De grootste James Bond-fan

O ja, op de zondag vóór de thuisrelease bedacht ik mij dat ik No Time to Die nog moest pre-orderen. Geen punt natuurlijk. Een paar klikjes, zo gepiept. Ik naar de winkel van ons allemaal waar ik de steelbook op het oog heb. En wat schetst mijn verbazing, ze hebben daar een bestel en winactie! Wie kan aantonen dat hij de grootste James Bond-fan is, wint een mooie limited editionbox met de film en een schaalmodel Aston Martin. Kat in ’t bakkie!

Heel toevallig had ik op aanraden van mijn eigen Bond-girl zojuist een video samengesteld met mijn James Bond-mediaoptredens in de loop der jaren. Ik zat thuis met corona, een uitgelezen moment om eens te gaan snuffelen naar wat ik allemaal nog kon vinden. Veel van de linkjes die ik had opgeslagen, werken niet meer. Het blijkt een hele puzzel om de fragmenten terug te halen. Met wat noest spionnenwerk lukt het uiteindelijk tussen de slaapjes door om veel van de optredens op te snorren, tot 2008 aan toe.

Er zitten fragmenten bij die ik echt allang weer was vergeten en optredens die in mijn herinnering erger waren dan ik vermoedde en vice versa. Al met al een leuk weerzien van laat-twintiger tot begin-veertiger. Veel van de aankondigingen hebben het over ‘de grootste James Bond-kenner van Nederland’ of iets van die strekking. En dat heb ik nu juist nodig voor die winactie. Toeval bestaat niet, goede timing wel.

Watch the birdie, you bastard

Terwijl ik die woensdag smachtend wacht op de nieuwe Bond-aanwinst, check ik regelmatig mijn mail. Volgens Track & Trace moet het pakketje om 10:47 al zijn bezorgd. De mat blijft echter maagdelijk leeg. Ook over mijn gewonnen prijs hoor ik niets. Twee keer met lege handen: geen film en geen prijs. Misschien hebben ze die twee gecombineerd?

Het is volgens een Google-search heel normaal dat de brievenbuspost bij ontvangst in één keer wordt gescand en daardoor pas later wordt bezorgd. Even geduld dus. Ik moet alleen wel weg later op de middag. Een kinderachtig gevoel in mij had heel graag nog even een blik geworpen op de blu-raykwaliteit van de film. Niets aan te doen, ik tref het schijfje later wel op de mat. Nog even mijn mail checken. Nee, de prijs heb ik officieel ook nog niet gewonnen.

En dat blijft die dag daarna ook nog zo. In een kort contact met de webwinkel krijg ik te lezen dat ik tot vrijdagavond moet wachten eer er actie kan worden ondernomen. Excuses en heel vervelend, maar nog even geduld. En mijn prijs dan?

De winnaar heeft via mail bericht gekregen, dat wordt verder niet publiekelijk gemaakt. Waarom niet? Privacy. Maar hoe weten we dan dat die prijs daadwerkelijk is uitgekeerd? De winnaar heeft via mail bericht gekregen… En zo is de cirkel weer rondgeluld.

Ik wil over de winnaar wel een stukje op mijn blog schrijven, probeer ik. Wat een leuk idee, reageert de Twitterdienst van de webwinkel met een uitroepteken. Of ik ze een DM wil sturen met mijn verzoek.
Direct een vriendelijk contact. Mijn vraag wordt doorgezet naar de betreffende afdeling. Of ik verder nog vragen heb? Eh, waar blijft mijn film? Ook deze cirkel is zo weer rond: excuses en heel vervelend, maar heb nou even geduld!

De volgende dag: nog steeds geen film en geen reactie op mijn verzoek. Het is inmiddels 48 uur geleden dat Track & Trace aangaf dat mijn film al op de mat lag. Diezelfde link nog maar eens checken. Het artikel blijkt gisteren, donderdag dus, opnieuw gesorteerd en in ontvangst genomen door de postbezorger en is… drie uur geleden opnieuw bezorgd! Maar wederom niet bij mij.

Ik heb er een hard hoofd in dat mijn bestelling nog komt. Waar is het pakket dan nu? Daarop kan de verkoper geen antwoord geven, enkel geautomatiseerde excuses en heel vervelend. Bij die excuses voel ik mij ongemakkelijk, alsof het echt zo’n ramp is, zeker in het licht van een aanstaande Derde Wereldoorlog. Het is maar een film. Ik heb er al zoveel besteld en het is altijd goed gegaan. Maar dat dit nu net bij déze film moet gebeuren. Weten ze dan niet wie ik ben, protesteer ik binnenshuis. Niemand luistert.

No Time to Die is een film die ik na drie keer zien nog zo vers in het geheugen heb, ik hoef hem echt niet meteen weer te gaan kijken. Heb zelfs geen zin om drie uur voor de tv te hangen. Het belangrijkste is dat ik mijn James Bond-filmcollectie na zes jaar eindelijk weer compleet heb. Het gevoel dat je op ieder gewenst moment een Bond-film kunt kijken. De film die jou op dat moment het meest aanspreekt. Een film die…

Plof.

Midden in mijn betoog. Het zal toch niet?

En jawel. Daar is-ie, alsnog! De film die je wist dat zou komen! In prachtig glimmend steelbook. Hij is mooi. Terwijl ik schaapachtig mijn nieuwe aanwinst bewonder, stuurse blikken van mijn kinderen. Als ik het maar niet in mijn hoofd haal nú te gaan kijken. Doe dat vanavond maar als zij op bed liggen. En niet dat geluid zo hard!

Heel even. Heel, heel even. Jullie zitten toch op je telefoontjes te turen. (Niet dat ik toestemming nodig heb, ik probeer alleen een beetje rekening met ze te houden. James Bond hoort óók bij een goede opvoeding.)

Kijk. Kijk dan! Jullie kijken niet!

Dat stukje met die gemaskerde man kennen ze al. Die staat zo meteen ineens voor het raam. Nee, níet Billie-fucking-Eilish, daar word ik zó depri van, kreunt de oudste. Je moet de beelden er ook bij zien! Kijk dan hoe mooi! (Handen voor de oren.) Doe nou uihuit!

Dat weekend zet ik tijdens een grotere schoonmaak uit protest Diamonds Are Forever, You Only Live Twice én The Living Daylights op. Kriskras, omdat mijn gevoel daar zin in heeft. No Time to Die staat mooi in de collectie en dient zich op enig moment uit zichzelf wel aan.

Over de winnaar van de prijsvraag vooralsnog geen reactie. Toch maar weer aan de bel trekken. Opnieuw een andere naam aan de helpdesk. Of ik een afbeelding van de winactie heb, want het zegt haar niks. En of ik dit keer mijn aankoopbewijs wil toesturen dan krijg ik binnen twee dagen een reactie via de mail.

Nog diezelfde avond een berichtje van de klantenservice: We hebben de vraag over de winactie voor je doorgezet. Je kan gewoon de stappen volgen, dan hoor je vanzelf of je gewonnen hebt…

Zucht. De prijsvraag is al een week afgelopen, stuur ik moedeloos terug.

De grootste James Bond-fan zal ik met mijn 1.80 wel nooit worden…

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.