Aflevering 7 (slot)
LIVING IN THE SHADOWS
Bond en Madeleine hebben in hotel L'Americain in Marokko zojuist de geheime kamer van Mr. White ontdekt. Daar vinden ze een aanwijzing dat de man die zij proberen te bereiken, Oberhauser, zich ergens middenin de woestijn bevindt. Tijd voor een fraai uitgelicht treinreisje.
Het begint in de treincoupé, waar Bond de Bond-girl uitlegt hoe zij een pistool moet gebruiken. Zij haat wapens en wil er liever niks over horen. Bond houdt vast aan zijn plan, aangezien hij haar vader, Mr. White, heeft beloofd Madeleine te beschermen. Bond gaat verder. Nu is het de beurt aan Madeleine, die het wapen uiteindelijk zonder blikken of blozen beetpakt alsof ze niet anders gewend is. Als dochter van een moordenaar weet ze om te gaan met dergelijke speeltjes. Bond hoeft haar niets te leren. Een vrouw naar zijn hart.
We laten Bond en Madeleine even met rust en verplaatsen ons naar Londen, waar M in een verlaten restaurant wordt bezocht door Q en Moneypenny. Ze weten dat Bond onderweg is naar een verlaten stuk woestijn. M, die eerder die dag aan de kant is gezet door Denbeigh, geeft opdracht zoveel mogelijk aanwijzingen rond Bonds verblijfplaats te vernietigen. Als zij Bond kunnen opsporen, kan Denbeigh dat ook. Het is de enige manier om 007 te kunnen helpen.
Terug naar Noord-Afrika, naar de trein, waar de zon langzaam achter de heuvels verdwijnt. Prachtig.
Bond zit in het restauratierijtuig, met een witte tuxedo aan, die hij voor het laatst droeg toen hij nog op Roger Moore leek in A View to a Kill (1985). Als daar opeens een prachtige verschijning opduikt. Het is Madeleine in een satijnen gewaad.
'You shouldn't stare.'
'Well you shouldn't look like that.'
Het koppel gaat zitten en bestelt een dirty wodka martini. Wat volgt is een iets te gemaakte conversatie over Bonds doen en laten. Zij probeert Bond te doorgronden, wat nog nooit iemand is gelukt, ook deze keer niet.
'I have a question.'
'What's that?'
'Why, given every other possible option, does a man choose the life of a paid assassin?'
'Well, it was either that or the priesthood.'
'I'm serious. Is this really what you want? Living in the shadows. Hunting, being hunted. Always looking behind you.'
En zo gaat het nog even verder, zonder dat Bond echt antwoord geeft. De rust in deze scène is een voorbode op wat komen gaat. Want de bestelling staat nog maar amper op tafel, of Bond ziet in de weerspiegeling van de shaker dat hij van achter wordt benaderd.
Het is Mr. Hinx. De bullebak waar hij eerder in Rome en Tirol mee te dealen had. Hinx schopt het tafeltje omver en begint er direct op los te beuken.
Hinx laat Bond alle hoeken van de trein zien. De krachtpatser smijt Bond van links naar rechts. In een poging Bond te helpen, wordt Madeleine bewusteloos tegen de grond geslagen.
Glas rinkelt, hout kraakt, deuren flappen open en dicht. De vergelijking met Bond vs. Grant in From Russia with Love is niet ver te zoeken. Hinx probeert met zijn duimprotheses Bonds ogen in te drukken. Bond weert zich kranig, maar de worstelaar is niet alleen beresterk, hij heeft ook een onuitputtelijk uithoudingsvermogen, Hinx beukt maar door.
Wel weet Bond zijn tegenstander te besprenkelen met een ontvlambaar goedje. Als Bond een kaars weet te grijpen, staat Hinx in lichterlaaie. Maar ook dat lijkt hem niet veel te deren. Terwijl hij zijn brandende jasje uittrekt, grist Bond een ijspriem van een dienblad. Het maakt hem niet veel sterker. Hinx grijpt Bond opnieuw en werpt hem de keuken in.
Alles wat voorhanden ligt smijt Bond in de richting van zijn belager, die de potten, pannen en ingrediënten met een simpel gebaar van zich afweert. Opnieuw kan Bond een beuk verwachten van de reus. Zo belanden ze uiteindelijk in de laadruimte.
Hinx is er wel klaar mee en sleurt Bond naar de schuifdeur die naar buiten leidt. Bond is zodanig versuft dat hij weinig in te brengen heeft, hij weet enkel nog een hengsel vast te grijpen op het moment dat Hinx hem naar buiten wil werpen. Dat geeft Madeleine net genoeg tijd om te hulp te schieten.
Ze komt de laadruimte binnen met een getrokken pistool. Hinx laat Bond voor wat hij is en verdwijnt snel achter een stapel kratten. Madeleine probeert Hinx terug in het vizier te krijgen, maar de beul verrast haar door van achter de kratten naar voren te springen en grijpt het meisje bij haar keel.
Bond krabbelt intussen op. Het dikke touw dat naast hem ligt, gebruikt hij om Hinx van achter aan te vallen. Bond wikkelt het touw stevig om de stierennek. Hinx laat Madeleine los uit zijn krachtige greep en richt zich weer tot Bond.
Tijdens het gevecht wordt uit de open laadruimte een metalen vat getrapt. Hinx weet Bond opnieuw tegen de grond te krijgen, maar dan grijpt de geheim agent het andere eind van het touw en klinkt de haak aan het uiteinde aan een van de vaten, die inmiddels in rap tempo naar buiten worden gezogen.
Hinx weet nu dat het over is. Met zijn eerste en enige uitgesproken woord 'Shit', verdwijnt de beul door het donkere gat naar buiten. Bond en Madeleine blijven bezweet maar opgelucht achter.
Dan is het nu tijd voor een stevige vrijpartij. Onder de muzikale klanken van Sam Smiths titelsong, beginnen de held en het meisje elkaar uit te kleden. Ze hebben er duidelijk zin in, alsof het gevecht met Hinx enkel het voorspel was.
De trein zoeft verder door de woestijn. De dageraad is inmiddels aangebroken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten