Absolutely thrilled

Het is niet de eerste keer dat dit het jubelverhaal over No Time to Die had moeten zijn; de nieuwe Bond-film waar we meer dan ooit naar verlangen. Begin april vorig jaar was aanvankelijk de datum waarop de film had moeten verschijnen. Daarna, na een hoopvol uitzicht op november 2020, werd de film in de herfst van dat jaar alsnog verschoven naar april 2021, naar nu dus. Inmiddels weten we beter en duurt de komst van de langverwachte column alleen maar langer.

De nieuwste James Bond ligt al een jaar lang te verouderen in de kluis van Eon Productions. Dat maakt het wachten extra wrang; de film die twee jaar geleden werd gemaakt, is er gewoon, vooralsnog onzichtbaar. Iedereen weet dat dit een uitzonderlijk geval is, toch is het echt niet de eerste keer dat ons geduld bij een James Bond-film op de proef wordt gesteld.

Zo kondigde de aftiteling van Goldfinger als volgende film On Her Majesty’s Secret Service aan. Althans, zoals te zien was op de eerste kopieën van de film in Engeland. Ware het niet dat Kevin McClory niet lang vóór de première van de derde Bond-film de rechten van Thunderball en SPECTRE had verworven (in die slopende rechtszaak tegen Ian Fleming), waardoor Bond-producenten Saltzman en Broccoli zich genoodzaakt zagen eerst dát varkentje te wassen. Thunderball moest (in samenwerking met McClory, zodat hij niet zelf met een rivaliserende Bond-film zou komen) voorrang krijgen en dus werd de eindtitel voor volgende vertoningen aangepast.

Datzelfde geldt voor de eindtitels van Thunderball (1965). Ook toen was het idee On Her Majesty’s Secret Service als vervolg te presenteren, gelijk de volgorde zoals Fleming het had geschreven. Een slechte winter met weinig sneeuw in 65/66 belette echter mooie opnamen te maken in de Zwitserse Alpen, zodat de filmmakers als snel uitweken naar You Only Live Twice. Zowel van Goldfinger als Thunderball zijn prints bekend waarop OHMSS als vervolgfilm prijkt. Leuk detail is dat algemeen wordt aangenomen dat Dr. No (1962) de enige Bond-film is waarop geen enkele vorm van ‘James Bond Will Be Back / Will Return’ staat vermeld: check de versie van Thunderball die je thuis in de kast hebt maar eens.

Ook You Only Live Twice vermeldt OHMSS tijdens de eindcredits. Dit keer werd de belofte niet verbroken en zag het langverwachte On Her Majesty’s Secret Service eind 1969 alsnog het levenslicht, met dien verschille dat er tussen Goldfinger, waarin OHMSS voor het eerst werd genoemd, en de uiteindelijke film met George Lazenby andere titels voorrang kregen, er waren er immers nog legio om uit te kiezen.

De eerste echte belofte die werd verbroken, was de releasedatum van The Spy Who Loved Me, die aanvankelijk stond gepland voor 1976. Producent Harry Saltzman moest zich wegens financiële problemen noodgedwongen losmaken van James Bond, waardoor de opnamen van de tiende Bond-film in de reeks vertraging opliepen. Cubby Broccoli stond er ineens alleen voor en voordat de breuk met Saltzman netjes was geregeld en Broccoli in MGM een nieuwe partner had gevonden, waren er inmiddels ruim tweeënhalf jaar voorbij voordat The Spy Who Loved Me in 1977 in de bioscopen verscheen. Met 931 dagen tot dan toe het grootste gat tussen twee Bond-films.

Diezelfde film beloofde ons in de aftiteling overigens For Your Eyes Only. Het megasucces van Star Wars deed Broccoli echter van gedachte veranderen, dus trok hij een buitenaardser geval uit de kast: Moonraker. Die beslissing werd pas veel later gemaakt, zodat in de aftiteling van The Spy Who Loved Me nog steeds For Your Eyes Only staat te lezen. Het is de enige Bond-film die op die manier twee keer wordt aangekondigd, want de eindtitels van Moonraker vermelden opnieuw For Your Eyes Only als volgende film.

