Buonaparte Ignace Gallia

Nog één hoofdstuk en Flemings Live and Let Die is uit. Opnieuw met ontzettend veel plezier gelezen, daarover later meer. Voor nu aandacht voor de schurk uit dit tweede Bond-avontuur: Mr. Big, de Big Man ofwel Buonaparte Ignace Gallia.

Prachtige schurk, zoals we van Fleming gewend zijn. Een reusachtige neger met een zwak hart. Vandaar zijn grijze gelaatskleur. Door zijn onderdanen gezien als de zombie van Baron Samedi. Iedereen siddert van hem en gehoorzaamt de Big Man zonder meer.

Voor velen zal de figuur die acteur Yaphet Kotto in de gelijknamige film speelt voor de geest staan. Dit is echter niet de Mr. Big uit het boek. Kotto is zeker niet slecht, maar heeft moeten werken met een mank scenario. In plaats van de Big Man van Fleming te gebruiken, hebben de filmmakers hier drie personages uit weten te peuren: naast Mr. Big spelen ook Dr. Kananga en Baron Samedi een rol. Een veel grotere rol zelfs. Het is een eigenaardige keuze, omdat voor een film meestal het omgekeerde wordt gedaan; van meerdere boekpersonages één filmkarakter maken.

Julius W. Harris, Yaphet Kotto, Jane Seymour en Roger Moore in Live and Let Die (1973)

Nu wordt in de film uitgelegd waarom deze drie karakters een rol spelen – en Mr. Big is in wezen een niet bestaand persoon in de film, want hij is niemand minder dan een vermomde Dr. Kananga. En nu ik het boek weer gelezen heb, vind ik het bijzonder spijtig dat ik zo weinig van de echte Mr. Big in de film terugzie.

Wat wel op het witte doek te zien is, is uitgesmeerd over meerdere films. Uiteraard in de gelijknamige prent uit 1973, maar misschien nog wel meer in Licence to Kill (1989). Zoals de aanval op Felix Leiter en het gebruik van de exotische vishandel, in de film bestierd door Milton Krest – een naam die weer afkomstig is uit het verhaal The Hildebrand Rarity. Het boek eindigt met de kielhaalscène, in de filmreeks bekend uit For Your Eyes Only.

Blijft er nog materiaal over dat we nog niet in de films hebben gezien? Genoeg! Het zou best kunnen dat de figuur Mr. Big in aangepaste vorm alsnog een rol in de filmserie krijgt. Evenals zijn handel in gouden munten afkomstig van Bloody Morgan. De tocht onder water die Bond naar het eiland van Mr. Big maakt is werkelijk fantastisch beschreven, dat zou ik Daniel Craig in de nabije toekomst graag zien doen.

En dan natuurlijk de werktitel van dit verhaal: The Undertaker’s Wind. Prachtig toch!