Ik had er mijn hand voor in het vuur durven steken: in Skyfall zou de gunbarrel weer terug zijn waar hij hoort. Namelijk: aan het begin. De manier om het publiek direct duidelijk te maken: wat u nu gaat zien, gaat heel speciaal worden.
Dit is James Bond.
Wat bij Casino Royale een aardig idee leek, is het geven van een context aan dat aloude icoon. Twintig films lang kwam dat zoeklicht op, veranderde in het binnenste van een pistoolloop en daar kwam Bond binnenlopen. Maar waar kwam dit eigenlijk vandaan?
Natuurlijk in 1962 van de tekentafel van titelontwerper Maurice Binder. Dat was veertig jaar lang genoeg. Tot in 2006 het roer drastisch, en noodzakelijkerwijs, werd omgegooid. Bond was Bond niet meer. Casino Royale moest de wederopstanding worden.
Die context kennen we inmiddels. En het idee van de dubbele moord waaruit de gunbarrel ontstaat is fris, en origineel... Voor dat moment althans. Daar had het bij moeten blijven.
Maar voor Quantum of Solace was het idee ontstaan dat Bond nog steeds Bond niet was. In Casino Royale krijgt hij zijn eerste opdracht, maakt nog fouten, en in Quantum werkt hij zich op tot de agent die wij zo lief hebben. Die status bereikt hij pas aan het eind van de film, en dat werd gemarkeerd met de gunbarrel.
Goed. Tot zover alle excuses op een rij. Vanaf Bond 23, Skyfall dus, zou alles weer bij het oude moeten zijn. Dus kom maar op met die gunbarrel!
...Niet dus. Ook deze derde van Craig is gemankeerd en zit het begin van de film wederom aan het eind. En dat is ontzettend jammer.
Waarom zou die gunbarrel zo belangrijk zijn aan het begin?
Hoe slecht de film ook is, de gunbarrel is mij persoonlijk nooit tegengevallen. Zelfs de CGI-kogel van Die Another Day kan ermee door, omdat de muziek van David Arnold op dat punt zo lekker is. Zonder gunbarrel is de panache er af. Zonder gunbarrel kijken we naar film, een Bond-film, een goede film, maar net dat ene extra zetje aan het begin ontbreekt. Het kippenvelmoment van: nu gaan we iets heel bijzonders zien.
Dit is James Bond.
Producers Barbara Broccoli en Michael G. Wilson wilden iets eigens maken. Pierce Brosnan was toch nog een beetje de Bond van Cubby. Daniel Craig is vooral de Bond van Barbara. En zoals ieder kind dat in de voetsporen van zijn ouder treedt, wil hij zijn stempel drukken.
Aangewakkerd door het originele idee van Casino Royale, blijkt dit (achteraf denk ik) het eigenwijze stempel van Barbara te zijn geweest. Hiermee kon een duidelijk verschil worden gemaakt. Dus het excuus van Quantum of Solace is niets meer waard. Want Bond is in Skyfall weer gewoon de Bond die we al vijftig jaar kennen en tóch beginnen we niet met het begin!
Dit zal het kijkplezier van Skyfall absoluut niet bederven. Eerlijk gezegd was het eerste beeld van Casino Royale, en zeker die bergen en dat meer in Quantum of Solace, best een fijn begin. Zo'n gunbarrel haalt toch de vaart er een beetje uit. Maar dan nog amputeer je geen huzarenstukje! Wat maakt bijvoorbeeld Never Say Never Again zo nep? Inderdaad.
Blijft wel de vraag: waarom wordt er in de posters (twee van de drie) zo gepocht met die gunbarrel? The Living Daylights, precies 25 jaar geleden, was de laatste waarin dit zo sterk naar voren kwam (een teaserposter van Tomorrow Never Dies daargelaten). Vijftig jaar Bond had zo'n mooi excuus geweest om juist wel die gunbarrel weer aan de voorkant te zetten...
Bond-liefhebbers united buitelen over deze onbegrijpelijke keuze in Skyfall. Het zal alleen niets helpen. De film is klaar en we gaan toch wel kijken.
