, berust alles vooralsnog op los zand. Maar het zou wel een fantastische ontwikkeling zijn, al is het maar zodat hij een goed woordje kan doen om in zijn tweede thuisland te komen filmen.
De nieuwste film van Steve McQueen, Blitz, is in oktober in première gegaan op het Leiden International Film Festival en draait nu in de bioscoop. Vanaf 22 november is de film te zien op Apple TV+.
James Bond op het NOS Journaal! Ik zag het zelf. Mijn moeder appte me, de volgende ochtend sprak een collega mij erop aan. James Bond op het achtuurjournaal; het was een hele happening. Bond Is Back!
Wat was er eigenlijk aan de hand dat de geheim agent van zestigplus ineens prime time op de Nederlandse beeldbuis verscheen? Engelandcorrespondent Fleur Launspach (het nichtje van Rik die weer de zwager is van Famke Janssen) kon het ons ook niet precies duidelijk maken. Komkommernieuws tussen alle oorlogen door.
Hoe keert James Bond terug op het filmdoek, vroeg Fleur zich af, nadat zij tot de lumineuze ontdekking was gekomen dat ze in Londen al drie jaar geen nieuwe Bond-aankondiging had zien hangen. Of had ze een aflevering gemist?
Het antwoord op die vraag is alleen niet aan ons. De enige die daarover gaat is Barbara Broccoli, maar zij kwam niet aan het woord. Het lijkt erop dat de producente zelf met de handen in het haar zit rond deze kwestie. Wat als iedere scheet als aanstootgevend wordt ervaren? Ze ligt er al drie jaar wakker van.
James Bond moet opnieuw worden uitgevonden. Graag zelfs. Met een nieuwe hoofdrolspeler is het nodig om uit een ander vaatje te tappen, wat heeft het anders voor nut gehad om die vorige om te leggen? Iedereen tevreden stellen gaat sowieso niet lukken, dus schuren doet het links- of rechtsom altijd. Het gaat erom de grenzen op te zoeken. Met moedwillig heilige huisjes omverschoppen is niemand gebaat, maar James Bond hoeft ook niet gelijk een geitenwollensok te worden. Hij mag best stoute dingen doen, daarom houden we zo van hem. Bovendien staat de wereld in lichterlaaie. Een onorthodoxe aanpak is daarbij dikwijls noodzakelijk.
Na drie jaar stilte zou je inmiddels verwachten dat ze er achter de schermen wel zo’n beetje uit zijn. Maar nee. Vooralsnog lijkt de producente zich niet te bekommeren om haar kroonjuweel. Was ze er al uit welke kant het Bond-personage op moet gaan, dan had ze toch wel iemand gecast en ons dat laten weten? Hoe heerlijk moet het zijn om de wereldpers weer even aan je voeten te hebben door de nieuwe nul-nul-zeven op een podium te hijsen? Bond Is Back. Drie woorden, daar kunnen we voorlopig een hele poos op teren.
Zonder ook maar één Bond-film te hebben gemaakt de laatste drie jaar (of eigenlijk vijf, want de laatste draaidag van No Time to Die was eind oktober 2019) floreert Eon Productions als nooit tevoren door alle rommel die het bedrijf te koop aanbiedt in de 007 Store. Van loensende beertjes en truttige eierdopjes tot luxueuze met diamanten afgezette gouden hangers. En er zijn dus mensen die dit kopen, want Eon vaart er wel bij zonder zich ook maar enigszins druk te hoeven maken om een nieuwe film. Waarom moeilijk cashen als het ook makkelijk kan?
Ondertussen is Bond back op Prime, waar de gehele collectie weer in de etalage staat. Persoonlijk vind ik dat prettig voor als ik even snel iets wil checken. Daarnaast is John Barry’s Goldfinger opnieuw uitgeven door La-La Land Records en ondanks dat het ons geen nieuwe muziek biedt, is het eervol dat er nog steeds aandacht is voor oude Bond-muziek. Bovendien blijft daarbij de hoop bestaan dat er ooit nog een dubbel-cd van Moonraker verschijnt. Eveneens worden deze maand de reclames op RTL 7 weer onderbroken door compleet uitgerekte Bond-films op tv en als klap op de vuurpijl is Bond back in de bioscoop: Octopussy als onderdeel van Koolhovens Keuze en Diamonds Are Forever bij Eye in het kader van Amsterdam als internationaal filmdecor.
Bond Is Back, maar we moeten het wel van de oude hebben. Meer en meer verwordt 007 tot ‘a relic of the Cold War’, om met M uit GoldenEye te spreken; een film waarvan de productie dertig jaar geleden begon. Dat James Bond net als iedere zestigplusser meer verleden áchter zich dan toekomst vóór zich heeft, wordt versterkt door het feit dat het volgend jaar twintig jaar geleden is dat Daniel Craig werd benoemd als voorlopig laatste 007 en dat zijn vierde film Spectre dan alweer tien jaar oud is. Dat is de voorlaatste Bond-film. Laat dat even goed bezinken om te beseffen dat het gebrek aan nieuwe Bond-impulsen járen geleden al is ingezet. Twee films in tien jaar tijd. Kariger hebben we nooit meegemaakt.
De Britse Bond-expert professor James Chapman vat het mooi samen in gesprek met Fleur Launspach, want, zegt hij, ‘James Bond is bovenal een fictief personage dat we vooral met een korrel zout moeten nemen’. Als de filmmakers dát nu eens als uitgangspunt nemen, en James Bond weer met een knipoog benaderen, dan zal het allemaal wel meevallen met die nieuwe ‘sexist misogynist dinosaur’. Hang er voor de zekerheid een ‘trigger warning’ aan met de mededeling dat deze film slechte gewoonten bevat en schoon is je kunstgebit.
Laat de nieuwe film twee uur puur entertainment zijn zonder enige vorm van reflectie op de werkelijke wereldproblematiek. James Bond heeft zijn eigen universum met snoodaards die de wereld (niet de onze, maar de Bond-wereld) willen veroveren of vernietigen. Na een serie van halsbrekende toeren waarvan onze held telkens op het nippertje weet te ontkomen, gaat hij in de laatste minuten een titanenstrijd aan met de eindbaas en weet hij de wereld (nog steeds niet de onze) op de laatste seconde van een wisse ondergang te behoeden.
Wie na de voorstelling buitenkomt en zijn telefoon checkt, krijgt de behoefte om de film gelijk nog eens te zien. Is James Bond dan niet bij machte om de verschrikkingen van alledag te verhelpen, ons er even aan laten ontsnappen moet zijn kerntaak zijn. En voor wie deze aanpak te simplistisch is: je hoeft niet te komen kijken. Echt niet.
Zolang James Bond ongevraagd op het achtuurjournaal verschijnt, is hij nog altijd relevant. Komende weken graag antwoord op de volgende vragen: heeft George Lazenby het bed gedeeld met álle Angels of Death incluis Irma Bunt? Deed Roger Moore zijn stunts inderdaad allemaal zelf? Is de haarstyliste van Timothy Dalton de oorzaak dat Licence to Kill flopte? En waarom zat Pierce Brosnan in godsnaam in Mamma Mia!?
Bond is weer helemaal back. Daar heeft hij geen nieuwe film voor nodig.
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures
.jpg)
.jpg)
.jpg)