Opvallende bijkomstigheid is dat na Moonraker op dat moment alle beschikbare lange verhalen van Ian Fleming op waren (de rechten van Casino Royale werden pas 25 jaar later bemachtigd), waardoor enkel de titels van korte verhalen nog konden worden gebruikt. For Your Eyes Only, Octopussy, A View to a Kill en The Living Daylights zijn daar het bewijs van.

Nadat Roger Moore inmiddels was afgezwaaid en Timothy Dalton de rol van 007 tweemaal had vertolkt, stond er een derde film met hem op punt van beginnen. Opnamen zouden onder meer gemaakt worden in Hongkong. Deze film, voorlopig ‘The 17th James Bond’ genaamd, zou moeten uitkomen eind 1991. In 1990 tijdens het Filmfestival van Cannes werd Bond 17 groot aangekondigd voor een release in… ‘Coming summer’. Ergens in een zomer dus, specifieker waren de makers niet. Er is na Licence to Kill (1989) nooit meer een Bond-film in de zomer uitgekomen.

Filmstudio en mede-eigenaar van James Bond MGM verkeerde echter in moeilijkheden (waar kennen we die van?), waardoor het duurde en duurde voordat een begin kon worden gemaakt met het langverwachte vervolg op Licence to Kill. Uiteindelijk duurde het zesenhalf jaar (om exact te zijn 2344 dagen) voordat Bond 17 onder de titel GoldenEye en zónder Timothy Dalton in première ging.

Dan was er in juli 2006 de aankondiging van Bond 22, de opvolger van Casino Royale (Casino Royale moest op dat moment nog in de bioscoop verschijnen): 2 mei 2008. De vaart leek er lekker in te zitten, maar 18 maanden tussen de twee films bleek bij lange na niet haalbaar, waardoor Quantum of Solace werd opgeschoven naar november datzelfde jaar, en zelfs dát werd een race tegen de klok.

Trouw, 21 juli 2006

Daarna begon het geëmmer met MGM weer, waardoor Bond 23, dat uiteindelijk Skyfall werd gedoopt, niet in 2011 maar in 2012 uitkwam: zie daar het vijftigjarig Bond-jubileum. Met de gepland drie jaar tussen Skyfall en Spectre, zijn we inmiddels beland bij Bond 25 dat alle voorgaande vertragingen naar de kroon steekt.

Bond 25 werd in juli 2017 aangekondigd voor een release in oktober/november 2019. Eind mei 2018 werd Danny Boyle uitgeroepen tot regisseur van de nieuwe film. Wat kon de nieuwe productie nog in de weg staan?

Boyle zelf. Hij hield er andere ideeën op na dan Barbara Broccoli, waardoor hij in augustus 2018 alsnog zijn biezen mocht pakken. Nadat een maand later Cary Fukunaga als vervanger werd gevonden en de film een geheel andere wending kreeg, werd de releasedatum verschoven naar februari 2020.

Berucht is de daaropvolgende aankondiging van Eon Productions ‘We are absolutely thrilled’ waarmee Bond 25 naar april 2020 werd gebonjourd. Al met al nog geen halfjaar verschil met de oorspronkelijke premièredatum van 2019, maar niemand had op dat moment nog van corona gehoord… 

De rest is zowel geschiedenis als toekomst, opnieuw hopend op die zoveelste releasedatum. Als No Time to Die eind september verschijnt, zijn er 2166 dagen verstreken sinds de wereldpremière van Spectre op 26 oktober 2015. Dan zijn er nog 179 dagen te gaan om het oude bodemrecord te verbreken. Dat moet lukken, zal de pessimist denken…

Deze column is ook verschenen bij James Bond Nederland.