Dit is James Bond.
 |
| De eerste gunbarrel uit Dr. No (1962) |
Wat bij Casino Royale een aardig idee leek, is het geven van een context aan dat aloude icoon. Twintig films lang kwam dat zoeklicht op, veranderde in het binnenste van een pistoolloop en daar kwam Bond binnenlopen. Maar waar kwam dit eigenlijk vandaan?
Natuurlijk in 1962 van de tekentafel van titelontwerper Maurice Binder. Dat was veertig jaar lang genoeg. Tot in 2006 het roer drastisch, en noodzakelijkerwijs, werd omgegooid. Bond was Bond niet meer. Casino Royale moest de wederopstanding worden.
 |
| Een gunbarrel met context in Casino Royale (2006) |
Die context kennen we inmiddels. En het idee van de dubbele moord waaruit de gunbarrel ontstaat is fris, en origineel... Voor dat moment althans. Daar had het bij moeten blijven.
Maar voor Quantum of Solace was het idee ontstaan dat Bond nog steeds Bond niet was. In Casino Royale krijgt hij zijn eerste opdracht, maakt nog fouten, en in Quantum werkt hij zich op tot de agent die wij zo lief hebben. Die status bereikt hij pas aan het eind van de film, en dat werd gemarkeerd met de gunbarrel.
 |
| De gunbarrel als toetje in Quantum of Solace (2008) |
Goed. Tot zover alle excuses op een rij. Vanaf Bond 23, Skyfall dus, zou alles weer bij het oude moeten zijn. Dus kom maar op met die gunbarrel!
...Niet dus. Ook deze derde van Craig is gemankeerd en zit het begin van de film wederom aan het eind. En dat is ontzettend jammer.
Waarom zou die gunbarrel zo belangrijk zijn aan het begin?
Hoe slecht de film ook is, de gunbarrel is mij persoonlijk nooit tegengevallen. Zelfs de CGI-kogel van Die Another Day kan ermee door, omdat de muziek van David Arnold op dat punt zo lekker is. Zonder gunbarrel is de panache er af. Zonder gunbarrel kijken we naar film, een Bond-film, een goede film, maar net dat ene extra zetje aan het begin ontbreekt. Het kippenvelmoment van: nu gaan we iets heel bijzonders zien.
Dit is James Bond.
Producers Barbara Broccoli en Michael G. Wilson wilden iets eigens maken. Pierce Brosnan was toch nog een beetje de Bond van Cubby. Daniel Craig is vooral de Bond van Barbara. En zoals ieder kind dat in de voetsporen van zijn ouder treedt, wil hij zijn stempel drukken.
 |
| Barbara Broccoli |
Aangewakkerd door het originele idee van Casino Royale, blijkt dit (achteraf denk ik) het eigenwijze stempel van Barbara te zijn geweest. Hiermee kon een duidelijk verschil worden gemaakt. Dus het excuus van Quantum of Solace is niets meer waard. Want Bond is in Skyfall weer gewoon de Bond die we al vijftig jaar kennen en tóch beginnen we niet met het begin!
Dit zal het kijkplezier van Skyfall absoluut niet bederven. Eerlijk gezegd was het eerste beeld van Casino Royale, en zeker die bergen en dat meer in Quantum of Solace, best een fijn begin. Zo'n gunbarrel haalt toch de vaart er een beetje uit. Maar dan nog amputeer je geen huzarenstukje! Wat maakt bijvoorbeeld Never Say Never Again zo nep? Inderdaad.
Blijft wel de vraag: waarom wordt er in de posters (twee van de drie) zo gepocht met die gunbarrel? The Living Daylights, precies 25 jaar geleden, was de laatste waarin dit zo sterk naar voren kwam (een teaserposter van Tomorrow Never Dies daargelaten). Vijftig jaar Bond had zo'n mooi excuus geweest om juist wel die gunbarrel weer aan de voorkant te zetten...
Bond-liefhebbers united buitelen over deze onbegrijpelijke keuze in Skyfall. Het zal alleen niets helpen. De film is klaar en we gaan toch wel kijken.
Skyfall schijnt een zeldzaam goede Bond te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten