Prijsjesmaand

Of het nu gaat om een Gold Derby Film Award, een Golden Globe of een Golden Tomato, een HFCS, LEJA, MCFCA of een PFCS; we gaan gegeven paarden niet in de bek kijken. Iedere prijs is een applausje waard (en ja, die afkortingen bestaan echt). Zelfs een EDA voor het grootste leeftijdsverschil tussen de leading man en zijn love interest nemen we met een glimlach in ontvangst uit handen van de Alliance of Women Film Journalists. Alsof dat een prestatie van enig kunnen behelst, behalve voor de jury voor het aftrekken van 85 — 68. Alle prijsjes ten spijt: als een Gouden Palm buiten artistiek bereik ligt, is de Oscar de enige die écht telt.

Dat de Oscar de enige echte filmprijs is, bewezen de BAFTA’s, die eerder in maart werden uitgereikt. De Britse tegenhanger van de Academy Award, zoals de Oscar officieel heet voor degene die de draad nu al kwijt is, is een grotendeels Engels aangelegen feestje. Kom maar naar voren, de BAFTA voor beste acteur, een groot applaus voor… Will Smith!

Die is er niet. Gelukkig maar, achteraf gezien.

Gaan we verder: een daverend applaus voor de schrijver van het beste scenario! Niemand minder dan Paul Thomas A…

Ook niet aanwezig? Tsja, LA — Londen is natuurlijk geen kattenpis op een vrije zondagavond. Dan maar een Duitser proberen?

Een staande ovatie voor Hans Zimmer! Zelfs die heeft de moeite niet genomen het vliegtuig te pakken. Aan wie reiken we die prijzen dan in godsnaam uit!?

Lashana Lynch wil er wel eentje en die editors van No Time to Die. Zijn toch niet genomineerd voor een Oscar, dan happen ze wel toe. Zo gezegd zo gedaan.

No Time to Die mag het doen met een stoet aan goedbedoelde nominaties. Bij de filmprijs die er echt toe doet en goed staat op de cover van een dvd-hoesje, scoort Bond in zijn zestigjarig bestaan maar mondjesmaat.

Bij het vijftigjarig filmjubileum in 2012 waren ze de geheim agent helemaal vergeten. Pas een jaar daarna, toen Skyfall een voltreffer bleek te zijn, liet de Academy er een Bond-montage op los. En Shirley Bassey natuurlijk. En Adele won de eerste Bond-Oscar sinds 1965, daartussen bleef het angstvallig stil. Ken Adam had allang moeten winnen voor You Only Live Twice (1967) — er kon niet eens een nominatie van af. John Barry idem dito. Voor zowel zijn Bond-scores als titelsongs: nul.

Pas sinds Skyfall doet Bond weer mee bij het Oscar-gala. En laat het vanaf dat moment zijn dat Bond nog maar bar weinig films aflevert, wat de kans op een prijsje automatisch vele malen kleiner maakt.

Natuurlijk heeft Bond Oscar helemaal niet nodig om aandacht te genereren. Ondanks alle tegenslagen heeft de laatste James Bond-film het prima gedaan aan de kassa. Maar een prijsje in de vorm van een gouden mannetje, of in ieder geval op zijn minst een nominatie, daar hadden Barbara Broccoli en Michael G. Wilson stiekem wel op gehoopt.

Voor bijvoorbeeld regisseur Cary Fukunaga die de boel uit het slop had getrokken en al die tijd retecool uit zijn oogjes bleef kijken ondanks de druk op zijn jonge schouders; Mark Tildesly die alle gemiste Bond-Oscars van Ken Adam goed had kunnen maken; Hans Zimmer die wél voor Dune werd genomineerd én won maar niet voor zijn bijzonder bevredigende Bond-score; Daniel Craig die zo vanzelfsprekend Bond is dat we vergeten dat hij het allemaal acteert; of Barbara en Michael zelf in de categorie Langste speelduur. The list is endless, zou M zeggen.

Zestig jaar filmhistorie is voor de Academy een twee minuten durende filmmontage aangekondigd door Kwik, Kwek en Kwak; drie boardsporters die bij elkaar opgeteld totaal niets met 007 te maken hebben en bij het opsommen van de James Bonds er gemakshalve eentje vergeten te noemen.

Judi Dench zat gewoon in de zaal hè. Dat is het kromme van alles. De 87-jarige superoma was gekomen aan de arm van haar kleinzoon Ed Sheeran. Een genot om te zien die twee. Sam, zoals Ed eigenlijk heet, had oma prima een kontje het podium op kunnen geven.

Javier Bardem, ook present. Die bevond zich de hele avond in de gevarenzone een armlengte bij Will Smith vandaan. Rami Malek idem dito. Hij mocht Billie Eilish en Finneas aankondigen en gaf de Bond-franchise een welgemeend pluimpje, waarna, dat moet gezegd, een kippenveloptreden van Billie en haar broer volgde.

Wat een prachtig ingetogen versie van deze topsong. Met die uithaal aan het eind als eindeloos hoogtepunt. Dat Billie daarna ook nog eens de prijs voor beste song in ontvangst mocht nemen, is meer dan terecht en fijn voor Bond. Al valt het niet uit te leggen dat James Bond in zestig jaar tijd net zoveel Oscars wist te verzilveren als Dune op één avond.

Sean Penn riep nog op om de Academy te boycotten als de Oekraïense Paddington niet mocht spreken. Penn was er niet. Paddington ook niet. Zoals ook Timothy Dalton, Pierce Brosnan, Daniel Craig en die andere Bond-acteur er niet waren. Wéér niet. Maar waarom niet? Waarom moest de Oscar-organisatie drie willekeurige voorbijgangers van hun skateboard trekken?

Hoe simpel het had kunnen zijn, bewijst The Godfather-tribute. De magistrale filmtrilogie viert dit jaar zijn gouden filmjubileum. Drie oude mannetjes in wie wij Al Pacino, Francis Ford Coppola en Robert De Niro kunnen herkennen, hoefden enkel aan te komen sloffen voor een staande ovatie. Drie woordjes van de regisseur en weer af. Met in het publiek zichtbaar geëmotioneerde blikken. ‘Waardigheid’ is het juiste woord. Een verademing na de totale Tokkie-afgang van de Fresh Prince.

Dit gevoel hadden de vier overgebleven James Bonds nooit kunnen evenaren. Niet voor een Amerikaans publiek. Waren die andere twee er nog geweest, dan was het een ander verhaal. Die paar Britten in het publiek hadden de Yankees nooit mee kunnen krijgen in hun enthousiasme. Het was een povere vertoning geworden, dat durfde de Academy niet aan. Die speelt alleen op safe met voorgekookte toneelstukjes, want stel dat je iemand beledigt!

Dapperder is het Nederlands Film Festival dat in september weer een wereldshow ten beste in petto heeft. De uitnodigingen naar Timothy Dalton, Pierce Brosnan, Daniel Craig en die andere Bond zijn inmiddels de deur uit. Ricky Gervais is gevraagd de zaal te beledigen, de Toppers zullen a capella een medley van alle Bond-songs brengen en alle gasten krijgen bij binnenkomst een goodiebag met drie paracetamolletjes en bij voorbaat een klap voor hun bek.

Nu al het meest legendarische Gouden Kalveren Gala ooit.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.