Wie Bond zegt, opent een wereld vol fantasie. Explosies, gevaar, humor en heel veel moois; van vrouwen en muziek tot auto's en locaties. Bond is dromen met open ogen, even weg uit de werkelijkheid.
Iedereen wil op zijn tijd even weg uit de werkelijkheid. De werkelijkheid die niet kan tippen aan de schijnwerkelijkheid van James Bond. En is de werkelijkheid zó onwaarschijnlijk, dan wordt de vergelijking met Bond al gauw getrokken: ‘Het leek wel een James Bond-film...’
Geheel toevallig sinds Global James Bond Day op tv: De kijk van Koolhoven. Een zesdelige VPRO-serie van en met regisseur Martin Koolhoven. Die niet alleen filmmaker is maar ook filmliefhebber, zoals je van een cineast mag verwachten. En wat een fijne aftrap vrijdag. Met een lekkere brutale vormgeving en heerlijk losse presentatie; laat die Kool maar lullen over film.
 |
| Martin Koolhoven (foto: Merlijn Doomernik) |
In zes afleveringen loodst hij ons door verschillende filmgenres, te beginnen bij zijn meest geliefde: de spaghettiwestern. Een genre dat gelijktijdig opkwam met de Bond-films, maar dat terzijde.
Bij het lezen van de lijst afleveringen die de VPRO heeft gemaakt, is gek genoeg geen James Bond te bekennen. Dat viel mij in eerste instantie nogal tegen. Want hoe kun je jezelf als filmprogramma serieus nemen als je niet minstens één aflevering besteedt aan de langstlopende filmserie aller tijden?
Mijn voicemail nog eens goed beluisterd, e-mails doorgescrold — logisch dat er nog geen aflevering over James Bond is gemaakt, er is helemaal geen contact opgenomen!
Die eerste aflevering van De kijk van Koolhoven smaakt echt naar meer, en we krijgen meer, nog vijf vrijdagen op NPO 3. Als de komende vijf even enthousiast zijn gemaakt als die eerste, dan willen we daarna nog wel een seizoen. En dan kan er mooi een aflevering worden gemaakt over het Bond-genre. ‘Alle Bonds in drie kwartier nalopen. Topidee’, reageerde Koolhoven via Twitter.
Rijst de terechte vraag: is James Bond een genre op zich? Nooit aan getwijfeld dat dit zo is, maar dat komt door de blinde vlek. Sec gezien is James Bond natuurlijk geen genre. Als je er een willekeurige Bond-film bij pakt staat er bij het genre niet ‘James Bond’ vermeld. Bond valt onder het genre actiefilms, het Bond-genre zou met een beetje goede wil enkel als subgenre door kunnen gaan. Datzelfde geldt overigens voor de spaghettiwestern als subcategorie van het westerngenre.
Hoewel officieel geen genre, bestaat het Bond-genre wel degelijk, al is het in de volksmond. Niet zelden staat ergens over James Bond vermeld ‘het is een genre op zich’. Dat ‘op zich’ (of ‘an sich’) moet er wel altijd bij, anders neemt niemand het serieus.
Een genre, subgenre, of geen van beide, het gaat er natuurlijk om dat Koolhoven er een aflevering over maakt, over het Bond-genre. Met ondergetekende als zelfbenoemd consultant, want hij ziet de bui al hangen. Niets zo makkelijk om bij Bond de zaken door elkaar te halen, omdat er met 24 officiële films zo ontzettend veel van is, en veel daarvan zo ontzettend veel op elkaar lijkt. En dan zal het voor 99 procent misschien allemaal correct zijn — het zijn vaak die details waar het net even mis gaat: een jaartal te weinig, een acteur verwisseld, een film over het hoofd gezien. Kniesoor, ik weet het. Maar ook het kleinste foutje is vaak niet nodig.
Wat ik voor zo'n aflevering niet zou doen is in 40 minuten stuk voor stuk alle films van Dr. No (1962) tot en met Spectre (2015) behandelen met een aankondiging naar Bond 25 (2020), waarvan we tegen die tijd vast wel een titel weten. Nee, pik de hoogtepunten eruit, dé momenten die James Bond James Bond maken (suggesties zijn hier te vinden). Ga in op de opbouw van de films; de gunbarrel, de pretitles, de titelsong, de opdracht, het avontuur en de eindzege. Gooi dat in een blender en knal er een lekkere James Bond-aflevering uit, even flitsend als de Bond-films zelf. Het wordt proppen, vanzelfsprekend.
Nog één ongevraagde tip voor Martin Koolhoven: laat je niet verleiden zelf in de gunbarrel te gaan lopen. Dat is al te vaak gedaan op tv, zal nog heel vaak gedaan worden en ziet er altijd lullig uit. Er is maar één iemand die dat kan: James Bond. Een genre op zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten