De Zweedse James Bond

Natuurlijk is het als een kind een snoepwinkel. Zoiets moet het 007 Museum in Zweden zijn. Maar ik weet niet zo goed of deze obsessie van conservator Gunnar Schäfer schattig is, of eerder een beetje zielig. 'Gunnar Bond James Schäfer' moet ik eigenlijk zeggen, zoals zijn naam sinds 2007 officieel luidt...

Ik kom hier op vanwege dit artikel uit het magazine van luchtvaartmaatschappij Norwegian. Waar vooral dit stukje een glimlach oplevert:

(...) and has the number 007 above the door. Confusingly, he actually lives at number ten.

Het artikel deed mij denken aan een verzoek van het NCRV-programma Man bijt hond. Waarvoor ik ten tijden van de release van Quantum of Solace, eind 2008, ben gevraagd mee te spelen in een filmpje. Ik zou een tuxedo aankrijgen en een mooie wagen onder m'n kont. Ze hadden bedacht dat ik me een beetje kon afzetten tegen het gebrek aan gadgets in de huidige films.

Ik heb vriendelijk bedankt.

Naast dat ik juist een voorstander ben van zo min mogelijk gadgets, weiger ik het om als James Bond-achtige rond te lopen. Dat doe je óf met een vette knipoog. Of je doet het gewoon niet. Sla je de plank mis, dan heeft het namelijk meteen iets lulligs. En dan heb ik het niet eens over het hilarische eind van onderstaand filmpje.



In het geval van Schäfer, of Mr. Bond voor vrienden, is het al zover doorgeslagen dat er geen weg terug meer is. Voordat ik mijn beugel kreeg, dacht ik nog: als ik het nou niet doe, kan ik misschien de nieuwe Mr. Bean worden! De Zweedse James Bond (56 jaar) is dat stadium natuurlijk al lang en breed gepasseerd (en mijn tanden staan al twintig jaar recht). Zijn omgeving heeft hem geaccepteerd, en zo wordt de dorpsgek een graag geziene gast.

Nee. Schäfer is vast niet gek. Hooguit een tikkeltje excentriek, maar tamelijk onschuldig. Maar je moet er toch niet aan denken om mee getrouwd te zijn...