Een speciale barbecue bij Pinewood Studios. Ter ere van de honderdste geboortedag van Cubby Broccoli eerder dit jaar. Verschillende medewerkers aan de Bond-films knabbelen op 23 augustus een sateetje weg. Niets ten nadele van de personen die wél acte de présence geven – maar de gastenlijst stelt een beetje teleur. Het zijn de standaard namen die ook iedere massale handtekeningenbeurs (à raison de 25 euro per krabbel) hun neus laten zien. Geen Sean Connery of Roger Moore te bekennen. Dat is toch een schamele verzameling.
Leuk om te zien hoe kneuterig de dag is ingedeeld. Te beginnen met een ontvangst met koffie en thee. En waarschijnlijk ook een koekje. Vervolgens ruim baan voor wandelstokken en looprekken, want de Bond-veteranen komen eraan. Samen fijn kijken naar een opgepoetste versie van From Russia with Love (1963) en dan waar iedereen op heeft gewacht, de heerlijke (jawel!) barbecue in de prachtige tuinen van Pinewood.
Met nog vette vingers van de kippenvleugeltjes, krijgen de aanwezigen een rondleiding langs de locaties die zojuist op het scherm te zien zijn geweest. Jan Williams fleurt even op, is daar inderdaad een glimp van herkenning bij een van de aanwezigen? Dan moeten de oudjes hun hersenen laten kraken in de Bond-quiz, want hoe kunnen regisseurs Lewis Gilbert (drie Bond-films) en John Glen (vijf stuks) nu weten in welke film ze Bond als een banaan door de besneeuwde bergtoppen laten skiën? Al die films lijken zó op elkaar, vinden ook zij. Dat vonden ze toen trouwens al.
Pas daarna wordt het eindelijk cashen, de viltstiften worden ontbloot. Met zere enkels van het strompelen ploft actrice Madeline Smith achter haar bureautje. Vermoeid krabbelt ze haar handtekening op de poster van Licence to Kill – van Live and Let Die had ze echt nog nooit gehoord. En who cares, Licence to Kill is toch ook een film met Roger Moore! Hij leek toen alleen wat meer op Timothy Dalton dan nu!
De hoogbejaarde Eunice Gayson zit tegen het eind van de feestelijke dag ingedut tegen een pilaar – ze gaat graag naar dit soort bijeenkomsten, ze heeft al weken last van slapeloze nachten. En terwijl de laatste special guests per vijf in een taxi worden gepropt, verschijnt een lampje boven het hoofd van Lewis Gilbert.
Waar was krabbelkoningin Caroline Munro eigenlijk?
Die ligt na dertig jaar signeren heerlijk te luieren in de Spaanse zon. Ze heeft er inmiddels zoveel sessies doorheen gejaagd dat het niet meer hoeft. Caroline Munro is binnen. Die zien we nooit meer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten