Mensen die ik niet ken

'Ja hallo, u kent mij niet, maar ik heb een vraag over James Bond. We zitten er al uren over te tobben, maar hoe heet nou die dwerg met die dodelijke bolhoed?' Dat soort vragen, van mensen die ik niet ken.

Sinds mijn telefoonnummer staat vermeld op de site van 007 Nederland, word ik regelmatig gebeld met trivia over James Bond. Gisteren nog: 'Ja hallo, u kent mij niet. Mijn zoon wil graag een Bond-film op dvd. Ik weet alleen hoe de film eindigt: een man met een stalen gebit wordt opgetild door een magneet en in een pan met kokende soep gegooid…' Gedwee geef ik antwoord, met als waarschuwing dat als de pan soep het hoogtepunt van deze film moet zijn, zijn zoon bedrogen uitkomt.

Ook verenigingen hangen aan de lijn: 'Ja hallo, u kent mij niet, maar onze hockeyvereniging wil een casino-avond organiseren.' Of ik ze allerhande Bond-zooi van Casino Royale zou kunnen toesturen. Posters, pokerfishes, flessen wodka, kartonnen Craigs (en Brosnans mogen ook). 'En nu denkt u vast: een hockeyvereniging, allemaal keurige mensen, die spullen krijg ik netjes terug. Haha, nou, wij zijn beesten hoor!'

Of een schreeuwerd met klachten over een dvd: 'JA HALLO, U KENT MIJ NIET! MIJN DVD VAN CASINO ROYALE IS STUK! IK WIL NU MET DE UITGEVER SPREKEN!' Momentje. Ik verbind u even door.

Maar gelukkig belt de pers ook regelmatig. Vorig jaar kon je de klok erop gelijkzetten. Met de honderdste geboortedag van Ian Fleming stond de telefoon roodgloeiend, en ook rond de première van Quantum of Solace later dat jaar. De enige waar ik niet aan mee heb gedaan is Man bijt hond. Leuk programma, daar niet van, maar ze wilden mij verkleed als James Bond allerlei rare snufjes laten uittesten. Daar pas ik voor. Ik ga niet als kneus door het beeld rennen. Daar hebben we andere mensen voor, die kunnen dat veel beter.

Kortom, ik neem mijn taak als ambassadeur zeer serieus. Allemaal onder het mom 'iemand moet het doen'. En dan kan het maar beter goed gebeuren.