De laatste vijftig jaar is het 007-logo (of het gun symbol logo) subtiel veranderd. Van een vrij gedetailleerd pistool tot de ultieme eenvoud.
Hierbij een overzicht van het meest bekende logo uit de filmgeschiedenis.
Twee posters. Links voor de Britse markt en rechts voor de Amerikaanse. Voor de Britse versie werd handig gebruikgemaakt van het logo dat Sam Peffer had ontworpen voor de James Bond Pan Books die hij tot 1962 illustreerde. De Amerikaanse versie kreeg een groots aangekondigd logo, ontworpen door Joseph Caroff. Het hoeft geen quizvraag te zijn welke van de twee werd behouden...
Deze eerste versie van Caroff is ten opzichte van latere aanpassingen nog vrij gedetailleerd. De korrel is vrij groot en rechts boven de trekker is een schroef te zien. De loop heeft ook een lichte inkeping.
FROM RUSSIA WITH LOVE (1963)
Bij From Russia with Love werd hetzelfde pad bewandeld. Engeland en Amerika kregen beide weer een verschillende poster met het bijbehorende logo. Beide logo's zijn minder prominent aanwezig. Bij het logo van Caroff is de schroef verdwenen.
GOLDFINGER (1964)
Bij Goldfinger bleef een 007-logo alleen voor de Amerikaanse markt behouden, dezelfde als From Russia with Love. De Britse versie heeft helemaal geen logo meer.
THUNDERBALL (1965)
Hoe iconisch het logo tegenwoordig ook is, bij Thunderball hadden ze daar nog geen boodschap aan. De cijfers 007 zijn gebruikt in de aankondiging Look Up! Look Down! Look Out! Het logo van Caroff is verder nergens te bekennen.
YOU ONLY LIVE TWICE (1967)
Omdat er in dit jaar ook een concurrent in de bioscoop te zien was (die parodie Casino Royale van Charles K. Feldman) moest Eon Productions stunten met hun grootste troef: Sean Connery. Dus werd de naam van de hoofdrolspeler de belangrijkste inzet. Neemt niet weg dat achter James Bond makkelijk een 007-logo had gepast, maar misschien strookte dat niet met het lettertype dat voor You Only Live Twice werd gebruikt. In ieder geval: op geen van de posters van Twice (en dat zijn er nogal wat) is een logo te bekennen...
ON HER MAJESTY'S SECRET SERVICE (1969)
Voor het eerst is zowel op de Britse als Amerikaanse posters het logo van Caroff te zien. En dat zou vanaf nu altijd zo blijven. Wel enigszins aangepast. De loop van het pistool is korter en de korrel staat rechtop. Bij de trekker zijn de meest ronde vormen verdwenen. Wellicht dat met de introductie van George Lazenby als nieuwe James Bond het 'vertrouwde' logo uitkomst moest bieden.
DIAMONDS ARE FOREVER (1971)
De loop van het pistool is iets langer dan in de vorige versie. Verder geen veranderingen.
LIVE AND LET DIE (1973)
Voor Live and Let Die werd net als bij Thunderball weer gespeeld met het logo. Ditmaal paste het logo als gegoten in de naam van de nieuwe Bond: Roger Moore. De langwerpige 7 is aangepast aan het gebruikte lettertype en het pistool is iets samengeperst.
THE MAN WITH THE GOLDEN GUN (1974)
Twee versies deze keer. Voor een vroege poster (A Christmas Present From James Bond) én voor de soundtrack-cd, wordt het vorige slanke logo weer gebruikt.
Voor de definitieve poster werd de grap met de naam niet herhaald. De 7 werd aangepast aan het lettertype (Folio Extra Bold) en dat zou tot de laatste film van Roger Moore, met wisselend succes, blijven.
THE SPY WHO LOVED ME (1977)
Dezelfde aanpak als de vorige keer, alleen staat het pistool deze keer opvallend ver van de 7 vandaan.
MOONRAKER (1979)
Weer een andere 7 met een iets gerekter pistool. Al past het deze keer minder mooi tegen elkaar aan. Het onderste deel wijkt te veel.
FOR YOUR EYES ONLY (1981)
Een van de minste versies, omdat het pistool veel te grof is voor dit lettertype. Waren de nullen en de O in de vorige vier versies identiek aan elkaar, deze keer staat er geen 007 maar OO7. Geen nul-nul-zeven dus, maar o-o-zeven.
Voor het eerst is het 007-logo ook te zien in de openingstitels van Maurice Binder. Deze eerste keer bijna onopgemerkt.
OCTOPUSSY (1983)
Maar ook bij Octopussy past het niet helemaal lekker. Deze keer is het pistool weer iets te smal.
In de opening van Maurice Binder duikt het logo nu wat vaker op. Net zoals de vorige keer gewoon achter de 007, maar ook hier en daar een grotere rode versie uit een laserstraal.
A VIEW TO A KILL (1985)
Omdat het bij alle Roger Moore-films het geval was, ook deze laatste keer alles in één lettertype. Het pistool lijkt iets beter te passen dan de vorige twee keren. Maar na al deze verschillende pogingen kan toch rustig gezegd worden dat het overgrote deel ervan niet echt gelukt is. Jammer. In veel gevallen leek het pistool meer een hinder dan een zegen.
In de titels van Binder is het logo weer te zien als schijnsel op een vrouwenlichaam.
THE LIVING DAYLIGHTS (1987)
Maar daar komt met The Living Daylights gelukkig verandering in. Een nieuwe Bond (Timothy Dalton) verdient een nieuw logo. Deze keer werd weer gekeken naar het origineel van Caroff, zij het met de nodige aanpassingen. Het 007-logo staat los van het het lettertype, maar past als gegoten. De 7 behoudt zijn ronding bovenin, maar deze 7 is beter in balans. De inkeping in de loop is verdwenen en de korrel is een subtiel pukkeltje geworden.
Het nieuwe logo wordt hier ook een aantal malen gebruikt door Maurice Binder. Zoals hierboven een cursief gestippelde versie.
LICENCE TO KILL (1989)
Exact hetzelfde logo als de vorige keer. Dat was namelijk goed bevallen.
En opnieuw, voor (voorlopig) de laatste keer, in de opening van Maurice Binder (ook voor de laatste keer). Ditmaal is het een geheel eigen creatie van Binder. Laten we het er op houden dat hij vroeger beter werk afleverde...
GOLDENEYE (1995)
En dan, na zes jaar afwezigheid, is James Bond weer terug, in de gedaante van Pierce Brosnan. Het logo bereikt zijn (voorlopig) laatste verandering. Ditmaal strakker dan ooit te voren. Dit is toch wel de meest ultieme versie. De rondingen in de 7 zijn verdwenen. De loop van het pistool is zijn korrel kwijt en het onderste deel met de trekker heeft plots een open achterkant. Alle franjes zijn verdwenen.
...Met één opmerking: in de credits op de poster wordt nog wel het ronde Dalton-logo gebruikt.
TOMORROW NEVER DIES (1997)
Bij Tomorrow Never Dies is het 007-logo beter vertegenwoordigd dan ooit te voren. Niet alleen zit het vastgeplakt aan de titel, ook komt het op de poster (de blauwe Britse en de rode Amerikaanse) in veelvoud terug.
Maar ook hier is op de blauwe poster voor de laatste keer het Dalton-logo te zien.
THE WORLD IS NOT ENOUGH (1999)
Deze van The World Is Not Enough lijkt op de vorige twee, maar staat duidelijk meer naar rechts gekanteld. Het logo lijkt daarom iets slanker dan zijn voorgangers. Dit schuine logo is ook gebruikt (in transparante vorm) in de menu's van de Ultimate Edition-dvd's (en de latere blu-ray's) uit 2006.
DIE ANOTHER DAY (2002)
Weer terug rechtop, deze ijzige versie van Die Another Day. Met twee subtiele aanpassingen: het haakje van de zeven heeft een bijna onzichtbare verandering ondergaan. Stond deze bij de vorige versies nog recht, nu zit er een lichte kromming in. En de pistoolloop is een stukje korter. Vooruit, dít is de ultieme versie.
CASINO ROYALE (2006)
Iemand bij Eon Productions moest gedacht hebben dat die twee O's in de titel wel eens van pas zouden kunnen komen. Waarschijnlijk had hij de poster van Live and Let Die nog in het achterhoofd. Persoonlijk ben ik hier nooit zo'n voorstander van geweest. Het oogt wat kinderachtig. Maar blijkbaar went het. De vorm van de 7 en het pistool zijn overigens onveranderd gebleven. De O's zijn wat prominenter, want niet in het lettertype van de rest van de titel.
QUANTUM OF SOLACE (2008)
Je zou kunnen denken dat de titel Quantum of Solace alleen is gekozen om hetzelfde trucje als de vorige keer uit te halen. Het geeft deze twee films van Daniel Craig daarmee wel een eigen gezicht. De 7 is identiek en de O's even rond als de Q maar dan minder dik.
SKYFALL (2012)
En dan Skyfall, waarbij het 007-logo vastgeplakt onder de titel staat. Ook deze keer niets nieuws onder zon, maar dat hoeft ook niet bij een logo dat in vijftig jaar zo geperfectioneerd is.
In de diverse posters van de film komt het logo veelvuldig terug. Zoals op de tweede poster, waar het 007-symbool wel drie keer te zien is. Met één opvallende opmerking: in de credits wordt het oude logo uit 1995 gebruikt.
SPECTRE (2015)
Spectre hanteert dezelfde regel als Skyfall, waarin het logo onderaan de titel is geplakt. Aan het logo is verder niets veranderd, het staat alleen iets verder van de titel af. De gelijkenis met de vorige keer benadrukt de verwantschap tussen beide films.
NO TIME TO DIE (2021)
Vijf jaar later: een andere regisseur, een andere kijk, een prominentere titel en een kleiner 007-logo, dat verder onveranderd is gebleven. Alleen de plaats van het logo is veranderd. De logo-ontwerpers hebben zich niet laten verleiden de twee O's in de titel als dubbel-0 te gebruiken zoals bij Casino Royale en Quantum of Solace.
Op de posters van No Time to Die, zoals deze, deze en deze, prijkt het logo (al dan niet compleet) prominent op de achtergrond.
1 opmerking:
Het logo van No time to die is gejat van het aftershave merk Tabac!
Kijk en vergelijk
Een reactie posten