Happy Anniversary 007!

Het jaar van No Time to Die, dat wordt 2020 vooral. Nooit eerder is er een Bond-film uitgekomen in een jaar dat een nieuw decennium inluidt, en daarom is er dit jaar slechts één jubilaris aan te wijzen: GoldenEye wordt zilver.

No limits. No fears. No substitutes. Daar was hij weer, na een afwezigheid van zesenhalf jaar. It's a new world. With new enemies. And new threats. But you can still depend. On one man. Een explosieve start voor de nieuwe James Bond: Pierce Brosnan. Kan mij de bioscoopervaring in de herfst van 1995 nog goed herinneren. En het was niet eens de film zelf waar ik de beste herinneringen aan heb.

Ik was net 17 jaar toen de 17e Bond-film uit de reeks in première ging en al was ik lang niet zo'n allesweter als nu, ik kon al een aardig quizje winnen. Zo had ik in die herfst van 1995 kaartjes gewonnen voor een exclusieve voorvertoning van de nieuwe Bond-film. Naast de filmvertoning kreeg het selecte groepje winnaars ook een GoldenEye-sweater en een GoldenEye-speld. Dit laatste kleinood heb ik jarenlang óp mijn portemonnee gedragen, als zijnde een GoldenEye-portemonnee, maar was helaas van de een op andere dag verdwenen. 

Voor aanvang van de film werd een cd verloot: de 30th Anniversary Collection. Ik had die cd natuurlijk al, en het ingestoken boekje inmiddels stukgelezen, dus echt winnen hoefde ik 'm niet. Maar als de vraag is: noem de eerste twee James Bond-films. Zo'n antwoord kun en mag je niet fout hebben. Al hadden ze me gevraagd álle Bond-films inclusief releasejaar en regisseur op te dreunen — maar dat vroegen ze niet.

Toen bij de uitreiking werd gezegd dat er maar één iemand de goede antwoorden had gegeven, zette ik al meteen een stap naar voren. Hoogst verbaasd overigens. Niet dat ik het goed had, maar dat al die andere zogenaamde liefhebbers een fout antwoord hadden ingevuld.

Alles in deze zeventiende Bond-film was totaal nieuw voor mij. Pre-internet wist ik buiten de deelname van Pierce Brosnan en Famke Janssen weinig tot niets van GoldenEye. Ik heb mij ongetwijfeld vermaakt, maar vond dat er zeker in het eerste uur wel erg veel werd geluld. Gek genoeg heb ik de film alleen die ene keer op het witte doek gezien, de tweede keer op VHS. Mijn oom en tante hadden 'm gehuurd en ik mocht 'm ook even lenen.

GoldenEye is na de tweede en derde en al die andere keren alleen maar beter geworden. Niet wetende dat het met de volgende Bond-films van Pierce Brosnan alleen maar achteruit zou gaan. Misschien daarom is GoldenEye wel zo goed.

• Première: 13 november 1995 (New York)
• Nederland: 7 december 1995
• België: 20 december 1995

Voor alle bezoekers van Bond Blog: een mooi 2020 gewenst. Op naar een nieuw jubileum!